Goodbye my lover(s)

Hallo iedereen,

1 jaar geleden hebben we van onze chihuahua Jules op 9-jarige leeftijd afscheid moeten nemen.

Zijn dood hadden we niet zien aankomen.  Hij was nooit ziek. Die dag heeft hij echter iets in zijn hoofdje gekregen waardoor hij 's nachts gestorven is.

Wij zijn er 's avonds nog mee naar de dierenarts geweest en die had hem nog de nodige medicatie gegeven.  Echter heeft hem dit niet kunnen redden.

Zijn gemis konden we zo moeilijk verwerken.  Niets was nog zoals het was...

6 maanden later hebben we de keuze gemaakt te gaan voor een nieuwe chihuahua, onze Maurice.

In maart dit jaar is hij dus bij ons komen wonen. We waren zo blij dat hij er was.  Hij kon ons Jules niet doen vergeten maar hij bracht terug zoveel leven in huis.

Maar in juni, nadat we hem amper 11 weken bij ons hadden, sloeg het noodlot toe.  Kleine Maurice is in volle snelheid met zijn koppeke frontaal tegen de tuinset gelopen met als gevolg dat hij op slag dood was.

Dit gebeurde terwijl hij aan het spelen en rennen was in de tuin.

Niet mogelijk toch dat dit hem en ons is overkomen. 

We kunnen het maar niet aanvaarden en het doet zo'n verschrikkelijk pijn.

Nog elke dag denken we eraan en vragen ons af hoe we dit hadden kunnen voorkomen.  Konden we die noodlottige dag maar herdoen.  Dan zouden we hem dicht bij ons gehouden hebben zodat hem niets kon overkomen.

Nu een maand later kunnen we het nog geen plaats geven...

We beseffen dat dit ons nog lang zal blijven achtervolgen en twijfelen eraan om ooit nog een hondje in huis te nemen. 

Dat afscheid nemen zoveel pijn kan doen.

Niets is nog zoals het was...

Misschien dat erover praten een oplossing biedt?

Verdrietig ….kom maar hier om er over te praten, het helpt als je wat steun krijgt van anderen die met je mee leven, voor jullie heel veel verdriet…sterkte.

Sterkte de komende tijd 

Je zult Jules en Maurice nooit vergeten, zij blijven altijd in je hart. Het zijn ook wel zeer droevige verhalen.

Je verdriet slijt  slechts langzaam, dat is normaal.

Maar zoals je ervaren hebt toen Maurice kwam, kun je toch heel blij zijn met een nieuwe hond in huis.

Ik wens jullie heel veel sterkte!

Allereerst heel veel sterkte! Ik begrijp heel goed dat je het niet meer 'aandurft' om weer een hond te nemen. Besef dat jullie echt enorme pech hebben gehad.. Dit is de schuld van helemaal niemand, het is eenmaal zo gelopen. Hoe ontzettend triest en verdrietig het is, het is een enorme pech. 

Heel veel sterkte met dit vreselijke verdriet.

Heel verdrietig maar probeer voor ogen te houden dat dit een ongeluk was. Je kon er niks aan doen. Heel veel sterkte de komende tijd..

Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte met dit grote verlies.

Duidelijk dat ik me hier gericht heb tot ook lieve baasjes van honden.  Jullie begrijpen heel goed wat ik nu meemaak. Dat in tegenstelling tot sommige personen die bvb geen huisdieren hebben. 

Soms kan je gewoon je verdriet niet vertellen uit schrik dat er geen begrip voor zal zijn...

Een reactie krijgen zoals "het is maar een beest hé zeg" maakt me dan woedend en zorgt ervoor dat die persoon bij me in de onderste lade terecht komt.

Jullie allemaal bedankt voor de steunberichten en begrip!

Heel bekend, rouwen is een raar begrip voor een geliefd dier, voor mensen die geen dier hebben, hier weten ze wat het is, je verdriet hier uiten kan gelukkig, er is een gedeelte van jezelf ook weggegaan na het overlijden van je dieren.

Doet vreselijk veel pijn. Dat snappen alleen eigenaars het best. Hier vrij recent 2 dieren verloren. Nogmaals sterkte hoor!

Ook veel sterkte met jouw verlies.

Is idd zo dat ik nu twijfel of we het ooit nog aandurven nog een hond in huis te nemen.

Misschien zijn wij wel niet zoals ze zeggen "het gouden mandje" voor een dier.

Iedereen zegt dat het om een ongeval/pech ging maar toch loop ik met schuldgevoelens rond...

Geef jezelf eerst de tijd, en dan eventueel een nieuw huisgenootje….

" Geef jezelf eerst de tijd, en dan eventueel een nieuw huisgenootje…. "

Willemijn _ baasje van Ogin (Ozjin) _ Bams ¥ .

Ik zal jouw advies zeker volgen. 

Zo voel ik het ook aan.

Thx

Rot om te lezen dat je dit zo voelt. Tuurlijk kunnen jullie een hond een ' gouden mandje' geven. Geef het de tijd om dit te verwerken . En wie weet, over een tijdje weer een huisgenootje. 

Je had gewoon pech. Voor je eigen rust zou je wel kunnen denken aan een iets grotere hond, die kunnen gewoon wat meer hebben. Maar jullie hadden gewoon pech, iedereen had dat kunnen gebeuren.

Er was hier ook eens een topic met een hondje van jouw ras, die is overleden omdat t baasje van een stoel af stapte en t hondje even niet had gezien. Vreselijk drama, maar niemand is schuldig.