Wennen aan hond

Dag allemaal,

Sinds twee maanden hebben we een mooie hond (pup) in huis. En het lukt mij maar niet er aan te wennen. Ik ben benieuwd naar tips, andere ervaringen etc.

Onze hond is nu 5 maanden en dus sinds 2 maanden bij ons. Wij zijn een gezin met twee jonge kids en hebben bewust gekozen voor een hond als extra onderdeel van ons gezin. 

Mijn vrouw en de kids doen het leuk met de hond. En hij doet het eigenlijk ook super. Op de normale puppystreken na is het een lief en evenwichtig beest.

Maar ik vind het moeilijk dat hij er is. En dat had ik niet verwacht van tevoren. Vooraf weet je dat een pup 'werk' is: opvoeden, corrigeren, uitlaten etc. etc. En dat vind ik ook niet lastig. Wat ik lastig vind (en vooraf dus niet scherp had) is dat een pup continu aandacht vraagt. Ik kan geen moment meer rustig in mn huis lopen, altijd zoekt ie aandacht. Ik wil (buiten de momenten van uitlaten, spelen etc.) gewoon mn eigen ding kunnen doen zonder een hijgende hond naast me.

Nu is het zo dat ik het meeste thuis ben (thuis werk) en hier dus het meest mee te maken heb. Maar ja... ben ik misschien toch meer een kattenmens? ????

Als een hond ouder wordt, wordt dit dan minder? Of blijft ie altijd zo op de mens gericht dat ie ieder wakker moment iets van me wil?

Op dit moment voel ik me hier heel slecht over. Het voelt alsof ik enorm tekort schiet ten opzichte van het beestje. En aan de andere kant voelt het alsof mn eigen huis niet meer van mij is, niet meer de relaxte plek is die het was.

Ben heel benieuwd naar tips en wellicht zijn er vergelijkbare ervaringen waar ik van kan leren?

Alvast bedankt, 

Tim

Ps. Het is voor ons allemaal de eerste hond ooit.

De ene hond is de ander niet.

Waar de ene hond het liefst constant op je schoot zit, doet de ander lekker zijn eigen ding.

Hoewel die van mij toen ik haar net had, ze was toen 7,5 maand, mij ook het liefste met elke stap volgde.

Heb ik dat vlot afgeleerd, nu was ze wel wat ouder maar het blijf commando begreep ze goed, daarnaast was het de bedoeling dat ze niet naar boven ging. Niet gelukt, maargoed oke.

Daarnaast was/ is ze dol op der bench. (Deurtje was bij mij altijd wel open)
natuurlijk kun je ook iets van een ren gebruiken.

dit is haar vaste rustplek geworden, waar ik haar ook gewoon heen stuurde.

Het is juist goed voor de hond ook een uit knop en vaste rustplek te hebben, waar die zelf tot rust kan komen wanneer die dat wilt, waarvan ik verwacht dat die dat zeker gaat doen als die ouder wordt. 

Dit als jonge hond aanleren vind ik zelf echt een must.

Rust voor iedereen in huis.

Nu is mijn hond niet zo een knuffel/hang hond.

Maar in het begin was ik de enige die ze kende en hing enorm aan me. Verder hier rust zelve die genoegggg rust plt en lekker gaat liggen.

Hi Tim,

Heel herkenbaar verhaal. Ik kon daar in het begin ook helemaal gek van worden. Iedere hond is anders natuurlijk en jullie pup is nog jong. Dan vragen pups ook meer aandacht.

Wat voor ons goed geholpen heeft:
- is niet meer binnen spelen, maar alleen nog buiten.
- kauwmateriaal
- s’ ochtends gelijk een flinke wandeling (volwassen hond) of hersenwerk
- benoemen als de aandacht voor de hond even geweest is, door bijvoorbeeld “klaar”
- in een andere ruimte werken als de hond (indien dit natuurlijk al kan). Voorkomt een heleboel afleiding.

Succes

Wat voor hond hebben jullie?

Het zal vanzelf wel beter gaan, dan voegt je hond zich automatisch in jullie leven, en wordt alles makkelijker. 

Het eerste half jaar/jaar is altijd intensiever omdat je je hond nog alles moet leren.

Ik ben ook meer een kattenmens dan een hondenmens, dus voor mij was het ook heel erg wennen aan een hond in huis.

Qua dat aandacht vragen: nee, dat wordt niet minder. Dat is echt des honds. Althans, zeker een baasgerichte hond (zoals een herdershond). Dat wil niet zeggen dat je hier ook altijd op in moet gaan. Juist niet. Leer je hond (hij of zij?) zijn/haar rust te pakken. Soms hoeft er gewoon helemaal niets. Dan ga je gewoon lekker je eigen ding doen.

Ik denk dat het ook zou helpen om te bedenken wat je samen met je hond in de toekomst kunt doen wat jullie allebei leuk vinden. Ben je bijvoorbeeld sportief? Houd je van joggen of fietsen? Dan kan je daar samen een gedeelde hobby van maken.

Het zal ook helpen om duidelijke afspraken te maken, zodat je weet wanneer je non-hond-tijd (tijd voor jezelf) hebt. De andere gezinsleden hebben in zekere zin meer gekozen voor een hond dan jij, dus je mag heus van hen eisen dat zij daar dan ook tijd in investeren.

Hangt een beetje van de hond af, maar mijn beide honden vragen echt niet meer zoveel aandacht als toen ze pup waren. Ze weten inmiddels hoe het werkt en wanneer er aandacht te halen valt en dat ze het altijd kunnen vragen, maar dat het antwoord soms ook gewoon nee is. En dan gaan ze ergens anders liggen. Terwijl vooral mijn jongste continu aandacht vroeg als pup. Er zijn wel dagen waarop ik haar een paar uurtjes aan de riem heb gehouden zodat ik wat rust kon krijgen als ze maar doorstuiterde (bovendien kon ze die rust op dat moment zelf ook wel gebruiken).

Pups kunnen voor sommige mensen moeilijk zijn en dan voelt het zwaar en als iets waar je niet aan kunt wennen. Ik kan het ook niet zo goed. Het opvoeden, het bijsturen, het gevoel hebben continu aan te moeten staan, consequent zijn… En dat allemaal voor een hondje waarmee ik op dat moment natuurlijk verder nog niet echt een band heb, want die moet nog volop ontwikkeld worden. Maar mijn ervaring is dat de moeite die je erin steekt misschien de eerste tijd zwaar aanvoelt, maar dat het wel zijn vruchten afwerpt. Met mijn jongste heb ik dit ontzettend erg gehad, maar ze is nu ruim twee en ik kan haar niet meer wegdenken. Ze is op zoveel gebieden zo’n makkelijke en fijne hond (en op andere gebieden moet ze nog even doorgroeien, dat houd je toch). Die puppytijd is maar zo’n kleine periode op een hondenleven samen, ik weet elke keer dat ik het lastig vind, maar ik heb het er wel voor over. Mij hielp het om samen veel leuke dingen te doen zodat we sneller een band opbouwden.

Dank voor jullie reacties tot nu toe. Geeft wel wat perspectief :)  Met de praktische tips ga ik aan de slag!

We hebben trouwens een Spaanse Waterhond reu. Is beetje een allrounder maar neigt meeste wel naar herdershond geloof ik. Dus dit mensgerichte zit zeker in zijn karakter.

Leuk! Wij hebben de Franse waterhond. 

Het zijn actieve en sportieve honden.

Ik herken veel in je verhaal. Vooral het je minder thuisvoelen in je eigen huis. Ik ben daarom even benieuwd of het inmiddels beter gaat/voelt.

Ja ... We noemen dat in de volksmond puppyblues of terwijl babyblues. Jullie hebben al twee kinderen opgevoed, dus gaat goed komen. Nieuw ritme is weer in aantocht, die ken je al van je kids. Heel normaal maar je vind vanzelf weer een weg erin.

Begin met een lekker mandje waar je werkt, hetzij een stoel, matrass of deken. Dat volgen als je maar even opstaat, dat duurt even voordat dat eruit is. Hoe meer je deuren openlaat, des de minder behoefte ze hebben je te volgen..... 300 millie receptors zitten in dat neusje, daarom zijn ze altijd wakker als je opstaat tenzij elke ruimte in huis veilig is voor hun of jou en dat duurt even.

Wandelen is ook belangrijk en dan niet het rondje om de kerk. Gewoon lekker aan de lange lijn in de bossen, water opzoeken, hondenspeeltuin of ander gebied, heb jij ook gelijk een break tussen de middag

Wij hebben sinds kort ook een pup in huis van bijna 8 maanden, en ik herken het wel, ondanks dat we een senior hond hebben, en onze vorige hond dit jaar is overleden (wij zijn dus echt honden gewend). Uit ervaring weet ik dat dit beter wordt. De hond gaat je over een tijdje echt niet meer constant achterna lopen, en aandacht vragen. Hij zal zich onderdeel gaan voelen van het gezin en zal op een gegeven moment precies weten wat jij gaat doen als je opstaat, en dat zal hij van een afstandje bekijken.

Ik zie tips hier dat je meer met de hond kan gaan ondernemen, sporten etc. Sommige mensen hebben hier geen zin in. En de band komt uiteindelijk echt wel. Mijn vriend was helemaal geen honden gewend, en kwam ineens in een huis met 2 volwassen honden wonen 10 jaar geleden. Heeft nooit actief wat met de honden gedaan maar hield uiteindelijk toch gigantisch veel van ze. Dus geef het even tijd, een band moet, net als mensen onderling, groeien.

Ik heb zelf ook 2 jonge kinderen, dus af en toe voelt het wat ''veel'', vooral omdat je nog geen band hebt met de hond. Maar over een aantal maanden zul je zien, dat het net is alsof hij er altijd is geweest, en kun je je geen leven meer voorstellen zonder hem