Ik maak mezelf helemaal gek , help!

Hoi allemaal,

Een vraagje als jullie dit ook hebben.

Mijn hond is zeer gevoelig en pikt regelmatig dingen op. 
In mijn vorige topic was ze ineens super onrustig niet zichzelf. Bleek verstopping te zijn.

Ze is tien jaar, trekt zich iets meer terug , vanavond had ik ook even het idee dat ze niet lekker was, echter blaft ze wel, is ze niet zo onrustig als vorige week en gaat ze gewoon rustig liggen. 

Ik merk aan mezelf dat ik me continue zorgen om haar maak. Super alert ben op haar gedrag. Steeds kijk als het wel goed gaat, bij elk dingetje wil gaan googelen( weet dat ik dit niet moet doen). Alleen ik maak mezelf helemaal gek, begin zelf gewoon onrustig ervan te worden.  Continue van alles aan het overdenken.

Nu ligt ze ook gewoon rustig in haar donut mandje om te gaan slapen ( die ligt op bed haha) dus ik ga zo ook gewoon slapen.( althans proberen)

Zijn er mensen die dit herkennen? Hoe gaan jullie hiermee om?

er is nu niets met de hond aan de hand, maar ik begin zelf door te slaan;)

Ik ken dat wel hoor. Al sinds we Chester hebben is er vanalles "mis" mee. Diaree, overgeven, allergieën, te dun terwijl we m veel voer gaven, te dik terwijl we m eigenlijk te weinig gaven, nachtelijke aanvallen, veel drinken en veel plassen en zo kan ik nog wel even door gaan. Je denkt het ene op te lossen en het volgende probleem steekt de kop op.

Ik merk dat ik zelf ook steeds "aan" sta. Nu is het vaak wel zo dat ik dan ook gelijk heb en het niet zo goed met hem gaat, maar het helpt hem echt niet dat ik al voor de 20e keer google wanneer overgeven TE veel overgeven wordt. En mij daarbij natuurlijk ook niet.

Echt de oplossing gevonden heb ik nog niet, maar ik merk wel dat er een soort gewenningsproces optreed. Dat hij ongelogen 1,5 minuut staat te plassen en ik denk "als hij nu nog geen andere symptomen ontwikkeld heeft m.b.t. nieren enzovoort, dan zal er wel niks mis mee zijn".

Hoe lang heb je haar al? Ik denk dat je op een gegeven moment ook gewoon alles al "gezien" hebt, en van de meeste dingen wel weet hoe je ermee om moet gaan.

Oooh jaa, zo herkenbaar, ik zit ook als een havik op Sam te letten op het moment, nu ineens vind ik dat hij meer jeuk heeft, of hij zielig kijkt, of niet op de bank gaat liggen, maakt niet uit, als het lijkt af te wijken zit ik er bovenop.

Maar, je moet (en ik ook ) het loslaten, bij alarm ga je naar de dierenarts, je let zo goed op, dus ga er vanuit dat je op tijd bent en je er alles aan doet.

Honden nemen je onrust ook over, dus ik zoek afleiding, zodat ik niet heel de tijd zit te loeren of er niks mis is.

Als het echt erg is, kan je maar 1 ding doen en dat is naar de dierenarts, verder kan je eigenlijk niet veel doen, en goed naar je gevoel letten over wanneer gaan we naar de dierenarts, bij twijfel, gewoon gaan.

Dank jullie voor de reacties. 
nergens fijn om te lezen dat jullie het herkennen. en het ook wel doen. 

ik heb haar al vanaf pup af aan. Iets eerder omdat haar moeder haar niet accepteerde , dus ik had haar met 6,5 week. Ze is dus ook de zwakste uit het nest. Niet dat het erg is, absoluut niet

maar wat er hier ook wordt gezegd je staat continue aan, zelfs vannacht als ik wakker werd een paar keer kijken als het wel goed bleef gaan, ze valt van het ene in het andere en ik maak me gewoon zoveel zorgen om haar.

gelukkig is ze de hele nacht wel rustig geweest en lag ze vanmorgen ook lekker te snurken, maar het is zo vervelend dat ik soms geen dingen durf te plannen, of met werk omdat ik bang ben dat ze ziek is..

Ik herken het gelukkig niet, lijkt me enorm vermoeiend.

Ik heb vertrouwen in mijn eigen beoordeling en vertrouw mijn dierenartsen ten volle. Dus als er wat is, heb ik maar te telefoneren.

En verder leef ik met de kennis, dat wat leeft, ook dood gaat. En daar heb ik ook vrede mee.

Als er eentje sterft, is het janken hoor. Maar tegelijkertijd ook lachen om de vele herinneringen die ik aan mijn honden heb. We leven een leuk leven samen, dat is me meer waard dan bezig te zijn met hun manier van dood gaan.

Het ,,aan,, staan zoals je het noemt herken ik. Als je van iets of iemand houdt, dan hoort deze ,,angst,, er ook bij, maar daar moet je niet in doorslaan.

Ik haal een zinnetje uit je stukje. 

vanavond had ik ook even het idee dat ze niet lekker was, echter blaft ze wel, is ze niet zo onrustig als vorige week en gaat ze gewoon rustig liggen. 

Blaffen wil niet zeggen dat ze zich lekker voelt.

Verder is het ook goed om te wetenn dat een hond jouw gedraag spiegelt. Als jij onrustig bent neemt hij dat heel snel over. 

Bij twijfel ga je naar de dierenarts en het is fijn als je die kan vertrouwen, overleg hiermee hoe jij je voelt, vraag een volledige checkup en komt er alleen een gezonde hond naar voren, probeer dan het naast je neer te leggen. 

Verder is de hond 10 jaar, dus de zwakste uit het nest? Daar is hij dan wel overheen gegroeid.

Het is zeer vermoeiend om altijd 'aan' te staan, en het zorgt voor veel stress. Maar bekijk het ook van zijn waardevolle kant. Het toont dat je een sensitieve, medelevende en zorgende mens bent. En dat zijn mooie eigenschappen. 

Het is moeilijk, maar probeer voor jezelf dat kantelpunt te vinden waar deze eigenschappen niet langer positief aanvoelen of iets bijdragen, maar je echt de das omdoen. Bijvoorbeeld: alles opzoeken op internet. Dat is zoiets typisch waarvan je hoofd in overdrive gaat. Ook op andere momenten dat je gedachten overgaan in ongezond gedram: probeer de spanning via je lichaam te laten wegvloeien: ademhalingsoefeningen, sport of dansen,... 

Het is voor iedereen anders, maar misschien helpt het ook om je bewust te focussen op alle goeie momenten. Als de hond rustig slaapt, bijvoorbeeld. Dat je jezelf de tijd geeft om daar bewust naar te kijken tot je merkt dat het je lichaam echt kalmeert. 

Ga mediteren, das de beste manier om wat minder naar je hoofd te luisteren.

Mindfulness kan ook, er zijn genoeg geleide meditaties op YouTube.

Bedankt allemaal voor de reacties!

vorige ik week is ze gecheckt en alles voelde/ klonk goed. Wel zei de dierenarts dat het een heel angstig/ gevoelig hondje is. Dus als zij bijvoorbeeld borrelende darmpjes heeft hier ze iets van slag van kan raken. Waardoor ik mij zorgen ga maken. 

het lijkt een beetje alsof ik mezelf niet goed genoeg vertrouw, bang dat ik signalen mis, bang dat de dierenarts signalen mist, ze is niet gewoon een hond maar betekent zoveel voor me. Dit herkennen jullie vast.

ik moet er zelf mee aan de slag gaan, wel fijn dat jullie het deels herkennen.

Bedankt voor jullie lieve woorden, en tips 

Ik herken het ook wel een beetje hoor. Ik dwing mezelf dan om logisch te redeneren en dan kom ik vaak al snel tot de conclusie dat het wel meevalt. Het is natuurlijk logisch dat een hond zich ook af en toe niet lekker voelt, net als wij, maar meestal is dat helemaal niks ernstigs. Je zou kunnen overwegen om een preventief onderzoek bij de dierenarts te laten doen inclusief bloedonderzoek. Dan weet je hoe ze er fysiek voorstaat en of je zorgen wel of niet gegrond zijn. Ik ga met dieren relatief snel naar een dierenarts als ik het niet vertrouw. Het lastige vind ik dat dieren niet goed kunnen aangeven waar ze last van hebben. Soms is die gevoeligheid die je omschrijft denk ik ook een voordeel en heb je snel door wanneer er iets mis is. Ik herinner me nog dat ik een aantal jaar geleden mijn hond verdacht van leishmania en de dierenarts me wat vertwijfeld aankeek en een onderzoek niet echt nodig vond. Hij zag immers geen symptomen die hij bij andere honden met leishmania wel zag. Hij heeft op mijn verzoek toen wel het bloedonderzoek gedaan. Helaas klopte mijn 'gevoel' maar daardoor hebben we de behandeling snel kunnen starten. (Geen reden om op leishmania te googelen als je hond niet uit het zuiden komt en daar nooit geweest is.) Ik denk dat je vooral de balans moet zoeken tussen het weg relativeren en juist wel naar de dierenarts gaan. 

Herkenbaar, ik heb twee zieke honden één met hartproblemen en één met cm/sm ik ben dus ook best alert en vaak bezorgd.

Maar ik vind niet dat ik mijzelf gek maak of dat ik overbezorgd ben, ik raak niet geobsedeerd en pluis ook niet (meer) het internet af.

Ik heb net de dierenarts gebeld en inderdaad mijn zorgen geuit. Deze snapte ze ook, gezien hoe vaak de hond iets heeft.

Aangegeven dat ik graag wil dat ze een checkup krijgt. Morgen is de afspraak en dan gaan ze haar nakijken ook met een orgaanonderzoek en bloedonderzoek. Iemand ervaring?

eventueel urine als ik dit kon opvangen 

Urine kun je het makkelijkst opvangen met een grote soeplepel, dan overgieten in een flesje.

Bloedonderzoek uitgebreid kan je geruststellen of iets aan het licht brengen wat behandeld kan worden.

Je ongerustheid herken ik. Ik vind mezelf een nuchter persoon maar als mijn dieren iets mankeren krijg ik ook 'de zenuwen' en dan slaat mijn lichaam op hol. Heel naar is dat. Des te meer geniet ik als het allemaal goed gaat.

Besef ook dat je hond ook jouw gevoelens oppikt dus dan zit je in een vicieuze cirkel.

Sterkte, geniet van de mooie zonnige dag en hou ons op de hoogte.

" Urine kun je het makkelijkst opvangen met een grote soeplepel, dan overgieten in een flesje.
Bloedonderzoek uitgebreid kan je geruststellen of iets aan het licht brengen wat behandeld kan worden.
Je ongerustheid herken ik. Ik vind mezelf een nuchter persoon maar als mijn dieren iets mankeren krijg ik ook 'de zenuwen' en dan slaat mijn lichaam op hol. Heel naar is dat. Des te meer geniet ik als het allemaal goed gaat.
Besef ook dat je hond ook jouw gevoelens oppikt dus dan zit je in een vicieuze cirkel.
Sterkte, geniet van de mooie zonnige dag en hou ons op de hoogte. "

jantien

Dankje voor de tip! Ga ik proberen, het lastige bij haar is dat ze haar onderkant bijna helemaal tegen de grond aandrukt , het komt vast goed hoop ik.

het gaat dan in je hoofd zitten , dan ga je overdenken en maak je het steeds groter. 

bedankt voor de uitleg over het bloed, hoop dat er ergens niets uitkomt haha. Dat alles gewoon gezond en goed is 

Indien je bloed laat onderzoeken, zou ik vragen om ook te checken op zink, B12 & SDMA.

Dankje! Ga ik vragen, wat is SDMA?

Als de SDMA waardes afwijken, kan het wijzen op problemen met de nieren. Maar vb ook op problemen met de urine (ontsteking). Ik laat het minimaal 1 x per jaar checken bij oudere honden.

Zo was de SDMA bij mijn oude hond afgelopen december wat afwijkend, dus dan kon ik ingrijpen en meer aandacht voor eventueel ontwikkelende nierpoblemen hebben. 

Super dankje !! Ze hebben het wel gehad om de nierwaardes te checken maar zal dit op deze manier extra benoemen. 

extra tips waar ik om kan vragen en of moet letten zijn welkom!:)

Heb je al iets anders gedaan dan aan je hond denken? Gezien de vraag in je topic?

Bij kleine hondjes kan je nog makkelijker een kleine jussleef gebruiken dan een soepsleef, die zijn vaak al weer te groot.

Urine kan je daarna overgieten in een boterhamzakje, deze zijn steriep van binnen vertelde mijn dierenarts me eens.

Zakje voor de zekerheid even in een schone litermaat of iets soortgelijks tegen eventueel lekkage en je dan niet alles onder de plas hebt zitten.

 
er is nu niets met de hond aan de hand, maar ik begin zelf door te slaan "

Samantha

Waarom wil je de hond dan belasten met een checkup???

Misschien is een bezoekje aan een psycholoog te overwegen, ook gezien je topic over je 'vraag voor een buurvrouw'. Ik bedoel het echt niet lullig, maar ik maak me wel een beetje zorgen over jou. Misschien niet terecht, ik moet het hebben van wat je plaatst.

" Waarom wil je de hond dan belasten met een checkup???
 
Misschien is een bezoekje aan een psycholoog te overwegen, ook gezien je topic over je 'vraag voor een buurvrouw'. Ik bedoel het echt niet lullig, maar ik maak me wel een beetje zorgen over jou. Misschien niet terecht, ik moet het hebben van wat je plaatst. "

Kees

Bedankt voor je reactie, ze is al vanaf november aan het kwakkelen dat ze iets heeft.
Dus dat lijkt me ook niet heel fijn.zeker niet voor haarzelf.
 Ze is nu inderdaad gezond en niets is te merken maar je weet het niet . Zeker om dingen uit te sluiten ,Ik maak me gewoon zorgen om haar. Omdat ze toch anders gedrag vertoont dan dat ik gewend ben van haar. Ze is ontzettend gevoelig 

Thanks trouwens voor je opmerking Kees , ik zal eerst nog een keer nadenken als ik überhaupt hier iets wil plaatsen over mijn hon, mij zorgen maak of advies wil. Dan krijg ik het advies zelf eens naar een psycholoog te gaan. Ik dacht dit forum bedoelt was om gedachte uit te wisselen, adviezen te vragen maar ik heb me daarin blijkbaar vergist.

Iedereen die wel met goed advies en meelevend was, dankje

Een advies om eens een psycholoog te raadplegen is een welgemeende goedbedoeld advies van mij.

Je topictitel is, help ik maak mezelf helemaal gek....

" Een advies om eens een psycholoog te raadplegen is een welgemeende goedbedoeld advies van mij.
 
Je topictitel is, help ik maak mezelf helemaal gek.... "

Kees

Niets mis met een psycholoog. Vaak hebben huisartsen een poh in dienst. Kan je snel en doeltreffend terecht.

Je vraagt zelf

Zijn er mensen die dit herkennen? Hoe gaan jullie hiermee om?

Als je dus een advies krijgt wat je niet fijn vindt, denk je dan meteen dat het  niet goed bedoeld is?

Ik snap hem niet? Mis ik iets? Waarom naar een psycholoog, ik maak mezelf ook wel eens gek als het over Sam gaat.

Ik vind ook dat je zoiets via PB moet doen, ik vind het nogal wat.

Nou, ik heb er uiteindelijk wél hulp voor gevraagd, omdat het eigenlijk niet meer goed ging vanwege de zorgen. Ik kon niet meer genieten, want ik dacht altijd wel wat te zien. Dat is ook niet zomaar uit de lucht komen vallen overigens en het wil helemaal niet zeggen dat het voor iemand anders ook nodig is om hulp te zoeken, maar het kan opluchten. Al is het maar gewoon even iemand om je hart bij te luchten, je bent niet meteen gek hè. Ook niks om je voor te schamen, en als het echt zo is dat de zorgen je helemaal opvreten dan is dat echt niet goed voor je. Nachtenlang zoeken op internet, je eigen gedachtes bevestigen (je vindt namelijk ALTIJD wat je zoekt, op een of ander vaag topic uit 2001, "Zie je wel? Ik had gelijk. Het is wel iets ergs!!" En daar ga je alweer...). Mijn hond heeft ook regelmatig vage dingen, laatst nog, en heeft in zijn leven héél veel medisch gedoe gehad. Ik herken je gevoel volledig en zou willen dat ik er luchtig over kon doen maar helaas is dat niet zo.  Wat helpt, is erkennen dat je gedachtes een patroon vormen en dat dat patroon te doorbreken is. Duurt lang, maar kan zeker. Wat je denkt is iets anders dan wat er daadwerkelijk aan de hand is. Stop met zoeken, leg je telefoon weg,  stop met het downloaden van allemaal medische artikelen, gun jezelf beter dan dit.  

Kleine toevoeging nog: wil niet zeggen dat jij ook hulp moet gaan zoeken of zo hoor, zo is het niet bedoeld. Wilde alleen even laten weten dat het niet raar is om dat wél te doen als je merkt dat het ten koste gaat van je plezier, of als je merkt dat je telkens overdreven alert bent terwijl de situatie daar niet om vraagt. Dat is gewoon vermoeiend voor jezelf. Hoef je ook niet meteen voor bij een  psycholoog te zitten o.i.d., maar van je af schrijven helpt soms al.

Super lieve reactie, en fijn om te lezen dat je het snapt!! Het is inderdaad net wat je zegt, ze begint ouder te worden en ik maak me gewoon wat meer zorgen. Het is soms gewoon gokken bij ze, en dat is soms gewoon ingewikkeld 

Dat heeft in mijn inziens niet mijn mentale toestand te maken of als dat ik hulp nodig ben

Ik herken het ook wel.

Ik heb 3 honden gehad die op veel te vroege leeftijd zijn overleden (8 jaar, 3 jaar en 8 jaar), alle drie zijn ze op een niet-fijne manier gegaan.
Nu mijn oudste alweer 7,5 is, denk ik van alles te zien aan haar. Hijgt ze een dagje meer? Oh, dan zal ze wel longkanker hebben, net als ...
En zo kan ik mezelf inderdaad helemaal gek maken.

Wat mij ook helpt, is het er met vrienden over hebben. Die geven me wel een reality-check.
Daarnaast is het ook een groot stuk angst om een dierbare te verliezen. Een stukje trauma aan het verliezen van mijn vorige lieverds. Daar ben ik me bewust van en ik heb daar hulp voor gehad.


Het is prima om nog wat onderzoeken te doen, maar als daar niks uit komt, zou ik het toch proberen los te gaan laten.
Één keer per jaar een bloedonderzoek (en evt echo) uitvoeren is oké voor een oudere hond.

Dankje voor je reactie ! Snap ook wat je zegt als ze dan weer op de leeftijd komen, dat je daaraan denkt en ermee mee bezig bent. 
Heb het ook met vrienden besproken en die snapte het wel gezien wat er allemaal voorgevallen is, en net wat je zegt als er niets uit de onderzoeken komt laat ik het los ,dat komt ook wel goed dan. Dankje !