Succesverhalen

Lieve forumbezoekers, 

Drie maanden geleden hebben wij een Frans bulletje Pip (1jaar oud) uit het asiel opgehaald. En wat heb ik sindsdien veel nachten wakker gelegen… Pip is niet makkelijk; Ze heeft aaiagressie, bezitsdrang, was niet zindelijk en het nieuwste gedrag; aan de lijn vreselijk gillen en schreeuwen naar andere honden. Pip heeft het in haar eerste jaar niet makkelijk gehad dus het is allemaal goed te verklaren. Gelukkig gaat het ook al een stuk beter dan drie maanden geleden (zijn naar de hondenschool gegaan en hebben thuis met een gedragstherapeut gewerkt). Waar Pip in het begin oncontroleerbaar was en je aanviel als je een voet op een plek neerzette waar zij dat niet wilde, gaat dat allemaal al stukken beter.  Toch ben ik vandaag even moedeloos. Het gillen en schreeuwen aan de lijn wordt steeds erger en daarna is ze zo van slag dat ik haar riem niet af mag doen. Ook dit gaan we wel weer overwinnen maar om de moed erin te houden; ik zou heeeeel graag wat succesverhalen horen van mensen die ook een reactieve hond met rederected agressie hebben (gehad). Of andere gedragsproblemen die overwonnen zijn. 

Veel dank alvast! 

Je hebt op drie maanden tijd al veel bereikt, dus ik denk dat je vooral daarop mag focussen en gewoon heel erg tevreden en trots mag zijn, hoor. 

Soms is het zo dat wie zich niet haast, sneller zijn doel zal bereiken.  

Omdat langzaamaan vorderingen maken vaak dieper en langduriger doordringt dan snel resultaat verwachten.

Je houdt dan namelijk meer rekening met het tempo en de aard van de hond zelf, je geeft haar ruimte en tijd om eerst vertrouwen op te bouwen. En dat is de basis van alles. Vanuit vertrouwen kan zelfzekerheid groeien. Maar dat gaat niet zo snel, de hond heeft tijd nodig om dit vertrouwen in een mens op te bouwen.

En omgekeerd: als mens leren wij ook steeds beter onze hond kennen: zijn limieten, de dingen waar ie tegenaan botst, zijn gevoeligheden. En zo leren we zelf daar ook meer rekening mee te houden, te anticiperen. Niet alle honden houden van andere honden, niet elk uitvalgedrag is onzekerheid, niet elke hond is even tolerant. Dus we kunnen ook onze eigen verwachtingen en ons eigen gedrag bijsturen. En zo tot een balans komen. 

Net dat is mooi, dat er een wisselwerking ontstaat in de verstandhouding en de relatie.

Dus kop op, komt helemaal goed! 

Ze heeft een jaar gekregen om het gedrag te ontwikkelen, dat zal minimaal evenveel tijd in beslag nemen om het terug te doorbreken...

Respect voor wat je al allemaal hebt bereikt!

Heb je nog contact met de GT? Die zou ik er wel bij betrekken bij jouw problemen, vermits die jullie, jullie hond en de situatie kent. Via internet is het nogal lastig om goed advies te geven zonder de volledige situatie te kennen immers. 

Komt goed, je hebt al heel wat bereikt in een erg korte tijd.

Naar mijn mening is het allemaal een kwestie van vertrouwen opbouwen, elkaar leren kennen en werken aan het zelfvertrouwen van de hond. En dat in het tempo van de hond. Beschouw het als een avontuurlijk proces, zeg ik achteraf haha.

Of alles helemaal perfect wordt op de duur, is niet te zeggen en zou ik ook niet van uitgaan. Misschien kan ze wel nooit met andere honden, dat hoeft ook niet, dan hou je afstand.

Ik had Lola uit een pools asiel, en Jenna uit een ander pools asiel, achtergrond onbekend, beiden ongeveer 6 jaar oud.

Met beiden heb ik mooie band kunnen opbouwen, en dat is wat ik wilde bereiken. Ging en gaat alles superperfect, eigenlijk wel als je niet een heel paket aan eisen hebt. Jenna is nu al heel oud, maar nog steeds houdt ze niet van andere honden. Maar verder is het de perfecte hond, net zoals Lola was. Lola kon je bijv. tot het einde van haar leven niet over haar buik en poten aaien, maarja daar hou je dan rekening mee.

Goed dat je contact met een hondenschool en een gt hebt (mits die natuurlijk goed zijn, maar daar ga ik van uit).

Aanrader qua boekjes is Kalmerende signalen van Turid Rugaas (is te vinden op het internet in pdf bestand) en van dezelfde schrijfster Help mijn hond trekt.

Och toen ik net Botteke had dacht ik echt "Nou top, muilkorf en kom nergens meer" Met heel veel geduld, honderde kilo's kipfilet, af en toe de haren uit me kop trekken en dan "ZENNNNNNNNNNN" en weer door, blijkt het toch een heel lief mannetje te zijn. Was idd vertrouwen opbouwen, met mensen, kinderen, honden en de omgeving. Zeg maar gerust dat we de hele puppy periode overnieuw hebben gedaan met engele geduld. Bepaalde training hebben daarbij geholpen en dat begint gewoon binnen in je eigen huis.

Wij hebben deze lijst aangehouden https://www.youtube.com/watch?v=aIdKdba_Wmo&list=PL0C724F6F6A597540 en https://www.youtube.com/watch?v=2zeZrOPzO-c en https://www.youtube.com/watch?v=wIGr7OLXJfc

Vraag ook hulp aan mensen die je kent in de buurt. Botty had bv ook naar mensen issues, buren hebben een tijdje geholpen met praatje maken, hem negeren en dan hier daar wat lekkers op de grond gooien. Zo kun je bv ook een medehondenwandelaar vragen.

Dank jullie wel voor de lieve reacties. Ben ook echt heel blij met alles wat al goed gaat. En geef het ook echt de tijd. Maar vandaag heb ik een beetje een offday. Zijn nog volop in training en zoek niet echt naar adviezen maar meer naar verhalen van mensen die dit ook hebben meegemaakt. Heb even behoefte aan wat positieve verhalen :-) 

Nou, mijn positieve bijdrage verhaal.

Ik heb al eeuwenlang Mechelse herders. Ferm leuke honden, ik kan er mee lezen en schrijven, ik speelde WK's, werd diverse malen Belgisch kampioen, etc etc. Dus he, ik kán het he.

En toen kocht ik 4 jaar geleden mijn jongste hond. Als 8 weken pup rende hij al weg van me, achter auto's aan als hij de kans kreeg. (En dan écht wegrennen, drukke straten op...). Hij groeide op, en ik kreeg er meer en meer conflicten mee, ik kon hem niet begrijpen.

Ook met mijn andere honden ontstonden er problemen, uit het niets vloog hij ze aan, maandelijks was er wel een gevecht en ik ben meermaals bij de dierenarts gestaan om de boel te hechten.

Maar ondertussen zijn we 4 jaar verder en is er rust in huis. Laatste gevecht dateert van januari. Ik kan er ondertussen mee een natuurwandeling maken aan een lijn van 10m, zonder dat hij constant de boel bij elkaar gilt omdat hij ergens een auto hoort... Het blijft een vreemde vogel maar jeetje, wat heb ik al veel geleerd van hem!

Das ook echt goeie hondenliefhebster, haar boeken zijn inmiddels wel iets verouderd. Geloof dat ze iets nieuws geschreven heeft in samenwerking met iemand.

Dank je Dagmar. Fijn om te lezen dat het goed kan komen. Pip komt uit een Nederlands asiel en ik wist van te voren dat er een aantal issues waren. We zijn daarmee aan de slag gegaan en dit ging eigenlijk heel goed. Nu lijken we weer een aantal stappen terug te doen. Ze beschermt weer een aantal plekken in huis en bijt ons in de voeten wanneer we er toch heen willen lopen. Hier word ik echt super verdrietig van. Moet heel erg mijn best doen om het happen niet persoonlijk te nemen. En weet ook niet zo goed hoe dan te reageren. Ik blijf nu gewoon stilstaan en reageer er niet op. Maar dan heeft ze wel wat ze wil. Ik beweeg niet meer. Als ze gekalmeerd is loop ik weer door. Laatst las ik ergens dat het normaal is dat de training eerst goed gaat en dat je daarna een terugval hebt. Daar houd ik mij maar aan vast… 

Inderdaad is het niets persoonlijks, ze kent je nog niet goed, vertrouwd het allemaal nog niet.

Lola verdedigde in het begin haar eten heel erg. Ik bleef dan op afstand, en zei dan zoiets als, "alles goed, ik kom niet aan je eten", iets ter geruststelling. Toen ze me eenmaal vertrouwde en goed kende is dat ook helemaal vanzelf goedgekomen en kwam ze zelfs met een botje gezellig bij mijn voeten zitten kauwen.