Sniffen en in de ankers

Goedenavond, we hebben een labrador teef van 15 maanden. Het gaat over het algemeen erg goed en met wat kleine issues hebben jullie ook goed geholpen; dank. 

Nu nog een hulpvraag. Als ik haar aan de lijn uitlaat, dan luistert ze over het algemeen aardig, met 'naast' en 'volg'. Echter, de laatste tijd wint steeds vaker haar neus.

Ik begrijp de waarde van reuk voor hond. Maar het maakt de wandeling niet erg leuk. Soms lijkt het wel een soort truffelvarkentje. Soms loopt ze 90% van de 'wandeling' achter haar neus aan over de grond.

Aan haar gedrag merk ik dat het niet gaat over behoefte doen. Haar neus de aarde in en zelfs ligt knorren. Als ik haar niet mee trekt dan stopt ze niet uit haar zelf. Het is soort obsessief.  

Dat uit zich ook dat ze haar poten in een hoek/schrap zet en haarzelf klem vast zet. Ik krijg haar dan moeilijk mee. Ik probeer het ook wel eens te laten en dan stopt het niet en wil ze altijd verder (bijvoorbeeld de bosjes in). Dus ergens vraagt het begrenzing, maar vanaf wanneer?

Ik hoor wel eens dat dit bij de leeftijd hoort, maar erg leuk is het niet. Ik kan in het begin van de wandeling over het algemeen goed de aandacht vragen, maar dan is de focus erg op mij. Dan loopt ze als paard in draf naar boven te kijken wachtend op een opdracht of beloning. Qua gedrag is dat makkelijker, maar dan doet ze weer niets met uitlaten. 

Hoe zou jij hier mee omgaan en/of heb je herkenning?

Krijgt je hond voldoende ruimte en tijd om voluit hond te kunnen zijn? Mag ze regelmatig nieuwe gebieden ontdekken? Wordt haar voldoende vrijheid geboden? Doen jullie samen leuke, ontspannen honden-dingen op de wandeling? 

Het klinkt als een hond die onder spanning staat en daarom heel erg op het snuffelen focust. Vandaar dat ik dit vraag.

Voor wie ga je wandelen?

De hond toch?

Hier was het snuffelen in herfst en voorjaar ook wel erger. Er zullen wel veel geurtjes vrijkomen.

Ik liep ooit, toen mijn maltezer nog leefde, zo'n beetje tegen hetzelfde aan.

Voor mijzelf was wandelen ook echt wandelen. Dus hup, meters maken.

Maar mijn Puck vond er helemaal niks aan, ging in de ankers en ging zitten en ze wilde niet meer mee.

Pas op het moment dat ik haar de keuze liet waar ze langs mocht, hoe lang ze kon snuffelen, ging e weer met plezier mee.

En ja, dat resulteerde soms in korte wandelingen en veel stil staan. Erg? Nee, want Puck had plezier.

Voor de lange wandelingen ging ze in een rugtas of wandelkarretje en ging ze er hier en daar even uit om pootjes te strekken, of ze ging niet mee en ik wandelde mijn kilometers die ik wilde.

Ik vermoed dat je gelijk hebt. Ze heeft last van haar pootje, dus we doen het uitlaten minder intensief, ver en nieuw nu ongeveer twee weken. 

Dat is niet fijn.

Weet je wat er aan de hand is? 

Ga er mee naar de dierenarts om bepaalde dingen uit te sluiten als het te lang duurt. Of eventueel dierfysio.

Pijn of ongemak kan extra bijdragen tot dit obsessief gedrag. Het verhoogt de spanning in het lichaam. Dus leg niet te veel druk op de hond nu, laat haar snuffelen en je kan het ook gebruiken om de wandeling interessanter te maken: zoekertjes doen tussen de struiken bijvoorbeeld, of op zoek gaan naar holletjes of molshopen,... zo stap je mee de wereld van de hond in en worden wandelingen leuker. 

Ralph…nooit een snuffelaar gehad, heb er nu een, ook een teef, wist ook niet wat me overkwam het gedrag ervan, net een reu die overal aan wil ruiken, als eerste verbood ik het van…doorlopen… kilometers maken, maar de hond kwam dan echt niet tevreden thuis..heb er iemand bij gehaald , en door degene het advies, toestaan….en als ze genoeg gesnoven heeft kan je een spel met dr doen, en de aandacht aan dr vragen voor jou…nu ik het toestaat komt ze altijd tevreden thuis…en daar gaat het maar om toch….

     Alles moet besnuffeld worden, 

Dit komt me persoonlijk niet erg bekend voor, maar ze heeft duidelijk een heel sterke snuffelbehoefte.

Ik denk dat ik zou werken aan een onderscheid tussen wandelen (van A naar B) waarbij ze gewoon mee moet lopen en plekken waar ze naar hartelust mag snuffelen. Op plekken waar ze los kan lopen. En dan zou ik een speurtasje/spoor uitzetten, zodat het speuren ook iets interactiefs met jou wordt. Nu zit ze volgens mij echt in haar eigen wereldje.

Misschien is een cursus speuren ook wel iets voor jullie?

Je schrijft: "Ik kan in het begin van de wandeling over het algemeen goed de aandacht vragen, maar dan is de focus erg op mij. Dan loopt ze als paard in draf naar boven te kijken wachtend op een opdracht of beloning." Probeer dat vast te houden. Ik weet niet hoe sportief je bent, maar een stukje joggen i.p.v. wandelen is misschien ook een idee. Dan gaat ze eerder in de volg-stand dan in de snuffel-stand.

Mijn hond is ook een snuffelaar en ik laat hem altijd lekker z'n gang gaan. Hij hoeft z'n focus niet op mij te hebben. En ja, dat betekent geregeld een paar minuten stilstaan. Maar naar mijn mening hoort dat erbij. Ik realiseer me altijd dat ik de wandeling voor de hond maak, niet voor mezelf. Misschien helpt het je dat tegen het gevoel van 'ik vind de wandeling niet leuk.' Ik doe de wandelingen omdat m'n hond het leuk vindt (en het nodig is natuurlijk).

Ik krijg altijd de nare kriebels van mensen wiens hond steeds 'naast' of 'aan de voet' moeten lopen. Brrr. Alleen bij een drukke weg kan ik me dat voorstellen, maar dan moet je er zelf voor zorgen dat de lijn kort is en de hond niet de weg op kan. 

Mij hebben ze altijd gezegd dat het niet gaat over de lengte van de wandeling en de kilometers.

Fysiek krijg je je hond toch niet moe. Door het snuffelen worden ze juist moe.

Ze verkennen de wereld via hun neus. Laat hem maar rustig snuffelen.

Ook ik sta regelmatig stil tijdens een wandeling. Dan denk ik: ach als hij maar plezier heeft..

Ik snap dat de wandeling er is voor de hond en ben het ermee eens dat een hond moet kunnen snuffelen, maar wanneer gedrag obsessief wordt dan is het voor niemand meer leuk. Niets mis dus met begrenzen, of het aanleren van 'volg' en 'vrij' (of maak er een ander woord van), of de hond tijdens wandelingen regelmatig opdrachten te geven zodat ze haar focus verlegt van obsessief snuffelen naar de opdracht. Zo'n opdracht kan voor zo'n hond zelfs heel leuk zijn; iets zoeken (met een doel) en terugbrengen, apporteren, ergens omheen lopen, ergens op gaan staan, aandachtsoefeningen, passen versnellen en dan stilstaan etc. Dat zijn allemaal dingen die labradors graag doen en die goed aan te leren zijn. De hond gewoon taakjes geven dus, en daarna weer vrij.