8 weken pup in huis - ik zie er de lol nog niet van in

Goedenavond allemaal,

Ik heb veel posts gelezen op deze site en ik zie veel berichten die vergelijkbaar zijn, maar ik ben toch wel even benieuwd naar onze eigen situatie en eventueel mn eigen rust haha.

Laat ik beginnen met dat ik wellicht overdrijf en veel meer geduld moet hebben, dat is sowieso niet helemaal mijn sterkte kant. Wij hebben 8 weken geleden Lua uit Mexico geadopteerd, nadat onze 7-9 jaar oude hond (ook uit Mexico) vorig jaar is overleden.

Lua is onze eerste pup, onze vorige hond was 3-5 jaar geschat toen ze bij ons kwam.

We proberen Lua zo'n 18-20 uur per dag te laten slapen, verder gaan we zo'n 5-6 keer per dag naar buiten en proberen haar soms even te laten kauwen en spelen. Ik heb het gevoel dat ze veel te veel in de bench zit, maar nu het grootste probleem: anders is ze niet rustig te krijgen.

Ze luistert op zich nog wel aardig: zit, af, draai, laag, naast lopen bijvoorbeeld, gaat allemaal wel aardig. Ook kan ik haar laten zitten wachten met een bak eten voor haar neus, dus ik heb niet het idee dat ze niet op te voeden is.

Ik heb het idee dat ze doordat ze wel een aantal weken een zwerver is geweest in Mexico, dat ze wel heel erg verzot is op eten. Daar zoekt ze het tijdens het wandelen ook heel erg naar. Opzich handig om haar met die eetdrang dingen te leren

In de bench is ze rustig en slaapt ze eigenlijk altijd binnen 1 minuut, slaapt makkelijk 7-8 uur s'nachts door en is ze eignelijk nooit moeilijk in de bench. Dus dat is heel fijn. Wel plast ze er dus wel soms in. 

Maar dat non-stop drukke gedoe is echt vermoeiend. Het is gewoon vrijwel altijd als ze niet in de bench zit, buiten luistert ze op zich ook best goed en op rustige stukken loopt ze makkelijk los en komt ze vaak terug (bij m'n vriendin, zij doet de loslooprondes). Ik lees en hoor van veel mensen dat dit drukke gedoe erbij hoort en dat het overgaat.

Maar ik vraag me echt af of het feit dat zij NOOIT buiten de bench slaapt, rustig ligt (behalve als we haar wat te kauwen geven, dan is ze rustig - daarna begint ze weer). Met brokjes kun haar makkelijk gedurende die drukke buien laten zitten, liggen en naast je laten lopen. 

Maar ik vind het enerzijds jammer, anderzijds vermoeiend dat we haar nu eigenlijk allene maar buiten de bench hebben om te eten, wandelen, spelen, trainen en dan eigenlijk met +- 45 minuten weer naar de bench. Ik betrap mezelf erop dat ik eigenlijk wel blij ben als ze ligt te slapen, omdat ik er anders vooral veel energie in moet steken.

Naar mij luistert ze overigens beter en bijt ze niet meer zo in m'n enkels en handen enzo, bij m'n vriendin wel behoorlijk. Dat proberen we af te leren maar dat gaat lastig.

Komende zaterdag is de laatste puppycursus ochtend, waar ze het 5 weken lang egienlijk (zonder roze bril) misschien wel als 'beste' deed. 

Kortom: ik vind het jammer dat ik nog niet zo'n lol heb van Lua, ik ben soms ook wel best gefrustreerd en dat vind ik jammer en voor haar ook zielig, want zij weet ook niet beter. Maar dat niet kunnen rusten, ontspannen of een leuke, speelse pup buiten de bench begint toch wel echt vervelend te worden.

De laatste week ongeveer, heeft ze steeds meer een ongelukje in huis. Soms wel 2-3 keer op een dag, ondanks dat we dus zeker 6 keer per dag naar buiten gaan. Ik heb voor de time-being een grasmat voor het balkon gekocht en maandag ga ik bellen voor een mogelijke blaasontsteking.
Ook denk ik er aan om misschien een soort honden gedragstherapeut in te schakelen voor h, al vraag ik me af of dit toch niet gewoon bij een puppy hoort.

Ik weet niet zo goed of het aan mij ligt (zou me niks verbazen op zich, qua geduld), maar ik ben benieuwd of iemand tips heeft? Wordt dit echt beter?

Ik ben soms bang dat ze echt een soort ADHD hond is. I.c.m. dat plassen in huis de laatste week en dat non-stop gebijt, heb ik niet er gewoon weinig plezier en zou ik op dit moment ook niet weten of ik het nog eens zou doen.

Nog een dingetje: als we haar een truitje aantrekken, die we voor de kou buiten gekocht hebben, is ze meteen rustig. Ik vind het eigenlijk zielig, maar soms denk ik er wel aan om haar die meer aan te doen. Dan is ze ineens precies zoals ik het soms zou willen, bij mij liggend op de bank. Is het zielig om dit haar vaker aan te doen?

Alvast dank :)! Ik hoop vooral echt dat het leuker wordt, want ik vind het wel een mooi, intelligent en soms stiekem toch ook wel een lief beestje en zou graag willen dat het werkt.