Gedoe met reuen, vergrote prostaat, castreren?

Even de situatie. We hebben 4 herders. Één gesteriliseerde teef van 9 jaar en drie intacte reuen, waarvan ??n ook 9 jaar en dan nog twee van 6 jaar oud. Één van de jongere reuen vindt zichzelf erg belangrijk en heeft daarnaast de neiging om alles te willen regelen. Al vanaf pup joeg hij bijvoorbeeld de andere honden van hun slaapplek om daar zelf te gaan liggen. De andere honden lieten dat gewoon gebeuren. Hij heeft het vooral voorzien op de reu van 9 die als wij niet zouden ingrijpen, geen stap in huis zou kunnen verzetten. Het gaat zelfs zo ver dat hij probeert hem niet bij de waterbak te laten drinken. Uiteraard grijpen wij in en zo lang wij de boel duidelijk regelen gaat alles goed. In de afgelopen jaren is er 3 keer een gevecht geweest tussen de beide reuen. De oudere gaat de confrontatie uit de weg, maar geeft zicht tijdens een gevecht zeker niet over. 

Nu is de situatie zo dat gisteren geconstateerd is dat de oudere reu een vergrote prostaat heeft. Hij heeft nu medicijnen, maar ik denk na over een mogelijke castratie. Ik wil alleen problemen tussen de reuen onderling voorkomen. Voor mijn gevoel kan het twee kanten opgaan. Een chemische castratie wil ik niet uitproberen omdat ik dan bang ben voor problemen in de eerste weken

Wat zouden jullie doen?

Milde klachten kunnen spontaan verdwijnen, medicatie is er, bespreek dit met je arts wat de beste behandeling is…. Je kan als je bang bent voor confrontatie werken met traphekjes. 

Wat zegt de dierenarts?

Ik zou doen wat medisch nodig is voor de gezondheid van de 9-jarige hond. 

En het gedrag van die andere reu niet laten escaleren tot pestgedrag. Het samenleven in een gezin zou voor alle honden aangenaam moeten zijn. Diegene die de andere honden treitert, moet meteen weten dat dit niet kan. En al zeker zou een medische beslissing voor de ene hond niet mogen afhangen van het vervelende gedrag van een andere hond.

Alvast veel beterschap gewenst voor de 9-jarige!

Dank je wel voor de reacties. Het is inderdaad pestgedrag en we voorkomen het natuurlijk zoveel mogelijk en op dit moment gaat het ook gewoon goed al is het soms vermoeiend om er de hele tijd op te moeten letten. Ik vraag me alleen af in hoeverre rangorde een rol speelt en of eventuele castratie van de oudere reu het pestgedrag zou kunnen laten afnemen. Normaal waren we dat niet van plan, maar nu hij ook last heeft van een vergrote prostaat, vraag ik mij het af. Hij heeft overigens medicijnen die ongeveer een half jaar zouden moeten werken. Daarna moeten we kijken of het probleem van de prostaat terug komt.

De prostaat was overigens behoorlijk vergroot en hij druppelde bloed, vandaar dat we naar de dierenarts zijn gegaan 

Mijn 1e reu, sterk vergrootte prostaat heb ik eerst met een zes weken werkende prik chemisch gecastreerd. De chip die een half jaar kan werken,  kwam niet aan de orde, toen kon ik kiezen, nu is er alleen de chip. De prostaat is niet kleiner geworden. Toen toch voor castratie gekozen en geen prostaat problemen meer. Als je zegt bloeddruppelen en sterk vergroot zou voor mij castratie de optie zijn. Hoe het gedrag van de mannen onderlng wordt? Geen idee. 

Is er een echo gemaakt? Anders dit laten doen om een tumor uit te sluiten, werd mij toen aangeraden, .

Nee een echo is niet gedaan. De dierenarts zei dat een tumor eigenlijk nauwelijks voorkomt bij intacte reuen, wel bij gecastreerde reuen. Hij adviseerde nu 3 weken te kijken hoe het gaat. Als de problemen dan niet over zijn moet er een echo gemaakt worden. Mijn hond is er verder niet ziek of anders van. Ook het plassen is normaal. We kwamen er dus door de bloeddruppels achter. We hebben een tijdje geleden wel eens gedacht dat hij urine lekte als hij lag te slapen 

Eens met Alaska's Finest.

De dierenarts laten bepalen wat het beste is voor de 9-jarige reu en zijn gezondheid voorop zetten.

Daarnaast vind ik dat je de jonge reu veel te veel ruimte hebt gegeven in zijn controlerende/blokkerende/heersende gedrag. Ik had dat wegjagen bij de slaapplekken vanaf dag 1 al niet toegestaan. Is ie helemaal mal. Wieberen.

Hier een hond die heel graag aandacht wilde claimen zodra ik aandacht aan een kat gaf. Dat doen we dus niet. Een bemoeierige hond kan prima leren om afstand te bewaren. Want dieren kunnen vrij letterlijk over elkaar heen lopen als je dat niet in goede banen leidt.

Volgens mij is de rangorde nu al vrij duidelijk: de jongere reu bepaalt. De oudere hond, waar je je zorgen om maakt m.b.t. castratie, neemt al de 'ik maak plaats en ontwijk conflict' positie in. Het risico zit hem meer in dat de oudere hond door (chemische) castratie een andere geur krijgt, waardoor de jongere hond misschien nog meer de neiging krijgt om de oudere lastig te zitten of plaats te laten maken.

Even los van de medische kwestie van de 9-jarige... als je denkt dat hormonen aan de basis liggen van het pestgedrag van de jongere hond, is het dan niet logischer om hém eens chemisch te castreren en te zien of dit hem toleranter maakt? Tenslotte jaagt hij ook de andere honden van hun slaapplaats, lees ik, en is hij toch de storende factor die moet aangepakt worden en niet de andere hond?  

Wat de prostaatproblemen betreft, zou ik de raad vd DA volgen. 

Ja dat laatste wat je zegt is precies waar ik bang voor ben. Het kan 2 kanten opgaan. Of hij ziet hem niet meer als bedreiging en hoeft dan ook niet steeds zn punt te maken of het pestgedrag neemt inderdaad tie omdat hij hem nog minder serieus zal nemen. Overigens hebben we alles vanaf dag 1 niet toegestaan, maar omdat je er nu eenmaal niet 24 uur per dag naast kunt zitten is het natuurlijk wel gebeurd. We voorkomen alles zoveel mogelijk, maar het gaat heel subtiel. Dus soms heb je het pas later door. Zoals met dat water drinken. We kwamen er op een gegeven moment achter dat onze hond buiten in de tuin enorm veel water dronk als we gingen wandelen. Toen we vervolgens op gingen letten zagen we pas dat op het moment dat hij binnen naar de waterbak liep, de andere hond hem blokkeerde. Nu grijpen we dus in en letten erop

Maar nu ik dit op schrijf. We moeten er nu ook al bovenop zitten qua pestgedrag, dus erger kan het eigenlijk niet worden. 

Ik zal inderdaad wel of niet castreren alleen laten afhangen van het medische gedeelte. Dat is een goed punt

" Even los van de medische kwestie van de 9-jarige... als je denkt dat hormonen aan de basis liggen van het pestgedrag van de jongere hond, is het dan niet logischer om hém eens chemisch te castreren en te zien of dit hem toleranter maakt? Tenslotte jaagt hij ook de andere honden van hun slaapplaats, lees ik, en is hij toch de storende factor die moet aangepakt worden en niet de andere hond?  
Wat de prostaatproblemen betreft, zou ik de raad vd DA volgen.  "

Alaska's Finest!

Nee, daar is hij veel te onzeker voor. Hij heeft een heel klein stress emmertje. Hij heeft gewoon een lastig pakket aan karaktereigenschappen meegekregen wat dat betreft 

In dat geval zou ik dat hele rangorde-idee vooral loslaten, want een onzekere, gestreste hond beantwoordt alvast niet aan het beeld van de dominante hond waar die hele rangorde-theorie vanuit gaat. Integendeel. Dan staat dominantie voor standvastigheid, zelfzekerheid, bekwaamheid, kalmte, inzicht, enz.  

Dus persoonlijk zou ik zijn gedrag loskoppelen van de behoeften van de andere hond en beide dus apart aanpakken.  

Succes!

Mijn oude reu heb ik een 2tal jaar geleden chemisch laten castreren nav vergrote prostaat. Dat werkte uitstekend.

Onderling zijn hier ook al de nodige gevechten geweest, het is heel gemakkelijk te zeggen dat je iets maar moet voorkomen of verbieden. Praktijk is echter heel wat anders (zeker bij ook daadwerkelijke agressie, ik heb stoere mannen zien bevriezen van angst toen ze eens aanwezig waren bij zo’n gevecht. Tot zover de stoere praat van dat zij het wel eens zouden oplossen )

Gevechten zijn hier ondertussen al bijna een jaar niet meer voorgekome. Alles is nog intact, chemische castratie is ook al een hele tijd uitgewerkt ondertussen.

Ik geloof niet dat de oorzaak van de gevechten bij mijn honden in hun ballen zit, dus vandaar dat ik er niet voor kies om ze er af te snijden.

" In dat geval zou ik dat hele rangorde-idee vooral loslaten, want een onzekere, gestreste hond beantwoordt alvast niet aan het beeld van de dominante hond waar die hele rangorde-theorie vanuit gaat. Integendeel. Dan staat dominantie voor standvastigheid, zelfzekerheid, bekwaamheid, kalmte, inzicht, enz.  
Dus persoonlijk zou ik zijn gedrag loskoppelen van de behoeften van de andere hond en beide dus apart aanpakken.  
Succes! "

Alaska's Finest!

Hij is ook niet de rang hogere. Dat is het hele probleem. Daar is hij helemaal niet geschikt voor. Maar hij heeft die ambitie wel, dus daar gedraagt hij zich naar

Ik kan me enkel baseren op een beetje tekst, dus uiteraard nooit de echte situatie inschatten, maar eerlijk gezegd lijkt het me niets met ambitie te maken, maar eerder met angst en onzekerheid en stress die tot uiting komt in kliergedrag. 

Misschien is het een heel sensitieve hond die niet goed gedijt in een groep en beter af is alleen? Of die rustiger kan worden als ie eigen ruimte krijgt? 

Het laatste gevecht is hier 2 jaar geleden en we hebben echt heel veel moeite moeten doen om ze uit elkaar te halen. De oudste lag al op zn rug met de andere erboven op die hem bij zn keel vast had. Dus nee, dat hoef ik inderdaad niet nog een keer mee te maken. En in de dagelijkse praktijk gaat het ook gewoon goed en hoeven we ze niet te scheiden. Het laatste gevecht kwam omdat de oudere per ongeluk tegen de andere op botste terwijl hij hem normaal ontwijkt, toen ze allebei naar de poort wilden rennen. Tel daar bovenop dat er wat teven in de buurt loops waren en dan heb je de oorzaak. 

Het gaat er toch juist om dat gevechten worden voorkomen en omstandigheden te bevorderen waarin dieren harmonieuzer samen leven? Niet over hoe op te treden tijdens reeds uitgebroken gevechten.

Regelneef gedrag vindt voornamelijk plaats in situaties/momenten waar iets over te regelneven valt. Bijvoorbeeld als het baasje er is. Als er iets nieuws gebeurt. Als er iemand aan de deur is. Als er gegeten wordt. Als er gespeeld wordt. Dat soort dingen. M.a.w.: vaak situaties waar je zelf bij bent. In die situaties kan je sturen, juist zodat het niet escaleert en minder opdringerige types niet helemaal ondergesneeuwd worden.

Dat betekent overigens niet dat je alles moet politieagenten, maar wel dingen die te ver gaan. Zoals alle honden van hun slaapplek weghouden. Of een deur claimen waardoor anderen er niet langs mogen (kunnen katten ook een handje van hebben).

Ja dat is ook zo, maar hij regelt werkelijk waar de hele dag en we krijgen hem niet aan zn verstand gebracht dat hij daar mee op moet houden. Het is niet een volle herder. Er zit oa ook husky, Australian Shepherd en nog meer zelfstandigs doorheen. Hij is dus wel zo scherp en regelneverig als een herder, maar niet zo baasgericht wat een herder normaal gesproken is en daarbij bovenop heel stressgevoelig. Die situatie in de tuin waren we niet bij. De honden waren alleen buiten. Maar normaal gesproken in huis ben ik ook niet de hele tijd met de honden bezig

Je zou de jongere hond ook een chemische castratie  kunnen geven. 

Of het helpt weet ik niet want castreren op latere leeftijd heeft niet zo veel impact in een roedel dan op jongere leeftijd castreren. 

Het gedrag zit er dan al ingebakken. 

Lees nu net je laatste stukje, had ik net even gemist.

Wat vind jij persoonlijk wel kunnen? Wat hij nu dus vooral doet is alleen maar een bepaalde blik naar de andere hond, waardoor die dus letterlijk afdruipt uit de woonkamer en bij de trap of de voordeur gaat zitten

 Hij probeert dit dus als 1 van ons in de woonkamer is en dan claimt hij ons, dit kap ik af. Hij doet het ook als ik bijvoorbeeld boven ben. Dan is het nog steeds claimen want hij is dan nog steeds het dichtst bij de trap bijvoorbeeld, maar dan kan ik natuurlijk niet ingrijpen. Als ik dan beneden ben roep ik de andere hond er gewoon weer bij. Behalve als hij lekker rustig ligt te slapen dan laat ik het. Maar als hij daar zit te hijgen omdat hij stress heeft roep ik hem. Het is eigenlijk de hele dag constant door die ene blik waarmee hij hem weg wil jagen.

Die behoefte om te regelen zit natuurlijk in zijn aard. Ik denk ook niet dat hem castreren zou leiden tot veel minder regelneverig gedrag. Je wil en hoeft ook niet continue de politieagent te spelen/je ermee bemoeien. Daar krijg je het regelneverige er ook niet mee uit. Het is meer een oog in het zeil houden en dingen niet te ver laten gaan. Zoals een deur claimen waardoor anderen er niet langs mogen (kunnen katten ook een handje van hebben). En mocht de oudere reu op advies van de dierenarts worden gecastreerd, zou ik wel extra goed opletten. Maar misschien is dat helemaal niet nodig. In ieder geval beterschap voor hem gewenst.

Soms moet je er dan voor zorgen dat de triggers er niet zijn. En de hond dus op een rustige hondvrije plaats zetten waar er niks te regelen valt, zodat zijn hoofd eens tot rust kan komen en het stressniveau kan dalen. 

Een zenuwstelsel moet de mogelijkheid krijgen te ontspannen, los te laten, anders blijft het steeds in het rood plakken. En een overbelast zenuwstelsel weerspiegelt zich altijd in emotie en gedrag. 

Misschien kan je eens bekijken wat er praktisch bij jullie thuis mogelijk is op dat vlak. 

Precies hetzelfde. Wat jij afkapt zou ik ook afkappen. Het moet wel mogelijk zijn om met al je huisdieren samen in een woonkamer te kunnen zijn, zonder dat de jongste reu dat de anderen onmogelijk maakt. Als je er niet bij bent, claimt hij inderdaad de positie dichts bij de baas onderaan de trap. Daar is niks aan te doen.

Ik vind het idee van Alaska's Finest ook wel mooi:  proberen een plek te creeren waar hij zich te ruste legt i.p.v. dat hij bij die trap wil blijven liggen. Maar ik weet niet of hij dat gaat verkiezen boven het willen regelen.

Rest niet gelezen maar zo snel mogelijk een biopt laten afnemen en dan verder bekijken hoe of wat. Tevens met een hond van 9 zou ik niet twijvelen om te castreren, je gaat daar geen nestjes meer mee doen, nergens voor nodig dus om die ballen te behouden.

Huidige hond is geholpen omdat de ballen niet ingedaald waren en kon ze ook niet voelen zitten. Risico op prostaat kanker wil ik niet lopen. Hij doet het prima als meneer de Reu, dat ingebakken reu gedrag verliezen ze echt niet ervan. Das meer aan training of terwijl uitleggen dat je dat niet wilt hebben.

Ik ben niet persé tegen castreren. Persoonlijk zou ik in een normale situatie, dus waar niet iets medisch speelt zou ik het niet zomaar laten doen. Denk dat de hormoonhuishouding in een normaal geval wel van waarde is voor de algehele gezondheid van een hond. Als er iets medisch speelt is het wel een afweging waard. 

Overigens voelt hij zich verder prima. De dierenarts gaf aan dat verder onderzoek nu niet nodig is omdat een vergrote prostaat gewoon heel vaak voorkomt bij oudere reuen. Tumoren eigenlijk nauwelijks, die komen weer meer voor bij gecastreerde reuen.

Joh ik ben 48 en vroeg aan meno, van mij mogen ze morgen de hele zooi eruit halen Werkelijk nog lastiger dan ongesteld zijn. Maarja dat werkt ook niet want je krijgt het alsnog kado.

Ga je een biopt doen?

Hier ook een reu met af en toe vergrote prostaat (ook herder en rond zijn negende voor het eerst geconstateerd), kuur Ypozane en dan gaat het weer maanden goed. Maar die van ons had/heeft geen bloed of plaste moeilijk, hij had meer last van moeilijker poepen..

Ik dacht ook dat bij regelmatig terugkeren je moest gaan denken aan castratie, maar dat blijkt niet echt meer de standaard te zijn volgens onze huidige da.

Door de Ypozane verandert er volgens mij tijdelijk wel ook wat in de hormoonhuishouding, dus misschien kun je daar wel even op letten in combi met gedrag van de hond die wat wil overheersen.

--

Hier kregen de dames ineens wat meer noten op de zang merkte ik destijds... ineens zijn eten durven opeisen (iets wat ze normaliter niet in de kop zouden halen) tegen hem aanbeuken, plekje proberen op te eisen..

Nu is hij een goed sul naar "eigen"  toe, maar hij heeft toch wel zijn grenzen en bepaalde autoriteit. Tijdens die Ypozanekuur merkte ik daar wel wat verandering in, waardoor ik de dames soms toch wel even een halt toeriep.

--

Ik castreer trouwens niet als het niet medisch noodzakelijk is, wil gewoon niet risico nemen op gedragsverandering, vachtverandering en reactie van andere honden buiten op hem als hij gecastreerd zou zijn.

Zo maakt iedereen zijn eigen keuzes daarin.