Frustratie en onzekerheid door boze passant

Pff wat een terugslag in mijn zelfverzekerdheid... Mijn hondje wil niet wandelen in de regen, ze haat het gewoon. Toch moet ze naar buiten en neem ik haar gewoon mee. Vandaag was ik iets te gefrustreerd erover en was ik helaas wat te weinig begripvol naar hondje toe. Een passant met hond werd behoorlijk boos op mij en zei dat ik haar kapot maak en niet voor mijn hond kan zorgen. 

Jeetje... wat een aanvallende reactie. Ik erken mijn fout, maar ik werk/train ontzettend hard met mijn hond, dat ziet zij toch niet. Maar zo'n felle reactie doet mij zo veel.. Ben ik een dierenbeul? Deze dame weet niet hoe goed ik voor mijn hondje zorg. Ik weet dat ik het moet laten gaan, maar ik vond het best intimiderend. Ze had me ook op een vriendelijke manier tips kunnen geven.

Nogmaals, ik weet dat wat ik deed niet het beste was, maar ik vond haar reactie heel vervelend.. zit ik fout?

Misschien had deze dame, net als jij, een moment van frustratie en reageerde ze daarom zo fel. 

Je schrijft dat je zelf vindt dat je te gefrustreerd was naar je hond toe en dat je gedrag niet juist was. Natuurlijk is het dan niet fijn om dat bevestigd te horen van een ander. 

Heb je je hond nu verpest? Nee, natuurlijk niet. Je bent ook maar een mens, en mensen zijn niet perfect. We verliezen allemaal wel es ons geduld. 

Dus hoe vervelend je de opmerking van die passant ook vindt... als je zelf vindt dat je gedrag op dat moment niet goed zat, aanvaard dat dan en zie het als een ervaring waaruit je kan leren. 

Het zal er misschien vanaf hangen wat jij verstaat onder weinig begripvol naar je hondje?

Wat heeft de passant gezien waar ze boos om werd?

Kan zijn dat die mevrouw er zelf ook van schrok en het niet zo hard bedoelde als het overkwam.

Is een regendekje misschien een optie voor je hondje ?  Dan kan je lekker wandelen en is je hondje blij dat tie niet al te nat wordt, kijk daar eens naar….

Zodra mensen fel reageren richting iemand die ze niet eens kennen, heeft dat veel meer met zichzelf te maken dan met de ander. Dan is de stress in hun eigen leven hoog opgelopen en jij was met je hond net een makkelijk slachtoffer om wat van die frustratie kwijt te raken.. Trek je daar niets van aan, het is de stress en het onvermogen van een ander. Jij weet zelf hoe je voor je hond zorgt. Ik lees in je tekst dat je toevallig wat ongeduldig was deze dag, nou ja, dat gebeurt iedereen wel eens toch? Mocht het vaker voorkomen dat wandelingen in de regen bij jezelf frustratie gaan oproepen, zou ik wel ontdekken hoe je dat anders kan doen. Een hond kan wandelen in de regen niet leuk vinden (hier hebben we er thuis ook 1 die niet van regen houdt), maar zoiets gaat nooit verbeteren als je zelf ook geïrriteerd raakt en blijft van wandelen in de regen. Kies bijvoorbeeld voor een wandeling op een andere/leuke locatie, zoals het bos. Dan ruik je de natuur en het is er heerlijk rustig als het regent. Als je dan zelf wat kan ontspannen zie je meestal ook verbetering bij je hond. Vergelijk het bijvoorbeeld met een leerling op een school, die leert veel beter omgaan met situaties die voor die persoon moeilijk zijn als de leraar geduldig is, dan wanneer de leraar elke keer opnieuw zichtbaar geïrriteerd is (en reken maar dat een hond goed kan aanvoelen hoe jouw humeur is). 

Bedankt voor alle reacties! Zo voelde het voor mij ook: ik moet nog steeds leren en we zijn allemaal wel eens ongeduldig.. Het is zeker een leermoment en eye opener, maar toch twijfel door zo'n felle opmerking. Dank voor jullie meningen en ideeën.

We hebben inderdaad een klein regenjasje, dat scheelt al een hoop. Maar zodra de deur opengaat en ze ruikt/ziet regen/nattigheid, gaat ze in de ankers en wil ze niet meer. Ik probeer het met beloningen en aanmoediging alsnog leuk te maken. Ik denk ook dat ik zelf niet leuk genoeg ben tijdens de regen en inderdaad al hoog in emotie voor we de deur uitgaan. Werk aan de winkel, dank voor de tips! Eerste doel is überhaupt een blokje om in de regen. 

Dat denk ik haast... had het alleen wel prettig gevonden als ze even had stilgestaan om het gesprek met me aan te gaan in plaats van wat beschuldigingen roepen en doorlopen. 

Is allemaal wat bedaard bij mij en zie nu ook haar kant wel in. 

je vraag is dus eigenlijk: AITA?

maar de cliffhanger in je verhaal is natuurlijk: wat is er nu precies gebeurd?

dat lezen we nergens, behalve dat je "weinig begripvol" was en dat die passant daarop reageerde.

of je the asshole was of niet, kan ik dus niet beoordelen zonder meer info

Er is niets schokkends gebeurd vind ik. Pup wil niet in de regen lopen en loopt alle kanten op behalve waar ik naartoe wil. Normaal heb ik wat meer geduld en neem ik de tijd om contact met haar te maken, maar deze keer overwon mijn ongeduld en liep ik stug door. Dat ziet er niet fraai uit voor een ander (veel spanning op de lijn in dat geval). Ik weet dat het averechts werkt, maar op dat moment drong dat niet door bij mij. 

O joh, moeten ze mij eens zien met mijn hond die er gerust bij gaat zitten als het hem niet zint. Maar ja zo komen we nergens want soms wil hij niet vooruit en niet achteruit, maar we moeten op een gegeven moment toch door. Leuk is anders, ik loop dan vaak ook stug door. Je hond is nu niet verpest hoor. 

Nou dat was ook een beetje mijn insteek, gewoon doorlopen want anders kan ze nog uren blijven staan. Ik ben doorgaans heel meegaand en echt iemand die de tijd neemt voor zulke dingen, maar als ik door wil lopen dan gebeurt dat gewoon. Anders sta ik voor jan joker te vragen om mee te lopen, ze is ontzettend volhardend. 

Het was ook zo'n momentopname.. Net een wandeling die supergoed ging, kon ik dat maar laten zien aan die dame 

Ach, iedereen is wel eens wat gefrustreerd, ik mopper ook wel eens op Puck dat ze nu echt eens moet gaan plassen ipv lopen ronddralen. Normaal kent zij het commando 'plasje doen' goed, soms heeft ze alleen dat de omgeving beter ruikt en dat interessanter is dan plassen.

Maar waarom perse wandelen in de regen als de hond het duidelijk niet leuk vindt?

Je kan natuurlijk ook wat anders doen dan wandelen zoals een hersenwerkje binnen doen. Een goede wandeling komt later wel weer als het droog is. 

Ga voor de plas naar buiten, dan weer naar binnen.

En ga op het moment (als dat kan natuurlijk) dat de hond echt ook moet.

Ik laat met dit vreselijke weer het 'snelle plasje doen' achterwege als het mogelijk is. Ik ga dan later op droog moment of als het minder hard regent en dan sowieso voor een plas en als Puck verder wil lopen doen we dat en anders terug naar huis. 

De uitlaat momenten dus gewoon even aanpassen als dat lukt en andere activiteiten bieden dan wandelen als het slecht weer is.

Makkelijk is ook om de hond het commando 'plasje doen' aan te leren.

" Ach, iedereen is wel eens wat gefrustreerd, ik mopper ook wel eens op Puck dat ze nu echt eens moet gaan plassen ipv lopen ronddralen. Normaal kent zij het commando 'plasje doen' goed, soms heeft ze alleen dat de omgeving beter ruikt en dat interessanter is dan plassen.
 
Maar waarom perse wandelen in de regen als de hond het duidelijk niet leuk vindt?
Je kan natuurlijk ook wat anders doen dan wandelen zoals een hersenwerkje binnen doen. Een goede wandeling komt later wel weer als het droog is. 
 
Ga voor de plas naar buiten, dan weer naar binnen.
En ga op het moment (als dat kan natuurlijk) dat de hond echt ook moet.
Ik laat met dit vreselijke weer het 'snelle plasje doen' achterwege als het mogelijk is. Ik ga dan later op droog moment of als het minder hard regent en dan sowieso voor een plas en als Puck verder wil lopen doen we dat en anders terug naar huis. 
De uitlaat momenten dus gewoon even aanpassen als dat lukt en andere activiteiten bieden dan wandelen als het slecht weer is.
 
Makkelijk is ook om de hond het commando 'plasje doen' aan te leren. "

UkkePuck

Ja heb je ook gelijk in hoor, we passen het wandelritme ook zeker aan. We spelen en trainen dan wat vaker/langer. Ze is ongeveer 10 maanden oud en moet zeker in de ochtend wel eruit, dat geeft ze ook aan. Alleen dat enkele plasje en poepje doen is al te veel voor haar. Dan heb ik ergens ook zoiets dat ze niet zo moet zeuren  

Plasje doen op commando lukt! Daarom gaat het ook wel snel als 't regent, maar soms doet ze zo moeilijk. Dan wil ze niet naar huis, maar ook niet verder, loopt ze de ene kant op dan weer de ander. Zoals ik zei ga ik daar normaal wat beter mee om, maar vanmorgen ging het er gewoon even niet in bij me.. 

als dit alles was, dan snap ik niet waar die dame zich druk over maakt

Waarschijnlijk zag het er in haar ogen een stuk erger uit. Ik gefrustreerd, regen, pup die tegenstribbelt. 

Voel me er ook best rot over, dus ik ervaar het nu gelukkig als les. Kan dan alleen heel lang inzitten over de mening van die vrouw over mij  Ik hoop dat ik haar nog eens tegenkom en dat mijn hond dan supergoed meeloopt (zoals ze 80% van de tijd doet).

ik zou me er niet zo druk over maken.

Mijn tip voor mensen die veel bezig zijn met wat anderen van je vinden is altijd: mensen zijn helemaal niet bezig met wat ze over jou denken. Ze hebben het veel te druk met denken over zichzelf

En je hond leert er juist van als je duidelijk en consequent bent. Wat had je dan moeten doen, smeken of hij mee wilde lopen? Moeten lokken met snoepjes of voertjes? Dat werkt uiteindelijk alleen maar averechts want je hond leert dat hij bepaalt wat er gebeurd.

Bedankt voor dat inzicht!! Ik voel zelf ook nooit de noodzaak om me te bemoeien met anderen, je schiet er niets mee op denk ik dan..

Nou exact zoals je beschrijft sta ik er ook in. Ik doe heus mijn best om het zo positief mogelijk aan te vliegen, maar soms heb je momenten dat het gewoon moeizaam gaat.

Moet ik eerlijk bekennen, als ik iets zie tegen een hond of dier wat mij niet aansta, dat ik er ook iets van zeg. Ik denk hier niet over na en het overkomt me gewoon. Misschien dat jij het wel vond meevallen, maar alles is beleving. Waarschijnlijk beleefde jij het heel anders dan die mevrouw. Daarbij kan ik me ook storen aan mensen die lopen te sleuren met hun hond, ook al regent het. En ik ken het gevoel hoor, midden in de pisregen en een hond dat stil blijft staan. Maar ik dwing haar niet (onzeker hondje), heeft totaal geen nut. En daarbij ben ik me altijd zeer bewust hoe ik over kan komen naar de buitenwereld. Maar dat heb ik geleerd in mijn werk. 

Mijn advies zou zijn, ga eens in gesprek met die mevrouw. Leg jouw versie uit en vraag hoe zij dit ervaarde. Mogelijk een leermomentje. 

Dank voor jouw inzicht! Ook hier kan ik me helemaal in vinden. Zeker omdat het me zoveel deed wat die mevrouw zei. Mijn afkeer is ook bevestiging. Het is ook helemaal niet goed dat sjorren en meenemen, dat voelt ook niet goed en het doe mijn hondje ook niet goed. Maar zoals gezegd is het echt een momentopname en volg ik vrijwel áltijd haar tempo. 

Helaas liep de mevrouw al tierend door zonder opening om een gesprek aan te gaan. Ik vind het niet erg als iemand iets zegt, als het maar positief, opbouwend en vriendelijk gebeurt. Dan kunnen we erover in gesprek. Zeker haar opmerking dat ik geen hond moet hebben omdat ik er niet voor kan zorgen, dat vind ik écht onterecht en doet mij gewoon pijn... Daarbij; zoveel mensen, zoveel meningen. Hoe deze dame het bracht was alleen haar versie de waarheid, maar daar zal ik nooit achterkomen.

Ik bedoelde ook niet op dat moment in gesprek gaan, maar als jullie elkaar weer treffen. 

Geloof me, ik loop ook te tieren als zoiets bij mij gebeurt. Moet je me zien als ik iemand zn hond zie trappen of slaan (en dat is gebeurd, ook kids), ik sta niet voor mezelf in en dan komen de Rotterdamse roots naar boven. Het is complete emotie, zo voelt het bij die vrouw ook. Dus een andere keer even praten, of als je weet waar ze woont en je vindt het zelf belangrijk om te bespreken, even langsgaan. 

Ah ja snap het. Ik ken haar niet en weet ook niet waar ze woont, maar als ik haar nog eens tegenkom kan ik haar best aanspreken (als ik durf.. vind dat dan wel spannend zo achteraf). Maar slaan en schoppen, dat zou ik nóóit doen! Niet dat je zegt dat ik dat doe, maar zo heftig dat iemand denkt dat ik mijn hond opzettelijk pijn zou doen was het écht niet. Wat vreselijk dat je dat buiten al ziet, wat moeten die mensen thuis dan wel niet doen als niemand het ziet :( 

Als je van jezelf weet dat je goed bent voor je hond hoef je je niet uit evenwicht te laten trekken door een willekeurige voorbijganger. Beetje zelfvertrouwen kweken 

Jaaa haha, zeg dat! Mijn zelfvertrouwen, dat is altijd een ding geweest  vandaar dat ik ook vaak een topic open en aangeef onzeker te zijn of ik alles wel goed doe.. 

Daar is het forum voor 

Waarom? Een wandeling is toch geen wedstrijd in voorbeeldigheid? 

Je hoeft je toch niet af te vragen wat zo'n onbekende passant wenst en daar vervolgens aan willen beantwoorden?

Zolang jij en je hond elkaar maar begrijpen en het samen fijn hebben, is het al lang goed. 

" Waarom? Een wandeling is toch geen wedstrijd in voorbeeldigheid? 
Je hoeft je toch niet af te vragen wat zo'n onbekende passant wenst en daar vervolgens aan willen beantwoorden?
Zolang jij en je hond elkaar maar begrijpen en het samen fijn hebben, is het al lang goed.  "

Alaska's Finest!

Nee zeker niet, maar ergens voelt het alsof ik mezelf moet bewijzen. 

Je hebt gelijk! 

Njah sorry hoor, als iemand als een malloot begint de tieren zoals deze vrouw, omdat TS gewoon stevig doorloopt in de regen met haar hond, dan heb je jezelf gewoon gediskwalificeerd als volwassen gesprekspartner. Dan laat je zien dat je de mentale vermogens hebt van een kleuter. Ik zou daar zeker geen gesprek meer mee aangaan of "vragen hoe zij het ervaarde". Omgedraaide wereld.

TS geeft zélfs aan dat ze "vrijwel altijd het tempo van haar hond volgt". We hoeven nou ook niet te doen of er een misdaad is begaan tegen de hondelijkheid. Sterker nog, ik denk zelfs dat TS zich wel wat assertiever mag opstellen t.o.v. haar hond .

Prima, dat mag. Ik was er niet bij. Weet niet wat ts deed en hoe dat overkwam. Ik zou het nl wel vervelend vinden als ik in de buurt over de tong zou gaan wb dit onderwerp, wat mogelijk is gebaseerd op een misverstand. En ik vind juist dat we in de hedendaagse maatschappij juist wel wat meer met elkaar in gesprek mogen gaan, aangezien iedereen iets vindt over elkaar en duizend en één meningen hebben. Wat meer inzicht in elkaars verhaal, lijk me helemaal niet verkeerd. Daarbij is de maatschappij overstelpt met tere zieltjes. Als ik niets verkeerd deed en iemand zou fel reageren, zou ik daar niet teveel van maken nl?  Wat ik wel weet is dat veel mensen (uitzonderingen daargelaten) niet zomaar fel emotioneel reageren op bepaalde situaties (en menen dat je je hond kapot maakt. Dat zeg je niet als iemand alleen stevig doorloopt) dus ook die mevrouw zal iets ervaren hebben wat haar zo deed reageren. Geen idee of het wel of niet gerechtvaardigd was. En jij noemt het tieren, ts noemt het boos zijn. (Wat ik al zei: beleving, en ieders emotionele draagkracht). En hey, ik was er niet bij hoor en wil ook niks goedpraten. Ik wil alleen ook de andere kant belichten. 

Als ik op voorhand al besef dat ik niet goed bezig ben met mijn hond en blijkbaar op zo’n manier dat voorbijkomende mensen ook zien dat hoe ik mijn hond behandel, niet ok is, zou ik vooral erg bij mezelf te rade gaan, hoe ik  dat in de toekomst kan voorkomen.

Die hele andere persoon laat me verder koud, maar mijn actie/emotie van die moment zou ik dus niet meer willen voorhebben. Dat is geen manier waarop ik met mijn hond wil omgaan.

En ja, we zijn allemaal mensen, ik ook dus ik heb ook wel eens zo’n acties gehad. Maar dat dan rechtvaardigen, vind ik niet ok. 

Dat is ook mijn punt momenteel. Ik rechtvaardig het niet en weet dat het niet goed was wat ik deed, maar ik heb mijn hondje ook niet mishandeld. De volgende keer pak ik het anders aan. Dat is ook de reden dat ik het hier heb voorgelegd; andermans inzichten zijn heel nuttig daarbij.