Kronkel in hoofd

Ik heb een Mechelaar van 4 jaar oud. Hij is echt super lief, luistert heel goed en is echt een schat van een beestje. 

Maar sinds vorige maand valt hij aan. Mijn vriend liep achter mij aan de tuin binnen, we zaten te praten en mijn hond stond in de tuin. Hij ziet ons aankomen en ineens valt hij mn vriend aan. Ik ben er tussen gesprongen en met d snelheid dat hij doordraaide, was hij ook weer rustig. 

Vorige week was ik in de tuin bezig. Wederom, voor mij uit het niets vloog hij mij aan. Ik heb heel hard zijn naam geroepen en ik was best heel bang. Toen hij uit zn waasje kwam schrok hij volgens mij net zo hard als mij. Wederom zo uit het niets hield het op en was hij weer normaal. 

Gisteren keken mijn vriend en ik tv. We lagen op de bank en hij wilt opstaan om naar het toilet te gaan, op opstaant, praatte we tegen elkaar. Mijn hond zag hem opstaan en keek hem aan en weer zo uit het niets ging hij uit zn plaat. 

Mn vriend had het zweet op zijn hoofd, vervoerde geen vin meer. Ik ertussen gesprongen en wederom weer was de aanval ook heel snel voorbij en ging hij op de grond liggen op zn rug kwispelen en mocht mn vriend ineens zn buik aaien. 

Ik begin dit gedrag steeds vreemder te zien en herken mn hond helemaal niet. Het lijkt alsof hij een waas krijgt ineens. Daarna is hij weer super lief en is er niks aan de hand. 

Ik ga maandag dierenarts bellen maar vroeg me af of iemand dit herkent en wat dit zou kunnen zijn. 

Gezien zijn grootte en gewicht vind ik het best eng, het is geen klein hondje die je van je af moet duwen maar een beer van 55 kilo. 

Even sidenote, zijn ouders zijn beide in beslag genomen door de DB en afgemaakt. De rest van het nest is ook of afgemaakt, afgestaan of afgepakt bij de eigenaars. Zover ik weet ben ik nog de enige met het hondje thuis. Ik heb in al die jaren geen problemen gehad met hem alleen nu begint het beetje raar te worden. 

K zou eens naar de dierenarts gaan om sws bepaalde dingen uit te sluiten op medisch gebied.

Beste Nonina,

Wat een heftig verhaal. Ik vind de sidenote onderaan van groot belang. Daardoor krijg ik namelijk de indruk dat je hond niet de beste genen heeft meegekregen.

Als de dierenarts medische oorzaken heeft uitgesloten, zou ik persoonlijk goed te rade gaan wat jullie zelf willen. Zijn jullie bereid om deze hond aan te houden en te begeleiden? Hebben jullie daar genoeg kennis en kunde voor en/of weten jullie waar jullie een goede gedragsdeskundige kunnen vinden? (Eentje die ook heeft gewerkt met Mechelse herders.) 

Deze hond lijkt me lastig, als niet onmogelijk, om te herplaatsen.

De jongste hond van Dagmar op dit forum is ook de makkelijkste niet. Misschien kan zij jullie wat tips geven.

Zelf denk ik in eerste instantie aan het aanleren van het dragen van een muilkorf, zodat dit wat angst bij jullie kan wegnemen.

Het is me niet helemaal duidelijk of de hond jullie verwondt? 

De hond grondig laten checken door de DA lijkt me zeker een must. Als er medisch niets gevonden wordt, kan je bekijken of je met een ervaren gedragstherapeut aan de slag wil gaan. 

Dit is niet normaal. Een dergelijke hond kan je zwaar verwonden en er is niets zo erg als je je hond niet kan vertrouwen. Als je dit zo leest zou je denken aan een tumor in de hersenen. Je sidenoot echter doet bij mij alle alarmbellen rinkelen. Een dierenarts raadplegen is een eerste vereiste. Sterkte met je beslissing.

Maandag bellen en snel de afspraak maken, misschien kan een mri uitsluitsel geven, daar maar even op afwachten…

Herplaatsen of wegdoen is absoluut geen oplossing. Dat er ooit een morgen komt en hij is er niet meer hoeft die morgen voor mij ook niet meer te komen. Ik ben met hem of we zijn niet. Daar is geen twijfel over. 

Ik ben de baas we wonen samen met ons tweetjes, mn vriend is op bezoek. Waneer hij zo'n aanval heeft kan ik hem nu er nog goed uit praten door zijn naam te roepen en hem in het hier en nu te brengen. 

Mijn oude hond heeft me een keer gebeten toen hij een nachtmerrie had en ik, heel onervaren en met de beste bedoelingen, hem wakker wou maken. Dit lijkt er erg op. De keren tot nu was ik er gelukkig bij, hij is ook niet alleen met bezoek gelukkig. Maar ik ben er tussen gaan staan en zn naam geroepen. 

Toen de keer in de tuin dat hij het tegen mij deed was ik wel bang. Ik dacht shit nu ben ik de klos. Uit automatisme ging ik hem roepen en roepen en tegen hem praten terwijl ik naar de grond ging zitten. Als ik was omgedraaid had hij me zowieso te pakken gehad. Erheen lopen was al helemaal geen goed idee. Ik ben door de knieën gegaan, deels ook uit paniek ik verstijfde en ben hem gaan roepen, zn naam gezegd en gezegd ik ben het lieverd ik ben het. Heel stom misschien maar toen ben ik gaan huilen ik ben me natuurlijk kapot geschrokken. Ik eenmaal op de grond schrok hij zelf ervan en kwam hij me troosten. 

Het klinkt echt raar maar het komt echt op mij over alsof hij even gewoon niet zichzelf is. De eerste keer met mn vriend in de tuin dacht ik nog van misschien schrok hij, toen met mij vond ik het heel raar want tegen mij is hij altijd super lief en nu gisteren op de bank nu maak ik me wel serieus zorgen. 

"Even sidenote, zijn ouders zijn beide in beslag genomen door de DB en afgemaakt. De rest van het nest is ook of afgemaakt, afgestaan of afgepakt bij de eigenaars."

Waarom is de hele familie van die hond afgemaakt?  Vertoonden ze allen dit gedrag, dan moet er iets erfelijks aan de hand zijn.   Misschien zit er iets in het hoofd wat er niet hoort.

Eerst medische gingen uitsluiten is denk ik een goede stap. 

Wat me verder opvalt is dat dit gedrag ineens ontstaan is. Als het niks medisch is zou ik toch nog eens rustig nagaan of er niks in zijn leven veranderd is. Komt je vriend al lange tijd bij jullie over de vloer of is dat nieuw of de frequentie veranderd? Misschien zijn er nog andere dingen in zijn routine veranderd of heb je zelf bijvoorbeeld stress? 

Onze hond heeft ook weleens dit soort momenten waarin hij compleet doordraait. Bij hem is dit alleen altijd al zo geweest en door rust en regelmaat minder geworden. Toch gebeurt dit heel sporadisch nog (meestal wanneer er iets in zijn ritme verandert). Onze hond bijt hierin nooit door maar de aanval zelf lijkt heel heftig en niet te stoppen. Hij weegt dan 'maar' iets boven de 20kg, als hij ons zou willen verwonden zou hij dat zeker kunnen. In dat opzicht beschouw ik het niet als echte agressie maar het is ook geen speelsheid. Hoe plotseling de aanval begint kan die ook weer stoppen, dat herken ik in jouw verhaal. Onze hond heeft aan het begin van zijn leven veel gemist. Ik denk dat dat bij hen de grootste oorzaak is, zijn emotieregulatie gaat niet altijd even goed. 

Dierenarts en dan desnoods een mri hersens aanvragen en controle op epilepsie, muilkorven is een perfect plan. Nu haal je hem er nog uit, maar als dat een keer niet meer lukt heb je grote gaten,

Een hond van 55 kg is geen hondje of beestje....

Maar waar bestaat die aanval uit? Bijt hij tot verwonding? 

Maar de dierenarts ermee. Zsm ook nog, misschien (hoogstwaarschijnlijk) mankeert hij iets. 

In ieder geval moet je er iets mee. Wie wil er nu met een tikkende tijdbom in huis wonen. 

Laat je het ons weten wat de dierenarts zegt?

Weet je waaraan cq waardoor de andere honden zijn overleden? Goe om dat ook te bespreken met de da.

Ben ook benieuwd naar de bevindingen van de dierenarts. Lijkt me vreselijk om te ervaren dat een eigen hond ineens bekende en eigen baas lijkt aan te willen vallen zonder ogenschijnlijke reden.

Vrees inderdaad dat er iets in zijn kop kortsluiting maakt, en dat is gevaarlijk omdat het voor jullie niet te voorspellen gaat zijn wanneer dit gebeurd.

Zou denk ik zelf muilkorf gaan aanleren zolang niet duidelijk is wat de hond mankeert.

Je zegt wel heel makkelijk even tussendoor dat de hele familie van je hond een spuit heeft gehad. Het is héél belangrijk om te weten welke reden hierachter zit. Naast dat karakter in grote mate erfelijke is, heb je ook nog dingen zoals rage syndroom die genetisch zijn aangelegd. Als je nog contact kan vinden met de eigenaren van moeder/vader/pups dan zou ik zeker vragen bij ze neerleggen. 

Ik zou zeker medische zaken gaan uitsluiten, misschien is het iets simpels wat maakt dat hij dit gedrag laat zien.

Als het echt in de kop zit kan het natuurlijk van kwaad tot erger gaan, ouderdieren en nestgenoten zijn ook niet voor niks afgemaakt. 

Van wat voor een fokker kwam de hond? Heeft die dit soort dingen vaker om hakken gehad? Misschien op te zoeken via het internet.

En wat al genoemd werd, muilkorf, dat zou ik sowieso met uitlaten om doen. Dan is het risico dat omstanders of andere honden gebeten word kleiner.

Misschien thuis ook de muilkorf laten dragen, maar dat is met eten wel lastig misschien.

Vind het ook wel opvallend dat blijkbaar ook met de ouders en nestgenoten een en ander mis was.

Ik moest zelf aan (een nu nog lichte vorm) van het rage syndroom denken. 

Helaas is dit niet medisch aan te tonen, enkel afgaande op symptomen en andere medische aandoeningen uit te sluiten.

Heel naar als je maatje in ene zo'n gedragsverandering laat zien. Hoop voor jullie op een duidelijk behandelbare oorzaak. Sterkte.

@zie dat de 3 muisjes deze aandoening ook al heeft genoemd.