Inslapen was een nachtmerrie.

Hoi allemaal, 

Ik wil dit verhaal delen omdat ik wil weten of er nog meer mensen zijn met deze verschrikkelijke ervaring.

Gisteren heb ik mijn beste vriendje Jacey Border collie x sheltie moeten inslapen. Ik ben er regelrecht kapot van. 
Jacey had HD en artrose, zijn koppie was nog vrolijk en wilde nog wel. Maar hij had veel pijn, hij had mega veel pijnstilling die later niet meer werkte.  dus ik heb hem uit liefde laten gaan. 

Het inslapen was een ramp, Jacey wilde wegrennen en accepteerde het slaapmiddel niet in zijn poot. Hij begon met piepen, dit is tot twee maal toe niet gelukt.Ik wilde bijna met hem wegrennen.  Toen het slaap middel in de spier en dat zorgde ervoor dat het langer duurde. Uiteindelijk moest hij 3 spuitjes omdat niet volledig wegviel. Ik had het koppie in mijn handen en het schudde heen en weer. Die grote oogjes op het eind die mij aankeken ga ik nooit meer vergeten. Ik voel me schuldig tegenover hem. 

ik weet ook echt niet hoe hier mee om te gaan. Ik zie steeds die beelden voor mij en daarbij mis ik mijn beste vriendje. Dit alles bij elkaar, ik ben er kapot van.

mochten er mensen zijn met ook een onrustige ervaring wat inslapen betreft. Zou het mij helpen als jullie dat mij willen delen.

ik probeer mij maar voor mij te houden dat hij nu geen pijn meer heeft. Maar zucht wat is dit moeilijk.. 

Hoi Cheryl, wat naar dat het zo ging. Bij mijn wat jongere honden ging het ook niet zo soepel, ze waren nog niet 'op' lichamelijk.

Je hebt dit besluit niet voor niks genomen, je hond heeft nu geen pijn meer, dat moment van inslapen is al lang vergeten.

Heel veel sterkte hoor.

Heel veel sterkte met dit grote verlies. 

Bij mijn australian shepherd ging het vorig jaar augustus ook niet vlekkeloos, haar lichaam was op, maar haar hart en kopie nog niet. 

Zij leed aan epilepsie, daar hebben wij 6 jaar tegen gevochten, dat gevecht hadden wij gewonnen. 

Ze was bijna 25 maanden aanval vrij toen we haar lieten gaan. 

Na het geven van het narcose middel ging ze in een epileptische aanval, en wilde ze maar niet in slaap vallen, dierenarts heeft 3 keer bij moeten spuiten voor ze helemaal in slaap was, daarna kwam de laatste spuit, om haar hart te laten stoppen, ook dit duurde nog vrij lang, na 20 minuten stopte haar hart er pas mee, en ook dat middel heeft ze bij moeten spuiten.

Vondt het vooral vreselijk om te zien dat ze in een epileptische aanval ging. 

Bij mijn Beagle Lucky van bijna 17 jaar was het ook heel naar. Bij de eerste spuit gilde ze het uit en wist zich los te wurmen en weg te rennen. Toen een tweede spuit en weer hard gillen. Na 10 minuten was ze onder zeil, en de laatste prik ging daarna wel oke. Ze was echt op, doof en bijna blind en zakte op het laatst ook door haar achterpoten. Dus het was echt tijd om haar te laten gaan. Maar hoe dat ging vergeet ik nooit meer...

Heel veel sterkte voor jou. je hebt je hond uit liefde laten gaan, hij heeft nu geen pijn meer.

Heel verdrietig om dit mee te maken echt, heb zelf nooit zo,n ervaring nimmer meegemaakt………voor jou heel moeilijk deze ervaring te verwerken, heel veel sterkte.

Wat een nare ervaring, en gecondoleerd met dit verlies!

Mijn 2de hond gaf mijn DA aan dat ze het middel voor het roesje niet wilde geven vanwege de medische staat van mijn hond. Die inschatting bleek juist, het middel wat het hart dus zou moeten stoppen (wat vaak dus gegeven wordt nadat ze in slaap zijn gebracht) had ook heel lang de tijd nodig om het hart te bereiken.

Bluf is staande in mijn armen op een buitenplaats in het zonnetje gegaan, daar ben ik da wel dankbaar voor dat ze dat zo wilde doen en haar niet in de praktijk nog op de behandelbank wilde leggen. Maar het was verrekte moeilijk omdat ik Bluf ook niet wilde laten merken dat we afscheid namen. Zij was namelijk nog heel alert en wilde door, maar het hart was niet meer te repareren... 

Nog wel een brok in de keel hoor als ik er aan denk, maar toch ook het besef dat we geen andere keus hadden en haar lijden bespaard hebben.

Bij Jol had de da op mijn smeekbede in moeten gaan om ons eerder te laten komen. Dat gebeurde niet, en toen ze ons ook nog lieten wachten in de praktijk met een hond die bijna stikte schoot ik uit mijn panty. Uiteindelijk rustig ingeslapen maar ruim 11 uur later dan ze had moeten gaan om leed te besparen. Op haar dood kijk ik echt met een gigantische bijsmaak terug, die da praktijk is dus ook afgeschreven door ons.

Heel erg veel strekte cherly 

Ach wat verdrietig, ik krijg er bijna tranen van. Lijkt me echt naar voor je maar inderdaad , probeer te denken aan dat hij nu geen pijn meer heeft. Zo' n diertje weet niet wat hem overkomt. Weet dat je de beste keuze hebt gemaakt uit liefde. Ook al doet het heel veel pijn. Veel sterkte hoor!

Wat vreselijk om dit mee te maken. Heel veel sterkte. X

Op 14 december 2015 werd mijn herder van 11 ingeslapen. Het duurde 20 hele lange minuten tussen de eerste spuit en zijn hart er mee stoppen. De da zei toen dat hij een echte "herderkarakter" had, wilde niet opgeven. Dit was zeker ook een lijdensweg. Zeker als je bedenk dat mijn twee ouwetjes, vorig jaar, binnen 5 minuten weg waren. Ik hoop dat je dit ooit een plekje kan geven, want je deed het natuurlijk uit liefde. 

Wat jammer dat het inslapen zo onrustig is verlopen. Ik heb het zelf gelukkig niet meegemaakt, maar ik hoor het wel vaker. Er kan helaas veel misgaan. Het is naar als het zo gaat. Heel veel sterkte met het verlies van Jacey.

Heel veel sterkte.

Allereerst heel veel sterkte met het verlies van je maatje.

Wat een vervelende ervaring zo. Het is al niet makkelijk, en dan krijg je ook nog een dierenarts die (naar mijn idee) niet helemaal wist hoe en wat.

Mijn ervaring was niet heel vervelend, maar mijn Odi wilde ook niet ''gaan''.
Hij was pas 3 jaar oud, en dus nog vol levenslust. Hij bleef over zijn snuit likken en vechten tegen de narcose.
Heeft echt even geduurd voordat hij zijn laatste spuitje kon krijgen.

Heb je de ervaring met je dierenarts besproken? Dat je het niet fijn vond gaan voor jou en voor Jacey?

Heftig hoor, ik wens je veel sterkte!

Gecondoleerd en wat een nare ervaring dit!

Ik heb mijn Border Collie, Jack eind februari ook moeten in laten slapen. Ook artrose, kon niet meer goed op z'n achterpoten staan.

Bij mij was het gelukkig heel vredig gegaan, hij was rustig in m'n armen in slaap gevallen, maar ook dat zie ik nog steeds voor me. Die laatste adem die hij had uitgeblazen... Maar Lijkt me heel naar als het op zo'n manier moet gaan.

Ik wens je heel veel sterkte toe. Het zal de komende tijd niet makkelijk worden. Ik heb zeker een maand lang in rouw gezeten, maar ook nu valt er weer een traan... Het wordt uiteindelijk weer beter, je zult het weer een plekje moeten geven. Maar vergeten doe je nooit.

Sterkte

 Cheryl

Wat een drama om zo je hond in slaap te krijgen. Ik kan mij goed voorstellen dat je hier ondersteboven van bent.  Het is al zo moeilijk om de uiteindelijke beslissing te nemen. Dit maakt het er niet makkelijker door. Je wilt je hond uit zijn lijden verlossen op een vredige manier.

Ik heb dit zelf niet zo meegemaakt, maar wel van vrienden/kennissen gehoord.

Ik wens je kracht om het verlies van Jacey te dragen en te verwerken.