Hond kwijt door Metacam?

Hallo! Zijn er hier mensen die ook hun hond kwijt geraakt zijn door metacam of een andere ontstekingsremmer op basis van meloxicam?

Op 27 september moest ik mijn fantastische labrador Doby laten inslapen. Hij was 12 jaar oud en gezond. Erg goed voor zijn leeftijd. Enkel hardhorend, wat lichte artrose, wat lichte ouderdomsverlamming. Nieren, lever, hart: allemaal prima. Hij speelde nog met andere honden, trok nog regelmatig sprintjes, speelde nog met ons, raakte nog probleemloos uit een beek met steile oevers. Ik deed wekelijks detectie met hem in de hondenschool en ging elke dag 3x een half uur met hem wandelen. Hij kon nog steeds goed doorstappen, ik moest vaak moeite doen om hem bij te houden.

Op een dag was hij erg mank. Diagnose: gebarsten nagel waar vuil in was geraakt, waardoor zijn teen en voet ontstoken zaten. Behandeling: antibiotica en metacam. Hij had nog nooit eerder Metacam gehad, en ik las braaf de bijsluiter. Vanaf de 2de dag had hij diaree. Helaas dachten zowel ik als de dierenarts dat dit door de antibiotica kwam. Hij sliep ook opvallend meer, door de pijn, dacht ik helaas. Hij stapte duidelijk trager dan normaal, ook al was hij na een paar dagen niet meer mank. Toch nog pijn, dacht ik helaas. Op dag 6 gaf hij 1x over, een grote hoeveelheid, bestaande uit etensresten en vooral veel vocht. Het rook zuurder dan normaal. Helaas heb ik toen mijn dierenarts niet gebeld, ook al had ik een vermoeden dat dit een bijverschijnsel van de Metacam kon zijn. Want Doby at tijdens het wandelen vaak vuiligheid op, het kon ook daardoor zijn. En zelfs al was het door de metacam, er was slechts 1 kans op 10.000 dat dit ernstig kon zijn. Hoeveel iedereen ook altijd spot met mijn overbezorgdheid, zelfs voor mij leek het overdreven paniekerig om daar van uit te gaan. Maandag was Doby vanaf de middag bijna constant misselijk en heeft 3x overgegeven, telkens met veel vocht. Ik kon de volgende dag bij mijn dierenarts terecht. Diagnose: metacamindigestie. Behandeling: stoppen met Metacam en een middel tegen de misselijkheid.

Woensdagmorgen vroeg reageerde Doby niet meer. Zijn ogen waren half open, maar hij maakte geen contact, leek zelfs niets te zien. Hij stond niet op, kwispelde niet, hief zijn kop niet op. Hij wou niets eten, zelfs al hield ik het voor zijn neus. Toen we hem ophieven om hem naar beneden te dragen, bleek dat hij niet meer op zijn poten kon staan. Meteen naar de dierenarts dus. Volgens de dierenarts leek Doby "een verdoofde hond". Bloed afnemen lukte bijna niet, omdat zijn bloeddruk zo laag was. Hij ging meteen aan een infuus met vocht en antibiotica. Dat laatste vanwege de ontsteking in zijn teen, die zich misschien verspreid had in de rest van zijn lichaam. De volgende dag kon hij traagjes en zwakjes terug een 20-tal meter stappen. Er was bloed in zijn urine en hij plaste opvallend weinig. Hij was nog steeds misselijk en wilde nog steeds niet eten of drinken. Ondanks zijn erge angst voor andere honden, negeerde hij hen nu, zelfs op korte afstand. In het bloed was niets te zien, enkel een lichte ontsteking. Lever- en nierwaarden waren prima. Op een rontgenfoto van zijn buik was ook niets te zien. De dierenartsen hadden geen enkel idee waarom het zo slecht met hem ging.

Na 2 dagen aan het infuus en geen verbetering, zwol zijn buik op. Na een echografie bleek dat zijn maag gigantisch opgezet was, gevuld met wat eten dat hij gedwongen toegediend had gekregen om aan te sterken en een heleboel vocht. Er was ook wat vrij vocht in zijn buikholte te zien. Zijn maag werd meteen gesondeerd. De volgende morgen zei de dierenarts dat ik beter naar Merelbeke kon gaan. Ze hadden wel zijn maag leeg gepompt, maar ze hadden geen enkel idee waarom die maag niet leegde via de darmen en waarom Doby niet had overgegeven. Er was geen maagtorsie. Helaas was het zaterdagochtend en zijn er in Merelbeke in het weekend enkel studenten. Na overleg met de dierenarts besloten we om maandag langs te gaan bij een gespecialiseerde radiologe en daarna eventueel meteen door te rijden naar Merelbeke.

De zondagmorgen, na nog een dag aan het infuus, was Doby opgeknapt en mocht hij naar huis. Hij at terug met smaak, plaste normaal en kon zelfs terug wandelen, zij het traagjes. Het viel me wel op dat hij nog steeds veel sliep. Bij de radiologe zag alles er prima uit, er waren nergens kankergezwellen, het vocht in zijn buik was weg, alleen een lichte pancreatitis. Diagnose: Doby's darmen hadden waarschijnlijk tijdelijk niet gewerkt vanwege de antibiotica, een maag-darminfectie of een onvoldoende strikt gevolgd hypo-allergeen dieet. Door die problemen had hij een lichte pancreatitis ontwikkeld. Maar zijn darmen werkten nu wel terug, zijn het nog niet normaal. En er zat nog wat teveel voedsel in de maag. Behandeling: tijd geven, nog niet veel eten geven en daarna een strikt dieet voor de rest van zijn leven.

Op dinsdag at Doby nog altijd goed en hebben we 2x een half uur gewandeld, zij het erg traag en een korte afstand. Maar dat laatste leek me niet meer dan normaal. In de namiddag werd hij plots terug misselijk, wilde overgeven, maar kon niet. Uiteindelijk lukte het wel: opnieuw vooral vocht. Maar bij bleef proberen om over te geven. Op een uur tijd ging hij van ontspannen en content naar niet meer kunnen rechtstaan, duidelijk buikpijn, misselijk, niet meer reageren, liggen met de voorpoten de ene kant op, de achterpoten de andere, gewoon zoals hij neergevallen was.

Meteen terug naar de dierenarts. Opnieuw infuus met vocht en antibiotica. Opnieuw bloedonderzoek. Dat laatste wees nog steeds niets uit. De volgende morgen dus naar de spoedopname in Merelbeke. Doby kon toen terug zwakjes een 20-tal meter stappen, maar wou opnieuw niet meer eten of drinken, en negeerde zijn omgeving. Na 4 uur onderzoek bleek Doby een maagperforatie te hebben. Bij een spoedoperatie vonden ze een scheur en een groot gat, beide veroorzaakt door zweren. Dat grote gat zal vlak bij de galblaas, een plaats die typisch is voor bepaalde soorten kanker en Metacam. Er was ook een grote zweer in zijn 12-vingerige darm, een ontstoken, opgezette maagwand (waardoor de maag zich niet meer kon ledigen), buikvliesontsteking, veel gras en haar in de buik, pancreatitis en nierschade. Meteen na de operatie vroeg ik de chirurge of de gaten in zijn maag veroorzaakt hadden kunnen zijn door iets scherps dat Doby mogelijks tijdens het wandelen gegeten had. Het antwoord: "nee, niet op die plaats". Ze zei ook dat Doby er bij zijn opname veel beter uit had gezien dan hij in werkelijkheid was. Doby heeft de operatie overleefd, maar helaas begon de maag anderhalve dag later opnieuw te lekken. De schade aan het maagweefsel bleek te groot om nog goed terug goed aan elkaar te groeien. We moesten hem laten inslapen.

Tijdens de operatie was een biopsie genomen van de zweer in zijn darm en van zijn maagwand. Daaruit bleek later dat Doby geen kanker had gehad. Conclusie: extreme gevoeligheid aan Metacam. Volgens de bijsluiter komt dit maar bij 1/10.000 honden voor, volgens de chirurge vaker.

Metacam is op de hoogte gebracht, maar wil dit niet onderzoeken. Ze hebben zelfs de analyse van het biopt niet afgewacht om Doby's dossier, door Merelbeke bij hen geopend, te sluiten. Want "er is wereldwijd nog nooit een geval geweest van een hond die stierf na 8 dagen metacam." En er was een vermoeden van kanker. Waarvan achteraf dus bewezen is dat dit er niet was.

Het ergste is dat dit dossier niet meer opnieuw geopend kan worden. Want de chirurge kan nu plots niet meer uitsluiten of de perforatie niet toch door een vreemd voorwerp veroorzaakt werd. Want "ja, het was een labrador". En aangezien er daardoor geen 100 procent zekerheid is dat deze maagperforatie door de metacam kwam, kan het dossier niet meer heropend worden. Begrijp me niet verkeerd, ik neem mijn dierenartsen niets kwalijk, ook niet de chirurge van het ziekenhuis. Ze hebben allemaal hun uiterste best gedaan om Doby te redden, zijn allemaal lief en zorgzaam voor hem geweest en hebben veel tijd en moeite voor hem gegeven. Maar waarom kan zo'n dossier bij twijfel niet heropend worden? Dit klopt toch niet? Volgens mij heeft de Metacam wel Doby's dood veroorzaakt. Op zijn minst is het erg waarschijnlijk. Ik wil geen rechtszaak of zo, maar ik wil wel dat dit op zijn minst ergens officieel genoteerd wordt. Zodat een andere hond een volgende keer misschien wel op tijd gered kan worden.

Heeft iemand hier ook zoiets ervaren?

Geen ervaring mee, vaak gebruikt metacam, nooit een bijwerking er van…..misschien was je hond al ziek wat niet gezien is, nietemin ik vind het zo verdrietig dit….voor jouw hond en voor jou, heel veel sterkte, ik hoop dat je het in de toekomst een plekje kan geven.  

Kan dat het net het zetje heeft gegeven, ik heb wel is mega grote bonje gehad met een kliniek die mijn kat een overdosis had gegeven. Gingen van het standaard gewicht uit van het ras maar die van mij is veel lichter dan de standaard. Je moet er wel vanuit gaan dat een hond van die leeftijd vaak al ouderdoms kwaaltjes heeft dus of dan de metacam het zetje heeft gegeven? Rechtzaak wordt moeilijk want daarvoor had er een autopsie moeten plaatsvinden. Je kunt wel het medisch dossier opvragen en kijken of er ook idd sprake is van overdosis.

Ik heb 2 honden gehad die heel slecht reageerden op metacam, ben na 2 dagen gestopt en in overleg over gegaan op tramadol.

In jouw geval ligt het gecompliceerder, het is niet te bewijzen dat het alleen door de metacam kwam.

Ik wens je heel veel sterkte bij dit grote verdriet.

Metacam is het eerste waar de (huidige) dierenarts in het geval van mijn hond mee wilde stoppen. Inderdaad maagzweren, misselijkheid en niet zijn keus pijnstiller zeker niet in het geval van zwakke darmen/maag. 
Ik weet niet of zo’n heftige reactie kan, ik snap dat je gevoel dat zegt. Je krijgt hem er alleen niet mee terug. Sterkte! 

Maylo kan ook niet tegen Metacam, hij heeft dat toen gehad maar kreeg er bloederige diaree van. Ben toen meteen gestopt en in zijn dossier staat nu dat hij er allergisch/niet tegen kan. 

Heel verdrietig dat het jullie hond zo overkomen is. Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte.

Mijn hond krijgt soms Metacam als extra middel tegen hoofdpijn, ze heeft hier noot last van gehad.

Tot vorige week, mijn hond heeft een verzwikte pols en Metacam als pijnstilling voorgeschreven gekregen.

Vanaf dat ik met de Metacam ben begonnen had ze last van bloederige diarree en buikpijn.

Ik ben gelijk met de Metacam gestopt en na een dag was mijn hond weer de oude.

De Metacam was vier maanden oud en is zes maanden houdbaar. Volgens mijn dierenarts zou het nog kunnen tenzij de kleur veranderd was of het stroperig was geworden, dit was beiden niet het geval. Metacam is bederfelijk.