Hond voor zorgenkind (epilepsie, mentale handicap, mild autisme)

Beste,

Wij zouden graag een hond toevoegen in ons gezin maar zitten met een bezorgdheid rond onze oudste dochter (7jaar). Zij heeft een genetische aandoening met wat problemen, vooral mentale handicap maakt het moeilijk om haar begrip over zaken bij te brengen.

Nu is ze al in contact gekomen met honden bij haar grootouders, alleen zijn deze honden totaal niet opgevoed. Met als gevolg dat ze bij aankomst zwaar blaffen, iets waar mijn dochter echt niet tegen kan (mild autisme) en ineen krimpt van de schrik. Hierdoor had ze jaren schrik van elke hond dat in de buurt kwam en is een lange tijd een hond voor ons geen optie geweest.

Recent merken we verandering in haar gedrag, ze kijkt veel naar hondjes en probeert ze zelfs te aaien... maar enkel als het rustige honden zijn die niet blaffen. Vandaar mijn vraag: zijn er opties voor ons?

Is het mogelijk een volwassen hond te vinden dat al getraind is om niet nodeloos te blaffen (ik begrijp dat een hond altijd wel eens kan blaffen voor een reden, ik hoef geen hond dat altijd muisstil is maar gewoon goed opgevoed)? We waren al aan het rond kijken voor een specifiek getrainde hond maar hiervoor komt ze niet in aanmerking (en 25.000-40.000€ voor een hond is wat veel van het goede).

Bij voorkeur kijken we naar rassoorten die getraind kunnen worden om epilepsie aanvallen te voelen aankomen (labrador, golden retriever, etc...)

We zien het niet zitten om de hond zelf vanaf puppy op te voeden omdat we dan eerst door die blaffende periode moeten geraken en mijn dochter tegen dan al teveel schrik van de hond zal hebben.

PS: vanwege onze situatie gaan we zelden op vakantie en mijn vrouw is voltijds thuis, dus de hond zal veel liefde en contact krijgen in een warm gezin.

Kan je niet via de zorgverzekering of de wmo in aanmerking komen voor een hulphond? Wel is het dan nodig een verklaring of aanbeveling van een huisarts, specialist, psycholoog of zo iemand te hebben?  De aanvraagweg kan lang zijn, maar zeker gezien jullie situatie, misschien wel een goede manier,

Een hond zal melden misschien uit zichzelf gaan doen, maar merk je dat op?,daar heb je toch training en hulp  bij nodig! En dat melden moet overal gebeuren, dus ook buitenshuis. En alleen met een officieel opgeleide hulphond mag je overal naar binnen! 

Een herplaatser zal altijd een hele tijd nodig hebben om te wennen. Ik zou dan van het ras van je keuze, naar een rasvereniging gaan en daar vragen of er herplaatsers zijn. Daar krijg je meestal meer achtergrond informatie dan dat je naar een asiel gaat waar mensen hun honden meestal zonder eerlijke info heenbrengen.

Mijn hondje is opgeleid als hulphond, althans ik heb dat zelf gedaan met hulp van de stichting die Sofie hieronder ook noemt., ik snap wel dat jullie de puptijd over willen slaan, gewoon omdat je hond dan erg bijterig is. Blaffen ontstaat vaak op latere leeftijd.,

Hoi! Wat fijn dat ze hondjes nu leuk lijkt te vinden. Ik begrijp heel goed dat jullie willen gaan voor een goed opgevoede hond. Hiervoor kunnen jullie zelf natuurlijk ook heel veel doen (cursussen etc.).

Je zou eventueel bij Bultersmekke Assistancedogs kunnen informeren hoe het zit met een seizure-assistentiehond. Bultersmekke is een hulphondencentrum waarbij je zelf je hond opleidt tot een assistentiehond (met taken die dus helemaal kunnen worden afgestemd op jullie kind/gezin etc.).

Wat betreft de puppy-periode: Niet elke hond heeft een blaffende periode en het kan juist heel goed zijn om vanaf puppy te beginnen, zodat de hond echt leert op wie hij/zij gericht moet zijn waarbij jij uiteraard de trainer bent maar dat je samen met de trainer van Bultersmekke bijvoorbeeld ervoor zorgt dat de focus wel ligt op je kind. 

Mocht je toch liever een volwassen hond in huis willen halen, kan het eventueel nog een optie zijn dat iemand anders de puppy-periode voor jullie opvangt tot de hond bijvoorbeeld 6 maanden oud is (of naar jullie wens). Het zou dan mooi zijn als diegene vlakbij jullie woont zodat jullie de pup wel vaak kunnen zien.

Bedankt voor de input!

Hier in België is blijkbaar de regel dat je enkel in aanmerking komt, wanneer de hond effectief voor zelfstandig leven kan zorgen. Onze dochter haar mentale handicap is te zwaar daarvoor, ze zal altijd onder begeleiding moeten leven.

Onze voornaamste zorg is het blaffen omdat ze zo gevoelig is voor plotse/onverwachte geluiden, het bijterige maak ik me minder zorgen om.

We zijn zeker van plan er zelf veel tijd in te steken. We hebben nog een dochtertje van 3 ook en die zal helemaal zot zijn van de hond dus we gaan ons goed moeten informeren voor de opvoeding. :)

Als ik het zo hoor, kunnen we een puppy mogelijks wel overwegen en zelf opleiden mits hulp. Ik hoor eens bij de organisatie alvast, deze is wat ver voor ons maar misschien hebben ze goede referenties in België. Bedankt! 

Bultersmekke is volgens mij ook in belgie actief . Google maar eens, je kan altijd bellen, zij weten ook hoe het met de vergoedingen zit.

Niet ieder ras is even blafferig 

Wij hebben destijds in ons gezin gekozen voor een Golden Retriever.

Onze dochter is verstandelijk beperkt en heeft autisme. Ze was altijd panisch van honden.

Ik was degene in ons gezin die graag een hond wilde  maar we hadden rekening te houden met onze dochter bij de keuze. Het is dus een Golden geworden vanwege karaktereigenschappen, niet blafferig/vocaal aangelegd, familiehond en, naar ons idee, net wat minder LEO (Lomp En Onbenullig) dan een Labrador, wat met jongere kinderen net is handiger is.

Het was weliswaar investeren in begeleiden van gedrag van onze dochter zodat ze haar woede aanvallen niet ging botvieren op de hond.

Ik moet zeggen dat onze hond als pup echt voorbeeldig was en we hebben heel erg ons best gedaan om een  goede fokker te vinden (waarvan al eerder pups hulphond zijn geworden).

Het heeft bij ons goed uitgepakt. De overheersende hondenangst is aardig over (er blijven rassen die ze nog steeds spannend vindt).

En wat mooi was om te zien dat de hond haar opzocht als ze verdrietig was, behoefte had aan steun.

Natuurlijk was er bij ons geen noodzaak om te signaleren bij aanstaande epilepsie aanvallen. Wel bijzonder om te vermelden dat de moeder van onze hond de insulten van de (latere) vriend van deze fokster haarfijn aanvoelde en dit ook aangaf. Ze was hier niet voor getraind! 

Informeer bij goede fokkers (bijv via een rasvereniging), ga praten en ervaren wat je van dat ras vindt.

En kijk óók naar de mogelijkheden om een officiële hulphond of therapiehond op te leiden en de vergoeding daarvan.

Heel veel succes!

" We zijn zeker van plan er zelf veel tijd in te steken. We hebben nog een dochtertje van 3 ook en die zal helemaal zot zijn van de hond dus we gaan ons goed moeten informeren voor de opvoeding.
 
Als ik het zo hoor, kunnen we een puppy mogelijks wel overwegen en zelf opleiden mits hulp. Ik hoor eens bij de organisatie alvast, deze is wat ver voor ons maar misschien hebben ze goede referenties in België. Bedankt!  "

Bart

Bultersmekke is in België ook actief. Je hoeft niet naar locatie te komen, de train(st)er komt naar jou toe. Want in jullie omgeving mag het allemaal gaan gebeuren namelijk. Als je ergens anders zou trainen, zou dat misschien niet eens van toepassing zijn in jullie eigen omgeving. Dat vond ik het fijne aan Bultersmekke (BMA). Ik zou dus zeker even informeren naar het hoe-en-wat.

Je krijgt dan direct in het eerste jaar al hulp (eens per maand als ik me niet vergis en na de basistest is het eens per twee weken ongeveer) maar ik adviseer dan ook om sowieso op 'reguliere' cursus te gaan (puppy, puber en evt. nog volwassenen). Dat is niet alleen leuk voor jullie maar is ook goed voor de hond.

Dat kan maar zou voor nu vooral vasthouden aan honden die haar rustig maken van de buurt. De train honden afgeleverd op mensen die een moeilijk lichaam hebben, zoals blind of lichamelijke handicap. Pupper is best lastig en druk maar meestal is daar al verbinding mee vanaf de start.

Hoeveel tijd willen jullie er insteken als het lastig wordt?

Ik heb een Golden Retriever, vanaf pup, en twee neurodivergente kinderen die echt niet tegen geluid kunnen. De jongste kan ook slecht tegen geur etc. 
Binnen een week had ik de pup binnen geleerd niet te blaffen en dat is wel nodig want onze kinderen konden daar echt niet tegen. Het is echt te doen!
De jongste heeft een jaar geen interactie gezocht, en heel soms krijgt de hond nu een aai van hem. Hij is niet bang, doet niet vervelend, maar hij leeft gewoon ‘naast’ de hond. De hond zelf respecteert ook de ruimte van hem. Ik heb hem ook geleerd: ‘laat … met rust’ en dan geeft hij hem direct ruimte. 
Toen we de pup gingen opzoeken bij de fokker heb ik expres m’n jongste zoon meegenomen. Er was een pup die continu bij ons zoontje lag. Niet perse aandacht en boven op (dat wilde ik ook juist niet) maar gewoon relaxed op een afstand zonder aarzeling lag hij waar m’n zoontje was. Toen dacht ik: deze snapt hem. Het is ook echt een gouden match in ons gezin geworden. 

Het is zeker te doen vanaf pup maar verwacht vooral niet teveel van de relatie tussen je kind en de hond. Ik heb een hond genomen voor mij en voor niemand anders in het gezin. M’n jongste had het ook prima gehad zonder hond. 

Hulphond nederand herplaatst ook honden, die zijn afgekeurd en niet ingezet worden om te werken.

let wel, ookal zouden ze iets van epileptische opleiding gehad hebben. Deze opleiding zullen ze niet afgemaakt hebben en daardoor hier ook niet voor inzetbaar!

de honden worden daarnaast ook vanwege medische mankementen afgekeurd, wat kan zijn beginnend staar of artrose op jongere leeftijd.

maar ze kunnen dan nog een prima leven leiden.

daarnaast zijn dit daarnaast over het algemeen prima/ goed opgevoedde honden waarvan ik verwacht, zef geen ervaring mee!, dat deze weinig tot niet zullen blaffen.

op de site van hulphond nederland hier meer info over en kun je je inschrijven op de hoogte gehouden te worden wanneer er zo een hond wordt aangeboden.

https://www.hulphond.nl/help-mee/hond-zoekt-huis/

Lavina, dat is waar. Maaaaar ze worden ook,afgekeurd voor gedragsproblemen, kan zo maar overmatig blaffen zijn! Dus heel heel goed navragen waarom ze zijn afgekeurd. Maar daar zijn ze zeker eerlijk over. Wil je alsnog zelf een hond opleidien dan zal dat met een al afgekeurde hond heel moeilijk worden.