Pijn/hernia

Vorig jaar kreeg Remi na een gebitsreiniging eind oktober pijn. Er werd gepraat over spierpijn misschien vanwege het trekken van een paar tanden, mijn nichtje die ook een dierenarts is dacht een hernia. Het behandelt met pijnstilling en rust (Remi is een watje en gaf geen duidelijke pijnsignalen; ze gaf er 'teveel', en dan elke keer op andere plekken, waardoor niet duidelijk was waar ze nu precies pijn had ), en tussen december en deze week heeft ze er geen last meer van gehad.

Afgelopen vrijdag was ze héél uitgelaten met wandelen voor het eerst sinds tijden, en hebben we een extra grote wandeling gemaakt, ook voor het eerst sinds tijden. Toen we thuis kwamen en ik haar losmaakte bij de poort, trok ze voor het eerst in maanden, misschien wel sinds vorig jaar een hyper sprintje door de tuin. Rondtollen, rondrennen; ik vond het prachtig om te zien, me beseffend hoe lang het terug was, en blij dat ik haar niet af hoe te remmen... En sinds zaterdag is het weer mis. Ik hoopte eerst even dat het spierpijn was, ik herkende er wel iets van van vorig jaar, maar het was minder erg, dus ik dacht dat ze zich misschien ook vorig jaar herinnerde (de pijn) en dat ze zich daarom wat voorzichtig gedroeg.

Woensdagochtend gedroeg ze zich wat apart; rillen buiten op weg naar de auto, weer hijgen in de auto terwijl het net beter ging (die dagen ervoor ging ze wel lekker liggen), maar we waren wat laat vertrokken dus ik reed wat abrupter, dus ik dacht dat ze daarom meer hijgde weer. 's Avonds na ophalen van de oppas was ze op de terugweg weer erg onrustig en aan het hijgen. Thuis bleef ze in het gangpad staan, ik passeerde haar en raakte haar zij aan; harde gil. Daarna ging ze wel liggen, maar ze bleef haar kop omhoog houden. Ik had zelf nog last van (naweeën van) migraine, dus ging liggen na een appje naar mijn nichtje of ik haar gewoon van de medicatie kon geven die ik nog over had van vorig jaar. Remi maakte me wakker met weer een gilletje terwijl ze wegschoot van haar kleedje. Misschien dat ze zelf ook weggedut was en kop omlaag had gedaan? Geen idee.

Mijn nichtje gaf aan dat ik er weer mee kon beginnen, kijken of het hielp. En gisteren overdag met de dierenarts gebeld en ik kan vandaag weer medicatie ophalen (ik heb niet meer genoeg, en gisteren werkte ik de hele dag nog, op een te grote afstand van de dierenarts om in mijn pauze te kunnen gaan).

Aangezien de klachten weer terug zijn gekomen, lijkt een hernia waarschijnlijker (en leek me ook waarschijnlijker; mijn dierenarts probeerde te diagnosticeren aan de hand van de vage klachten die mijn hond in de praktijk liet zien, ipv op basis van mijn verhalen en filmpjes. Mijn nichtje heeft de filmpjes die ik van Remi maakte allemaal bekeken en vond het meer lijken op een hernia.

Ik ga wel over 2 weken weer richting mijn ouders, die ietwat ruwe labradorkruisingen hebben, en ze wonen aan het strand... Het leek me zo leuk om Remi weer los te laten rennen, nu moet ik gaan kijken of ik een wagentje misschien kan regelen waarmee ik haar mee het strand op kan nemen zodat ik alsnog met mijn moeder/ouders mee kan wandelen. Niet het strand op gaat niet, want mijn moeder laat ze daar los achter de bal aan rennen en in de zee zwemmen om hun energie kwijt te raken. En anders heb ik wel een wagen (gewone kinderwagen die ik gratis van Marktplaats heb, haha), maar dan moet ik gewoon over de duinen over het fietspad maar lopen dan... Sommige duinstukken waar mijn moeder graag loopt zullen dan ook niet kunnen... Ik keek uit naar eindelijk lekker weer mee wandelen (2 maanden terug was Remi nog herstellende van een misstap, en het ging eigenlijk net weer goed voor ik hun kant op ging, maar ging iets te hard van stapel, en ze mankte weer de rest van de week daar toen).

Het wordt ook extra moeilijk mogelijk doen om hun honden rustig te houden bij haar (ze zijn zo blij haar te zien, ze zitten haar achterna tot de hyperheid afgezakt is, Remi loopt meestal rondjes rond de eetkamerstoelpoten zodat ze niet in een hoekje gedreven wordt). Maar ik kan ook niet NIET gaan, want mijn vaders uitgezaaide tumoren zijn weer begonnen met groeien ondanks chemo, dus wie weet hoe lang we nog hebben... wat het ook weer emotioneler maakt, want wat als ik Remi ook zou moeten laten gaan mocht ze uiteindelijk wel uitvalsverschijnselen krijgen door de hernia... Een operatie zal niet lukken vanwege het feit dat de wekenlange rust onhoudbaar zal zijn. Ze heeft extreme verlatingsangst, dus ik zou ontzettend moeilijk moeten doen met haar overal heen slepen (wat herstel ook niet ten goede komt), en oppas zien te vinden die het zou zien zitten terwijl ik werk. Of ze moet wekenlang op een soort verdover ofzo? Maat lijkt me ook niet gezond, en het blijft een zwakke plek begrijp ik, en vanwege haar extreme verlatingsangst laat ik haar alsnog soms alleen, en haalt ze allerlei gekke capriolen uit; ik vind het al ontzettend knap dat ik haar nog niet eens eens per maand maar misschien alleen laat, maar soms gebeurt het gewoon zo. Ik leef al best geïsoleerd... :')

Mijn moeder had eerst aangegeven misschien te kunnen helpen als de nood hoog is, maar met mijn vaders gezondheid, en het feit dat ze zelf ook honden heeft die hun behoeften hebben... Zal zij Remi wekenlang rustig houden ook niet trekken.

Maar dat is doemdenken... Wie weet is het geen hernia, maar ik zou er heel naar Zwolle voor moeten voor een speciale foto (MRI?) voor duizend euro begreep ik, en dat zou dan dus alleen een mogelijk echte diagnose geven, de behandeling verandert niet, aangezien een operatie niet zal lukken.

Voor nu helpt de combinatie carporal 20/30mg (had niet genoeg en geprobeerd tot vandaag ermee te rekken) + tralieve 20mg 2x per dag sinds woensdagavond genoeg dat ze ook op haar zij gaat liggen, en slaapt, in plaats van liggen op haar buik en poten met kop omhoog, knikkebollend. Zometeen als de dierenarts open is medicatie ophalen. Ik heb wel nog een afspraak staan om 9 uur die al maanden in de making was, dus eerst daar nog heen, met Remi, op het laatste beetje pijnstilling (10mg carporal ipv 30mg, wel 20mg tralieve). Hopelijk is het wel net genoeg, want afspraak verzetten betekent meteen minstens een maand verder pas, en haar thuislaten betekent meer kans op pijn dan 'meeslepen' in haar geval Ach ja... we roeien met de riemen die we hebben :') Komt vast goed! Het is een korte afspraak van 30-45 minuten, dus dan sta ik 10 uur bij de dierenarts op de stoep ipv 9 uur.

Wat verdrietig dit verhaal…..goed dat je de afspraak hebt en het kan laten nakijken wat er nu echt aan de hand is….straks tien uur sta jij op de stoep, goed zo.

" Wat verdrietig dit verhaal…..goed dat je de afspraak hebt en het kan laten nakijken wat er nu echt aan de hand is….straks tien uur sta jij op de stoep, goed zo. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Afspraak is voor mezelf, kijken of ik autisme heb, of toch meer sociale angststoornis. Vandaar dat ik hem ook niet weer wil verplaatsen, moet ook om mezelf denken Als ik wil weten of Remi een hernia heeft moet ik dus duizend euro uit gaan geven, ik zwem niet in het geld, dus zolang het de behandeling niet verandert... vorig jaar waren er röntgen foto's gemaakt voor de zekerheid en er was niets op te zien qua artrose of spondylose, en aangezien Remi gemixte signalen geeft (leek pijn aan te geven bij haar achterpoten/onderrug waardoor artrose/spondylose werd gedacht, maar een volgende keer was daar weer niets van te merken, en reageerde ze weer op aanrakingen ergens anders...).

Dus weten wat er echt aan de hand is... het blijft speculeren, en waarschijnlijk is het een hernia. Ik ga pijnstilling geven en haar zo rustig mogelijk proberen te houden zover dat mogelijk is. Ze moet nog steeds 3/4 dagen per week naar een oppas met de auto, en we gaan nog op vakantie, en ik heb therapie afspraken enzo... Dus ze wordt wel veel meegesleept nog. Maar dat gebeurde vorig jaar ook en toen kon ik na 6 weken met de pijnstilling weer stoppen, dus hopelijk nu weer.

Edit:

Wel moet ik weer even kijken hoe ik ook alweer haar medicatie binnenkreeg. Ik ga zo vertrekken en denk ik proberen even de supermarkt in te duiken voor leverworst (volgens mij was dat ook wat werkte vorig jaar), want ik heb de carporal wel binnen gekregen, maar de Tralieve heb ik 2 pillen van weg kunnen gooien, want ze wil ze niet in natvoer of mayonaise, en ik heb niet iets anders waar ze normaal een moord voor doet (pietlut met eten), dus ze heeft nu ook geen Tralieve nog binnengekregen... Ik laat haar gewoon 2 tellen in de mand achterop de fiets, hopelijk trekt ze de rit en mijn afspraak zonder volledige pijnstilling... Kon ik het haar maar uitleggen Maar ik vertrek nu snel. Wie weet krijg ik haar pilletje nog bij haar binnen tijdens mijn afspraak? Ik heb veels te lang geprobeerd het alsnog naar binnen te krijgen, nu kom ik nog in tijdsnood bijna, potjandories...

Smeerworst to the rescue! Tralieve was hap slik weg bij thuiskomst! Hopelijk blijft dat zo

Nu voor de rest maar weer rustig aan doen voor een paar weken Maar we hebben het al eens gedaan, en toen was het erger; stil staan in een hoekje en heel voorzichtig lopen. Nu liep ze ook wat 'anders'/voorzichtiger, maar ging wel liggen, al hielp ze haar koppie wel omhoog en slapen ho maar, maar ik herken het nu ook van vorig jaar en ben er misschien sneller bij? Met medicatie in the pocket, smeerworst die lijkt te werken en een heerlijk slapende hond in de mand zie ik het weer iets rooskleuriger in XD haha

Hoi! Wat vervelend zeg om dit zo te lezen. Onze Nico heeft helaas ook een hernia opgelopen in de heup en kan daardoor lastig lopen. We hebben sinds afgelopen maand een hondenmand die ortopedisch is. Je merkt dat hij het heel prettig vindt en een stuk beter loopt. Wellicht is dat ook wat voor jullie?

reaktie aangepast door modteam ivm reclame voor website

Wat verdrietig allemaal, toch zou ik willen weten of het een Hernia is of niet, er zijn meerder rugklachten, en die hebben allemaal een andere behandeling nodig.

Wat naar, een dier met pijn is altijd lastig, helemaal als ze op verschillende plaatsen reageerd. Vroeger wel 2x meegemaakt met een vlinderhondje, 1x nekhernia en een keer rughernia, rust en pijnstilling moesten we het toen met doen, later ook nooit geen last weer gehad. Hoop dat het bij jullie ook gaat lukken er vanaf te komen. Beterschap!

Ik wil ook wel weten of het een hernia is. Maar een MRI scan is heel erg duur, en adviseerde de dierenarts zelf ook niet; dat deze eigenlijk alleen gedaan wordt als er ook echt geopereerd gaat worden. Omdat de locatie volgens hen niet uit maakte voor de behandeling; ze heeft rust en pijnstilling voorgeschreven gekregen.

Dus dan 1000 euro uitgeven aan iets dat alleen zekerheid geeft van dat het een hernia is en waar... En dan gewoon doorgaan met rust en pijnstillers. Ik zwem niet in het geld, ik kan dat niet zomaar missen zonder dat ik zeker weet dat het iets uit zou maken qua behandeling/herstel, aangezien het een flink gat in mijn rekening zou slaan, en ik leef al half op 'droog brood' om kosten te drukken vanwege laag loon. Maar ik geef haar nu dus al zoveel mogelijk rust, en had sinds vorig jaar ook al andere dingen aangepast om haar rug/nek te ontlasten (trap op en af tillen ipv zelf de trap op laten lopen, opstapje bij de bank gemaakt, meer ligplekken op de grond, etc..).

Ik woon alleen (of met mijn broertje met autisme, maar we houden onze financiën gescheiden, dus ik moet wel alles van mijn eigen loontje doen), heb een studentenloon (ben nog stagiaire), geen vrienden, geen familie binnen een straal van bijna 200 kilometer, woon in het noorden van het land waardoor opvang ook schaarser te vinden is, Remi heeft extreme verlatingsangst. Als Remi er uiteindelijk niet meer is en ik niet een stuk meer verdien tegen die tijd, komt er even geen hond; wat een gedoe. Ik hou vreselijk van d'r, en doe alles wat binnen mijn mogelijkheden ligt. Maar mijn mogelijkheden zijn schaars. En dat is k*t.

Heb jij ervaring met wat er nog meer zou kunnen passen bij mogelijke rugklachten? Ik zou het er nog mijn dierenarts of mijn nichtje over kunnen hebben over hoe we die uit zouden kunnen sluiten anders zonder er blut uit te komen misschien?

Daar hoop ik ook op. Vorige keer was pijnstilling en rust voor 6 weken ook genoeg... We gaan er in ieder geval weer voor!

Heb je je hond nu wel los van halen van pijnstilling laten checken door de dierenarts? Vind het een beetje raar dat je zomaar weer pijnstilling gaat geven zonder dat je weet waar haar huidige klachten vandaan komen.

En naar je ouders toe met lompe honden, vind ik sneu. Neem dan een bench mee of zorg dat die andere honden haar niet op kunnen jagen.

Je wilt niet weten hoe vaak we vorig jaar geweest zijn, ook naar spoed. Met oppaskindje, fietskar waar dat kindje én Remi in pasten en zo met de trein  of naar hun locatie dichter in de buurt op 2-3km afstand gelopen. En het bleef nattevingerwerk voor hen (voor mijn gevoel) toen ook al. Ik heb gevraagd of een afspraak nodig was, dat ze dezelfde klachten had als vorig jaar. Ik herken symptomen van vorig jaar, het is precies hetzelfde, op minder extreem na, maar het werd toen ook niet in 1x keer extreem, ik ben er nu eerder bij.
Ik mocht de medicatie gewoon weer gaan geven op basis van wat ik telefonisch met de assistente overlegde, en nadat zij nog weer hadden overlegd met de dierenarts. 
Maar ik snap waar jij vandaan komt. Misschien dat ik mijn nichtje ga vragen voor een second opinion. Remi is bang voor pijn, en dat snap ik, maar ze reageert daardoor volgens mij bij de dierenarts met een gilletje op dingen die geen pijn doen, maar waarbij ze alleen bang was dat het pijn zou gaan doen. En vandaar die gemixte resultaten elke keer, en dat ze dan dit, dan dat dachten.

En naar mijn ouders met lompe honden… tsja, mijn vader heeft mogelijk tot het einde van het jaar nog, en ik woon op 4 uur reizen afstand. Ik had volgende week al vrij gekregen en gepland, en dit wordt mogelijk de laatste keer voor het echt slecht gaat dat we met z’n zessen wat gaan doen; mijn broertje met autisme heeft vrij volgende week, en hij vindt vrij regelen en die kant op gaan niet fijn (teveel afwijken van zijn routine denk ik), dus ik ga, sowieso. Al zou ik Remi hier bij een oppas misschien kunnen laten. Maar dat doe ik liever niet. Ik wil wel 10 dagen bij mijn ouders blijven, en 10 dagen opvang vinden waarbij ze haar niet/nauwelijks alleen kunnen laten, en haar gezondheid ook nog in de gaten houden… Denk niet dat ik dat ga vinden op korte termijn. Dat ik bunker, veel houdbaar eten doe, geen hobby’s buitenshuis heb of vrienden; ik ben een uitzondering op de regel  

Al kost het nog zo veel moeite, en vergt het mogelijk iets van Remi’s gezondheid, we gaan naar Petten. Met brommobiel zodat de honden buggy mee kan. Al moet ik daardoor 5-6 uur reizen. Ik ga het zo aanpakken dat het hopelijk niet ten koste gaat van haar rust/herstel, maar ga het risico dus wel lopen, want ik vind bij mijn vader kunnen zijn en blij maken met een familie-etentje het ‘waard’. Klinkt misschien cru, ik bedoel niet dat ik moedwillig iets ten nadele van haar gezondheid ga doen. Maar samen met mijn vader eten terwijl het nog lukt (misselijkheid begint weer langzaam toe te nemen door waarschijnlijk de tumor op de lever). Ja, daar heb ik deze reis wel voor over.

Remi begint aan de deur van een bench te krabben zodra deze dichtgaat. De honden van mijn ouders hebben een plaat voor de kop, dus ik ga mijn moeder vragen zo veel mogelijk te helpen het ontmoeten redelijk rustig te laten verlopen, maar vooral 1 van de honden is… simpel? En als ze iets in haar kop heeft… Krijg je het er niet uit. Omkopen lukt soms 2 tellen, tot ze Remi ziet en dan plots weer zoiets heeft van “oja! Zo blij om jou te zien!”. En als Remi wel eens jankte omdat ze haar klemzette per ongeluk werden ze alleen nog maar wilder. Mijn ouders zijn van de ‘ze zoeken het zelf maar uit’. Ik vind het al heel wat hoe veel ze al redelijk rekening houden met. Ik zal misschien nog duidelijker proberen aan te geven wat de risico’s van het verergeren van een hernia zijn. Mijn moeder heeft het als het goed is al iets door, want zij gaf aan “een wagentje kopen? Gewoon pijnstilling omhoog gooien en haar wel even gek laten doen en vakantie vieren, en daarna weer verder met rust”… Toen ik aangaf dat er dan het risico van verlammen en inslapen zou zijn, krabbelde ze terug.

Ik ben geen ideaal hondenbaasje, Remi niet de perfecte hond, samen zijn we jut en jul, en we komen er wel uit. Misschien niet op de ideale manier, maar mijn geld kan niet oneindig rollen zoals ik vorig najaar deed; toen raakte mijn rekening toch wel erg schrikbarend laag, en alsnog kwam er niets concreets uit. De rust en pijnstilling hielpen toen, dus dat ga ik nu weer toepassen. En is dat ideaal? Nee, zoals ik al zei snap ik je punt. Ik zal mijn nichtje als ik daar ben vragen of ze Remi ook eens na kan kijken. Ze woont in de buurt van mijn ouders.

Toch, rugklachten, het kan van alles zijn, het enige wat je zou kunnen helpen is een MRI, een foto hoef je niet te doen. Aan de buitenkant kan je niet veel zien.

Ik hoop dat je echt nog heel lang gelukkig bent met je hondje, maar verdiep je alsjeblieft in honden verzekeringen. Dit geeft je in ieder geval meer rust en meer zorg voor je hondje. (Al kan je niet meer verzekeren nu denk ik)

Ik schrijf dit ook voor mensen die geen verzekering hebben, denk er over na, dat is het enige wat ik vraag, het kan zoveel in dierenarts kosten schelen, alleen al een MRI, ook al moet je 20% vaak zelf betalen, dit is natuurlijk afhankelijk van welke verzekering.

Misschien is er een dierenarts in de buurt die mensen met minder geld helpen? Dat heeft een naam maar ik kom er even niet op, misschien weet iemand wat ik bedoel.

licg.nl - Dierenhulp voor minima

D. het is ook allemaal veel en verdrietig wat er allemaal speelt met je vader, jezelf en ook niet weten wat je hond mankeert.

Veel dierenartsen zijn tegenwoordig ook verder gespecialiseerd in bewegingsapparaat. Mijn eerste da was bijvoorbeeld ook Chiropractor, zij kon veel ook voelen aan de ruggenwervel.

Ik had een hond met een lage rugaandoening, ze vermoedde dat sterk en om dat te bevestigen was een foto nodig. Aan die lage rugaandoening was overigens niets te doen.. inderdaad als nodig was af en toe pijnstilling en op een bepaald moment ging dat over in continue een lage dosis pijnstilling, druppels in het voer dat was toen een van de werkende en goedkopere pijnstilling (Metecam geloof ik dat het was)

Stel dat je hond inderdaad continue pijnstilling nodig moet hebben, laat het dan berekenen. Mijn DA van toen deed dat al uit zichzelf en gaf ook aan wat de voor- nadelen of bijwerkingen van een bepaald medicijn konden zijn en liet de keuze aan mij.

MAAR ze voelde ook een blokkade bij zijn nekwervels, en die kon ze wel behandelen. Dat toen ook laten doen en er was merkbaar verschil in zijn bewegen en de acute pijn uitingen waren voor dat moment toen ook over.

@Yooop ik heb ook geen verzekering omdat vaak veel dingen uitgesloten worden in de kleine lettertjes. Wat ik wel bewust doe (omdat ik dat financieel gezien ook kan) is iedere maand automatisch een x-bedrag apart zetten t.b.v. o.a. de dieren.

Welke dingen dan, ja huisproblemen bij honden met plooien in hun huid bijvoorbeeld, maar dat is bij jou niet het geval. Zelfs acupunctuur word vergoed tot een bepaald bedrag.

Rassen die vaak specifieke problemen hebben, dat word indd uitgesloten, logisch, want anders word zo'n verzekering onbetaalbaar.

Ik heb nog nooit last gehad van kleine lettertjes.

Maar als het geen geldkwestie is, waarom dan geen MRI maken?

Ik snap het wel hoor, je hebt zoveel aan je hoofd, ik kan me voorstellen dat je overloopt.

@Yooop je vragen/reactie richt je tot D. maar je reageert op een reactie van mij (Blondie).

Ik heb 1 ras die bekend staat voor genetische aandoeningen en die worden dus 9 van de 10x uitgesloten.

D. geeft aan vorig jaar behoorlijke kosten te hebben gemaakt, en dan snap ik eerlijk gezegd wel dat je niet direct weer foto's gaat laten maken.

Ik zou wel gewoon consult inplannen of iemand met verstand van bewegingsapparaat n.a.v. de huidige klachten ernaar laten kijken.

Puur omdat soms klachten gelijk lijken aan eerdere diagnoses maar toch anders kunnen zijn. (Ook eigen ervaring).

aah sorry, ben wel eens vaker vaag..

Osteopaat was vorig jaar langs geweest en voelde niet echt iets speciaals. Volgens mij wat bij haar achterbenen/billen en rug waar ik de spieren zelf ook nog wat kon proberen los te masseren gaf ze aan, want daar zat het wat vast? Maar alleen qua bespiering, en Remi had toen voor de juiste medicatie gevonden werd een tijd veel pijn gehad en verkrampt gestaan. Maar het maakte niet echt verschil, al had ik misschien dan nog een massage cursus moeten doen? Na de behandeling van de osteopaat ook niets gemerkt overigens.

Ik bedoel dat ik het geld voor een MRI heb, maar dat dat wel (meer dan) een kwart van mijn gehele rekening gaat zijn, en ik heb geen spaargeld. Vanwege laag loon en andere omstandigheden groeit mijn rekening ook niet echt; nu met de extra uitgave voor de buggy en haar medicatie dat hij gaat zakken ipv gelijk blijven deze maand. Ik vind het nogal wat om maar een paar duizend over te houden en misschien de diagnose zeker te hebben, maar er nog steeds niets mee te kunnen doen, omdat de operatie erbij te duur gaat zijn, en de revalidatie na de operatie vanwege het feit dat ze extreme verlatingsangst heeft en ik praktisch alleen woon, en nog moet werken, in de kinderopvang waarbij ik dagen van 10 uur maak... En wie weet is het geen hernia, maar alles met een operatie en met revalidatie gaat iets zijn waarvan ik niet weet of ik daar het netwerk wel voor heb om dat rond te krijgen Ik kan niet vanuit huis werken met mijn werk. Of ik het het wel geprobeerd als gastouder, maar ik ben te introvert en gezinnen werven vond ik moeilijk, dus ik verdiende toen nog minder als ik nu doe als stagiaire. Ben er toen mee gestopt, ook al was er het risico dat ik Remi moest herplaatsen of dat mijn moeder een paar weken op haar zou passen mocht ik de opvang niet rond gekregen hebben voor ik met stage begon. Toen zat ik er al helemaal doorheen dat ik elk dubbeltje om moest draaien, en hoe moeilijk het was om opvang voor Remi te vinden. Remi gaat nu 3-4 dagen naar dezelfde oppas per week. Mocht deze gaan stoppen ga ik een probleem hebben en er financieel op achteruit gaan; deze oppas vraagt voor 11 uur oppassen en soms zelfs meer als ik een vergadering heb, maar 8 euro per dag. En ze kan ondanks wisselende dagen altijd wel. Zoveel geluk zal ik niet zomaar weer hebben, of blijven behouden; ik 'geniet' ervan zolang ik het heb.

Een dienst voor minima weet ik niet of ik daar voor in aanmerking kom. Vanwege mijn autistische broertje, omdat we samen wonen in een koophuis hadden we iets opgezet via de notaris, waarvan we dachten dan staat dat duidelijk genoteerd, maar we zijn daardoor fiscaal partner, en ik kom via de overheid ook niet meer in aanmerking voor vanalles daardoor. Mijn broertje verdient oké en spaart goed. En dan geven jullie aan misschien en lenen dan? Ik heb al een paar duizend geleend die ik aan het terugbetalen ben beetje per beetje per maand voor dingen die aan het huis moesten gebeuren :')

Eigenlijk had ze nog een jaartje in goede gezondheid moeten blijven, over een jaar heb ik mijn broertje afbetaald, heb ik mijn studie afgerond, is mijn vader er al niet meer; klinkt cru maar hoewel ik psychisch wel nog naar de mallemootjes zal zijn, is mijn (financiële) situatie dan als het goed is wel stabieler/voorspelbaarder. Ik heb momenteel als stagiaire ook geen vaste werkdagen, en ik weet mijn rooster ook nog eens alleen maar 2 weken vooruit.

Maar een dierenarts met meer verstand van het bewegingsapparaat klinkt wel erg interessant. Ik heb nu een brommobiel in tegenstelling tot vorig jaar, dus ik kan in een bredere radius misschien kijken voor een andere dierenarts. Een buurtgenoot prees me vorig jaar nog een andere aan omdat degene waar ik nu bij zat hun hondje met hernia ook pas te laat de hernia had opgemerkt, of er was iets anders mis gegaan, en hun hond moest worden ingeslapen, dus ze waren overgestapt voor hun andere honden. Deze dierenarts was echter op iets van >30km afstand toen volgens mij, dus dat was toen niet te doen met de fiets en een hond die zich niet top voelde. Maar jouw opmerking brengt die herinnering van hun opmerking wel weer naar boven. Ik zal hen vragen om hun nieuwe dierenartspraktijk, en dan kijken of deze misschien dan een dierenarts met meer verstand van het bewegingsapparaat hebben. Zij waren iig erg blij met deze andere praktijk.

Ik heb geprobeerd een andere dierenarts te vinden in de buurt, maar degene met goede recensies van internet/buurtgenoten zaten al vol. Remi is een paar keer naar een fysio geweest, en die heeft wel wat los gemasseerd, maar hij was volgens mij al 70/80+, en ik was niet helemaal tevreden, en nu net vandaag naar chiropractor kunnen gaan.

Ze heeft niets kunnen manipuleren, maar gaf aan dat Remi duidelijk pijn heeft in de onderrug; ze heeft wat geprobeerd te doen maar dat was piepen en gillen. Remi moet weer op pijnstillers, en dan kijken of haar rug weer soepeler wordt (ze geen pijn voelt) en dan langzaam afbouwen. Ondanks dat de foto's van vorig jaar geen spondylose lieten zien, vermoedde de chiropractor het wel (of in ieder geval hoogstwaarschijnlijk blijvende pijnklachten in de rug die ze zal houden), en dat minimale pijnstilling blijven geven waarschijnlijk wel nodig was. Ze heeft een prik met pijnstilling daar gehad, en vanaf morgen op de carporal weer, en dan per week langzaam afbouwen, en over een maand mogelijk weer een afspraak maken. Kijken of ze dan wel soepel genoeg is, of dat ik misschien moet gaan kijken voor een fysiotherapeut (een andere dan die ik eerst had gevonden dan ).

We gaan in ieder geval weer aan de pijnstilling. Ik was vanwege een verstuiking 2 weken terug (en haar andere eerdere klachten allemaal) eerst begonnen met haar visolie capsules voor mensen, en zo'n glucosamine/chondroitin/MSM pilletje eigenlijk ook voor mensen om de dag geven, en ik lees dat dat ook kan helpen bij spondylose, dus dat blijf ik dan nog maar even geven. Net vorige week mee begonnen.

Wie weet dat dit het dan is? Ik ga me de komende maand een beetje erin verdiepen, kijken of we over een maand terecht kunnen en of dan beter te voelen is hoe en wat (Remi's spieren stonden nu zo strak dat de dierenarts/chiropractor behalve constateren dat ze daar pijn had niet veel kon voelen). En als het toch wel spondylose is, dan kijken wat voor supplementen ik zou kunnen (blijven) geven. En kijken of ik dan om de zoveel tijd met haar naar een fysio ga, en/of ik zelf leer masseren... Dat zien we in de loop van de maand wel.

Diagnoses stuiteren zo van links naar rechts (al is Remi een watje en werkt het niet mee dat ze al snel gilt, pijn of niet), dat ik me nu niet meteen op spondylose nu ga storten.

Ik moet wel binnenkort Remi's gebit weer laten doen, ze begint er wat last van te krijgen volgens mij (en ben dan te laat ja, maar omdat het daarmee 'begon' vorig jaar, het voor me uit lopen schuiven in de hoop eerst een 'diagnose' te hebben). En aangezien ik geen nieuwe praktijk heb kunnen vinden (met goede recensies), dan toch maar weer bij mijn huidige praktijk. Chiropractor hier ook over gesproken, en ze zou in het verslag als het goed is zetten dat tijdens het gebit reinigen/tanden trekken ze voorzichtig moesten zijn met de onderrug... We zullen zien :')

Maar zelfs al zou ze voortaan aan de pijnstilling moeten blijven, of ze elke paar weken naar de fysio moeten; als ik maar weet wat er is, en ik het zo voor Remi kan doen dat het te doen is voor haar daar zou ik al blij mee zijn. Dat ik gewoon weet waar we aan toe zijn, zoiets. Het geeft iets rust dat er nu weer een actieplan is.

Aangezien er vorig jaar niets te zien was qua spondylose twijfel ik wel iets nog, maar zal dat ook met de chiropractor nog bespreken; is nog een röntgenfoto misschien wel handig. Op die van vorig jaar was niets te zien (foto's hieronder).

Komt tijd, komt raad, voor nu volg ik het advies van de chiropractor en heb ik over ongeveer een maand weer contact met haar.