Ik heb een 2 jaarige Shiba geadopteerd ,

Ik heb vier weken geleden een Shiba geadopteerd die 2 jaar bij een broodfokker in een hokje heeft gezeten met een paar andere Shiba,s En waar nooit naar omgeken is, want het beestje had zelfs geen naam .Maar waar ik me nu een beetje zorgen over maak is dat na vier weken ik er nog heelemaal niets mee kan. Als ik dichterbij kom dan 2 meter dat rend ze weg  en verders lig ze de hele dag op de badkamer .Nu ben ik bang dat bij alles wat ik doe de situatie loop te forceren .Graag advies over wat te doen  met mijn Shiba 

Geduld hebben en een lange adem. Ik heb hier al heel wat verhalen gelezen over bange honden die in de badkamer schuilden. Uiteindelijk kwamen ze er allemaal uit, maar het kan lang duren.

Het is niet het meest toegankelijke ras, en dan alleen maar een hokje gezien, dan is alles spannend.

Komt ze uit het buitenland?

volgens mij uit Belgie 

Verdrietig dat ze zo,n bestaan heeft gehad, heel veel geduld, niets opdringen, eten geven uit je hand, voorzichtig benaderen daarmee, en wie weet gaat ze je dan vertrouwen….  Of het lukt ? Ja veel al wel, maar geduld zal je moeten hebben….   Ik zelf ken zo,n hond ook twee jaar in een hok gezeten….en daar is ook met heel veel geduld een fijne hond geworden die heel handzaam geworden is…..geen advies, iedere hond zal anders reageren, probeer op een afstand bij dr op de grond te gaan zitten en voer dr , met wat eten aan dr te geven.   

Hier ook een mishandelde hond geadopteerd die zeer angstig was de eerste weken/maanden. Ik werd wel erg goed begeleid door de trainers van het asiel, kan je daar tips vragen? Wat hier hielp is de hond niet aankijken, dat vond hij altijd erg bedreigend. Ik deed mijn gewone dagdagelijkse bezigheden en langzaam leerde de hond dat er daar niks dreigend in zit en leerde hij mij te vertrouwen. Ik herinner mij dat ik dat moeilijk vond hoor, want je wil zo graag een band aangaan met de hond en hem leren kennen, maar ik denk echt dat het belangrijk is om het tempo van de hond te volgen. Anderhalf jaar later is er van zijn angst (naar mij toe) helemaal niets meer te zien hier. Succes!!

Hier ook een mishandelde hond geadopteerd die zeer angstig was de eerste weken/maanden. Ik werd wel erg goed begeleid door de trainers van het asiel, kan je daar tips vragen? Wat hier hielp is de hond niet aankijken, dat vond hij altijd erg bedreigend. Ik deed mijn gewone dagdagelijkse bezigheden en langzaam leerde de hond dat er daar niks dreigend in zit en leerde hij mij te vertrouwen. Ik herinner mij dat ik dat moeilijk vond hoor, want je wil zo graag een band aangaan met de hond en hem leren kennen, maar ik denk echt dat het belangrijk is om het tempo van de hond te volgen. Anderhalf jaar later is er van zijn angst (naar mij toe) helemaal niets meer te zien hier. Succes!!

Dat niet aankijken is een hele goede, dat is inderdaad zo bedreigend voor een hond, met een angstprobleem. En misschien  bij ieder beetje contact, dat van de hond uitgaat,  een brokje bij hem op de grond laten vallen. 

Ook bv niet over hem heen buigen. Ook dat is beangstigend voor een hond,

Niet over de kop aaien, maar als het kan, als de hond naar je toe komt, onder kinnetje een kort kriebeltje, 

Heb je die hond direct van de broodfokker gehaald?

Of zat de hond in het asiel?

Heb zelf een bange hond gehad, tips zijn, snoepjes gooien maar niet kijken, die tip heb je al gehad, zorg dan dat een een beetje gezonde snoepjes hebt zoals vleesrepen, of gooi gewoon brokjes, maar je hond moet het lekker vinden.

Ga in de badkamer zitten met je rug naar je hond toe, doe niks, kijk niet, praat niet maar haal diep adem, doe dit niet langer dan een kwartier want veel stress helpt ook niet. Als je hond niet te stressig reageerd kan je daarbij wat lekkers strooien. Maar forceer niks.

Gewoon diep ademhalen, negeren, zachtjes praten tegen je hond van een afspraak, je hond moet je gaan vertrouwen, dat heeft je hond nog niet.

Het is een lange adem, maar als je eenmaal stappen maakt gaat het steeds sneller.

En is dat alles teveel, of misschien kan je dat nu al doen, toch langs de dierenarts en misschien een kalmerend middeltje voor eventje vragen, in overleg natuurlijk.

Verder heel veel geduld, 4 weken dat is lang, niks doen is te weinig, te veel doen kan juist weer een stap achteruit doen.

Komt wel goed hoor, maar nogmaals, dit vergt heel veel geduld en liefde.

Oh en knipogen als je toch per ongeluk oogcontact maakt, knipogen werkt bij alle dieren, dan met beide ogen, heel rustig je ogen dichtdoen als je hond je aankijkt, en dan niet meer aankijken.

Goede tips Yoop. Ook dat dichtdoen van je ogen. Doe ik ook vaak naar Diki als ze me aan staart,  en deed het naar de kat. De kat deed dit dan ook. Totale ontspanning was dat.

Bedank voor de tips hier kan ik wel wat mee !!!

Het boekje kalmerende signalen is ook goed om te lezen. Van turid rugaas.

Geen idee wat er gebeurde, dus heb het weg gehaald.

Is er inmiddels al wat vooruitgang merkbaar? Onze hond was ook heel bang, zij komt uit Griekenland en heeft als straathond geleefd dus wel een hele andere achtergrond dan jouw hond. 

Bij angst is het een dunne lijn tussen heel passief en afwachtend zijn en af en toe een klein stapje forceren (vooral in een later stadium). In het begin zou ik vooral veel ruimte geven en inderdaad niet recht aankijken/aanspreken. Je lichaamshouding is ook belangrijk als je op afstand met je rug/zij naar haar toe gaat zitten op je hurken een beetje ineengedoken scheelt dat vaak. Daar moet je echt de tijd voor nemen, bijvoorbeeld een boek gaan lezen dan voelen ze aan dat je gefocust bent op iets anders en dan durven ze vaak wat sneller. Als ze dan komt, ook niet direct reageren/aaien, dan zijn ze vaak acuut weer weg. Gewoon rustig doorlezen en eventueel heel zachtjes een beetje praten maar niet omdraaien en haar aankijken. Aangezien ze met andere honden samen zat denk ik dat een andere stabiele hond haar wel heel erg kan helpen. Kom je wel met haar buiten of gaat dat ook niet?