52 weeks of Onyx - 6 maanden oud

Poe, wat een prachtige man maar wat een pittige hond! Ik word er echt gestresst van als ik het lees haha, blij dat jij het juist zo leuk vindt <3

Leuke foto's!

Heel leuk dat hij mee kan op de sup! Ik heb er ook 1, maar mijn teefje kan/durft helaas niet mee.

Je hebt echt prachtige honden.

Wow wat is Onyx al groot naast Willow en Kalhúa!  En hij groeit nog! Dat wordt een reus

Heel veel plezier nog met je 3 geweldige honden!

Reuen vallen binnen de standaard met maximaal 63 cm schofthoogte. Dus Onyx is te groot.

Hij speelt eigenlijk vooral met Kahlúa en Willow. Al is dat ook niet vaak meer. Touwtrekken vinden ze wel leuk, maar waar Willow voorheen uren met hem kon stoeien, geeft ze nu snel een snauw wanneer hij aanstalten maakt om te spelen. Hopelijk komt dit nog terug.


Hij speelt niet met andere honden op de Finse lappenhond van mijn vriendin na. Die 2 zijn echt ontzettend leuk samen, maar ook dan moet ik Onyx vaak terug uit spel roepen als het te lomp wordt. Dit snapt hij dan wel.


Onyx heeft niet echt enorme buitdrift. Hij vindt het bijten echt fantastisch, maar hij lost metéén zodra ik het zeg. Hier heb ik weken hard op geoefend. Het lossen is voor hem echt heel leuk spel, het betekend dat hij meteen weer het gevecht aan kan gaan. Lost hij niet, gebeurd er niks, en dat is saai. Ook ballen, stokken, speeltjes spuugt hij meteen uit nadat ik het commando geef. Daar ben ik echt heel trots op.

Vanavond zijn we gaan zwemmen. Dan kijk je naar je 'puppy' en kan ik nog niet geloven dat t al zo'n grote hond is haha.

Wow, ik ben benieuwt hoe groot hij uiteindelijk wordt!

Wat goed dat hij meteen loslaat als je het vraagt!

Leuke fotos weer

Een hele tijd geleden alweer sinds de laatste update. 

Wat gaat de tijd toch enorm snel. Onyx is intussen 11 maanden, en 34 kg. 11 kg zwaarder dan Willow is. Zijn knieschijven zijn nogsteeds duidelijk zichtbaar, dus hij is nog groeiende. Het is een serieuze hond, die graag uit test hoe ver hij kan gaan. Naar vreemde mensen is hij helaas niet te vertrouwen. In het begin had ik daar moeite mee, al had de fokker mij hier al voor gewaarschuwd. Het was altijd een enorme schat naar mensen, maar langzaam sloeg dat om. Heb ik eindelijk een hond die onder appél staat rondom wild, en reefjes en konijnen negeert, kan hij niet los omdat hij niet vriendelijk is naar mensen. Er zijn wat dingen voorgevallen maar inmiddels hebben we hier onze weg in weten te vinden en leert hij langzaam dat neutraal blijven de beste optie is. Ik zorg er voor dat mensen hem niet aaien of te dicht bij komen, en hij leert dat hij de focus er niet zo op hoeft te houden. Het is nu eenmaal geen sociale hond, dus ik ga dat er niet van proberen te maken en hem nergens aan blood stellen. Als er bezoek is, gaat hij lekker in de kennel en hoeft hij niemand te zien. Door het dorp en naar terrasjes gaan gaat, maar we blijven alert, en hij vind dit ook leuk en oogt relaxed. 

Helaas hebben we ook een tijd met hem lopen struggelen. Hij blijkt Ervosia van het derde ooglid te hebben. Veel dierenarts bezoeken, en specialisten gezien. Een aandoening die bij sommige rassen erfelijk kan zijn, maar bij de Hollandse herder nooit voor komt. De specialist is er vrij zeker van dat het komt omdat hij zo snel groeit. Het ooglid is van kraakbeen, wat mee zou groeien maar de groei niet kon bijhouden. Als het nog niet weg is met 1.5 jaar, moet het geopereerd worden, maar de kans bestaat dat het vanzelf goed komt. Hij heeft nergens last van gelukkig. 

Onyx is een echte drukke hond, met heel veel energie. Hij is vreselijk lomp en gooit zijn lichaam maar al te graag in de strijd. Met werken is hij vreselijk leuk. Hij heeft nog niet de drive die Willow heeft wat appél betreft, dit vind hij nog lastig en een beetje saai, dus we proberen om het zo leuk mogelijk te maken wat nu zijn vruchten af werpt. Het bijtwerk doet hij het liefst, hij vindt het gevecht enig. Wennen voor mij want hij toont dan serieuze agressie, maar blijft wel ontzettend goed onder appél. Een heel ander kaliber dan Willow, die het als 1 leuk spelletje ziet. Onyx vindt vooral het gevecht heel leuk, duwt op de pakwerker in ipv de trekken, heeft een mooie en volle beet, en is nooit onder de indruk. 

Hij slaapt in de bench wat het is een sloop kogel, maar vindt dit een heerlijk plekje. Hij zit ook vaker in de kennel, dit wisselen we af. Als ik thuis ben is hij altijd bij mij en de andere 2 dames, waar hij nogsteeds goed mee kan opschieten en respectvol mee om gaat. 

Hier nog een aantal foto's! 

Wat een enorme hond is Onyx naast de dames.

Jammer van de aandoening, hopelijk komt het vanzelf goed. 

Niet van vreemde mensen houden is jammer natuurlijk, het maakt sommige dingen misschien iets moeilijker, maar niet onmogelijk zo te lezen. Al vergt het veel trainen en van jou kant heel goed opletten.

Wat ontzettend leuk dat we kunnen meelezen met de groei van Onyx! Goed om te lezen dat het ondanks enkele ups en downs goed gaat met Onyx. Geniet er van!

Wat een knappe kerel is hij aan het worden!

Een hond vol vuur, zo te lezen. Dat zijn de honden waar je over 20 jaar nog steeds over praat

Wauw wat een knapperd zeg, fijn dat jij goed met zo’n pittige hond om kan gaan. Die foto met z’n drieën, wat ziet Kalúa er aandoenlijk uit met haar grijze  snuit