Tot de reiki-master, zittend op het gras in haar achtertuin, ineens moest boeren. Eureka! Dat was voor haar het teken dat er iets mis was met het keelchakra van de hond. ,,In de gevoelswereld is jeuk het hunkeren naar je eigen ik. En dan kan er een blokkade zitten op het keelchakra. Herken je dat?’’
De eigenaresse van de hond, die met haar handen in de zakken tegen een muurtje stond geleund, knikte voorzichtig. Moet je net Bromet hebben. ,,Voor mij is het een beetje duister, want ik heb geen idee wat een keelchakra is.’’ De reiki-master reageerde vertwijfeld. ,,Nee?’’ ,,Nee’’, klonk het vanachter de camera.
En dat was nog niet eens het hoogtepunt van de aflevering. Dat kwam van een andere cursus, waar niet zozeer beaglepup Beli, maar haar eigenaresse training - oh nee, ‘tools’ natuurlijk - kreeg in het ‘vrij uitlaten’ van haar huisdier. Wat betekende dat Beli rondrende en haar baasje op gezette tijden ‘Beli koekie’ riep om haar weer naar zich toe te lokken.
Welnu, na drie keer geloofde Beli dat ‘koekie’ wel en bleek ze verdwenen. De coach probeerde de rust te bewaren door de eigenaresse te verzekeren dat Beli vast ‘een konijntje’ had geroken en ‘in haar eigen wereldje’ zat. ,,Ze zal niet heel ver zijn’’, hield de eigenaresse zich groot voor de camera. ,,Laten we het hopen’’, bromde Bromet. ,,Dat had ik vroeger ook met mijn beagle. Dan ging die weg en zag ik hem niet meer terug.’’ Precies wat nodig was om de vrouw nog gejaagder om zich heen te laten kijken. Ik mag het vast niet zeggen, maar het was hilarisch.
Het is razend knap hoe Bromet via het fenomeen hondencursus de doorgeslagen tijdgeest vangt waarin mensen van gekkigheid niet meer weten wat ze met hun zo innig geliefde huisdier aan moeten en hoe handige coaches daar bakken vol geld aan verdienen. Het wachten is op de cursus waarin een eigenaar braaf op zijn knieën gaat zitten om zich door zijn hond te laten aanlijnen en wacht tot er geblaft wordt dat hij mag gaan lopen.
Ik verheug me nu al op het commentaar van Bromet bij die scène. "