Hersenbloeding / beroerte

Het nieuwe jaar is goed begonnen voor ons Dimphy, 14 jaar oud ondertussen, heeft 1 januari een hersenbloeding / beroerte gehad. Dat was even flink schrikken! Gelukkig was alles na een dag of 3 weer redelijk normaal. Ik ben alleen bang dat het terug komt.

Zijn er mensen op dit forum die ook zoiets mee hebben gemaakt en eventueel weten hoe groot de kans is dat het opnieuw gebeurt?

Ja mijn vorige hond Faro heeft het gehad, hij was 14 jaar, had een heleboel andere klachten maar is 15 jaar geworden. Het was maar heel even bij hem, en hij herstelde heel snel.

Na 1 keer hebben we niks meer gemerkt, hij heeft het niet meer gehad.

Heeft je hond medicatie gehad? Hebben ze naar een oorzaak gekeken?

Wij hebben het toen niet laten doen omdat we wel wisten dat hij niet heel lang meer zou leven, een operatie hadden we nooit gedaan.

Hallo Yooop, bedankt voor je reactie. Ik heb 1 januari telefonisch contact gehad met de dierenarts van dienst. Die zei dat het vanzelf weg zou trekken. Om de volgende dag naar de dierenarts gaan zou weinig zin hebben omdat ze dan toch niets meer kunnen zien. Dat heb ik dus niet gedaan.

Ja ik was op vakantie (Texel) en toen heb ik mijn eigen dierenarts gebeld, het kon niks anders zijn dan dat dacht hij, kon wel maar dit vermoedde hij, ook wij moesten niks doen, ook omdat het goed ging met Faro, hij heeft verder geen last gehad, het was wel heel eng om te zien toen, half verlamd, brrr.

Ja, hier ook! De achterkant was uitgevallen. Ze "liep" als een dronkaard. Als ze zich uit wilde schudden viel ze op haar zij. Een koekje aanpakken ging niet meer, er was geen goede coördinatie. Uiteindelijk braken en ze liet haar plasje lopen. Allemaal heel naar. Ik ben blij dat het weer goed gaat nu.

Dat klinkt als het vestibulair syndroom, wat vaak verward wordt met beroerte.

De dierenarts heeft de hond dus niet zelf onderzocht, de diagnose was op basis van een telefoongesprek?

" Dat klinkt als het vestibulair syndroom, wat vaak verward wordt met beroerte.
De dierenarts heeft de hond dus niet zelf onderzocht, de diagnose was op basis van een telefoongesprek? "

Alaska's Finest!

Precies dit.

Een hersenbloeding/infarct komt sporadisch voor bij honden, en geeft ook andere symptomen.

https://vetsenpets.nl/diereninfo-item/zenuwstelsel/vestibulair-syndroom/

Bedankt voor jullie informatie Alaska's Finest! en Joop!

De diagnose is inderdaad op basis van een telefoon gesprek. De dierenarts heeft eigenlijk niet gezegd wat het kon zijn, ik heb de symptomen opgenoemd en hij heeft gezegd dat deze binnen een paar dagen zouden verdwijnen.

Als ik de informatie lees zijn we beter af met een vestibulair syndroom, daarbij hoef ik niet bang te zijn dat het terug komt.

In beide gevallen zou een bezoek aan de dierenarts niets hebben bijgedragen, tenzij er achterliggende oorzaken zijn maar daar heb ik geen aanwijzingen voor. 

Hier heeft Eefke het drie jaar geleden gehad. Ze viel om en kon niet meer lopen. Dacht ook aan een hersenbloeding of tia. Deze komen bij honden nauwelijks voor. Het was het geriatrisch of ook wel idiopathisch vestibulair syndroom. Dat is een verstoring in de zenuw van het slakkenhuis naar de hersenen. In het verleden zijn er wel honden ingeslapen terwijl het niet hoefde. Ze zijn er heel misselijk van en willen niet eten. Injecties tegen de misselijkheid waren hier nodig en na een week ging ze weer wat eten. Het is weer helemaal goed gekomen behalve dat ze haar koppie altijd een beetje scheef hield. Ze heeft daarna nog drie jaar geleefd.

Gelukkig heeft Dimph die verschijnselen niet gehad. Eten ging gewoon naar binnen, al was het wel wat moeizamer. Haar hoofd stond niet scheef en volgens mij haar ogen ook niet. Ze hield ook alles binnen. Ik denk dat het achteraf gezien wel allemaal een mee viel.

Dit is helaas niet waar. Ons eerste oudje heeft 2x een GVS aanval gehad.

Ze bleef in eerste instantie maar omvallen en linksom rondjes lopen.

En die ogen...die bleven van links naar rechts schieten, heel naar. Eten weten ik niet meer, het is al weer 26 jaar geleden. Ze heeft nog een jaar of 2 geleefd, bijna 16 jaar geworden, wat ontzettend oud is voor een bull terriër. 

Ze hield er net als Eefke van Paul een ietwat scheve kopstand aan over, verder helemaal niets.

Mijn hond heeft op haar 13e gvs gehad en heeft het daarna gelukkig niet meer gehad. Ze is uiteindelijk 15 jaar geworden. Maar mijn da waarschuwde er juist wel voor dat ze het nog een keer kon krijgen. Veel oude honden krijgen hier een keer mee te maken en heb op een ander topic al geschreven dat er helaas nog steeds dierenartsen zijn die niet bekend zijn met gvs en dan met een beroerte aankomen. Mijn da destijds ook hoor, die begon over beroerte en hersentumor en zelfs al over inslapen. Gelukkig kende ik zelf gvs en ben daar weg gegaan. Shep heeft daarna nog 2 jaar geleefd. Maar er zijn veel mensen die de da hierin geloven en daardoor zijn er in het verleden veel honden ingeslapen terwijl dat niet nodig was.

Ken in mijn omgeving wat oude honden die het wel meerdere malen hebben gehad. Gelukkig lichte aanvallen. Die van jouw hond klinkt ook best licht als ik het vergelijk met hoe Shep er toen aan toe was.

Hier ook. In 2019 had mijn Dave GVS gekregen. Alhoewel we dat niet zo mochten noemen omdat er een bekend onderliggende oorzaak aanwezig was (oorontstekingen). Hij heeft dit 1x gehad en daarna nooit meer. Maar had er wel het eea aan overgehouden. (Scheef koppie, verwijderde gehoorgang). Overleden op 13,5 jarige leeftijd op 28 nov 2022, aan een massa onder zijn kaak, aan dezelfde kant als waar de ontsteking toendertijd zat. Gedacht werd aan een tumor of weer een nare ontsteking. Ik heb hem al dat leed bespaard door hem te laten inslapen (hij was zichtbaar klaar met strijden). Door hem zal ik alleen nooit meer zo heel snel in paniek raken bij GVS en weet ik dat dit niet het einde hoeft te betekenen. 

Dank aan iedereen voor jullie verhalen. Dimphy lijkt nu nergens meer last van het hebben, tenminste wat betreft de GVS of hersenbloeding/beroerte. Ze iets niet nieuw meer en dat begin ik steeds meer te merken. Maar ze doet het nog echt wel goed voor haar leeftijd, dus ik ga mij niet te veel zorgen maken en we zien wel hoever we samen nog komen. 

Misschien dat ik haar over een tijdje toch eens helemaal laat nakijken bij de dierenarts, maar nu nog niet. (tenzij er natuurlijk iets aan de hand is).

Voor degene die hun maatje moeten missen, heel veel sterkte. Zo'n lege plek in huis is verdrietig  en ook niet gauw opgevuld. Heel fijn dat jullie toch jullie verhalen willen delen.

Mijn Remy is 13 en heeft op 11 januari een beroerte gehad. De symptomen lijken best veel op GVS, maar mijn dierenarts kwam na diverse onderzoeken en observatie van een paar uur tot de conclusie dat het een beroerte was. (zij is wel bekend met GVS). Hij kreeg dezelfde dag een infuus en een prik tegen de misselijkheid, moest de volgende dag terugkomen voor een 2de infuus en kreeg medicijnen mee, waaronder een flinke dosis vitamine B. Eten ging een paar weken moeizaam. Alleen zacht voedsel en dan 4 x per dag een halve portie, want gaf ik hem gewoon 2 x per dag eten, liet hij de helft staan. Pas sinds een paar dagen eet hij weer normaal en ook weer brokken. Hij is nog steeds wel wat voorzichtiger met iets aanpakken en hij heeft nog wel iets minder kracht in poten en staart. Maar hij zakt niet meer door zijn poten, zijn kop staat niet meer scheef en hij begint langzamerhand weer een beetje zichzelf te worden. Hij is er nog niet helemaal, en misschien komt het nooit meer helemaal goed, maar voor nu ben ik niet ontevreden. En of het nog een keer terugkomt, zal de tijd moeten leren. Maar ik hoop natuurlijk van niet.

Een CT of MRI is de enige manier om een herseninfarct of -bloeding te kunnen diagnosticeren.

Volgens mijn dierenarts zouden we daarmee alleen kunnen zien in welk gedeelte van de hersenen het zat en daarmee een indicatie kunnen krijgen hoe lang hij daarmee nog zou kunnen leven. Dat heb ik dus niet gedaan. Ten eerste zou hij daarvoor onder narcose moeten, ten tweede zouden we daarvoor naar Boedapest moeten. (200 km hiervandaan) En met een hond die zo ziek was vond ik niet dat we hem dat moesten aandoen. Zeker ook, omdat het voor de behandeling niets zou uitmaken.

Allemaal valide redenen maar daarmee is de diagnose dus niet bevestigd. Met andere woorden, ook bij Remy is het waarschijnlijker GVS dan een infarct of bloeding geweest. 

Het voegt niet veel meer toe aan de antwoorden, maar mijn Dobber heeft ook 2 keer Geriatrisch Vestibulair Syndroom gehad. De eerste keer was volgens mij ergens begin vorig jaar en de tweede keer 4 januari.

Maar nu ik erover nadenk ... Een aantal jaren geleden kwam ik een keer 's avonds thuis en toen was ze ook ontzettend wankelig en liep ze heel apart. Ook met een scheve kop en ik weet nog dat ik dacht dat ze een beroerte had gehad. Ik was het al helemaal vergeten, maar denk er nu ineens aan en het zou me niks verbazen dat dit ook Geriatrisch Vestibulair Syndroom was ... Dit was zo'n 4 jaar geleden, denk ik. Dus al met al zou ze het dan al 3 keer hebben gehad.

Als mijn dierenarts in eerste instantie GVS noemt als één van de mogelijkheden en dan na uitgebreid onderzoek tot de conclusie komt dat het een beroerte was, ga ik ervan uit, dat dat zo is. Maar gelukkig is het ook niet zo belangrijk, wat het was. Hij is redelijk hersteld. En dat is het belangrijkste.