Oude hond van 15 jaar en ik weet niet meer wat ik moet doen

Hoi allemaal! 

ik heb 5 jaar geleden een teckel geadopteerd zijn naam is chien! altijd een drukke teckel geweest en wilde altijd alle aandacht hebben.

Nu  is onze lieve chien 15 jaar en is totaal niet meer de chien die ik heb geadopteerd (qua gedrag en liefde) en nu ik weet soms geen raad meer. Hij loop vanaf sochtends 4/5 uur heen en weer naar de slaapkamer  ( ik denk om mij te zoeken of omdat die eten wilt) onderweg poept en plas die en loop die alles door de ruimte. Hij loop ook zo lang rond tot dat ik naar hem toe loop. In de bench kan ik hem niet doen want dan zit die de hele nacht in zijn poep en plas te liggen. Als ik thuis ben probeer ik hem minimaal 5 keer per dag uit te laten, maar vaak ben ik al te laat en doet die alles in huis. Ook denk ik dat die ergens wel incontinent is, maar het lijkt soms ook uit nijt.(dit is namelijk altijd al een dingetje geweest) en luier werkt niet, want daarvoor poept en plas doe te vaak. Eten krijgt die 3 x per dag , maar hij blijft maar naar z’n voerbak heen en weer lopen en het laatste jaar zie je wel echt dat die een beetje dement wordt, hij ziet slecht en hoort slecht. En slaap wel heel veel op een dag.

Nu komen mensen wel is over de vloer en vinden ze het zielig dat we hem nog in leven laten, want soms is het ook klaar. Ergens snap ik dat wel, maar hij eet en drink nog gewoon en ondanks dat ik geen raad meer weet is die toch gewoon mijn hond. Mijn vriend vindt niet dat we daar aan moeten denken, maar hij wordt wel gek van de hele situatie. 

Nu kan de een ruimte creëren waar hij lekker kan liggen en van z’n oude dag kan genieten, maar dat is wel wat verder van ons af en dat vind ik weer zielig. 

Misschien hebben jullie tips of tricks wat ik kan doen! Ik heb namelijk nooit zo iets mee gemaakt met honden en voel me echt machteloos

Ik begrijp de situatie, wanneer het echt niet meer leefbaar en waardig is voor jullie allemaal, denk er over na praat erover, of het beter is om afscheid te nemen van je lieverd…….vaak is het, de hond eet nog zo lekker, maar heeft de hond een waardig bestaan ?  Ga je nog veel eruit met je hondje ?   En hoe gedraagt tie zich dan, heeft tie nog plezier in het buiten zijn ?  En een hond poept en plast niet in huis uit nijd, de oorzaak is dat je hondje zich er niet bewust er meer van is. En het dan laat lopen. 

Dat ouderdom gepaard gaat met veranderend gedrag, bepaalde beperkingen of moeilijkheden, wordt vaak een beetje vergeten.

Bij een puppy is het algemeen geweten dat daar energie en tijd en geduld in kruipt, om die op te voeden. Maar dat oud worden ook opnieuw weer hele aanpassingen vergt, daar staan we niet altijd bij stil.

En ja, dat kan belastend zijn. Emotioneel ook. En het vraagt opnieuw geduld en inspanningen en zorg, en het is niet altijd makkelijk.

Incontinentie, onrust (vaak 's nachts), vergeetachtigheid en verwarring, het zijn typische ouderdomsklachten. Dus weet dat dit ergens 'normaal' is en bekijk hoe je dit voor jezelf kan plaatsen en je hiermee kan omgaan. Je hond kan er niets aan doen, het is zijn leeftijd. 

Wat zegt de dierenarts er van? Er is wel medicatie, en er zijn supplementen die kunnen ondersteunen in de laatste fase.

" Ik begrijp de situatie, wanneer het echt niet meer leefbaar en waardig is voor jullie allemaal, denk er over na praat erover, of het beter is om afscheid te nemen van je lieverd…….vaak is het, de hond eet nog zo lekker, maar heeft de hond een waardig bestaan ?  Ga je nog veel eruit met je hondje ?   En hoe gedraagt tie zich dan, heeft tie nog plezier in het buiten zijn ?  En een hond poept en plast niet in huis uit nijd, de oorzaak is dat je hondje zich er niet bewust er meer van is. En het dan laat lopen.  "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

 
De hond is overdag niet meer actief. We hebben al een vaste route die we lopen als we naar buiten gaan. Dan is het poepen en/of plassen en weer naar binnen. We proberen soms iets verder te lopen, maar dat is soms heel zwaar voor hem. Alleen laatste ronde s’ avonds is die heel sloom en op de terug weg rent die heel hard naar huis. Vaak als ik weg ga neem ik mijn andere hond mee en hem laat ik thuis, want hij trekt het niet meer :( 

" Wat zegt de dierenarts er van? Er is wel medicatie, en er zijn supplementen die kunnen ondersteunen in de laatste fase. "

Kees

De dierenarts zegt: als je hond niet meer alleen kan overleven in het wild, dan is het tijd. Maar dit vind ik een vaag begrip

" Dat ouderdom gepaard gaat met veranderend gedrag, bepaalde beperkingen of moeilijkheden, wordt vaak een beetje vergeten.
Bij een puppy is het algemeen geweten dat daar energie en tijd en geduld in kruipt, om die op te voeden. Maar dat oud worden ook opnieuw weer hele aanpassingen vergt, daar staan we niet altijd bij stil.
En ja, dat kan belastend zijn. Emotioneel ook. En het vraagt opnieuw geduld en inspanningen en zorg, en het is niet altijd makkelijk.
 
Incontinentie, onrust (vaak 's nachts), vergeetachtigheid en verwarring, het zijn typische ouderdomsklachten. Dus weet dat dit ergens 'normaal' is en bekijk hoe je dit voor jezelf kan plaatsen en je hiermee kan omgaan. Je hond kan er niets aan doen, het is zijn leeftijd. 
  "

Alaska's Finest!

Ik ben zeker bewust van de ouderdom

kwaaltjes die de hond kan hebben aangezien ik heb op zijn 10e heb geadopteerd. Ik heb hem toen geadapteerd met zijn zus(uit een twee eerdere nestjes), maar die hebben we helaas moeten laten inslapen vanwege een hernia. Maar zij liet echt alles lopen en ik heb niet het idee dat hij dat ook heeft. 

Ja daar heb je niet veel aan.

Chien zou in het wild niet overleven; dus is het tijd om jezelf de vraag te stellen: heeft je hond nog een hondwaardig leven? Ik vind zoals je het beschrijft: nee. Houd ook rekening met het feit dat een hond pas ongemak en pijnen laat zien als het zeer ernstig is.

Ik wens je sterkte met de moeilijke beslissing op tijd te nemen.

Wat een vreemde stelling is dat? Het gros van de huishonden kan niet alleen overleven in het wild (wat is 'wild' trouwens in een druk bebouwd land), daarom zijn het ook huishonden geworden en zijn ze van ons afhankelijk. 

Ieder legt de grens op 'nu is het genoeg geweest' anders. Voor sommigen is dat terminale ziekte, of ondraaglijke pijnen. Anderen haken af op niet meer zelfstandig overeind geraken.

Volg je eigen hart hierin, en niet wat anderen zeggen, want als het eenmaal zover is, ben jij degene die de beslissing maakt én je daar ook goed bij moet voelen (geen schuldgevoel achteraf). 

Loesje, ben je absoluut zeker dat jouw hond - die nog niet oud en dement is - in het wild lang kan overleven? En daarmee bedoel ik niet het bosje in de buurt van Amsterdam of zo, wel ergens tussen de wolven, beren en andere wild life op Alaska of zelfs in de gigantische bosgebieden in Scandinavie?

Bon, die van mij alvast niet wat ik trouwens volkomen normaal vind. 

Los van het geval van Chien, vind ik het dus een heel bizarre (en niet echt slimme) uitsprak van de DA. 

Ik vind het van de dierenarts ook een hele rare uitspraak. Penny zou het absoluut niet in het wild overleven maar is ook zeker niet klaar om ingeslapen te worden. Ze is al 15, ook dement en deels incontinent, maar verder hartstikke fit en vrolijk.

Ik zou incontinentie ook zeker niet de beslissende factor laten zijn. Bij Penny is het wel makkelijker omdat ze niet alle controle is verloren en het ook alleen ontlasting is, maar bij haar gaat het ook regelmatig mis en daar maak ik verder geen probleem van.

Het niet meer goed bewegen vind ik wel iets wat de kwaliteit van leven kan beïnvloeden. Penny is nog steeds heel actief en heeft (voor zover ik kan inschatten natuurlijk) geen pijn. Bij een oudere hond die pijn heeft en niets meer kan vind ik het heel anders en zou ik me wel af vragen of het niet tijd is om afscheid te nemen.

Ik lees trouwens dat jouw hond jou 's ochtends zoekt en steeds naar de slaapkamer loopt. Wat is de reden dat je hem niet gewoon lekker op je slaapkamer laat slapen? Dan kan je ook beter letten op ongelukjes

Tussenn wolven en beren, dat lukt geen een huishond, vind ik een rare uitspraak. Ik lees vaak van weggelopen honden, en hoe snel die ,,verwilderen,, in Nederland. Zich niet meer laten vangen ed. Kan met hun verleden te maken hebben als ze vroeger, ver weg, hebben moeten overleven op straat. Mijn hondje zou zich ook echt niet lang staande houden, alleen , en voor haar eigen voedsel moeten zorgen, lees vangen. Het zijn huisdieren en geen wilde dieren.

Als ik het verhaal van chien lees, vraag ik mij echt af, heeft dit hondje nog een fijn leven op dit moment, 4is eten en drinken voldoende om te zeggen ,,Ja hij heeft het nog heel erg fijn,,

Een besluit is definitief en kan niemand voor je nemen, ook visite kan dat niet. Jij weet hoe je hond was en nu is, jij ziet hem iedere dag en je ziet de achteruitgang. Jij alleen ziet of de hond nog blij is. Het klinkt mij als dementie, maar ik ben geen dierenarts die dat vast kan stellen achter een schermpje.  Ik wens je veel sterkte met het nemen van een besluit.

Ik beschouw stedelijke omgeving niet als "in het wild". Vandaar mijn uitspraak over wolven en beren, die wel tot de wilde natuur behoren. 

Dat is zo persoonlijk, daar is geen goed of fout antwoord op.

Zoals ik het lees, zou het voor mij al wel tijd (geweest) zijn om afscheid te nemen. Mijn honden hebben altijd een rijk en gevuld leven, ik wil ze niet laten wegkwijnen tot een schim van zichzelf die niet meer weten wat voor of achter is. Zo wil ik zelf ook totaal niet aan mijn einde komen, dat heb ik ook altijd in gedachte. Hoe zou ik zélf willen gaan?

Ik heb ook het volste vertrouwen in mijn dierenartsen, die gaan niet zomaar een hond inslapen omdat je dat als eigenaar wil, dus wat dat betreft kan ik ook prima met hun overleggen wanneer het zo ver komt.

Maar het is ook altijd makkelijk te zeggen op voorhand he, zo'n situatie sluimert er vaak stilletjes in en komt niet van de 1 op de andere dag, dus ik kan me voorstellen dat de grens elke dag ietsje verder gelegd wordt.

Een handig iets om dagelijks de goede en slechte punten van de dag neer te schrijven. Dan heb je een neutraal beeld van hoe de situatie verandert.

Als je dan voor jezelf een punt uitmaakt van "zoveel slechte punten op een dag zijn voor mij het teken" kun je dat ook zo in je achter hoofd houden.

Laat je echter niet aanpraten wat je wel of niet moet doen, jullie kennen de hond het beste. Je hebt er altijd met liefde voor gezorgd, laat die liefde nu ook spreken.

Verdriet zal je altijd hebben bij een afscheid, laat dat dus geen reden zijn om het uit te stellen, makkelijk wordt het nooit. Maar doe ook niets omdat "de rest" denkt dat dat moet. Je moet het zélf denken. 

Sterkte met alles in alle geval!

Ik hoor veel goede dingen over Cholodin, misschien is dit ook een goed supplement voor jullie hondje.

Cholodin is voor honden die wat ouder worden en daar last van krijgen. Denk aan honden die wat verward, onrustig, dement of minder alert zijn. 

Bedankt voor het delen van uw ervaring! Chien sliep altijd bij ons op de kamer en dat vond die altijd fijn, alleen sochtend wakker worden met urine of ontlastingslucht is niet iets waar ik super vrolijk en lekker van wakker wordt hahah!hij geeft namelijk niks meer aan en hij laat alles gewoon lopen :( in de woonkamer heeft die ook meer ruimte zodat die niet er door heen gaat lopen

Bedankt voor alle reacties! Jullie helpen ons wel echt hier mee :) inderdaad is het nog onze eigen beslissing en tot nu toe zie ik het niet voor me om hem gelijk in te slapen. Misschien toch nog een keer langs de dierenarts en kijken wat zij ervan zeggen. En de cholodin moet ik dat ook aanvragen bij de dierenarts?

Sowieso laat een hond niet zijn behoefte lopen uit nijd. Beetje vreemde gedachtegang. Hij is oud,  waarschijnlijk dement aan het worden. Zijn lichaampje is aan het op raken. Als het er geen hondwaardig leven meer is, tja....dan is daar de beslissing. Lees is voornamelijk in je verhaal waar jullie last van hebben en niet hoe het allemaal voor je hondje is. En waarom zegt je visite dat het zielig is dat jullie hem laten leven? 

Het hele verhaal klinkt alsof de tijd daar is, of zelfs al een tijdje, maar dat jullie de beslissing niet kunnen nemen. Ik kan het mis hebben. 

Met zulke dingen mag je alleen nog aan je diertje.denken en niet egoïstisch zijn. Sterkte. 

Dan denk ik dat hij ook niet echt gewend is om niet bij jullie op de slaap kamer te liggen, zeker als hij het erg fijn vond.

Ik snap heel goed dat wakker worden met een ontlasting/urine geur niet fijn is, maar eerlijk gezegd zou ik dat zelf gewoon accepteren en voor de laatste levensfase vooral kijken naar wat voor de hond prettig is. Misschien ben ik daar wat te overdreven in en gaat mijn liefde verder dan bij de meeste, maar ik zou het echt niet aankunnen om puur vanwege incontinentie een hond buiten te sluiten.

Ik las eerder dat een luier niet helpt omdat hij te veel plast/poept, had je dan wel de juiste luier? Mij lijkt dat dat de urine en ontlasting van 1 nacht echt wel zou moeten houden. Anders 's nachts een keer de wekker zetten om de luier te wisselen? Verder misschien een klein deel van de kamer afzetten met een ren en de vloer daar bedekken met incontinentiematjes? Dan loopt hij er misschien door heen, maar kan hij het niet verspreiden.

Naast incontinentie was beweging en mogelijke pijnklachten natuurlijk ook een factor die mee speelt bij de kwaliteit van leven, zoals ik al eerder schreef. Ik mis daar wel wat informatie over. Je schrijft dat hij weinig beweegt, waarom doet hij dat? Geen zin? Pijn? Moe? Angst? Wil hij wel bewegen en was het altijd een hele actieve hond? Of was het altijd al een bankhanger die liever thuis lag te slapen?

Cholodin kan je trouwens gewoon kopen als supplement.

Penny krijgt het nu ook al een tijdje maar of het bij haar iets doet is heel moeilijk in te schatten. Penny is hoogstwaarschijnlijk achteruit gegaan vanwege een soort hersenbloeding en ik heb het idee dat wat er toen kapot is gegaan vanzelf steeds weer een klein beetje heelt.

Wel lijkt het alsof de ongelukjes in huis minder worden, maar daar ben ik ook mee bezig door haar weer opnieuw zindelijk te trainen. Dat kan het dus ook zijn.

Ik zou sowieso even bloedprikken bij de dierenarts en alle waardes laten controleren.

Ik had een Maltezer tot afgelopen september, heb haar helaas in moeten laten slapen.

Ze kwakkelde al een tijdje, was incontinent van urine (hierdoor ook cholodin geprobeerd, maar niet het resultaat wat ik hoopte, van de dierenarts toen medicatie gehad en helaas ook geen resultaat) en wilde niet meer wandelen.

Leek op rugklachten, dus door de dierenarts doorverwezen naar de dierfysio, die heeft mijn hondje behandeld ivm rugklachten, de klachten verdwenen wel wat, ze liep weer vlotjes mee en vond het wandelen weer leuk, de incontinentie werd eerst wat minder, maar uiteindelijk toch weer meer. Ik dacht aan dement worden. Ze kon ook niet meer alleen thuis blijven.

En toen werd ze ineens s nachts doodziek, er golfden 2 hele grote plensen water uit Puck. Met spoed naar de dierenarts. Die gaf wat tegen pijn en misselijkheid en 2 dagen later zouden we bloedprikken.

Helaas werd Puck zo enorm ziek dat ik de volgende middag al bij de dierenarts zat. Bloedgeprikt, slechte waardes. Daarop volgde een echo van de organen. Puck bleek een maagtumor te hebben. Ze is dezelfde avond nog ingeslapen.

Mijn advies is dan ook om eerst eens contact te hebben met de dierenarts

Ik vind dit altijd zo n persoonlijke kwestie, omdat voor iedereen de term 'het is genoeg' anders wordt ingevuld. De één had in deze situatie de hond al laten inslapen en weer een ander wacht tot het allerlaatste moment. 

Ik vind altijd dat de eigenaar daar zelf het beste antwoord weet en dat je je zelf moet afvragen als de hond nog een 'hondwaardig leven' heeft. 

Chien heeft altijd bij ons op de kamer geslapen en is dus een bekende plek voor hem. Zal een kijken voor de cholodin. Ook ben ik inderdaad bezig met koekjes geven als die buiten heeft geplast en gepoept!