Moeilijk gedrag (blaffen, happen, onrustig)

Hallo allemaal,

Ik zou hier graag wat ervaringen/tips krijgen over het moeilijke gedrag van mijn labrador. Ik ga mijn best doen om het hele verhaal zo kort mogelijk wat te schetsen. 

Ze wordt in juli 9 jaar en is nooit echt een gemakkelijke hond geweest. Ze is nogal gevoelig en heeft snel last van stress. Dit uit zich dan in opspringen, happen, blaffen, rijden op kussens,... Als jonge hond had ze hier behoorlijk last van en heeft ze zelfs enkele keren naar ons gehapt. Hondenschool heb ik 2 keer geprobeerd, maar dan kwam ik thuis met 2 blauwe armen en daar gaven ze enkel als tip dat ik haar op de rug moest leggen en haar eetbak moest wegnemen om te tonen wie de baas was . We hebben toen een gedragstherapeut laten komen, maar achteraf gezien gaf deze ook niet de juiste oplossingen. We moesten haar bij haar halsband nemen en in de bench zetten en wanneer het tijdens het wandelen zou gebeuren moesten we met de riem haar halsband omhoog trekken tot ze ophield en dan direct lossen. Het gevolg is dat ze sindsdien gefrustreerd raakt als we haar halsband vastnemen. De bench is gelukkig geen probleem en daar zit ze nog steeds in als we niet thuis zijn. 

Uiteindelijk is dit gedrag wel verminderd, maar nooit helemaal weg geweest. Vooral tijdens lange wandelingen op nieuwe plaatsen en veel triggers (plassen, andere honden, aandacht van mensen,...) durft ze nog wel eens beginnen opspringen en happen. Maar ik heb ondertussen geleerd hiermee om te gaan en kan haar vrij snel kalmeren. 

Ook blaffen is iets wat ze altijd veel gedaan heeft. Ze blaft meestal 's avonds, wanneer iedereen thuis komt en het wat drukker wordt. Ook al weet ik dat je dit zou moeten negeren, is dit helaas niet altijd mogelijk (door gezinsleden die er gek van worden). 

Omdat ze zoveel aandacht vraagt ben ik altijd heel veel met haar bezig geweest. Toen ze jonger was ging ik bijna dagelijks naar het bos en de hondenweide zodat ze kon los lopen en haar energie kwijt kon. Ook speelden we veel in de tuin. Ze was dan meestal moe en tussendoor sliep ze. 

2 jaar geleden wandelde ze opeens veel trager en een hele tijd later begon ze ook te manken. Eerst werd de diagnose spondylose gesteld, maar geen enkele behandeling leek te helpen. Uiteindelijk is gebleken dat ze elleboogydsplasie heeft en hier is ze 1 jaar geleden aan geopereerd. Het manken is sindsdien beter, maar aangezien ze artrose heeft zal ze er wel altijd last van hebben. Dit houdt dus ook in dat ik veel minder met haar kan doen dan vroeger. Veel los lopen, spelen met andere honden of zelfs te hevig spelen in de tuin is niet goed voor haar artrose en ze heeft erna ook meestal last. 

Sinds een aantal weken is haar moeilijk gedrag verergerd. Ze is heel onrustig en blaft veel meer. Ze durft hierbij ook soms opspringen en happen. Het blaffen is vooral voor aandacht. Ze komt echt naast mij staan en begint te blaffen in mijn richting (ook als we net terugkomen van een wandeling of als we net gespeeld hebben). Ze is dan ook heel moeilijk te kalmeren en meestal helpt het alleen als ik haar aanlijn en even apart zet. Ook is ze heel gefrustreerd en de kleinste discussie in huis zorgt ervoor dat ze opvliegt en begint te blaffen. 

Volgens mij heeft het allemaal te maken met stress en te weinig rust nemen. 'S avonds en 's nachts is ze wel rustig en slaapt ze vast. Ook overdag kan ze wel eens enkele uren slapen (vooral als er iemand alleen met haar thuis is), maar dan reageert ze veel sneller op alles. 

Ik weet niet meer zo goed hoe ik met de hele situatie moet omgaan en hoop dat jullie dit herkennen en/of tips hebben. 

Alle kwalen waarover je het hebt zijn meer dan logisch op die leeftijd. Beetje helpen met masseren van de spiertjes, rust te geven met een eigen plekkie als het haar te druk wordt en dan de rest moet het dan ook met rust laten, wat extra supplementen toedienen die ze nodig heeft en lekker laten stuiteren als ze er wel zin in heeft.

Over welke kwalen heb je het dan precies? De elleboogdysplasie/artrose heb ik eerder aangehaald omdat dit misschien de oorzaak kan zijn... frustratie omdat ze niet meer zoveel kan als vroeger. 

En laten stuiteren als ze er zin in heeft... het probleem is net dat ze heel de dag door stuitert 

Als het gaat om het blaffen binnen, puur om aandacht af te dwingen, zou ik daar een handeling tegenover zetten waar ze precies het tegenovergestelde mee bereikt, door een time-out te geven in een andere ruimte. Een ruimte wat prikkelarm is, waar ze veilig zit. Waar jij haar in principe kunt negeren, en het even kan loslaten. Belangrijk is dat als ze terug kalm is, je haar weer bij de roedel laat. Liefst in kalmte, als leider geef je immers zelf het voorbeeld. Daarnaast zou ik de hond aandacht geven tijdens momenten dat ze vanuit zichzelf al kalm is.

Wat het ongewenste gedrag buiten betreft, als het inderdaad voortkomt uit het feit dat je minder met haar kan ondernemen gezien haar ouderdom en de gebreken die daarbij komt kijken, zou ik op zoek gaan naar een activiteit waar ze haar energie in kwijt kan zonder haar lichaam te belasten. Neuswerk dus, laat haar maar puzzelen. Denk aan detectie, speuren, iets in die trant. Naast dat ze met neuswerk een hoop energie kwijt kunnen, maken honden ook nog eens hormonen aan die ze helpen te ontspannen. 

Ten eerste vind ik het heel knap - je bent echt een doorzetter - dat je al zo lang een weg hebt gevonden/proberen te vinden met je hond. Want als ik het goed begrijp, heb je haar al sinds puppytijd? 

Ik krijg de indruk dat er een soort van spanningsveld heerst tussen jullie (met ups en downs).

Juist omdat de problematiek al van langere duur is en verergert (dat aanblaffen en opspringen), zou ik aanraden om weer opnieuw op zoek te gaan naar een gedragstherapeut. En dan wel eentje waar je een goed gevoel bij hebt; die goed kijkt naar jullie relatie en wat er speelt. En dan samen een traject in gaan om een nieuwe balans te vinden.

Ik heb haar inderdaad al vanaf dat ze 8 weken oud was.
Jammer genoeg komt ze ook vanuit de broodfok (toen ik haar ging halen wist ik niet beter ), dus dit zal waarschijnlijk ook wel meespelen met haar gedragsproblemen. 

Het is inderdaad al een heel parcours geweest en het vraagt heel veel van mij met momenten. Maar ik zie haar ondanks alles doodgraag... ik probeer er dus het beste van te maken en probeer haar te accepteren hoe ze is, hoe moeilijk dit soms ook is. 

Het contacteren van een gedragstherapeut ben ik zeker van plan als het blijft aanslepen, maar ik hoopte hier eerst enkele ervaringen te vinden van mensen die zich erin herkennen. 

Wat lijkt me het frustrerend voor jullie! En wat goed dat je nog, na 9 jaar, hiermee bezig bent.

Ik geloof dat een hond alleen gedrag vertoont waar hij succes mee heeft (gehad). En als dit succes meerdere malen voorkomt, wordt het een gewoonte. 

Bij een meerpersoonshuishouden is het echt belangrijk dat alle neuzen dezelfde kant op staan. Als de hond van de een op z’n lazer krijgt bij het blaffen, bij de ander onbedoelde aandacht (wegduwen, praten), bij de ander negeren, krijg je een heel gefrustreerde hond die geen idee heeft wat van hem wordt verwacht en dit kan het gedrag verergeren. Duidelijkheid, structuur, dat is wat dan nodig is. Maar ook veiligheid en vertrouwen: zij hoeft het niet zelf op te lossen (vooral buiten). 

Vertel je hond wat van haar wordt verwacht in iedere situatie en nog belangrijker: laat iedereen hetzelfde vertellen!

Probeer ook dit al aan te geven voor de situatie komt. Bijvoorbeeld:

Ik loop buiten met m’n hond. Ik zie een loslopende hond aan komen. Ik laat m’n hond zitten achter me en ga voor hem staan om zo de hond weg te sturen > vertrouwen en veiligheid

Of: ik weet dat er visite gaat komen. Ik zet mijn hond op zijn plaats. Liggen of zitten, mag hij zelf weten. Vraag aan mijn man de deur open te doen, vraag aan de visite de hond ten allen tijden te negeren en ik blijf bij de hond staan (eventueel aangelijnd) zodat hij geen fouten kan maken en als hij die wel maakt (van zijn plaats afwillen of blaffen) sta ik direct bij de bron om te zeggen dat dit niet oké is. > duidelijkheid en structuur 

Dit zijn slechts voorbeelden hoor. Hond hoeft van mij niet op zijn plaats bij visite maar wel als hij het moeilijk zou vinden of naar duidelijkheid zou zoeken.

Een gedragstherapeut kan helpen om niet zozeer met de hond aan de slag te gaan maar met het hele huishouden om zo een goed stappenplan te maken zodat niemand daarvan afwijkt.

Als ze dat heeft? Heb optie 1, operatie, revalideren en een hoop tijd insteken, optie 2 minder doen, activiteiten opzoeken waarbij dat gewricht niet belast wordt en pijn medicatie of optie 3, spuitje geven maar denk dat, dat volledig onnodig is.