De puberteit deel 2

Aangezien het eerste topic zo groot is geworden dat het te traag werd leek het me tijd voor een vervolgtopic. 

Dit topic is voor alle pubers op hondenpage en natuurlijk is iedereen welkom die het wil hebben over de perikelen rondom deze fase. Inmiddels is onze puber al een volwassen man geworden en dat zal gelden voor veel andere pubers uit het voorgaande deel. Waarschijnlijk is er nu weer een nieuwe generatie pubers met baasjes die zo nu en dan van zich af willen schrijven of juist leuke dingen willen delen. Dus brand los en deel hier alle leuke en minder leuke ervaringen met jullie puberhond.

Leuk weer! Vond het puberteit topic prettig om af en toe gedachten te kunnen dumpen. Ben ook zeer benieuwd hoe de puberteit bij anderen verloopt. 

Hier het idee dat het nu wel op het hoogtepunt is. Madame moet ook nog loops worden, dus ben erg benieuwd hoe ze daarop reageert en vooral hoe ze daar weer uit komt  

Ik ga hier volgen, mijn jongste aussie is nu bijna 6 maanden ( volgende week zaterdag) en begint langzaamaan met puberen.

Oren zijn regelmatig kapot, en ze doet dingen die ze nog niet eerder gedaan heeft. 

Ze is vorige week aan de deurpost can de badkamer begonnen te knagen, heeft ze nog niet eerder gedaan, en gisteren moest ik haar van de salontafel af vissen. 

Hier 18 maanden en het begint inmiddels wat op te klaren, lijkt wel. Ze is een stuk bereikbaarder. Als ze ergens door in hyperfocus gaat kan ik haar er vrij makkelijk weer uit krijgen en ze verliest ook zelf wat eerder interesse voor andere dingen en krijgt dan weer oog voor mij. Ze reageert minder heftig op katten, blijft meer op mij gericht bij andere honden, kan vaak zelfs teruggeroepen worden als ze een andere hond ziet zolang die nog niet te dichtbij is. Ik merk echt een groot verschil want een paar maanden terug waren deze dingen echt nog ondenkbaar. Ik vermoed dat het alleen maar beter zal worden (hoewel ik ook niet de illusie heb dat groei linear is, dus we zullen ook gerust nog wel onze dipjes hebben) want ze heeft nog wel even te gaan tot ze mentaal helemaal volwassen is. Ik ben er blij mee, ik vind haar heel lief hoor, maar puberhonden kan ik wel achter het behang plakken soms. 

Wat fijn Octavia, dat klinkt echt super  zonder terugval geen groei zei onze hondencoach altijd.

Hier ook ups en dows. Alleen zijn ging de goede kant op (zo'n 2 uurtjes), maar de laatste dagen begint ze na 5 min al te blaffen... Zal vast snel weer beter gaan als ee weer even wat kortere stukjes oefenen.

Gister ook de eerste les gehad van recreatietraining. We hadden al een tijdje geen cursus gevolgd en had er wel echt behoefte aan om wat te doen en te leren. Hondje vond het zichtbaar heel leuk, ik heb weer wat nieuwe dingen geleerd en we werken aan onze band samen. Heel blij mee dus 

Ik volg ook weer, inmiddels is ze bijna 22 maanden en hier is het ook aan het zakken. Al blijven terriërs eeuwige pubers hahaha. 

Foske is een Hollandse Herder van nu 9 maanden. Soms luistert ze goed, soms denkt ze "Bekijk het maar". Wat ze ook doet is dingen stelen. Ik was laatst in huis iets aan het veranderen, ze loopt achter mij langs en pikt zo mijn timmermanspotlood uit de achterzak. Met een snoepje en "Los" krijg ik wel de dingen die ze pikt terug. We zijn vorig jaar verhuisd en zijn nog dingen aan het veranderen. Langzamerhand geeft ze ook wel dingen met alleen "Los" terug. Ze is groot, ontzettend lenig en kan hoog springen. Ze springt moeiteloos op de eettafel. We geven dan heel duidelijk aan dat wij dat niet goed vinden. Ze slaapt bij ons in de mand op de slaapkamer en dat gaat prima. Mijn vorige honden sliepen ook bij ons op de slaapkamer. Met Eefke, mijn vorige hond kon ik lezen en schrijven. Die is bijna 15 jaar geworden. Zo'n pup is dan wel even wennen en dan druk ik mij zacht uit. Om eerlijk te zijn, in het begin heb ik meerdere keren wel gedacht "Waar ben ik aan begonnen". Echter Foske is een schat van een dier en heeft een gouden karakter. Vandaag de eerste keer met haar gespeurd en ze doet dat heel goed.

Leuk om te lezen allemaal! Onze Wyp is een Labradoodle x Australian Shepherd en inmiddels 11 maanden oud. Ze is onwijs sociaal en lief. Er gaat veel goed en ik vind het heel leuk om met haar te trainen, maar er is ook nog genoeg te leren en het gevoel van 'doe ik het wel goed genoeg' ken ik inmiddels ook aardig goed!

Ons grootste probleem met Wyp: ze springt tegen vreemde mensen op. We hebben al van alles geprobeerd en soms ging het een poosje beter, maar als ze enthousiast is dan is ze niet te controleren. Ik roep haar nu bij me als ze losloopt en leidt haar af, gaat soms goed, soms is de verleiding toch te groot.

Verder heb ik qua wat ze uitprobeert het idee dat ze op een piek is in de puberteit. Ze gaat snel door dingen heen die ze uitprobeert (naar je blaffen om aandacht, naar voorbijgangers blaffen, dingen pakken in huis, ineens veel trekken aan de riem en verder van je af lopen). Gelukkig kunnen we het meeste goed ombuigen door te negeren en ze kent 'uh' en 'stil' ook goed. In de namiddag wordt ze vaak een beetje vervelend en gaat ze stieren, benieuwd of meer mensen dat kennen?

@Josselin

Dat in de namiddag klieren en stieren is hier ook hoor! Dan is ze gewoon toe aan wat rust en slaap, dan ga ik ook niet veel meer met haar ondernemen zodat ze gewoon uit kan rusten. Wordt wel minder, merk ik.

Onze puber is erg lief en kan goed luisteren, maar ze kan ook heel 'vervelend' zijn (wij vinden dat vervelend, maar ze vindt het zelf allemaal gewoon lastig dan) en dan vooral in een nieuwe omgeving of op wat drukkere plekken. Ze gaat irritant lopen trekken (gebruik wel een lange lijn waardoor ze wat meer vrijheid heeft om te ontdekken, maar soms moet ik iets passeren of op de stoep lopen en moet ze dus wat korter) en is eigenlijk bijna onbereikbaar. Als ik dan even stilsta om haar tot rust te brengen en focus op mij te laten hebben, raakt ze gefrustreerd. Dit is echt onze grootste uitdaging en irritatie van dit moment, op die momenten vind ik het ook moeilijk om constant rustig en kalm te zijn omdat het me zo frustreert en irriteert. We zijn op zoek naar een balans tussen ontspannen/plezierig wandelen en blootstellen aan nieuwe prikkels/omgeving. Dat is een heel dun lijntje.

Oh en ze was bang voor bruggen, dat is nu aardig voorbij. Maar nu zijn we over naar angst voor treinrails waar ze al 100x overheen is gelopen. 't Is nooit saai zeg maar 

Ondanks de puberstreken en frustraties zijn we óók heel trots op onze dame. Ze heeft met de cursus echt ontzettend goed de focus erbij en als ze afdwaalt is ze snel en makkelijk terug te halen, ook tijdens wandelingen of andere afleidingen. Daarin is ze erg gegroeid! Ze komt graag bij me voor bevestiging of als ze iets spannend vindt, gelukkig. Soms wil ze nog wel eens zelf inspringen (blaffen), maar ook dan stopt ze snel en loopt ze mee als ik haar mee de andere kant opneem. Hele fijne vooruitgang dit 

Ik zou wel graag wat tips willen van jullie m.b.t. loslopen. Ze kon best goed loslopen in de aangegeven gebieden, komt terug van honden als we haar roepen, maar wil er wel eens vandoor gaan uit het zicht. We hebben daarom haar niet heel vaak meer los laten lopen (ik ben dan te bang dat er wat gebeurt), ook omdat ze de laatste tijd wat hoog in emotie zit (eerste loopsheid zet maar niet door). Iemand tips of ideeën hierover? 

Wat fijn dat het zo goed gaat, Jara! Ik heb geen tips voor het loslopen, mijn jongste zou het niet in haar hoofd halen uit het zicht te verdwijnen en ik heb ook nog nooit een hond gehad die het wel deed (ik geloof dat ik mazzel heb, haha), ik heb er geen ervaring mee.

Hier gaat het super goed. Natuurlijk hebben we onze ups en downs en gaat het niet elke dag even goed, maar we leren elkaar steeds beter begrijpen en ze wordt steeds een beetje volwassener en stabieler qua gedrag. Haar grootste ‘probleem’ is nog steeds andere honden als ze aangelijnd is, dat vindt ze spannend en dan kan ze gaan blaffen. Maar de laatste tijd beperkt zich dat steeds vaker tot een paar keer blaffen en (bijna) meteen reactie en focus als ik haar aandacht vraag, terwijl ik haar eerst gewoon überhaupt niet kon bereiken. Ook blaft ze steeds vaker helemaal niet als ze een hond ziet, kan ze steeds vaker rustig(er) een hond passeren, etc.

Ook honden in het losloopgebied was soms een dingetje, want ze wil nogal enthousiast op ze af sprinten. Dat mocht van mij niet meer nadat ze een keer een hondje omver had gebeukt omdat ze niet op tijd kon stoppen (was verder niks aan de hand hoor, hondje was ook niet veel kleiner dan zij, maar ik vond het zelf gewoon geen netjes gedrag) en een keer een hondje de stuipen op het lijf had gejaagd op die manier (ze luisterde wel toen ik haar terugriep hoor, eigenlijk deed ze niet zoveel fout en luisterde ze juist boven verwachting goed op dat moment door zelfs middenin haar sprint terug te komen, maar ik vond dat dus gewoon niet prettig). Bovendien kwam ze doordat het eerder wel mocht in een soort hyperfocus zodra ze een andere hond zag, en had ik niks meer te zeggen, dus terugroepen om haar even vast te houden was ook geen optie meer zodra ze de hond gezien had. We hebben daar heel hard op geoefend en tegenwoordig kan ik haar zelfs bij me roepen als de hond al redelijk dichtbij is. Het blijft wel werken en herhalen, maar ze doet het echt heel goed. Er zijn geen hondjes meer omver gekegeld of geschrokken.

Ik ben dus ook een heel trots hondenbaasje. Hopelijk kan het in een stijgende lijn omhoog blijven gaan, maar zelfs als dat niet zo is weet ik dat ze uiteindelijk een prima sociale, lieve, gehoorzame hond gaat worden. Dat heeft ze nu wel echt bewezen.

Wat goed om te horen! Wat voor hond heb je en hoe oud is ze?

Wat betreft loslopen: wij leren op de cursus dat hierkomen bij loslopen altijd beloond moet worden in deze fase. Zelf hebben we dat gedaan door een tijd het állerlekkerste mee te nemen wat ze alleen krijgt als ze 'hier' komt. Dat was bij ons kaas. Ze komt nu altijd, en krijgt nu een gewoon voertje. Als ze te ver wegrent roepen we haar naam zodat ze even omkijkt. En ze kan het commando 'wachten' (met een handgebaar, hand opsteken), waardoor ze stilstaat en wacht tot we bij haar zijn. Dat beloon ik vaak door een snoepje op de grond te leggen die ze moet zoeken. Anyway, we proberen de motivatie hoog te houden :)

Overigens zeggen ze op onze cursus dat pubers maar één of twee dingen tegelijk goed kunnen leren tegelijk. Wij focussen ons nu op niet trekken aan de lijn en minder blaffen (dingetje wat er in de puberteit is bijgekomen). De andere dingen trainen we minder intensief.

" Wat goed om te horen! Wat voor hond heb je en hoe oud is ze?
Wat betreft loslopen: wij leren op de cursus dat hierkomen bij loslopen altijd beloond moet worden in deze fase. Zelf hebben we dat gedaan door een tijd het állerlekkerste mee te nemen wat ze alleen krijgt als ze 'hier' komt. Dat was bij ons kaas. Ze komt nu altijd, en krijgt nu een gewoon voertje. Als ze te ver wegrent roepen we haar naam zodat ze even omkijkt. En ze kan het commando 'wachten' (met een handgebaar, hand opsteken), waardoor ze stilstaat en wacht tot we bij haar zijn. Dat beloon ik vaak door een snoepje op de grond te leggen die ze moet zoeken. Anyway, we proberen de motivatie hoog te houden
 
Overigens zeggen ze op onze cursus dat pubers maar één of twee dingen tegelijk goed kunnen leren tegelijk. Wij focussen ons nu op niet trekken aan de lijn en minder blaffen (dingetje wat er in de puberteit is bijgekomen). De andere dingen trainen we minder intensief. "

Josselin

Dank voor je reactie! We hebben een Engelse cocker spaniël, ze is nu iets meer dan een jaar oud.

Zo te lezen zitten wij ook op de goede weg :) Ze is als ze losloopt niet heel erg geïnteresseerd in eten, wat het nog extra lastig maakt soms. Maar meestal blijft ze wel aardig in de buurt gelukkig, wat ons ook wel weer het gevoel geeft dat ze ons vertrouwt en graag bij ons is.

Ik probeer ook met kip en kaas (vooral kaas inderdaad grote favoriet) altijd wat motivatie erin te bouwen. Als we haar roepen rent ze meestal op ons af maar vervolgens rent ze ons straal voorbij, stilstaan en voer aannemen doet ze dan bijna niet (maar ook dat komt er langzaam wel beter in). Als ze aan komt gerend gooi ik dan wat kaas/kip op de grond om op te snuffelen in onze buurt. Vind het een grote uitdaging om leuker te zijn dan de omgeving als het nodig is 

En goed om nog extra stil te staan bij het feit dat ze maar 1 of 2 dingen tegelijk kunnen leren. We leggen al langere tijd de focus op het alleen zijn (wat erg moeizaam gaat) en netjes wandelen zonder te trekken. Dus loslopen schiet er dan ook al snel bij in. We willen het wel gewoon blijven doen op de juiste plekken.

@Octavia, fijn die vooruitgang! :) 

Wat doe je nu als jullie een aangelijnde hond tegenkomen? Probeer je de reactie dan ook al voor te zijn? 

Ik weet niet wat je doet natuurlijk, maar onze hond had dit ook een tijdje. Het hielp om haar af te leiden nog voor ze überhaupt de kans had om te blaffen.

" @Octavia, fijn die vooruitgang!  
 
Wat doe je nu als jullie een aangelijnde hond tegenkomen? Probeer je de reactie dan ook al voor te zijn? "

Jara_26

Nee, die fase zijn we inmiddels voorbij. Ik vind het heel belangrijk dat ze zelf de keuze leert maken om zich op mij te richten in plaats van op de andere hond en daar is ze ondertussen ook wel aan toe. Afleiden (en even meer afstand nemen) doe ik alleen als ik merk dat ze echt zoveel moeite heeft dat ze anders onbereikbaar zal worden, dat gebeurt nog maar erg weinig. Als ze niet onbereikbaar is laat ze zich heel makkelijk bijsturen op het moment zelf en op dit moment heb ik het gevoel dat ze daar meer van leert. Mijn trainster probeerde me dat maanden geleden al wijs te maken, maar toen geloofde ik haar nog niet omdat ik bang was dat het gedrag daar juist van zou verergeren. 

Meestal komt het erop neer dat ik kijk wat ze doet. Als ze wel blaft, is dat vaak nog maar één of twee keer, dan herinner ik haar er gewoon even aan wat de bedoeling wel is door haar aandacht te vragen en haar om een ander commando te vragen. Dan is haar aandacht weer bij mij terug en kunnen we ook weer door. En als ze die focus en het blaffen doorbreekt voor aandacht op mij wordt ze ook altijd de hemel in geprezen, ik denk dat al die dingen er wel aan bijgedragen hebben dat ze nu zoveel sneller bij te sturen is op zo’n moment. Ze weet het ondertussen zelf ook echt wel.

Voor haar is het belangrijk dat ze merkt dat de situatie veilig is, dat de andere hond niet bij haar komt als ze aangelijnd is (daar ben ik dus ook heel streng in tegen anderen die hun honden willen laten snuffelen) en dat ze merkt dat ze er niks mee hoeft. Je merkt dat dat nu echt begint te komen, maar zoals het een puber betaamt denkt ze soms nog niet na voordat ze wat doet (blaffen). Dan merk je dat ze na twee keer blaffen zoiets heeft van ‘oja, dat was niet het gewenste gedrag’. En ze laat ook steeds vaker wel het gewenste gedrag zien en blijft dan helemaal stil. Ze heeft nog niet altijd aandacht voor mij op zo’n moment, maar wel steeds langer voor het passeren en sneller weer na het passeren. En zelfs tijdens het passeren steeds vaker wel. Ik heb er vertrouwen in dat het gedrag uiteindelijk zal uitdoven, een beetje door ons harde werk en een beetje door de leeftijd, want het is deels ook wel puberale impulscontrole. Ze denkt niet altijd na voordat ze blaft en dan zie je  haar vaak denken ‘oh ja, zo moest dat niet’.

Laatst moest ze de hond die ik gekscherend altijd haar aartsvijand noem passeren. Die twee hebben maanden van naar elkaar uitvallen achter de rug. Nu viel hij uit en zij deed een sprongetje naar voren, maar corrigeerde zichzelf toen onmiddellijk en focuste weer op mij. Daar kreeg ze natuurlijk de jackpot voor. Maar dat laat wel haar mate van vooruitgang zien, want dat was natuurlijk enorm knap.

Een enorm late reactie, sorry daarvoor Octavia. Maar wat ontzettend goed om te lezen! Hier leer ik ook van, andermans kijk op zulke dingen. Zeker het punt dat je de hond nu ook wel zelf de kans moet geven om het juiste te kiezen. Daar ben ik ook steeds meer mee bezig. Als die van ons op iets of iemand focust, kijk ik vaak even wat ze daarna doet. En inderdaad, wat jij ook zegt, steeds vaker kiest ze er zelf voor om terug te komen. Soms niet, maar dan is ze vaak met 1 of 2 attenties wel bij te halen. 

Mooi voorbeeld onlangs met een vogel. Het is een cocker en vogels vindt ze natuurlijk ontzettend interessant. Ze zat aan de lange lijn en was op een paar meter afstand van mij. Ze zag een vogel en was echt heel geïnteresseerd, maar ik dacht het even aan te kijken wat er zou gebeuren. Dus ik zei niets, ik stond stil en wachtte gewoon. En ja hoor, na een seconde of 20 kwam ze naar me toe! Wat een topper  

Verder balanceert haar gedrag steeds meer uit. Ze wordt steeds rustiger, kan personen/honden etc. steeds beter negeren, alleen zijn gaat echt een stuk beter dan eerst (nog steeds wat moeite, maar het gaat de goede kant op), wandelen in de regen vindt ze ook steeds minder erg worden. Wandelen gaat steeds vaker zonder trekken, even mee naar een restaurant/café voor een kopje koffie gaat een stuk beter. Nieuwe omgevingen en hoge emoties/opgewondenheid zijn nog steeds lastig voor haar om mee om te gaan, dan gaat ze nog steeds erg trekken en is ze onbereikbaar, maar als ik daar echt de tijd voor neem (dus haar ook de omgeving laten ontdekken, even landen en daarna wat focuswerk doen) dan gaat dat ook aardig. Daar hebben we nog wel een weg te gaan, ook voor mezelf om te leren hoe ik daar het beste mee om kan gaan. Binnenkort komt er iemand langs om ons daarbij te helpen, wat tips en handvatten is dan wel prettig.

Oh en ik lees nu terug over het loslopen. Het gaat eigenlijk beter dan we hadden verwacht. We hadden 2 lange lijnen aan elkaar vastgemaakt zodat ze een meter of 20/25 de ruimte had op het strand. En echt waar, élke keer dat ik haar riep kwam ze gelijk naar me toe. Zelfs als ze met een andere hond was! Zo lang het overzichtelijk is en ze ons in de gaten kan houden, gaat dat dus erg goed. :)

Hoe gaat het met de andere pubers? 

Wat goed.  Hier hebben we weer een paar stappen terug gezet, want madame kiest op dit moment zelf liever weer voor de weg van het meeste blaffen. Ze viel heel plotseling en zonder aanwijsbare aanleiding weer terug in gedrag, maar ik kan het wel plaatsen, want ze is precies op de leeftijd voor nog een angstfase en ik herinner me dat het bij de vorige fases ook zo onverwacht en vanuit het niets kwam terwijl het eigenlijk net beter leek te gaan. Ze stond zich laatst ook weer lekker aan te stellen over een stilstaande scooter op het pad, iets waar ze normaal echt niet bang voor was.  Ik probeer het gewoon maar weer consequent te begeleiden, maar zoek het verder niet op. Dan maar wat meer afstand, even weer wat meer geduld. Ze vindt vanzelf die vooruitgang die we hadden geboekt wel weer terug als dit voorbijgaat.  

En verder zag ze vanochtend een kat waarbij ze er zelf voor koos om alleen maar heel kalm te kijken en toen ze blafte naar een andere hond kwam ze na twee keer roepen van mijn kant netjes bij me en liet ze het verder met rust, dus het is ook niet alleen maar kommer en kwel.

Wat goed dat het bij jullie beter gaat, en wat goed van het loslopen! Iemand laten meekijken is inderdaad altijd wel fijn, die tips en het idee dat er even iemand meekijkt kunnen heel veel rust geven, vind ik. Ik herken dat van die nieuwe omgevingen wel, hier is het ook vaak helpend om haar even de tijd te geven om de omgeving te verkennen. Dan kan ze eerst even kijken waar ze mee te maken heeft. Meestal biedt ze op een gegeven moment vanzelf haar aandacht weer aan. "Ik ben klaar met kijken, baas." Dan kunnen we verder. Maar het kan inderdaad best lastig zijn. Ik weet zeker dat jullie je weg wel zullen vinden, klinkt inderdaad alsof het al best goed gaat! 

@Octavia, erg leuk om de vorderingen te lezen! Ook dat stukje met passeren van andere honden, volgens mij blijf jij dan nu wel in beweging?

Ik vond het laatst weer lastig toen een drukke dalmaat ons tegemoetkwam, ik zag haar al druk doen richting een andere hond (opspringen richting die hond, en blijven springen) en daarna legde ze de focus op onze honden.

Ik liet mijn trio links van me lopen, de bazin deed haar hond vervolgens ook goed links maar besloot toen stil te gaan staan, waarop de hond alleen maar lager ging liggen en echt ging staren.

Met name onze jongste vind dat spannend, de oudste houdt dan goed in de gaten wat de intenties van die hond gaan worden, je bouwt dan onnodige spanning op vind ik.. had het dus prettiger gevonden als de mevrouw gewoon ook de pas erin had gehouden ipv haar hond zo enorm te laten staren.

Ik versnelde mijn pas en begon tegen mijn honden te kirren en de hond sprong zoals ik al had verwacht dus op moment van passeren inderdaad op.. Glory schrok wel maar door mijn tempo was er verder geen tijd voor mijn drietal om verder te reageren dus kon ik vlak daarna belonen voor het behoorlijk goed negeren van die hond.

--

Deels snap ik de gedachtegang van die mevrouw (idee dat ze vanuit stilstand meer controle over haar toch wel grote hond zou hebben), maar toch denk ik dat ze er beter aan had gedaan om toch meer ook dat contact met haar hond proberen te blijven maken en door te lopen,  ipv stil laten liggen en de hond laten staren.

@Blondie, mijn tactiek is ook de pas erin en tempo verhogen. Dat helpt echt ontzettend goed. Ze heeft meer focus op mij dan op de afleiding en is veel beter in staat om de prikkel te passeren. In het begin was ik ook meer van het stilstaan en laten kijken, maar als de situatie zich ervoor leent, versnel ik juist.

Top, en wat je zegt, je moet ook altijd de situatie inschatten.

De hond die mij tegemoet kwam was meer jong en opgewonden gedrag en ik zag wel dat de bazin haar wel redelijk kon houden én dat de hond dus aan de lijn zat.

Vorige keer in de nacht ben ik dus wel van richting veranderd omdat een kleinere hond behoorlijk wat lijn kreeg en dus ook zo ging liggen. Als dat hondje had uitgevlogen had ze tussen mijn drietal komen te staan, en dat had voor ietwat teveel opwinding kunnen zorgen.

En bij een losloper of hond aan de lijn wiens baas ik niet vertrouw en gedrag van de hond, dan neem ik ook geen risico en loop ik wel even om.

--

Overigens als onze Glory gaat liggen of in de staarmodus gaat, dan blok ik haar zicht ook en draai om net zo lang tot ze weer wat meer bereikbaar is, zij heeft die neiging dus ook. Maar komt ook wel een beetje voort merk ik nu omdat best veel honden dus plots uithalen of uitvallen bij passeren, of nog irritanter van achter toch nog even aan komen zetten.

Goed inzicht inderdaad Blondie. Meestal maakt ik een rechtsomkeert, maar ik oefen ook juist regelmatig wel met het passeren (als het dus kan en geschikt is), omdat ik dat uiteindelijk zou willen. 

Dat liggen/staren vind ik nog lastig. Zicht blokken lukt niet echt, dan kijkt ze gewoon om mijn benen heen haha! Meestal neem ik dan wat meer afstand tot ze wel weer kan focussen op mij. Fijn dat je bij Glory wel de oorzaak weet! Dan kun je er goed aan werken :)

Onze dame wordt steeds stabieler, maar blijft ook echt haar puberbrein hebben. Sommige wandeling amper contact, andere wandeling wijkt ze niet van mijn zijde. Blijft toch een bijzonder proces 

Tot nu toe niet in dit topic gereageerd omdat ik het gevoel heb dat wij de ergste puberfase wel voorbij zijn, maar het onderwerp blijft zeker interessant om te volgen. Hoe andere honden passeren is iets waar ik zelf veel overna denk de laatste tijd. Aan de lijn andere honden passeren is voor ons op zich geen probleem zolang we ons niet in de buurt van onze woning bevinden. Hoewel ik het nooit volledig heb kunnen voorkomen, heb ik er over het algemeen voor proberen te zorgen dat we alle contact met andere honden vermijden als Monkey aangelijnd is. Daardoor kan ze ze aan de lijn vermoedelijk ook heel goed negeren, zelfs als de andere hond heel erg opgewonden is (wat ik best knap van haar vind). Behalve bij ons in de buurt dan, dat had ik al benoemd. Op die momenten heb ik wel echt een politiehond die graag ziet dat iedereen zich keurig gedraagt. Honden die te opgewonden zijn of die met een bepaalde attitude door de straat lopen, of zelfs mensen die zich luid of raar gedragen (of heel erg stinken), daar wilt Monkey toch graag iets van zeggen. We zitten nu een beetje in dezelfde fase zoals Octavia het beschrijft. Monkey begint te beseffen dat blaffen/reageren niet de bedoeling is en laat inmiddels in de buurt ook veel meer beheersing zien, en de mate waarin ze reageert als ze al reageert wordt eveneens minder. Wat dat betreft zie ik haar nog steeds groeien, Monkey is nu bijna 2 jaar oud (en dus nog niet uitgeleerd!). Ik heb alle vertrouwen dat het goedkomt, helemaal aangezien ze elders zo goed is in het loslaten van wat er om ons heen gebeurt. Als ze aan het werk is, kan Monkey zelfs een loslopende hond die haar actief benadert volledig negeren. Dan is ze al zo stabiel, dat verrast me soms nog.. Het is echter een ander verhaal als Monkey losloopt en vrij is. Vandaar dat ik ook zoveel over dit onderwerp nadenk. Als ik Monkey wil laten loslopen, dan zoeken we gebieden op waar dit veilig kan. Dan is er nog de keuze tussen een rustig gebied waar de kans klein is dat je iemand tegenkomt of een gebied waar je andere loslopende honden kan tegenkomen. Mijn voorkeur gaat uit naar het eerste, maar ik heb een jonge hond die het af en toe ook erg leuk/gezellig vindt om met andere honden te spelen en ze heeft geen vast speelmaatje. Nu ben ik zoekende naar wat wijsheid is als het gaat om je hond ruimte te geven om met andere honden te spelen. Want lopen we een losloopgebied in, dan moet je maar net mazzel hebben dat er een hond loopt met wie het leuk klikt. Je kunt net zo goed pech hebben en er de verkeerde honden (met de verkeerde baas) treffen. Die ervaringen hebben we ook, en ik weet niet of het daardoor komt, of doordat ik regelmatig met Monkey aan het werk of aan het trainen ben (en ze dus niet iedere dag losloopt), maar Monkey kan best heel onzeker zijn met andere honden als ze los is. Helemaal wanneer het haar eigen rastype betreft, Monkey vindt herdershonden over het algemeen niet zo leuk meer. Ze is ooit aangevallen door 2 oud-Duitse herders (ipo opgeleid, maar onder appel stonden ze niet), dat heeft duidelijk impact gehad. Haar onzekerheid uit zich met name in klein maken en borstelen, heel soms kan ze wel eens fel uit de hoek komen, maar die paar keer dat dat gebeurde had dat steeds een reden, ze is eerder heel conflict vermijdend. Al is het dus maar net welke hond we treffen, want een ontmoeting kan Monkey ook erg leuk en gezellig vinden en dan volgt vaak leuk/gelijkwaardig spel. Dan zie ik mijn hond weer enorm genieten.. Het is in ieder geval duidelijk te merken hier dat mijn hond aangelijnd heel veel zelfvertrouwen voelt, want dan hoeft ze niets met andere honden (behalve in de buurt dan hè, maar het overgrote deel van de tijd lopen we niet in de buurt) en negeert ze honden - hoe opgewonden die ook zijn. En los heeft ze niet datzelfde zelfvertrouwen. Wat ergens logisch is, want zij en ik weten immers nooit wie we treffen... Juist de trainer die met ons meekijkt raadt aan dat ik mijn hond hierin ook de ruimte moet blijven bieden om te spelen en vrij te zijn met andere honden, aangezien Monkey haar taken al zo serieus neemt en zij van dergelijk spel zeer kan genieten, maar toch is dat in de praktijk voor mijn gevoel niet zo makkelijk te realiseren.. Hoe andere honden benaderen los los blijft voor mij dan ook nog een vraag. 

Ik probeer dat wel ja. Als ik stil blijf staan gaat ze liggen. Fixeren doet ze meestal toch wel, ook lopend (hoewel het afhangt van de andere hond, als een hond met haar geen oogcontact maakt, gaat het beter), maar daar maak ik me iets minder druk om. Ik probeer dat wel te begeleiden, maar als ze niet uitvalt is dat op dit moment gewoon al winst. De enige keren dat ik stil blijf staan is het ‘de schuld’ van de andere eigenaar, want dan gaat het om loslopende honden die op ons af komen en die ik wil kunnen body blocken. Ik vermoed dat die eigenaren zich niet zo druk maken over wat netjes hondengedrag is dus dat zij het me niet kwalijk nemen.

Op dit moment gaat mijn hond bij elke hond die we moeten passeren aan de lijn. Anders stuift ze erop af, soms ook blaffend. Ze vertrekt wel weer als de andere hond zich omdraait en ze zou nooit iets doen, maar ik heb helemaal niet de behoefte zo’n ‘hij doet niks hoor’ eigenaar te zijn. Ik merk trouwens dat het haar ook op een bepaalde manier wel rust geeft om telkens aangelijnd te worden. Ze komt er ook keurig voor naar me toe. Haar gedrag komt voort uit onzekerheid en die duidelijke grenzen helpen haar.

Maar ik vind het wel lastig, een beetje uit dezelfde overweging als Suzanne. Want mijn hond wil wél spelen. En ze doet ook echt niks. Op die manier op elke andere hond af vliegen is voor mij een no go, maar gisteren liet ik haar los toen er een speelse labrador al vlakbij ons was, in eerste instantie ging ze er blaffend naartoe, maar na drie seconden ging het over op gelijkwaardig spel en lekker samen rennen. Die labrador had net een negatieve ervaring gehad met andere honden en met mijn hond kon ze heerlijk even spelen. Die eigenaar was juist blij met haar omdat ze zo sociaal was. Ik merk wel dat mijn hond niet met alle honden op die manier wil spelen, de meeste honden vindt ze gewoon spannend en ik wil haar dus juist leren dat ze niks hoeft met die honden, terwijl ik haar wel de vrijheid wil geven om te spelen met een gelijkgestemde hond. En daarvoor moet ik dan toch naar een plek waar we honden tegenkomen en waar het ook wel voorkomt dat we benaderd worden door een niet gelijk gestemde hond. Soms is dat wel even lastig. Ik ben er altijd heel positief over als ik erover schrijf, maar eigenlijk word ik er soms ook wel moe van hoor. Die onzekerheid, dat reactieve, gewoon die hele puberfase. Doe maar gewoon klaar nu, kunnen we door naar de volwassenheid nu? Haha. 

Ik kan Fudge momenteel weer even achter het behang plakken.....wat een tr*tje is het .......pfffffff 

Maandag ik ben vrij, lekker 's morgens met de honden aan de wandel, maar mevr. heeft momenteel standje 100 aan dus ik moet ogen voor, achter en aan de zijkant hebben als ze los loopt. Ik loop de wei bij ons in en ik zie in mijn ooghoek een Fudge die ineens zit te rollen.....en jawel hoor der hele nek en zijkant vol met schapenpoep.....ik roep nog "FUDGE POTVERDORIE!" ze kijk me aan en draait er nog een keer doorheen. 'FUGDE NEE! STOP!' ik weer en ze komt met een trotse blik naar me toe. Ik zucht heel diep, tel tot 10 en denk prima....we wandelen gewoon de ronde die ik wil. Ze heeft dus een uur rond gewandeld met schapenpoep opzicht. Ik had wel mijn wraak terug.....want als je vrouwtje pest, pest ik hondje terug door je in bad te doen. Vond ze niet zo geweldig....

'S avonds is momenteel ook standje 100 weer aan omdat het donker is en der jachtmodus naar katten meer aan staat. Hierdoor heeft ze soms de neiging om Maylo te willen corrigeren, die daar niet van gediend is en terug snauwt. Gezellig als je twee van die etters aan de lijn heb die elkaar willen corrigeren, dat is wel iets wat ik eruit wil bij Fudge. Ze moet Maylo met rust laten en ze doet het voornamelijk als Maylo in energie omhoog gaat, omdat hij bijv. een hond ziet. Dan wilt ze hem gaan zitten corrigeren. 

Ik heb tegen een vriendin nogmaals gezegd...als ik nog eens een terriër wil...schop me dan heel hard....

Nog een puber die zich komt melden! A.s. maandag is Parker 15 maanden oud, dus we zitten er nog lekker volop in. Hij is meer puber dan Jarvis ooit is geweest, al is het gelukkig nog wel te handelen :)

Wat fijn om een plek te hebben met allerlei puberverhalen.

Meeko is nu 8 maanden en volop in de puberteit. Ik merk het vooral buiten met loslopen in het bos. Als we een andere hond tegenkomen die met haar wil spelen dan vergeet ze ons compleet en moet ik haar aanlijnen om haar mee te krijgen. Heel irritant. En ze heeft sporadisch een ongelukje binnen omdat ze vergeet hoe het moet geloof ik. Hoop dat het hierbij blijft in ieder geval.

@Anouk

Wat een schatje zeg, volgens mij is ze verder hartstikke lief! Geen gekke dingen die je benoemt vind ik. Die van ons is nu bijna 15 maanden en begint steeds beter te luisteren en contact te maken. Aan de lange lijn komt ze áltijd als ik haar roep, dat is anders geweest rond die leeftijd van 8 maanden. Dat komt bij Meeko ook helemaal goed! Gewoon blijven oefenen en desnoods weer even aan de lange lijn zodat je altijd succes hebt met het commando hierkomen :) En de ongelukjes, ook dat is helemaal niet vreemd vind ik. Onze meid had tot een maand of 13 nog wel heel sporadisch een ongelukje. Ineens is het hard gegaan en kan ze het nu echt goed en lang ophouden. Komt helemaal goed 

Onze dame gaat erg goed de laatste tijd gelukkig. Ze is zo lief en vrolijk, aan de lijn gaat het beter en ook in nieuwe omgevingen kan ze steeds beter en sneller acclimatiseren. Nog stweds werk aan de winkel, maar het gaat de goede kant op. Ze is alleen nog steeds niet loops geweest, we wachten het gewoon af.. 

@Jara_26

Ohh ja loops worden vind ik ook nog wel een dingetje! Een van haar zusjes is het nu al, dus ik denk niet dat het nog lang gaat duren bij haar. 

Ze is verder wel echt heel lief hoor. Ze vindt nieuwe mensen en omgevingen helemaal te gek en is, in tegenstelling tot ik haha, echt een sociale vlinder. Vandaag gaan we ook oud en nieuw vieren bij familie, dus dat zal ze helemaal prachtig vinden.

Ik weet van een zusje uit het nest bij ons dat die ook al vroeg loops was, toch al een maand of 5 geleden. Die van ons is gewoon laat lijkt..! Zit er met smart op te wachten haha.

Superfijn dat ze zo zelfverzekerd is! Dat is voor ons de grootste uitdaging, ze is snel overprikkeld en vindt nieuwe dingen soms spannend. Oud en nieuw ja, blijft ook aptijd afwachten he. Hier weinig reactie, in ieder geval niet angstig. Hooguit even opkijken van een knal, maar daarna gewoon weer door. 

Ik had vorige week nog een bijzondere ontmoeting. Een mevrouw met een jonge herder pup, ik denk een week of 10/12. Ze was een beetje aan het stoeien met de flexilijn, de pup veel aan het corrigeren en pielen/trekken aan de lijn. We liepen elkaar tegemoet, dus ik maakte een kleine omweg zodat zij ons kon passeren. Ik merkte dat ze om ons heen draaide en juist onze kant op kwam, dus ik liep door via een ander weggetje. Ze vroeg of onze honden niet even mochten snuffelen, ik zei liever niet en bedankte haar voor het vragen. Inmiddels begon de pup te blaffen en te reageren dat die naar ons toe wilde, voor mij meer reden om weg te lopen. Tot de vrouw zei "Jammer, dit is wel erg onhandig zo...!" terwijl ze naar haar pup wees en nors keek. Ik gaf aan mijn hond juist te leren andere honden te negeren, toen liep ze maar boos weg. 

Ik moest wel grinneken van binnen... Ik ben geen uitleg verschuldigd, 'nee' moet genoeg zijn in mijn ogen. Ik ken haar niet, ik ken haar hond niet en de situatie was in mijn ogen ongeschikt voor een kennismaking (als ik dat al zou toelaten), mijn hond was ook te opgewonden en geprikkeld hierdoor. Het is niet mijn verantwoordelijkheid om haar hond de omgang met andere honden te leren. 

Ik leer steeds beter mijn hond lezen en inschatten waar ik haar goed aan doe en mijn eigen grenzen aangeven. Het voelde wel goed overigens, echt even opkomen voor mijn hond en haar gevoelens/leermomenten