Twijfels voor nieuwe pup

Hallo

Het is nu ongeveer 4 maanden geleden dat we onze hond (golden retriever) hebben moeten laten inslapen omwille van agressie. Hij heeft namelijk onze beide kinderen (11.5 en 14j oud, dus geen kleintjes meer) in hun hand gebeten met nog geen week tijd tussen en zonder aanleiding. En geloof me, het waren geen kleine wondes (beide meerdere hechtingen :()

Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat we ons hebben laten verleiden tot het nemen van een pup uit een particulier nestje (dus geen erkende fokker) en toen hij eindelijk naar ons kwam, hij graatmager (amper 2kg!!!) en doodziek was. Het heeft toen maar een haartje gescheeld of hij was gestorven.
We hadden redelijk snel de indruk dat er van socialisatie in het nestje weinig tot geen sprake is geweest...hij was bang van zovele dingen. Door het feit dat hij zo ziek was de eerste weken, mochten we nergens met hem gaan...waren zijn eerste indrukken dus ook beperkt bij ons...

We hebben altijd blijven merken dat hij angstig was naar mannen (is er in de nesttijd iets gebeurd/gedaan door de man des huizes??), maar dat vrouwen en kinderen voor hem leuk waren. Tot hij ongeveer een jaar oud was, dan merkten we dat zijn tolerantie naar kinderen begon af te nemen, ook naar onze eigen kinderen toe. Hij liep weg van hen, gromde,...
Uiteindelijk met de dierenarts besproken dat het zo voor ons niet houdbaar meer bleef (we waren nooit nog echt gerust als hij er bij was) en dan contact genomen met een gedragstherapeut om te kunnen voorkomen dat hij ooit zou uitvallen. Alsof hij het wist of zo, gebeurt in de korte tijd na de contactfase al een eerste uitval uit het niets. In overleg met onze dochter wilden we hem nog een laatste kans geven met de therapeut... Nog geen week later bijt hij ook de andere dochter. Het risico op nog meer bijtincidenten, want dat was hij geworden, wilden we niet meer nemen...met zeer drastische beslissing tot gevolg :(

Ongeacht wat hij deed, het gemis is enorm. Hij laat een groot gapend gat achter in mijn hart.

Vandaar dan ook de gedachte: willen we toch nog opnieuw eentje in huis halen? Uiteraard van een erkende fokker die effectief weet waar hij/zij mee bezig is en vanaf dag 1 de zorg geeft die een pup verdient.

Maar wat naar het gesprek met de fokker toe? Vertel je het hele verhaal en ben je gewoon doodeerlijk? Of gaat het doodeerlijk zijn vol in je gezicht ontploffen en de fokker je beschouwen als een idioot die niet weet hoe je met een hond moet omgaan?
Ik ben persoonlijk voorstander om gewoon eerlijk te zijn, omdat er sowieso ook twijfels zijn van mijn kant. Heb ik iets verkeerd gedaan om zijn gedrag te versterken? Ik wil een fokker die me wil ondersteunen om terug vertrouwen te krijgen in een volgende hond...want sowieso is er iets gebroken in mij. Hij luisterde zo flink, kende veel commando's en was 99% van de tijd zó braaf...maar die ene procent :-(

Ik ben en blijf een persoon die gek is op goldens. Hebben we dan gewoon "pech" gehad omwille van een slechte fokker (als ze die naam al waardig zijn!!)?

Moesten er hier fokkers tussen zitten, zou ik heel erg graag hun opinie hierin kennen... want de onzekerheid maakt me gek.

Sorry voor het lange verhaal, maar het moest er even uit.

Ik zou eerst heel erg goed gaan verdiepen in hondentaal voor je aan een nieuwe begint.

Een hond bijt (vrijwel) nooit uit het niets. Dat jij zegt dat het uit het niets gebeurde, komt op mij over dat je de signalen gewoon niet herkent hebt. De signalen kunnen heel subtiel zijn, van tongelen tot wegkijken. Dat hij wegliep, zegt al best veel. Hij ontweek je dochters wellicht. Het klinkt alsof je dochters hem benaderde, in plaats van andersom. Je schrijft ook dat de hond heeft gegromd. Wat deed je toen? En heb je uitgezocht of er niet een medische aanleiding is? En waarom moest ie dood, had je hem niet kunnen laten adopteren door mensen zonder kinderen? 

Mijn Golden is ook intolerant naar kinderen, maar zou hem nooit laten inslapen. Ik heb dan ook geen kinderen en ik hou andere kinderen uit de buurt. Hou er rekening mee dat veel honden niet zo van kinderen houden en minder van ze toleren dan van volwassenen. Ik had de Golden wellicht wel willen adopteren. 

Ik zou absoluut eerlijk zijn tegenover de fokker. Zeker omdat je dit keer de fokker als een belangrijke steun wil zien, iemand waarop je kan terugvallen en waar je alles aan kan/mag vragen. Zulke nauwe contacten tussen fokker en puppykandidaat kunnen erg waardevol zijn, en dan is een eerlijke start zeker een must. Dus ik zou zeker deze intentie vermelden, en het kan dat een fokker afhaakt, maar dat was dan sowieso niet de fokker waarop je jarenlang wil bouwen. 

Het is verdrietig om te lezen hoe fout het is gelopen met jullie vorige hond. Blijkbaar had het hondje al een slechte start bij zijn geboorte.

Ik treed Danielle wel bij ivm de bijtincidenten. En dat bedoel ik absoluut niet aanvallend naar jou toe of zo, want ik lees in je tekst dat je heel erg je best hebt gedaan. Maar het klinkt alsof jullie het gedrag van de hond niet altijd goed begrepen hebben. Als de kinderen in hun handen zijn gebeten, wil dit logischerwijze zeggen dat de handen in de buurt van de hond waren (niet als verwijt bedoeld!), en dus ging er een zekere interactie aan vooraf. Ik geloof graag dat die vriendelijk bedoeld was, maar de hond heeft dat zo niet ervaren. Dus hoe onschuldig de situatie vanuit jullie standpunt ook leek, het zal voor de hond niet 'vanuit het niets' geweest zijn.

Omgaan met angstige honden, die al ernstige issues hebben vanuit het nest, dat vraagt een zekere deskundigheid of ervaring. Zeker kinderen hebben die inzichten niet, ze gaan ervan uit dat hun goede bedoelingen ook als positief worden ervaren door de hond. Maar dat is niet automatisch het geval. Kennis over hondentaal en omgaan met honden is altijd belangrijk, maar bij angstige dieren is het absoluut noodzakelijk.

Ik hoop dat jullie een fijne fokker vinden, die jullie mee wegwijs wil maken. 

Ik zou zeker willen dat je eerlijk bent, daarnaast zou ik graag met de kinderen willen kennismaken en de interactie zien, jullie visie etc.

Het klinkt als een zéér slecht geboren en opgegroeide pup en die kunnen inderdaad vreemd uitgroeien, een goede start is zó ontzettend belangrijk, het is niet alles, maar wat er in basis niet aanwezig is, krijg je gewoon niet meer goed.

Overigens herplaatst ik ook nooit (meer) een bijtende hond, dus ik snap je keuze volledig.

dus ja, ik als fokker zou wel graag het hele verhaal weten en dan afspreken met het hele gezin, want een pup verkopen aan mensen die er op voorhand al bang van zouden zijn of die niet weten hoe er mee om te gaan, wil ik natuurlijk ook niet. Maar omdat het met 1 hond helemaal fout gegaan is, hoeft natuurlijk niet te betekenen dat het altijd fout zal gaan, goede training voor het ganse gezin, je laten begeleiden, duidelijke afspraken maken,… kan allemaal helpen en is in mijn ogen in jullie situatie ook absoluut noodzakelijk zodat je ook het genot kan hebben van de liefde en vriendschap die hond, kind, gezin,… met zich mee brengt! Succes!

Bij de golden komt agressie voor, dat zijn goldens die uit het niets aanvallen en bijten en doorbijten. Dit is genetisch bepaald en onderzocht in Utrecht . Ik heb er op de trainingen een aantal gezien. google eens op en kijk of je dingen herkent.

Ik zou eerlijk zijn naar de fokker,, maar ja het kan averechts werken. Maar als je niets zegt, je verspreekt je maar een keer bij die fokker en dan komen er toch vragen.

Bedenk ook in welke situaties beet de hond? Zomaar uit het niets? Bv. Je hond lag in de kamer en dook opeens op je kind? Eerlijk zijn naar jezelf en naar de kinderen. Of bv. Probeerden ze wat af te pakken, een koekje , een speeltje?, was het in spel, ook niet goed hoor met zulke wonden, maar het kan een aanleiding zijn.

Je hebt de hond in laten slapen, geen een dierenarts doet dit zonder noodzaak daar ben ik van overtuigd. 

Verdiep je in honden gedrag, dat zeker. Wil je een nieuwe golden bij een fokker via de vereniging, dan zullen er zo wie zo wachttijden zijn, in die tijd kan je  een goed boek kopen over hondenmopvoeding, en de ontwikkeling van een hond

Zelf heb ik onlangs het boek .. basisboek opvoeden van honden van arjen van alphen gekocht en gelezen en herlezen.. dit boek behandelt de ontwikkeling vanaf de geboorte van de hond. Veel zullen op dit forum niet kapot van de schrijver zijn, zijn andere boeken raad ik ook niet aan. Maar in jouw geval is het wellicht goed je hierin te verdiepen. Ik heb een kast vol hondenboeken, van heel oud tot heel nieuw, maar dit boek was weer een leermoment voor me. Het is een pittig boek.

Je geeft aan dat je de hond bij zomaar een fokker hebt gehaald. Dat hoeft niet altijd slecht te zijn. Liever een fokker die in huis een nestje verantwoord fokt dan honden die in een schuur opgroeien. Maar weet je waar jouw hond is opgegroeid, misschien was dat in die schuur en werd het nestje voor een bezoek even in de kamer gelegd? Weet je iets meer, je hoeft het niet te vertellen, maar bedenk dat als een hond in de eerste zes weken amper mensen heeft gezien of er mee in aanraking is geweest, hij niet is ingeprent op mensen. En daardoor levenslang doodsbang is voor mensen....... en daar komt heel vervelend gedrag uit.

Heel veel,succes met je beslissing,,ik hoop,voor je dat je toch een leuke hond gaat vinden bij een goede fokker, via de rasvereniging,

Mijn broer heeft 6 jaar geleden een hond geadopteerd vanwege bijtincidenten met betrekking tot kinderen. De hond is hartstikke gelukkig bij mijn broer en zijn vriendin en er heeft daar nooit een bijtincident plaatsgevonden. Het is echt een match made in heaven. Zou toch wat zijn als die mensen hem hadden ingeslapen. Ik vind het niet willen herplaatsen na een bijtincidenten dan ook een egoïstische keuze. Soms matcht het gewoon niet, bijv vanwege de gezinssamenstelling, maar in een andere omgeving of zonder kinderen juist wel. 

Ik,heb bij bijtincidenten gezien. Hond werd herplaatst, na een paar maanden opnieuw bijt incident, terug naar het asiel, en later zagen we dit soort honden weer terug. Met gedragsbegeleiding enzv.  Dit vind ik ook heel triest voor een hond. Overigens zou ik als baas nooit de verantwoording op mij willen nemen dat de hond waar ik afstand van zou doen vanwege gaten in mijn kinderen, bij een ander een groot ongeluk zou veroorzaken. Overigens is dit off topic. Ts heeft niet naar de mening gevraagd over dit trieste gebeuren, wij weten niet de exacte redenen van het bijten.

Bedankt voor jullie reacties.

Danielle, ik weet dat er altijd mensen zullen zijn die ons veroordelen voor de keuze die we gemaakt hebben. Onze gedachte was ook: we willen hem niet in een asiel plaatsen om daar te verkommeren... want ik kan me niet voorstellen dat veel mensen op zoek gaan naar een bijtende, onvoorspelbare golden...  Maar dat is mijn/ons gedacht.

Ik zou ontzettend graag meer leren over hondengedrag en het lijkt misschien dat we er niet veel van begrepen, maar eigenlijk zagen we al best veel,  maar hebben we te lang gewacht/getwijfeld om een therapeut in te schakelen.  Exact de reden waarom we hem uit mogelijke conflictsituaties probeerden te houden. Onze kids wisten dat ze hem gerust moesten laten en hem zelf laten komen. 

Wat is er precies gebeurd? Geen idee, ik was er niet bij... ik moet het ook doen met hun verhaal.

Eerste: hij was aan het piepen omdat ik buiten stond en kreeg vocaal een correctie ("awel") van de dochter... niks meer...hij beet

Tweede situatie was ik niet thuis.  Dochter was iets aan het eten aan de salontafel... ze wou haar lege bord vastnemen, hij had haar hand vast. 

Het hele verhaal geeft ons een rugzak met ervaringen waar we ongetwijfeld veel uit leren en al geleerd hebben, maar wat ook pijnlijke herinneringen met zich meedraagt. 

Fokker hier!

Ik vraag eerlijkheid en openheid van mijn pupeigenaren of geïnteresseerden.
In jouw geval is eerlijkheid extra belangrijk, want je bent het vertrouwen in jezelf en in een hond kwijt.
Als fokker zou ik je dus extra begeleiding willen bieden hierin, maar dan moet de fokker wel het verhaal weten.

Er zullen vast fokkers zijn die je afwijzen ivm je verhaal, maar daar wil je dan ook geen pup van. Je hebt die begeleiding nodig, als een fokker dat niet kan of wil bieden ben je beter af bij een ander.

http://thedutchcoast.nl/

Deze Golden Retriever fokker staat goed aangeschreven.
Ik ken haar persoonlijk ook, heel fijn mens.

Zeker  pijnlijke herinneringen. Leg de veroordelingen naast je neer. Jij zat in de situatie en jij heb op dat moment de nodige en juiste

beslissing genomen samen met je dierenarts! 

Is het in zo'n situatie dan van groot belang hoe ver de fokker van ons woont?

De persoon die je aanhaalt is van Nederland, wij wonen in België. 

Of aress garden in Belgie (roeselare) is zeker ook het contacteren waard, ik geloof dat ze begin dit jaar een nest verwachten.

Ik ga wel even een nare reactie geven, sorry. Je hond had op zijn recht kunnen komen bij een andere gezin of persoon. Mijn herplaatser komt ook uit een te druk gezin die er niet mee om konden gaan. Inmiddels is hij een super relaxt hondje, leuk met andere honden, kinderen en heeft zelfs het geduld om met demente bejaarden om te gaan. Wij hebben dan ook ruim de tijd voor hem, geen kinderen, ik werk parttime, voldoende bos/ natuur waar hij zijn ei kwijt kan, minimaal 3x per week.

Een hond komt niet kant en klaar aan, die moeten jullie als geheel gezin begeleiden en niet de fokker.  Iedereen zal zijn steentje moeten bij dragen, vooral bij een pup. Overleg eerst heel goed met je gezin of dit wel de juiste beslissing is, zo ja? Begin dan zoals al gezegd is, samen aan de keukentafel jullie te verdiepen in de verschillende rassen, gedrag, puppy trainingen.

Voor een hond is het belangrijk samen wat te doen, hetzij een wandeling, sport en spel. Dat zorgt voor een onbreekbare band. Ga ook na hoeveel tijd jullie samen hebben, een hond alleen? Kan max 5 uurtjes alleen zijnen dan niet al te vaak. Heb je die tijd niet of ruimte voor meer? Begin er dan niet aan.

https://www.hondenpage.com/fokkers/golden-retriever.php

dit staat op HP wat fokkers zijn van Goldens

succes 

Heel verdrietig verhaal. Maak me triest, zeker voor de hond. Ik heb een herplaatser gehad met bijtincidenten. Nooit bij mij hoeven doen. 

Ik zou willen dat mensen, voordat ze een mening en oordeel vellen over asielen, daar eerst eens een kijkje nemen en in gesprek gaan met de medewerkers. Asielen zijn niet de meest vreselijke plekken op aarde. Inslapen behoort ten alle tijden het allerlaatste redmiddel te moeten zijn wat je inzet. Maar goed, mosterd na de maaltijd. 

Ik onthoud me verder van deze topic, ik vind er nl ook veel van. 

Lees met  je kinderen vooral het boek van Turid Rugaas "Kalmerende signalen"  om je te verdiepen in het gedrag van een hond.

https://www.bol.com/nl/p/kalmerende-signalen/9200000010757787

Je kan dit boek ook vinden in pdf via google.

Nee hoor.
Veel fokkers plaatsen honden in het buitenland, alleen zit je naar België wel met de hondsdolheidvaccinatie die gegeven moet worden, waardoor de pup met 15 weken pas naar huis mag.

Ik weet te weinig om te zeggen dat ik wat er is gebeurt goed keur of niet, maar als een hond zodanig bijt dat er meerdere hechtingen nodig zijn kan je niet echt meer spreken van een waarschuwing of reactie op een interactie die niet gewenst was (bijvoorbeeld druk kind bij een hond die er geen zin in heeft). Vooral als dat de eerste incidenten zijn en geen reactie op heel lang grenzen en waarschuwingen negeren vind ik dat best zorgwekkend. 

Toevallig ken ik iemand die haar weimeraner heeft laten inslapen vanwege agressie. De hond had al langer problemen en ze heeft echt alles gedaan wat mogelijk is, maar de situatie werd steeds erger tot een bijtincident binnenshuis waarbij de hond echt niet meer los wilde laten en flinke verwondingen veroorzaakte. Hij is naar aanleiding daarvan ingeslapen en dat was een hond van een goede fokker (wel werklijn).

Zij heeft niet eens zo lang daarna een werklijn labrador pup genomen (ook van goede fokker) en dat gaat helemaal prima. 

Ik zou dus gewoon met fokkers praten over wat je zoekt in een hond, hoe je omgang met honden is, wat je van een hond verwacht en vooral eerlijk zijn over wat er is gebeurt. Goede fokkers kennen hun honden en de pups die ze hebben gefokt, zij kunnen het beste inschatten of het wel kan of niet.

Wilt dit zeggen dat deze issue geminimaliseerd zou kunnen worden, indien er een verplichte genetische test zou bestaan hierop bij het fokken?

Misschien of  misschien in de toekomst? Denk dat de golden vereniging hier meer over kan vertellen

Dit is een goede basis. En eerlijk zijn lijkt me in dit geval zeker belangrijk.

Je was er niet bij schrijf je, dus zeker voor ons moeilijk beoordelen allemaal. Wat de rol van de gedragsdeskundige was, is me ook niet duidelijk, vaak maken gedragsdeskundigen die geen goede opleiding hebben, de situatie ook niet beter, wat heel triest is.

In elk geval, als een hond piept als hij het vrouwtje buiten hoort, zou hij daarvoor even gerustgesteld moeten worden, niet gecorrigeerd. Een jonge hond moet dat allemaal nog leren, dat het vrouwtje ook weer terugkomt, en dat hij even moet wachten, geduld is ook niet de sterkste kant van een jonge hond. Dat komt allemaal wel, net als commando`s en goed luisteren,  het belangrijkst is het opbouwen van een goede band met de hond, de hond moet het gevoel krijgen dat hij ergens is waar hij begrepen wordt en hij vertrouwen heeft in zijn mensen. 

Dezelfde schrijfster heeft ook een goed artikel geschreven over puppy`s en jonge honden

De Puppy en de Jonge Hond - Over Opgroeien - kynoblog

Ik zou wel eerlijk zijn naar de fokker toe. Het kan zijn dat het voor een paar fokkers een reden is om nee te zeggen, maar dit is een ervaring die jullie als gezin getekend heeft. Ik kan mij heel goed voorstellen dat het jullie vertrouwen geschaad heeft en dat jullie graag een fokker hebben die wat meer meekijkt dan "normaal" gezien nodig is. Dat is helemaal niet gek na zo'n nare ervaring! 2 kg voor een golden is veel en veel te licht, die van mij gaan allemaal tussen de 6 kg en soms zelfs 9 kg weg.

Het kan goed het rage syndroom geweest zijn, dat is via de laptop lastig te zeggen. Een van mijn pupkopers had helaas zo'n hond. Inderdaad 99% van de tijd een fantastische hond, maar ineens kon ie happen. Ze is via de hondenschool bij mij uit gekomen en heeft een pup van ons. Die is zo goed bevallen dat ze uit het volgende nest van moeder een halfbroer hebben genomen. ;)

Houd er wel rekening mee dat voernijd bij de goldens helaas een ding is. Ik waarschuw hier ook altijd voor bij mijn pups, ook als ik in het nest geen tekenen zie van voernijd. Het is en blijft een ras wat gek is op eten, dus ik laat ze als ze eten hebben of een snack of iets gewoon met rust. Dat is van hun, daar hoef ik niet aan te komen.

Als de fokker van The Dutch Coast kan ik ook de België vraag beantwoorden. ;) Het lastige is dat we met het exporteren naar het buitenland zoals dat heet gebonden zijn aan regels. Een puppy moet voordat deze de grens over mag een geldige rabiës vaccinatie hebben. Je mag rabiës pas op 12 weken vaccineren en voordat ie geldig is ben je weer 21 dagen verder. Effectief gezien mag een pup dus helaas pas met 15 weken de grens over. Ik raad mensen uit België aan om een vakantiehuis in Nederland te boeken, zodat ze de pup wat eerder op kunnen halen dan dat. Het is een belangrijke periode qua socialisatie.
Normaal laten wij geen pups naar het buitenland gaan, maar ik ben wel bereid om vanwege de situatie een uitzondering te maken. Ik moet daar alleen bij zeggen dat wij volle wachtlijsten hebben. We verwachten over een half jaar een nest en dat is zoals het er nu naar uit ziet vol. Het volgende nest weten we nog niet. We fokken af en toe eens een nestje voor de hobby.

Tja ik heb nu een hond in de opvang. heeft de kinderen allebei 4x gebeten. daarnaast bezoek en passanten.

De hond is nu bij ons en zijn vorderingen gaan super. geen bijtincidenten meer geweest. Bleek het te gaan om een onzekere angstige hond en dat herken je als leek wellicht niet meteen.Uiteraard is elke situatie anders maar persoonlijk vind ik het wat (sorry dat ik het zo zeg) arrogant om te denken dat wanneer het jou niet lukt een hond te corrigeren en te her-opvoeden, dat niemand het kan. er zijn namelijk zeer kundige mensen zoals gedragsdeskundigen die werken in de asielen die wellicht je hond wel hadden kunnen her-opvoeden. Wanneer er geen ziekte (hersentumor oid) in het spel is geld namelijk de regel dat agressie nooit het probleem is maar een uitkomst van het probleem. In jullie geval zal ik dus zeker eerlijk zijn zodat je veel begeleiding kunt krijgen en gaan voor een hondje die niet onzeker is of dominant. Ook is een optie om te kijken naar een volwassen hond zodat je weet wat het volwassen karakter is. honden van 1 gaan uitproberen en puberen. kun je wellicht dat overslaan door een hond van 4 plus te adopteren.