We komen van verre...

Zoals ik al schreef is onze Dibbes in onze eerste week zo gebeten dat z'n kaak was gebroken. Daarom mocht ie een hoop niet. Zoals knagen en bijten en met z'n koppie schudden enzo. We zijn de eerste periode (maanden) dus vooral druk geweest met bezighouden en afleiding geven. Eigenlijk moest ie de godganse dag met een kap op z'n kop zodat ie niet z'n hechtingen (in z'n voorhoofd en kaak) zou krabben, maar die hielden we overdag af ..met heeeeel goed opletten om 'm nog een beetje sjeu aan het leven te geven. 

Als we hem uitlieten was ie heel bangig en zat te bibberen en wilde alleen maar naar huis. We zijn daarop gaan inzetten ( om hem wat zelfverzekerder te maken) omdat ie als ie lekker veel buiten kon snuffelen even niet dacht aan al die hechtingen en wat ie allemaal niet mocht. Dus mocht ie voorop en de weg bepalen en zitten en snuffelen wat ie maar wilde en wanneer hij maar wilde. 

En sja.. we zijn eigenlijk te lief en zacht voor hem geweest qua opvoeding.Het gevolg is... dat we nu een pup van 5 mnd hebben die voorop loopt en aan de lijn trekt. (voorheen waren we blij als ie trok want dan wilde hij tenminste verder ipv naar huis).

Hij heeft ook ontdekt dat als je hem roept als ie los loopt, dat ie zo voor je komt zitten dat je er net niet bij kan om te pakken. En dat hij dan weg kan rennen.....

Affijn.. ik heb dus bedacht om nu serieus het roep en kom hier en lijn aan.. aan te pakken. En heb geen beter plan dan.. kip. Dus vanmorgen heeft manlief lekker kip gekookt. Die ik in brokjes verdeeld heb. En een deel mee naar het strand. Heeeeeeeel vaak de "DIbbeeeeeees kom hier" gedaan.Gelukkig is hij daar dol op. Dus steeds kippetje gegeven. En vaak dan zo dat ik hem kon aaien en pakken. Even aanlijnen en kippetje geven. En weer los. De idee is..dat ie leert dat "hier komen" leuk is. En dat aanlijnen ook weer los kan zijn. 

Hij heeft vandaag twee keer geaarzeld..toen hij erachter kwam dat de lijn er aan ging, maar de kip won. 

Wat denken jullie? Zijn we op de goeie weg ? Nog tips? 

Even dacht ik dat het net gebeurd is met Dibbes, gebeten, maar gelukkig alles hersteld, wel heel erg wat er gebeurd is en ik begrijp dat je zacht bent geweest, zou ik ook zijn, nu alles herstld is mag je weer wat optreden en je doet het toch goed, met kleine traktaties, ga zo door, komt goed.  

Denk er wel aan dat ie straks haarfijn in de gaten heeft of je wat lekkers bij je hebt of niet.

Leer dus zeker niet met enkel wat lekkers, maar ook zonder en dan ook niks meenemen.

Mijn vroegere maltezer had heel goed in de snapperd wanneer ik geen snoepjes mee had. Ze luisterde dan gewoon lekker niet. Ja, wanneer het echt menens was en er echt opgelet moest worden. Maar dat was enkel het commando 'let op' en dan ging ze heel netjes achter mij lopen. We werden dan gepasseerd door landbouwvoertuigen, groepen fietsers ofzo. Verder wist ze dan gewoon niet meer wat 'volgen' zit' 'halt' was.

Doe je prima zo en niet druk maken over een hond die voor je uit loopt. Zij hebben vier benen en als ze nog jong zijn, zijn ze uitermate nieuwschierig naar alles. Bovendien nog handig ook als ze vooruit lopen(niet weg natuurlijk) want dan zie je dingen tenminste aankomen en kun je sneller ingrijpen. Voor mij is het volgorde watch me, recall, leave it and touch commando echt de basis.

Los aan de lijn is oefenen met een gewone looplijn, geen flex onder spanning, kan wel  zonder spanning erop maar moet je die laten vieren. Persoonlijk vind ik een looplijn fijner omdat ze direct ook moeten omkijken als je de andere kant oploopt of rent. Verders is het echt twee weekkies frustraties inslikken als het niet lukt, heel inspanning, timing vinden van belonen en vooral heeeeeeeeeeeeeeeeeeul veeeeeeeeeeeul rondjes en andere richtingen lopen totdat jezelf er duizelig van wordt

Zoiets

Zo te lezen ben je goed bezig. Je kunt ook afwisselen met alleen een stembeloning als hij bij je gekomen is en weer laten gaan zonder aanlijnen, of aan de lijn even spelen of samen rennen en dan weer laten gaan. En dan weer afwisselen met wel wat lekkers. Zo blijft het interessant om te komen en aangelijnd te worden.

tip, direct aan de lijn werkt ook averechts.

Goed bezig, alleen dat pakken snap ik niet zo goed maar dat bedoel je vast anders dan dat het er staat.

Misschien de stappen belonen, bij je komen als hij wat verder weg is en terugkomt is al beloning waard. Dan aanlijnen, ik benoemde dat ook (nu kan ik roepen "jongens riem!" ipv hier..) maar eerst dus in stappen.

Hier komen, beloning, benoemen dat je aan wilt lijnen en dat ook weer belonen, ik speelde vaak nog even aan de lijn door of gaf veel aandacht, daarna een korte aandachtsoefening zoals een zit en kijk, (meestal zit omdat ik vanuit rust weer los wil laten) en dan weer los klikken.

Kijken of een zit als ik wilde losklikken gaf ik geen voerbeloning, omdat ik dan weer los laten lopen als beloning zie.

Mijn hond riep ik, koekje, dan draaide ik me om en liep de andere kant op. Aanlijnen deed ik soms, altijd op een andere plek en zeker niet iedere keer na het roepen. Inderdaad benoemen. Ik zeg nu wacht en loop naar haar toe en lijn aan met het woord riempje.

Roep ik haar dan kijk ik eerst of ze me opmerkt en loop dan direct een andere kant op, dan komt een hond nog sneller. Wachten op de hond na roepen is leuk, maar de hond wacht dan ook met komen.

Er zijn zoveel manieren, je bent zo goed bezig. 

Thanks voor jullie tips en aanmoediging! 

Ik probeer het dus af te wisselen. Hij komt altijd als ik hem roep en gaat netjes zitten. En idd heeft ie heel goed door of ik wat lekkers heb. Het euvel is dat ie op een dag ontdekt heeft dat ie op zodanige armlengte komt, dat ie zijn happie kan nemen of mijn 'goed zoooo' aanhoren, en er weer vandoor kan gaan. Zodra hij doorheeft dat ik de riem wil aanlijnen is ie weg. Zelfs bij 'gewone' koekjes vindt ie het los lopen belangrijker dan het koekje. Vandaar dat ik nu maar de kip in de strijd heb gegooid. Met pakken bedoel ik dus dat je zijn halsbandje kunt pakken. En hem dan al of niet aanlijnen. Soms doe ik dat wel en soms niet. En dan even lopen of graven en weer los. En ik probeer steeds even te aaien en zijn halsbandje beet te nemen. 

Het lopen is geen probleem. Als ik loop komt ie achter me aan. Hij blijft netjes bij mensen weg. Dan zeg ik "nee" en dan ontwijkt ie ze. Hardlopers lukken inmiddels ook. Kindjes gaan redelijk goed tenzij ze met een bal spelen of rennen. Dan moet ik op tijd zijn om hem af te leiden door met een bal te gooien bv. 

Het is dus het loslopen en niet meer aan de riem willen waar aan gewerkt moet worden. 

Gaat goed. En dat bedoel ik dus precies zo. Roepen koekje en omdraaien en weglopen, nket meer roepen en niet meer aankijken,  uiteraard als dit kan he,  zodat hij meeloopt. Niet iedere keer aan hem, zitten. Vinden veel honden inderdaad helemaal niet leuk, zeker niet als ze weten, daar komt die riem weer aan, dat gefrummel aan mijn nek. Enzv. Altijd onverwacht aanlijnen, dus niet iedere keer. Want dit gedrag is het begin van jet spelletje pak me dan, en dat verlies je altijd,

Ja, precies dat is het euvel. Hij heeft ontdekt dat ie niet te pakken te krijgen is, als ie niet wil. Heel lastig. Maar goed.. ik moet het er toch o.e.a. manier wel gaan inkrijgen dat hij altijd komt als ik roep is fijn, maar dat ik hem dan ook kan aanlijnen als ik dat nodig vind is wel de bedoeling.  Sommige mensen hebben hun hond aangelijnd, met een reden denk ik dan. En dan is het niet de bedoeling dan mijn loslopende Dibbes op die hond afgaat. Dan wil ik hem kunnen roepen en aanlijnen en even passeren bv. 

Sja nu zit ik dus te dubben.. niet iedere keer aan hem zitten of wel? Mijn gedachte was.. wel steeds even aaien en zodanig dat ik zijn halsbandje kan pakken. Maar niet elke keer pakken of vastlijnen.