Hond valt oudere hond aan in huis

Ik heb 3 honden, Duffy van 14, Trix van 11 en Daisy van 8. Duffy en Trix heb ik van bijna jongs af aan en Daisy is hier een jaar geleden bij gekomen. Daisy was de hond van mijn moeder maar na een herseninfarct kon zij niet meer voor de hond en zichzelf zorgen en is verhuisd naar een zorgcentrum.
Daisy is door mijn moeder altijd vreselijk verwend en slecht gecorrigeerd. Ze verdedigde mijn moeder, was vreselijk bezitterig, niemand mocht zomaar het huis in, laat staan andere honden. Het is een keer behoorlijk fout gegaan in mijn huis toen mijn moeder bij mij op vakantie was, mijn hond had 14 hechtingen nodig.
Toch besloten Daisy op te vangen, ik wist dat het een uitdaging zou worden want samen leven met andere dieren kon ze niet en ik heb ook nog eens 6 katten. Met de katten ging het wonder boven wonder goed. Met mijn honden wat minder. Er waren behoorlijk wat aanvaringen in het begin, voornamelijk met Trix want dat is er ook 1 met een gebruiksaanwijzing en pikte het niet dat Daisy geregeld probeerde haar te domineren.
Daisy is heel erg op eten gericht, ik zorg altijd dat er niks slingert ergens, eten doen ze apart, botjes krijgen ze apart maar ik hoefde maar een boodschappentas neer te zetten of haar lip ging omhoog en er mocht niemand in de buurt komen.
Het gaat nu steeds maanden goed en dan opeens is het alsof er iets knapt, dan reageert ze in 1 klap al haar frustratie op Duffy af. Gisteren weer, Duffy was aan het snuffelen in huis, er lag nergens eten maar toch stond het Daisy niet aan en ze is bovenop Duffy gevlogen. Ze heeft Duffy behoorlijk verwond en ik moest haar letterlijk van Duffy aftrekken en terwijl ik haar (ik weet het, nekvel is niet de juiste manier maar was de enige manier )aan haar nekvel in de lucht had, hapte en gromde ze nog door. Het lukte me niet haar uit die staat van agressie te krijgen.
Ik vermoed dat ze wel een lip opgetrokken heeft naar Duffy voordat ze door het lint ging maar Duffy ziet slechter en is doof aan het worden dus heeft deze signalen niet meer door.
Is er nog iets wat ik kan doen? Ik twijfel nu heel erg of het niet beter is om Daisy te laten herplaatsen. Ik wil niet dat Duffy bang door haar eigen huis loopt. Ik kan Daisy ook niet hele dagen in de bench laten.
Ik woon in Frankrijk, we hebben al gezocht naar een gedragstrainer maar voor de wat complexere gevallen zijn die hier niet.
Iemand nog een tip?
Alle drie de honden zijn trouwens kruisingen, knie hoogte, Daisy iets kleiner en ik vermoed dat er iets van Teckel in zit.

Ik denk dat het enige verstandige is om de hond te scheiden van de anderen.

Heb je die mogelijkheid thuis?

Moeilijk dit hoor.

Duffy is een kruising cocker spaniel/jack russel, Trix geen idee maar is een soort zwarte miniatuur herder, Daisy weet ik ook niet maar is de kleinste en heeft een lang lijf net als een teckel.

Trix is een buitenhond en leeft praktisch altijd buiten. Ik zou Daisy kunnen scheiden van de rest maar dit betekend dat ze de hele dag in een kamer opgesloten wordt. Daar heb ik wat moeite mee. Ik heb een groot terrein en Daisy geniet er ook erg van dat ze daar lekker kan scharrelen. Buiten gaat het wel goed trouwens.
Ik moet nu zo giga streng zijn en kan niet de teugels laten vieren. Dan vraag ik me oprecht af of het niet beter is dat ze bij iemand anders woont die geen dieren of kinderen heeft. Kinderen kan ze ook absoluut niet mee. (heb ik verder gelukkig niet

Wanneer het echt niet gaat en jij steeds alert moet zijn dat er geen botsingen komen, zou ik er over nadenken om te herplaatsen , ergens waar ze mooi alleen is, geen kinderen en geen andere dieren….en apart altijd houden kan misschien met traphekjes, zodat ze elkaar zien maar niet bij elkaar kunnen , dat zou ook nog een oplossing zijn…hoe doe je het als je eens wegmoet ?

    Een voorbeeld, je kan ze dan scheiden en om en om daar blijven zodat degene die aanvalt ok bij jou eens kan zijn…ochtend de twee in de kamer en een in de andere ruimte, en dan smiddags ruilen….

Als ik weg moet gaat Daisy in de bench. Dit weet ze en vind ze prima. Ze slaapt hier ook snachts. In een afgesloten kamer zodat er geen kattenpootjes kunnen gaan pesten...
Ik zal eens nadenken over zo'n hekje. Hier betekent dat 1 boven en 1 beneden.
Ik baal er zo van, dat het toch maanden goed kan gaan en dan opeens, Bam.

Duffy 14 Trix 11 Daisy 8

Ondanks dat ik weet dat ze niet met andere honden kan samenleven besloot ik toch om Daisy op te vangen. Hierdoor nam ik te veel risico en was het eigenlijk onder mijn verantwoording dat één van mij andere honden 14 hechtingen moest ondergaan. Een tijdje later greep zij Duffy, wat resulteerde in flinke bijtwonden … Is er nog iets wat ik kan doen?

1. Hondje weg doen (maar dit is zielig)
2. Hondje laten merken dat zij niet de baas is, waardoor de vrede terugkeert
3. Hondje apart opsluiten/afzonderen (de meest wrede optie)

Ik denk niet dat je het helemaal goed gelezen hebt....bijzondere samenvatting.
Toen mijn hond 14 hechtingen moest was het hondje nog onder de verantwoording van mijn moeder.
En nee ik vind het niet zielig om een ander huis te zoeken waar ze alleen is en dus gelukkiger is.

Waarom word er hier optie 2 vermeden?

Waarom denk jij dat ik niet laat zien wie de baas is?

Anderhalf jaar geleden toen mijn moeder het herseninfarct kreeg, is Daisy van opvang naar opvang gegaan en niemand wilde haar langer dan twee weken houden vanwege het vreselijke blaffen en lelijk doen tegen kinderen en andere dieren in huis.
Omdat ik een redelijk veel ervaring heb met honden wilde ik haar een kans geven, had haar ook gewoon naar het asiel kunnen doen.
Ze blaft niet meer, ze doet niet meer lelijk tegen vreemde mensen die het huis in komen, kinderen is ze bang voor maar doet niet meer lelijk, ze kan normaal met mijn katten omgaan. Ik vind dat ik al enorm veel bereikt heb. Voedsel blijft een trigger dus zorg ik dat er nooit voedsel is. Helaas kan ik niet het zicht en gehoor terug geven aan Duffy die dus niet de eventuele waarschuwings signalen ziet.
Moet ik dan 24/24 achter Daisy aanlopen, tja helaas kan dat niet. Zeker ook niet omdat het maar 1x in de zoveel maanden voor komt.
De gedragstherapeut die ik hier heb gehad vond het een prima hond en snapte niet wat ik nou zat te zeuren.

Ik denk niet dat je iets verkeerd doet maar dat deze situatie gewoon onhoudbaar is en wellicht zelfs steeds erger wordt. Tenzij je idd de honden 24/7 gescheiden kan houden zou ik opzoek naar een andere oplossing. 

Ik zou gezien de spanningen in huis niet een aanpak kiezen a la "laten zien wie de baas is".  Ik denk dat de situatie dan enkel escaleert. 

Succes met deze moeilijke beslissing, ik hoop dat je snel een oplossing vind. 

Ik denk ook niet dat ik het verkeerd doe. Daisy is vreselijk verpest door mijn moeder en ik wil gewoon niet dat Duffy daar de dupe van wordt.
Ze weet ook precies bij wie ze het kan flikken, ze kijkt wel 2x uit om tegen een kat of Trix lelijk te doen.
Ik ben in gesprek gegaan vandaag met herplaatsing stichtingen en ook met een vriendin die in Zuid Frankrijk woont met een enorm landgoed zonder andere dieren. Ik herplaats haar alleen als ik zeker weet dat ze goed terecht komt en daar voor altijd kan blijven.
Voor de tussentijd heb ik ook maar wat supplementen tegen stress besteld, misschien helpt het iets. En blijf ik hard door trainen.

Je zegt dat je denkt dat je niets (bewust) verkeerd doet
- Moet constateren dat je (onbewust) iets wél verkeerd doet

Ze weet ook precies bij wie ze het kan flikken
- Juist (bij jou)

Daisy is vreselijk verpest door mijn moeder
- Jij bent nu verantwoordelijk

Ik heb supplementen tegen stress besteld
- De stress van wie

Ik blijf hard doortrainen
- Waar train je dan op

Mensen die denken dat alles weg te trainen is hebben denk ik nooit in een situatie gezeten waar het echt niet lekker liep in een roedel. natuurlijk kan je het gedeeltelijk managen door er strak bovenop te zitten. Maar de meeste mensen hebben niet de tijd om 24/7 als scheidsrechter tussen hun honden te zitten. En heel relaxed voor je honden is dat ook niet.  Ik vind herplaatsen helemaal niet de meeste wrede optie. Ik heb ook wel eens een hond opgevangen waarbij het niet ging in een roedel waar ze daarvoor zat. In de mijne lukte het wel. En dat lag echt niet aan mij maar aan het feit dat ik zelf een hele duidelijke fijne stabiele hond had waarbij de andere hond rust vond. De klik onderling is gewoon heel belangrijk en daar heb je maar gedeeltelijk grip op. En soms is een ander plekje vinden dan de beste oplossing voor iedereen. 

Als je echt zeker bent dat het niet lukt bij jullie thuis en dat de honden apart van elkaar laten ook geen goede optie is, dan moet je inderdaad misschien aan herplaatsen denken.

Neem geen overhaaste beslissingen, neem de tijd om inderdaad het allerbeste plekje te vinden.

Moeilijke situatie, moeilijk proces.

Veel sterkte en succes hoor.

Het zijn (aan de namen te zien) drie meiden?
Bij veel rassen zie je same sex aggression, en dan in combinatie met dat je oudere hond ook slechthorend en slechtziend is, kan best maken dat de meiden elkaar niet uit kunnen staan.


Ik heb hier zo'n zelfde situatie gehad, met traphekjes, hoge rennen, deuren op slot, benches, etc etc. Alleen maar zodat mijn jongste veilig zou zijn van mijn oudste.
Ik heb uiteindelijk gekozen voor herplaatsen.
Wanneer het tot een (of meerdere) ernstige conflicten heeft geleden tussen 2 teven, kun je trainen tot je een ons weegt. Die dames zullen geen vriendinnen meer worden en je zult inderdaad altijd moeten blijven opletten op de kleinste signalen.

Dit is voor niemand een fijne situatie, voor jou niet, maar ook voor je roedel niet.
Soms klikt het gewoonweg niet tussen twee honden. Ga je dan echt jullie geluk en gezondheid op het spel zetten?

Ik zou haar zeker ook trainen voor nu op muilkorf gebruik, vervelend als het zo loopt, maar ja, het leven loopt nu eenmaal niet zoals gepland en volgens de boekjes.

Inderdaad kijken om goed te herplaatsen, jouw hondjes verdienen dat zeker niet, maar Daisy zelf verdient natuurlijk ook wel gewoon een goed leven.

Super hoe je er mee omgaat en er in staat, je doet je best, soms kun je nu eenmaal niet meer doen. De oplossing voor nu zou ik dus aanpakken als volledig gescheiden houden (hekjes/bench/tuin etc) en muilkorf voor moest je er even niet de volle aandacht kunnen bijhouden. Probeer er ook een lijntje aan te hangen (korthouder of dergelijk) als ze dat niet kapot doet, zodat je snel kunt vastpakken indien het toch nog eens gebeurt en je zelf geen schade oploopt zo.

Sterkte en succes!

Wat naar, zeker als het even goed lijkt te gaan en dat nu weer de vlam in de pan schiet. Ben het dus wel eens met de opmerkingen van Tamara en Dagmar.

Soortgelijke spanning hier ooit gehad, maar toen de teven bij elkaar kwamen te wonen was het drama en spanning en confrontatie waarbij ik buiten ook eens een fijne hap in mijn handen kreeg toen ik ingreep op de spanning (veroorzaakt door 1 hond, de "nieuwkomer".

Situatie lijkt ook vergelijkbaar, hier ook een hond die alleen was opgegroeid en veel vertroeteld werd maar verder niet veel hoefde qua regels. Dat was prima in de situatie hoe ze woonde, maar toen dat veranderde werd het een ding.

Ben me bij haar nadat ze dus ook mij beet en de baas het zat was en dacht aan herplaatsing dus wel gaan verplaatsen in haar. Ineens baas delen, andere huisdieren + nieuwe baas erbij en andere baasjes moeten missen..

Daarbij was ik een persoon die deels niet te veel durfde te zeggen omdat ik haar baasje niet was, tegelijkertijd hield ik wel mijn manier van omgang met de honden aan.. en dat was wel een beetje gebaseerd op gehoorzaamheid die ik van mijn herders kende en verwachtte 

Toen ik wat raadplegingen deed, kreeg ik her en der toch advies om wat meer te gaan bepalen en sturen.

Weet niet of je dit al deed en doet, maar las ook iets over claimen van eten of boodschappen tas etc.. het hoeft niet persé voer gericht te zijn, het iets claimen op zichzelf is al een ding bijvoorbeeld.

Net als dat hier onze hond ook aandacht en mensen claimde, en ze eigenlijk altijd aangehaald werd als ze kwam. 

Ondertussen stond ze dan te loeren en vuile bekken te trekken naar de hond verderop.

Vrij rap hebben we toen dus afgesproken dat we haar domweg even niets meer toestonden. Aandacht alleen als wij haar riepen, zelf komen was negeren, weglopen of wegsturen.

Claimen van wat dan ook in huis, zodra we het zagen haar weg van dat object sturen, het was van ons niet van haar..

Uiteraard in die periode als wij er niet bij waren zaten de honden apart, we wilden geen risico nemen. Maar we merkten verandering door deze manier van regels stellen, het gaf haar ook duidelijkheid, het werd zwart/wit en niet grijs zoals ze gewend was.

De andere hond accepteerde haar aanwezigheid in ons huis overigens wel, ook al deed de kleine soms lelijk. Dat was wel belangrijk om te ervaren hoor, als ook zij namelijk in zou gaan op de provocatie dan hadden we eerder een andere beslissing moeten maken of gemaakt denk ik. 

Maar hier keerde het tij, grootste vriendinnen werden het niet, maar ze konden na een paar weken vertrouwd los bij elkaar ook als wij van huis moesten.

Ik wilde je toch niet onthouden hoe het tij dan hier werd gekeerd, maar daar ging geen jaar overheen.. dus nogmaals, snap volledig als je voor de hond van je moeder toch een ander adres zou willen zoeken. 

Succes en sterkte !

Reuen kunnen flink bazen onderling, en dat kan er stevig aan toe gaan.. maar die verbroederen in 9 van de 10 gevallen, als ze beide weten wie waar staat.
En meestal zijn teven makkelijker.
Maar teven die elkaar echt niet moeten, die gaan elkaar naar het leven staan, en brengen een eeuwig vuur, wat ook zonder ingrijpen doorgaat tot een van de twee dood is.
En hoe goed iemand het vanaf de zijlijn ook kan roepen en denkt te weten.. teven onderling blijven tikkende tijdbommen.
Ze kunnen weken en soms maanden in stilte tikken, om vanuit het niets in split second te exploderen.. en de explosie wordt steeds extremer, omdat er steeds groter wordende frustratie opbouwt en eruit komt.
En dan kun je nog zo de baas zijn, en nog zoveel ethologisch inzicht en kennis hebben.. je hebt er dan geen bal meer aan.

Ik heb het eerlijk gezegd enorm te doen met je oudje Duffy, die op haar oude dag in haar eigen vertrouwde omgeving stress moet ervaren van een voortdurende spanning die er aanwezig is door een andere teef die het op haar gemunt heeft.
Ik denk niet dat barricades opstellen in huis de spanning gaat wegnemen, hooguit de escalatie onmogelijk maakt.
Ik zou, hoe sneu het misschien ook is tegenover je moeder, toch echt overwegen om Daisy te herplaatsen.. want goed komen doet het niet meer, en vredig samenleven zal niet meer gaan, en de escalaties zullen steeds extremer worden. (En je weet wat Daisy voor schade kan aanrichten)

Wat zijn Duffy en Daisy voor rassen/kruisingen?




Sterkte met alles.

Persoonlijk zou ik mijn oude hondje het niet aan willen doen dat ze haar laatste (hopelijk) jaren gespannen is omdat ze niet weet wanneer ze aangevallen kan worden door een hond die continue in hetzelfde huis woont. Die spanning blijft erin zitten, of je ze nu gescheiden houdt of niet. Het beestje is 14 jaar, ik zou haar die stress besparen. Misschien kun je voor Daisy een plekje vinden waar ze weer de enige hond is? 

Eens met Dobber, ik zou ook Daisy herplaatsen om je eigen honden te beschermen. Het is Daisy's schuld niet en ook niet die van je moeder, sommige honden doen het gewoon niet goed met andere honden. Maar zij is OOK niet gelukkig in een situatie waarin ze steeds het gevoel heeft haar plek te moeten bevechten (hoe onterecht dat gevoel ook is).

Onze Kim is ook bij ons terechtgekomen nadat het niet meer ging met een jonge hond uit de roedel waar ze uit kwam. Dat was de rest van hun leven haat en nijd (familie dus ze zagen elkaar nog regelmatig). Het heeft Kim zo enorm goed gedaan om een plek te krijgen waar ze de enige hond was. Ze had geen stress meer omdat ze niets had om bang voor te zijn. Die angst was onterecht maar tja, leg dat een hond maar eens uit :P En in haar oude roedel was het ook veel fijner toen ze eenmaal weg was.

Bij ons hebben we trouwens ivm Jol (de hond die verandering en aandacht delen niet zo leuk vond ten tijde van Bluf) toen ze ouder werd en staar kreeg en wat dovig ook werd, bewust geen derde hond erbij genomen.

Met name dus omdat ze met Bluf al moeite had, en pup Aki werd ook wel geaccepteerd toen ze nog jonger was maar kon ze in begin ook vreselijk intolerant naar zijn. Riedeltje zoals bij Bluf begon toen weer opnieuw, en moesten we ook weer bepaald gedrag echt afkeuren en haar weer aangeven tot hoe ver ze mocht gaan.

Zij was typisch zo'n hond die niet zo veel behoefte had aan hondengezelschap. Ook buiten ging ze nooit zelf kennis maken of spel aan met andere honden.

Ik ben echt blij met jullie reacties en dat ik er goed aan doe een ander huis te zoeken. Daar ben ik inmiddels mee begonnen. Goed, dat zal niet 1,2,3 lukken dus we gaan gewoon door hier.
Duffy heeft er gelukkig toch niets aan over gehouden. Niet angstig en niet bang voor Daisy.
Ik ben nog heel erg aan het nadenken over het gescheiden houden, ik ben toch bang dat Daisy dan die omgeving gaat claimen en dat er dan geen kat of hond meer naar toe mag. Ik merkte dat in het begin met de kamer waar haar bench staat. Er mocht geen kat of hond meer in die kamer komen. Inmiddels slaapt ze met de kat daar.
Daisy is verder prima met andere honden en het rare is ook met Duffy en Trix als we wandelen. Ik woon in de bergen dus daar wandelen we uren. Ze speuren samen, ze rennen samen....Duffy heeft in het begin dat ze er was een hele opleving gehad omdat er weer gerend werd. Trix rent nl niet zo graag, alleen als het echt moet...
Iemand zei dat het niet de schuld van mijn moeder is...en daar ben ik het niet helemaal mee eens. Mijn moeder was absoluut niet consequent. De ene keer mocht iets wel, de andere keer hetzelfde niet en werd ze zwaar afgestraft. De keer dat mijn hond 14 hechtingen moest kwam omdat mijn moeder een botje had gegeven aan Daisy, die lag onder de tafel te kluiven. Mijn hond liep langs de tafel om naar buiten te gaan, kijkt niet eens naar dat botje, en Daisy schiet onder de tafel vandaan en greep haar. Mijn partner die in de buurt was heeft Daisy van onze hond afgehaald en naar buiten gedaan. En terwijl ik het bloed probeer te stelpen loopt mijn moeder naar buiten, knuffelt Daisy en geeft dat botje terug.
Bij mijn moeder thuis, regeerde daisy. Kwam er iemand binnen dat blafte ze de hele straat bij elkaar en mijn moeder maar aaien en koekjes geven. Iemand naast mijn moeder op de bank...ze beet je zo in je hand, maar lag altijd aan de ander volgens haar.
Ik ben er sinds kort achter dat mijn moeder persoonlijkheids problemen heeft en ik denk dat Daisy daar echt onder geleden heeft.
Iemand vroeg nog naar de rassen, inderdaad teefjes, Duffy kruising cocker/jack russel, trix een kleine zwarte herder achtige en Daisy lijkt een beetje op een teckel maar dan wat groter.
Ik werk gelukkig thuis dus ben er het grootste gedeelte van de dag om het in de gaten te houden.