Socialiseren met kinderen

Wij hebben sinds een paar dagen een pupje in huis (Schotse Collie).
Echter wil ik haar goed socialiseren.
Ik las nu echter dat je je pupje ook kan traumatiseren ipv socialiseren. Dit wil ik uiteraard vermijden!

Mijn vraag gaat voornamelijk over het socialiseren met kinderen.
Wij hebben zelf 2 kinderen. Eentje van bijna 6jaar en eentje van 1,5jaar. We hebben ook nog een neefje van 2jaar en 2 babys in de dichte familie op komst.
De oudste breng ik smorgens naar school en meestal ga ik ook met hem mee naar de speelplaats.
Ons pupje pak ik smorgens mee de auto in, omdat er niemand anders meer thuis is en ik ze nog niet alleen wil laten. Maar mee de speelplaats op, heb ik haar nog niet genomen. Ik wil haar niet overweldigen.
Hoe pak ik dit best aan? Pak ik haar wel of niet mee naar de speelplaats? Nu al of pas als ze wat ouder is?
Vooral met het oog op vriendjes die ook komen spelen, vind ik het wel belangrijk dat ze sociaal is met andere kinderen.

Kijk vooral naar je pup. Voor sommige pups zal het inderdaad overweldigend zijn, andere zullen nieuwsgierig zijn.

Je kan beter 'klein' beginnen, dus een klein groepje kinderen en dat uitbreiden als het goed gaat, dan je pup in het diepe te gooien. Je pup geeft aan wat kan, en wat nog te veel is.

Eens met hier boven. Je kan een pup ook bang maken, tegenwoordig socialiseren mensen de puppen zo, dat ze er hyper van worden, doe rustig aan. Vandaag iets doen, dan een paar dagen rust. Rust is belangrijker dan alles in een paar weken willen stoppen en een totaal doorgedraaide pup te krijgen.

Neem je je pup het schoolplein mee op, leuk, maar bescherm hem tegen alle kinderhandjes, houd je pup op je arm bv. Zodat hij  rustig rond kan kijken. Al die kinderen willen aan een pup zitten, niet fijn voor de pup. En zeker niet drie keer op een dag. Een keertje mee, en een dag of wat rust.  Je hebt zelf kinderen, dat is meer dan genoeg om daarmee te leren omgaan, van twee kanten. 

Ik liep met mijn pupje soms langs het schoolplein, kwamen altijd wel een paar kindjes naar het hek. Mag ik hem aaien. Ja, maar een voor een, eerst laten snuffelen en zeker niet over zij  kop of rug aaien, maar een kriebeltje onder de kin. Dat heb ik een paar keer gedaan in het eerst half jaar. Mijn hond is nu super lief en rustig bij kinderen. Eerlijk gezegd zeg ik nu toch standaard nee tegen kinderen. Want leuk vindt mijn hondje het totaal niet, die handjes die aan haar haren trekken enzv. 

Socialiseren zal in jouw situatie vanzelf gaan, pup moet nu toch ook wennen aan jouw kinderen  Denk dat daar de grootste invloed zit. 

Wel of niet naar de speelplaats is iets wat je zelf zal moeten gaan aanvoelen / ondervinden. Je kan het ook een keer proberen en kijken wat je pup er van vindt. Als het niks is dan weet je dat ook weer. 

Als kinderen interesse tonen in mijn hond vraag ik altijd even of ze een brokje willen geven en doe ik voor hoe je dat het beste kan doen (vlakke hand). Mijn hond blij, kids blij. En dit gaat vrijwel altijd rustig, zolang je maar voordoet hoe het moet.

Ik denk zelf dat het ook een beetje in het karakter van de hond moet zitten. Socialisatie heeft natuurlijk invloed, maar een eenkennige hond wordt geen kinderknuffelaar (en andersom). En daar is niks mis mee. Sociaal gedrag kan ook gewoon betekenen dat de hond neutraal is en de kinderen met rust laat. 

Succes!

Ligt aan je pup, is die vrij of  voorzichtig….kijk het goed aan, ik woon naast een cres en ging daar een paar keer in de week een half uurtje naar toe, kindjes tot vier jaar….ze is lief voor ieder kind, maar nogmaals kijk het aan….hoe gaat je pup met jouw kinderen om..

"  

Ik weet uit ervaring dat de kinderen op de speelplaats meteen naar ons toe zouden komen met de pup.
Toen ons dochtertje pas geboren was, had ik altijd een hele achterban op de speelplaats . De kindjes van mn zoontje zn klas kennen me dan ook goed en zouden dus ook niet verlegen zijn om ons te komen begroeten.
Daarom heb ik het nu zowiezo nog afgehouden om haar mee te nemen naar de speelplaats. Heb schrik dat het teveel ineens gaat zijn voor haar. "

Romina, Cooper* en Willow

Het is geen probleem om nog te wachten  Ik bedoel: het is niet dat je het nu allemaal per se moet opzoeken en als je dat niet zou doen je hond niet met kinderen zou kunnen. Jullie hebben genoeg tijd.

Wat belangrijk is is dat je goed naar de lichaamstaal van je pup kijkt. Als je dat lastig vindt zou je eens kunnen kijken naar het boekje Kalmerende signalen van Turid Rugaas. 

Ik zou persoonlijk ook niet beginnen met een groepje kinderen maar gewoon met één vreemd kindje, als dat goed gaat kan je dat uitbreiden. Het schoolplein zou ik inderdaad nog even laten aangezien de kinderen er dan allemaal op willen duiken dat lijkt me voor een eerste stap teveel. Aangezien je zelf kinderen hebt zal het inderdaad ook wel vanzelf wennen. Wel belangrijk dat je kinderen de pup voldoende rust en ruimte geven, dat is heel lastig voor kinderen maar wel belangrijk voor je pup. Bijvoorbeeld niet storen als die slaapt/eet of erachteraan lopen als die wegloopt. 

Als je de indruk hebt dat je pup kinderen wel oké vindt zou je misschien je oudste kind een keer een vriendje/vriendinnetje mee naar huis kunnen laten nemen. Het belangrijkste vind ik het bewaken van de grenzen van je pup. Zo leert ze dat jij de dingen voor haar oplost en ze nooit zelf van zich af hoeft te bijten. Je hoeft er ook niet heel gespannen bovenop te zitten maar wanneer je ziet dat het teveel wordt gewoon afkappen en haar uit de situatie halen. Veel hangt dus ook wel echt af van je pup, sommige pups vinden kinderen prachtig en dan hoef je alleen maar in te grijpen als ze te moe worden, terwijl anderen het super spannend vinden en dan moet je met babystapjes werken. 

Ik vind het nadeel van een speelplaats dat een pup niet zijn eigen tempo kan volgen maar direct belaagd wordt door een groep kinderen. Dat kan best heftig zijn voor zo'n kleintje. Als ik onze jongste dochter ophaal van school (ze is wat ouder dus meestal loopt ze zelf) dan sta ik wat meer achteraf een zeker niet op het plein. Zo ziet de hond wel alle kinderen en ons eigen kind met eventueel vriendje is de enige die echt in de buurt komt. Bram vond de peuters en kleuters de eerste tijd best spannend. Die zijn ook onvoorspelbaar natuurlijk. Dus met hem zijn we juist langs speelplekken gelopen waar de kinderen aan het spelen zijn maar niet naar hem toe kunnen. Dus langs het kleuter plein lopen tijdens de pauze, langs het kinderdagverblijf, dan zijn ze mooi gescheiden met een hekje. Je pup zal sowieso wennen aan kindje aangezien je zelf kinderen hebt. En onderweg kom je ook altijd wel kindjes tegen, dat is net wat rustiger dan een speeltuin. 

Ik socialiseer niet speciaal op kinderen, ik vind dat ook helemaal geen noodzakelijkheid, als in de zin van "ze moeten met elkaar kunnen omgaan".

Mijn honden accepteren kinderen, in de zin van, prima, ze bestaan. Maar ze moeten er helemaal niets mee.

Er mee op een speelplaats gaan staan, zou ik dan ook helemaal niet doen, laat staan vreemde kinderen er van alles mee laten doen, dat zijn voor mij combinaties die gewoon niet samen gaan gezien de onvoorspelbaarheid van zowel hond als kind.

Wil 1 van honden (of pups) trouwens contact maken met een kind, dan vind ik dat uiteraard prima, op dezelfde manier als ik dat vind met volwassen personen. Ik ga contact helemaal niet uit de weg, maar ik leg het initiatief bij de hond/pup. 

Gewoon tussen kinderen bewegen is al voldoende,ze moeten ook niet te veel gesocialiseerd worden met kinderen anders rennen ze naar ieder kind toe als ze los zijn.

Dat is een dingetje bij extreem mensvriendelijke honden zoals mijn engelse stafford.

Ik zou in jouw geval dus wel goed socialiseren met kinderen. Je hebt ze zelf en er komen regelmatig kindjes over de vloer dus het is iets wat ze veel tegen gaan komen. Daarbij heb je ook nog eens een gevoelig ras waarbij een goede socilisatie bekangrijk is. Had de fokker kleine kinderen? Want dan heb je waarschijnlijk al een goede basis. Een schoolplein zou ik persoonlijk wat heftig vinden maar ik nodig altijd wel een aantal kinderen thuis uit die dan onder begeleiding kennis maken met de pup. Maar bijvoorbeeld ook lekker gaan spelen (gillen en lachen) terwijl de pup toekijkt. Belangrijk is dat de pup niet gedwongen wordt tot contact en het prettig vindt. Juist op jonge leeftijd zijn ze nog vrij onbevangen en nieuwsgierig. Ik heb ook wel eens een pup de klas mee ingenomen. Goede afspraken gemaakt met de juf dat alle kindjes netjes bleven zitten en zachtjes deden. Was super leuk. Zowel voor de kleuters als voor de pup.  Maar dat kan natuurlijk niet overal.

Jeetje de pup is er nog maar een paar dagen....

Hij/zij moet misschien nog wel wennen aan de situatie zonder broers/zussen en moeder.

Dan lijkt me het echt veel te veel om die nu al mee te nemen naar het schoolplein..

Dat je wilt leren dat er kinderen over de vloer is natuurlijk meer dan prima.... maar wel langzaam aan denk ik dan.

Niet elk kind is in staat zijn/haar enthousiasme te tempereren. Met al het lawaai wat daarbij komt kijken..

Hoe definieer je zelf of een hond goed gesocialiseerd is met kinderen? 

Mijn eerste hond was altijd heel rustig en lief met alles en iedereen op straat: andere honden, mensen, fietsers, joggers, kinderen... Maar binnenshuis was hij enorm op zijn rust gesteld, en hij had heel snel door dat kinderen op bezoek wat drukte en lawaai meebrengen. Mijn prima gesocialiseerde hond verstopte zich dan altijd boven bij elk bezoek met kids.   

Even een andere insteek. Je zegt dat je de pup nu in de auto mee neemt omdat ze nog niet alleen thuis kan blijven. Later blijft ze dus wel thuis als je de kinderen weg brengt/op haalt?

Dan zie ik het nut er niet zo van in eigenlijk. De socialisatie met kinderen zal vrijwel vanzelf gaan aangezien je zelf kinderen hebt en ook kinderen in je familiekring. Nodig regelmatig wat vriendjes uit bij jullie thuis (klein beginnen met één, wat rustiger kind en later meer en drukkere kindjes) en dan komt dat helemaal goed. Zolang je geen bomproof hond nodig hebt, zal dat heus wel genoeg zijn.

In mijn ervaring worden ook volwassen honden helemaal belaagd als je een schoolplein mee op gaat, met een pup zou ik dit zeker niet doen. Hooguit op de arm, als het echt even niet anders kan.

Voor mij is dat vooral om kunnen gaan met het onvoorspelbare van kinderen. Qua beweging en geluid. Ik heb een veedrijver die graag regelt en dan moet je dus echt wel actief met socialiseren met kinderen aan de slag. Ze moeten leren dat het niet aan hen is om ervoor te zorgen dat kinderen niet rennen. Dat een kind dat gilt niet automatisch in nood is etc. Kortom dat de volwassenen alles wel regelen niet de hond. Uiteraard gaat dat in rust en in stapjes. Ze hoeven hier echt kinderen niet leuk te vinden of zich door iedereen te laten aaien. Maar ze moeten wel keren dat die onvoorspelbare drukke wezentjes ongevaarlijk zijn en ze er niets mee hoeven. En dat ze gewoon achter mijn benen kunnen gaan staan als het spannend is en ik ze wel op afstand  hou. Mijn ervaring is dat het super waardevol is om ze dat juist op jonge leeftijd te leren. Heb hier ook een corona hondje die die fase gemist heeft en kinderen zijn nog steeds spannend.