Verlatingsangst

Hi allemaal,

Mijn pup heeft toen ze zo'n 4-5 maanden was, giardia gehad en tijdens de behandeling daarvan verlatingsangst ontwikkeld. Ongeveer een maand na de giardia kon ze weer een half uur tot soms zelfs drie kwartier alleen zijn. Tijdens en na de giardia behandeling raakte ze namelijk in paniek als ik al naar het toilet ging. Totdat ze drie weken geleden loops is geworden maakte ik weer vooruitgang. Twee dagen na de start van de loopsheid zat ik weer op maximaal een paar minuten van huis kunnen zijn (ik houd haar de hele tijd in de gate op de camera). De loopsheid is nog niet klaar maar denk wel met zo'n 2-3 dagen afgerond, en ze kan nu (afhankelijk van het dagdeel) zo'n 15-20 min alleen zijn. Er zitten ook momenten tussen dat ze na een paar minuten al onrustig wordt en ik probeer het oefenen ivm de loopsheid laag drempelig te houden. Ik heb een paar oppas adressen, maar ga liever tijd investeren in oefenen met alleen zijn dan haar ergens anders te plaatsen. Als ik echt weg moet dan zet ik de oppas wel in. 

Ze is afgelopen vrijdag 7 maanden geworden en soms krijg ik het er benauwd van dat ze ouder wordt en dat ik bij anderen zie dat zij wel al bijvoorbeeld een halve dag naar kantoor kunnen. Ik mis het om te sporten of, al is het een uurtje, even een drankje te doen met vrienden. Sinds begin december is het zo dat elke keer als ik vooruitgang boek, ik na verloop van tijd weer van voor af aan moet beginnen. 

Zijn er mensen met positieve ervaringen na de loopsheid? Of dat het nog binnen redelijke tijd goed kwam met een verlatingsangst met 7 maanden?

Ik gebruik de bench met oefenen. Ik heb de tip gekregen om haar niet in de bench te stoppen bij het weg gaan, maar vanaf dat ze bij de fokker was, is de bench training gestart. Als ik nu nog in een andere ruimte in huis ben (dat gaat prima) weet ze niet zo goed wat ze met zichzelf aanmoet als ik haar niet naar haar bench stuur. Ook verkiest ze uiteindelijk altijd de bench boven de bank, mandjes of kleedjes etc. Tenzij ik met haar op de bank zit. Ik heb zonder bench geprobeerd weg te gaan maar dat vind ze echt niet fijn.

Eerst ging ik elke dag één keer van huis (al was het maar een minuut of meer) maar doe het nu meerdere keren per dag. Zo als ik ook aan het begin met het naar de keuken en badkamer heb aangeleerd en het niet meer zo'n ding voor haar was. Ik geef haar geen kauw snack bij het weg gaan, want hoe duidelijk het ook voor haar is dat ik weg ga, registreert ze het door enthousiasme voor de kauwsnack, op de een of andere manier niet helemaal dat ik weg ben. En op het moment dat de kauwsnack op is of ze de interesse verliest, dan schrikt ze ineens en wilt ze me zoeken.

Ook ga ik pas weg als ze kalm is.

Ik hoop positieve verhalen van andere mensen te lezen zodat ik weer even energie heb om rustig door te gaan :). 

Ik denk dat je echt wel op de goede weg bent met der en als zij de bench vertrouwd vind, dan vind ze dat vertrouwd en zou ik haar gewoon in de bench zetten en de bench zo n comfortabel mogelijk plekje maken.  

Ik heb géén honden met verlatingsangsten, ik heb er nu twee en Fudge (de jongste) heeft wel langer geduurd voordat ze uit de bench, in de woonkamer kon. Ik heb het nooit als een probleem gezien dat ze in de bench moest, ze vond het een fijn plekje en lag er graag in of ze zat erop. Ik merkte wel bij Fudge bij de 1e loopsheid dat ze dus ging slopen...dus ergens is ze onrustig geweest in die periode. Inmiddels is ze 2 jaar en net recent loops geweest en niks gemerkt. 

Onze oudste hond Maylo heeft altijd een wolf momentje als wij weg zijn. Die huilt dan 3 a 4x als een wolf en gaat dan slapen. Wij besteden hier verder géén aandacht aan, we weten het en de buren horen het niet eens zeiden ze. 

Ik denk als je gewoon zo doorgaat en er zelf ook positief instaat dat ze steeds langer en langer alleen zal kunnen zijn. Je doet het goed en je gunt haar gelukkig ook de tijd. 

Maar wat doet ze eigenlijk als jij weg gaat? Waaraan merk je dat ze verlatingsangst heeft? Ze raakt in de paniek, maar kan ze zich uiteindelijk ook zelf kalmeren? 

Maak je geen zorgen hoor. Mijn ervaring is dat het met elke hond anders is. De ene hond heeft er direct geen moeite mee om alleen thuis gelaten te worden, en de ander moet er een beetje in groeien. Bij mijn huidige hond heeft het tot bijna een jaar geduurd. Het duurt zolang het duurt. Het helpt als je het als baasje niet zo belangrijk maakt, die energie kunnen honden namelijk oppikken waardoor ze zich aangemoedigd kunnen voelen in hun angst. 

Dankjewel voor je reactie :) als ik weg ga dan is ze eerst kort, soms wat langer, rustig. En soms na 10 min gaat ze rechtop zitten. Als ik dan binndn vijf min niet terug ben gaat ze zachtjes piepen. Na weer vijf minuten gaat dat over naar janken en dat gaat door tot ik thuis ben. Ik heb het laten piepen wel eens uit proberen te zitten, omdat ze zich helemaal aan het begin er uiteindelijk bij neerlegde, maar dit kan ze tegenwoordig prima drie kwartier volhouden. Een enkele keer (dit was nog aan het begin toen ik niet doorhad dat ze verlatingsangst had) ging ze aaneengesloten blaffen of huilen als een wolf. Mij werd toen geadviseerd om voordat ze gaat piepen, al terug te zijn. Liefst voor ze überhaupt rechtop zit, en dit zo langzaamaan te verlengen.

Fijn om te weten dat een tweede loopsheid weer anders kan uitpakken! 

Ja ik denk dat ik soms inderdaad een beetje gefrustreerd raak. Ik probeer die emotie niet over te dragen aan m'n pup, maar ik denk dat je gelijk hebt. Dank voor de reminder, elke hond heeft zijn eigen tempo :) 

Ja ik denk dat ik soms inderdaad een beetje gefrustreerd raak. Ik probeer die emotie niet over te dragen aan m'n pup, maar ik denk dat je gelijk hebt. Dank voor de reminder, elke hond heeft zijn eigen tempo :) 

Houd vol!! Ik denk ook dat je op de goede weg bent. Hier een pup die enorm moeite had in het begin, zelfde als bij jou. Met een maand of 10/11 kon ze nog geen uur alleen zijn, de moed zakt snel in de schoenen dan... maar echt; volhouden en een methode vasthouden. 7 maanden is nog jong! En vergelijk niet met anderen die direct al hun pup alleen konden laten. De een is de ander niet.

Onze pup moest lang wennen aan ons, het huis, dat we weggaan maar ook weer terugkomen. Met de hulp van een trainer hebben we een routine ingebouwd en is het uiteindelijk best snel vooruit gegaan. Ze krijgt altijd dezelfde kauwsnack als ze alleen moet zijn en die krijgt ze ook echt alleen op die momenten. Ze is er mega dol op en kijkt daar ook best naar uit dan. Zo maak je het weggaan iets positiefs. We moesten ook wel grenzen verleggen voor mijn gevoel. Geef haar ook de tijd om met haar emoties om te gaan. Rechtop zitten en rondlopen is nog geen ramp, zodra het paniekerig wordt zou ik teruggaan. Het was even zoeken waar die grens lag, daarna konden we die langzaam oprekken. Genoeg dagen gehad waarop het niet ging overigens, die horen erbij. Vier de successen en bouw daarop voort.

Onze pup was laat loops trouwens, met een maand of 16 pas. Sindsdien is ze wat rustiger en stabieler en kan ze wat langer alleen zijn. Het duurde even, maar inmiddels kan ze 3 á 4 uur alleen zijn en gaat ze ook gewoon lekker slapen. Ze is nu 1,5 jaar. Geef het tijd, houd vol en blijf oefenen!