Louis

Dinsdag 16-01-2024 om 04:00 mijn beste vriend verloren.
We lagen te slapen, ineens hoorde we Louis uit de zetel vallen wat bij ons op de kamer staat. We werden meteen wakker om te kijken wat er aan de hand was. Daar lag hij op de vloer. Had geplast en stoelgang kwam gewoon vanzelf af. Hij keek heel vooruit starend en angstig. Hem proberen gerust te stellen. Wou toch nog opstaan om mijn vriend te volgen, maar begon toen over te geven. Ik had geen goed gevoel erbij. Mijn vriend heeft toen meteen moeten bellen van mij naar de dierenkliniek. Louis ging terug liggen en begon te stuipen. Uiteindelijk nam de persoon van de dierenkliniek de telefoon op. Luisterde maar half naar ons symptomen. Louis ging gewoon achteruit. We waren beide enorm bezorgd en wat in paniek. De persoon aan de telefoon zei dat het maar een epileptisch insult is dat we hem gewoon even moeten laten, morgen bij start dagdienst moesten langskomen en in een prikkelarme omgeving moeten leggen. Ik weet niet we zijn op onze slaapkamer we waren aan het slapen en hadden onze bedside lampen aan. Hoeveel prikkelarmer kunnen we het doen. Ik zei meteen tegen mijn vriend we zijn hem kwijt aan het geraken. Waarop mijn vriend in paniek dit tegen de persoon aan de telefoon. We kregen als antwoord dat we niet zo arrogant moesten doen en dan maar als spoedopname moesten komen maar dat het een meerkost gaat worden. Mijn vriend antwoordde dat interesseert me nu eens geen reet ik wil mijn trouwe vriend niet kwijt. We legde af en mijn vriend liep meteen naar onder om de auto te starten. Helaas zag ik onze Louis nog feller achteruit gaan, ademhaling begon te vertragen, ik riep heel in paniek naar mijn vriend. We zijn hem beginnen te reanimeren. Bij overnemen van mijn vriend op verder te reanimeren heb ik een kennis van mij gebeld wat ook dierenarts is en die is meteen afgekomen. Maar tevergeefs is onze Louis in onze armen gestorven. Ik ben blijven proberen om hem er door te krijgen. Maar mijn kennis zei dat het geen zin meer heeft. Hij is dood ! Gans in shock - verdrietig - boos zie ik mijn beste vriend daar gewoon dood liggen. Het beeld blijf ik maar voor me zien. 100 vragen komen in mij op wat heb ik over het hoofd gezien? Heb ik echt alles gedaan om hem te redden? Hebben wij iets fout gedaan, waardoor we nu gestraft worden? Onze Louis was nog 1,5 jaar we hadden hem nog maar een jaar en 3 maanden bij ons. Hij was echt een gezinslid voor ons. Hij kon ons ook altijd kalm krijgen als de verbouwingen eens niet mee zaten. Of als ik angstig was kreeg hij mij rustig. Nu voelt het thuis zo leeg en stil. Mijn partner en ik doen niks anders als wenen. We hebben hem laten cremeren zodat hij niet alleen in ons hart voor altijd een plaatsje heeft maar ook bij ons thuis waar hij het eigenlijk altijd compleet maakte. Ik loop nu enorm verloren thuis, ik blijf de beelden voor me zien. Ik mis Louis gewoon enorm. Mijn angsten beginnen terug te komen. Ik slaap slecht. En de omgeving zegt dan dat ik mij nu moet focussen op de baby wat op komst is. Maar Louis was echt veel meer als een hond en krijg het verdriet echt niet onder controle.

Heel erg veel sterkte de komende tijd 

Wat een heftig verhaal, dat moet een enorme schok zijn om zoiets mee te maken. Het klinkt als een verschrikkelijke nachtmerrie waar jullie in terecht gekomen zijn. Zo te horen hebben jullie echt alles geprobeerd wat jullie konden doen, helaas is dat niet altijd genoeg en dat is heel moeilijk om te accepteren. Je moet het vooral jezelf echt niet verwijten, jullie hebben hem zo te lezen een heel fijn en liefdevol thuis geboden, dat is iets dat veel Griekse straathonden nooit zullen kennen. Verder kan ik jullie alleen maar heel veel sterkte wensen met dit grote veel te vroege verlies.

Och wat verschrikkelijk, ik denk onze ergste nachtmerrie, maar we begrijpen je verdriet hier helemaal.

Zelf heb ik enige jaren gelden onze trouwe vriend verloren, maar die was tenminste nog op leeftijd, en helemaal al niet zoals jullie het hebben meegemaakt.

Wat Hannah zegt, jullie hebben jullie vriend een fijn leven gegeven, en waarschijnlijk had hij iets aan zijn hart of zo, jullie hebben niks verkeerd gedaan.

Nu 6 jaar verder hebben wij al heel snel weer een hond geadopteerd, de pijn blijft hoor, maar het word zachter, ik geef toe, ik ben nog regelmatig verdrietig en mis hem, maar denk ook, je hond zou nooit willen dat je jezelf of je aankomende kind in gevaar brengt, dus ademen ademen en door ademen en focus je op je baby.

Verder kan je altijd je hart hier luchten, ik heb destijds enorm veel gehad aan iedereen hier, je loopt toch tegen mensen aan die het niet begrijpen, en dat is hier niet het geval.

Nogmaals , heel veel sterkte, ik hoop dat jullie dit beeld uit jullie herinnering kan vervangen met mooie herinneringen die jullie hebben gemaakt.

Een warme knuffel....

Niet te bevatten wat een groot verdriet, en wat vreselijk dat jullie niet gelijk geholpen konden worden, zo jong nog jullie vriendje….je niet schuldig gaan voelen jullie hebben alles gedaan om je vriendje te redden, het is het noodlot wat jullie nu hebbn moeten meemaken, vind het zo erg en verdrietig voor jullie…..hel moeilijk om dit te verwerken , voor jullie een arm om jullie heen en heel veel sterkte.

Och wat vreselijk voor jullie. Heel veel sterkte. Zoiets kost gewoon tijd, zo onverwachts. 

Wat een vreselijk verhaal... Echt heftig.

En nog zo jong en de manier waarop..ik wil je heel veel sterkte wensen. We zijn zelf 3 weken terug onze hond verloren maar dat ging (ook heftig) op een heel andere manier, jouw verhaal is niet te bevatten.  Jullie hebben in ieder geval alles gedaan wat kon dus voel je daar niet schuldig over hoor. 

Heel erg veel sterkte hoor, wat een verdriet.Alle liefs.

Wat een drama met zo'n jonge hond. Heb het helemaal koud door je verhaal over het einde van jullie geliefde hond Louis te lezen.

Kan me echt voorstellen dat jullie van streek zijn door het plotselinge verlies van Louis. Het zal leeg zijn in jullie huis zonder deze jonge hond.

Ik wens jullie veel kracht voor nu en de komende tijd.

P.S. wat hebben jullie een mooi herdenkingsplekje voor Louis gemaakt! Dat helpt jullie grote verdriet draaglijker te maken.

Ach, wat een afschuwelijk verhaal. Zo'n jonge hond. Niet te bevatten..

Heel veel sterkte gewenst.

Wat heftig, en verdrietig.

Ik wens jullie veel sterkte,

Gecondoleerd en heel veel liefs en sterkte.

Wat een ellendig verhaal. Het was nog zo'n jong
lief hondje. Je bent je maatje kwijt. Heel veel sterkte.

Wat erg, zo jong nog, sterkte samen

Wat een wanhoop en paniek moet er zijn geweest. Vreselijk en dan ook nog zo te woord gestaan te worden door iemand die je moet bijstaan in nood en spoed (als je er klaar voor bent, zou ik daar een klacht bij neerleggen). Jullie hebben dit diertje een (veel te kort wel) leven gegeven wat weinig Griekjes nooit zullen meemaken. Hopelijk kan je je daar ooit in berusten. Sterkte.