Pup (circa 7 maanden) heeft buiten bijt aanvallen (naar mij)

Beste forumleden,

Ik zou graag wat advies willen over onze pup/puber Lua. Mijn vriend en ik hebben Lua eind december geadopteerd vanuit Mexico. Lua was toen circa drie maanden oud en zij zou nu circa zes a zeven maanden oud zijn. We weten weinig over haar geschiedenis in Mexico behalve dat zij ongeveer twee maanden was toen ze bij de shelter is gebracht (ze zou zijn gevonden op straat). Ik acht de kans dan ook aanwezig dat Lua niet lang bij haar moeder is geweest en dus weinig heeft kunnen leren. Lua is een medium formaatje. Hiervoor hadden wij een andere hond die we op oudere leeftijd uit Mexico hebben geadopteerd (zij was toen ze naar NL kwam ongeveer 3 a 4 jaar). Lua is dus onze eerste pup. 

Toen we Lua net in huis hadden gehaald was het een lieve maar extreem bijterige pup. Ze deed vrijwel niks anders dan bijten als ze wakker was, vooral in onze handen/voeten etc. Ik weet dat dit bij de puppyfase hoort maar het was wel tot in het extreme aan toe. Achteraf lag dit waarschijnlijk ook aan dingen die mijn vriend en ik (tegen beter weten in) verkeerd hebben gedaan. Zo dachten wij dat Lua zelf haar rust niet pakte en deden we haar heel vaak in de bench, waardoor zij als ze dan even uit de bench mocht, extreem druk gedrag vertoonde. Wij vonden het moeilijk inschatten of dat nou kwam door te weinig wandelen etc of juist overprikkeling. Achteraf heeft het enorm geholpen dat we haar veel minder in de bench deden waardoor ze zelf haar rust ging pakken (buiten de bench) en ook meer “hond” leerde zijn. Dit op advies van mensen van dit forum dus daar zijn we enorm dankbaar voor.

Nu doet Lua het over het algemeen erg goed. Ze is bijna helemaal zindelijk, slaapt de nacht volledig door (in de bench) en kan in de bench ook al even alleen thuis blijven. Het is echt een wereld van verschil met drie twee maanden geleden. Buiten de bench is ze ook heel braaf en bijt ze soms nog wel maar dat schaar ik onder normaal puppygedrag. Ik blijf het wel lastig vinden om in te schatten wanneer ze nou te moe is of wanneer ze mogelijk te weinig heeft gedaan. Op een dag gaat Lua nu ongeveer 5 keer naar buiten, waarvan 4 keer maximaal 10 minuten (of korter, dat is alleen om te plassen/poepen) en 1 keer wat langer (ongeveer 30 max 40 minuten). Verder is Lua in huis en slaapt ze of kauwt ze op iets/speelt ze met een knuffeltje/speeltje etc. We doen haar overdag niet meer veel in de bench omdat ze vaak vanzelf op de bank/op haar mand in slaap valt. Het probleem is nu dat sinds kort, Lua mij buiten aan de lijn soms uit het niks aanvalt. Ze begint me dan te bijten en laat echt niet los. Soms is dit tot bloedens aan toe en mijn hand is redelijk blauw. Het is vaak echt uit het niks en ze kan er ook bij grommen. Het doet ook veel pijn moet ik zeggen en ik weet dan niet goed wat ik moet doen. Als ze zoiets binnen zou doen dan loop ik de kamer uit of doe ik haar in de bench. Buiten kan dit niet en het lijkt soms ook alsof ze dit door heeft en dan bewust mij grijpt. Als ik mijn handen weg trek of gewoon niks doe/negeer of weg wil lopen dan blijft ze doorgaan en dat gaat dus eigenlijk niet. Soms gooi ik wat koekjes op de grond maar het is überhaupt vaak moeilijk om mijn jaszak dan te openen omdat ze helemaal gek wordt en in mijn hand hangt (of arm/been wanneer ze niet bij mijn hand komt). 

Ik ben heel benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft of advies kan geven om dit gedrag te verminderen of wat ikzelf wel of niet goed doe en wat ik zou kunnen doen op zo een moment. Ze lijkt op zo een moment echt helemaal dol en soms vind ik het zelfs een beetje eng. Ik vraag mij soms ook af of het nou is dat ze bijvoorbeeld wilt spelen of dat het echt een beetje agressie is ook. Gezien Lua in de korte tijd dat ze bij ons is al zoveel vooruitgang heeft geboekt en ze ook echt ontzettend snel dingen leert, heb ik er al het vertrouwen in dat ook dit goed zal komen. Ik heb alleen zelf een beetje hulp nodig met hoe ik dat het beste aanpak. We hebben trouwens puppycursus met Lua gedaan en zijn nu bezig met de vervolgcursus. Dat doet ze allemaal goed.

Alvast heel erg bedankt voor jullie eventuele adviezen en als er nog zaken onduidelijk zijn dan licht ik die graag verder toe!

Eerst wil ik even zeggen: wat mooi van jullie, dat er al zoveel vooruitgang is geboekt. Ik herinner me je vorige topic nog en het is heel fijn om te lezen dat jullie enkele tips ter harte hebben genomen en dit zoveel resultaat heeft gehad. Dus je mag oprecht trots zijn op jullie zelf, hoor! Dikke pluim.

Dat 'aanvalgedrag' tijdens het wandelen herken ik zeker van één van mijn honden toen die jong was, laat dat alvast een geruststelling zijn.  

Het kan verschillende oorzaken hebben en het is een uitlaatklep voor emoties/stemmingen die opbouwen, te groot worden en er vervolgens uit moeten. Dus -zoals meestal- is het een kwestie van ruimer kijken: wat gaat eraan vooraf, hoe is de omgeving, wat is je eigen stemming, hoe is de actie (wandeling) ingevuld, hoe was de gemoedstoestand van de hond alvorens het happen, enz. enz.  

Voorbeelden van oorzaken van dit soort baldadig gedrag zijn: verveling, drukte, spanning, frustratie, te weinig zelbeschikkingsrecht, niet haar natuurlijke tempo kunnen lopen, te weinig uitdaging, te weinig onderlinge connectie, overvraging,... 

Je ziet, er kunnen dus heel uiteenlopende redenen zijn waarom je hond dit doet. Maar zie het als een vorm van communicatie (hoe ongewenst deze manier van communiceren ook is). Je hond wil jou iets duidelijk maken. En dat kan -zoals hierboven aangehaald- zowel gaan om jou vragen tot meer verbinding (invulling van de wandeling) als het uiten van spanningen, etc.

Probeer dus te anticiperen en zo neutraal mogelijk ruimer te kijken. Is er al spanning opgebouwd voor de wandeling? Was het die dag erg druk in huis? Ben je zelf vermoeid of gespannen? Heb je voldoende aandacht voor de hond en participeer je in de wandeling, of ben je afgeleid, niet echt aanwezig? Vraag je te veel (tempo van het lopen, commando's,...)? Is de wandeling te saai, te kort of net te lang?

Hoe beter je kan inschatten wat er speelt, hoe makkelijker je kan anticiperen.

Bijvoorbeeld: bij drukte ga je wat meer pauzes in de wandeling inlassen, snuffelmomenten, rustigere omgeving kiezen,... 

Of als de hond je wil uitdagen om meer met haar bezig te zijn: bouw leuke interactie in in de wandeling, doe een spelletje onderweg, trek samen een sprintje, wissel af met rust, praat gerust met je hond onderweg,... 

Op momenten dat ze toch gaat springen en happen: sta stil en zet meteen je voet op de lijn zodat ze niet meer kan opspringen (begrenzing van het ongewenste gedrag) en wacht kalm af. Echt tot je merkt dat er rust komt in de hond. Pas dan haal je je voet weg.  

Hoi! Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie. Wat je zegt heeft me aan het denken gezegd en het lijkt er wel op dat Lua mij de keren dat ze me “aanvalt” (nu vier keer gebeurd ongeveer in een week) op bepaalde momenten doet. Twee keer vond dit plaats toen ik met iemand in gesprek was (dus dan ben ik afgeleid, focus ik op dat gesprek). Een andere keer toen ik iets zocht onder een geparkeerde auto (ons kenteken was eraf gevallen) en nog een andere keer toen er eigenlijk niks was maar ik wel een beetje haast had. Elke keer buiten. Ook valt het mij op dat ze me, als ze me nog in huis bijt, dit vaak doet als ik via teams in gesprek ben met collega’s (dus ook eigenlijk mijn focus niet op haar kan hebben). Binnen is het goed op te lossen door haar dan de kamer uit te doen/in de bench, maar buiten vind ik het lastiger. Vooral in het geval ik dan even praat met iemand, ik probeer me vaak “sociaal wenselijk” te gedragen dus wil niet zomaar zeggen van: “sorry maar kun je doorlopen?”. Hier moet ik dan even wat op verzinnen denk ik.

Verder vroeg ik mij af of en wanneer jouw hond ongeveer stopte met deze aanvallen. En met het op de riem gaan staan, bedoel je dan dat ik hem los laat en erop ga staan (dichtbij haar nek uiteraard zodat ze niet kan springen)? 

Nogmaals ontzettend bedankt voor je reactie en tips!

Dat klinkt een beetje als frustratie-happen dan. Jouw aandacht zit ergens anders en dat zorgt bij haar voor frustratie en ze wil jouw aandacht naar zich toe trekken. Waarschijnlijk bouwt emotie snel op bij haar en is haar reactie ook heel snel te fel. Vergelijk het met een pannetje melk op het vuur, dat heel snel gaat overkoken. 

Mjn hond schoot ook snel in frustratie. Dus dat vroeg een lange en gerichte begeleiding in zelfbeheersing. Leren geduldig zijn. Leren wachten. Leren kalm blijven of weer kalm worden.

Voor mezelf was het een leerschool in anticiperen, afstemmen van begeleidng, leren inschatten,...

Je kan kleine zelfbeheersingsoefeningetjes in je dag steken. Op momenten dat dit zowel voor jou als de hond past (juiste stemming). Dan vraag je bijvoorbeeld aan je hond om even stil te blijven staan, richt je je aandacht op iets anders in je omgeving, en daarna nodig je je hond weer uit om door te lopen. Dat zijn piepkleine momentjes van leren wachten. Als die goed gaan, kan je uitbreiden (je blijft bijvoorbeeld wat langer voor een winkeletalage kijken). En zo kan je dit op een ongedwongen manier inbouwen in dagdagelijkse dingen en wordt het voor de hond een soort van 'normaal' om te wachten, het geduld te bewaren. 

Je vraag over de riem... je wandelt dan met een korte lijn? Ik had zelf altijd een langere lijn zodat ik mijn voet erop kon zetten (idd zodat de hond niet meer op kan springen) en tegelijk het uiteinde nog in mijn hand kon houden. 

Mijn hond werd namelijk ook erg gefrustreerd van een te korte lijn, haha, zij had meer ruimte nodig. 

Al bij al duurde het toch een hele tijd voor het hapgedrag er volledig uit was. Ik denk dat toch tot de leeftijd van anderhalf à twee jaar geduurd heeft (traag volwassen worden). 

Onder en overprikkels kan ik nooit zo goed mee, dat geldt meer voor mensen die met die hondjes lopen. Hond an sich is veel minder complex maar moeten wel jouw taal leren te begrijpen. Loopt ze niet lekker aan een lange lijn? Doe je oefenen met een korte of kan andersom zijn ook. Heb zo een projectiel hier en die gaat aan de korte, vorige aan de lange flex.

Gaat voornamelijk over het karakter van je hond leren kennen, oefenen en oefenen om vertrouwen te krijgen. Wanneer jij roept "Het is niet veilig" dan luisteren ze ook onherroeplijk, mits je niet altijd gilt of domineert.

Betreft jouw 7 maanden? Normaal hoor duurt minstens 3 jaar voor dat ze een beetje snappen wat de je bedoeling is. Beetje hetzelfde als kinderen?

Tip, korte lijn of lange lijn? Zoek nieuwe dingen op waar ze hun zintuigen kunnen gebruiken.

Tip: boek "de buitenlandse hond" eens lezen. 

Als je wat meer verdieping zou willen in de specifieke situatie, dan kan ik je doorverwijzen naar iemand die veel verstand hiervan heeft en je ev kan helpen of doorverwijzen.