Bejaarde kat en pup

Hallo allemaal. Ik ben nieuw hier op het forum en heb gelijk een vraag. We hebben een jong gezin en een oude kat (14.5 jaar) zij was eerder met haar broertje maar helaas hebben we hem moeten laten inslapen. Daarna is zij helemaal opgebloeid, waar ze eerder nooit om aandacht vroeg komt ze nu gezellig bij ons en is ze onwijs tevreden. 

Nu willen we er een pup bij ( maltipoo) maar twijfelen omdat we dus ook een kat hebben. Zij heeft geen ervaring met een hond en de keren dat er hier een hond binnen was (formaat groot)stonden haar haren overeind en zat ze boven. We willen haar ook niet in angst laten leven en daarom is de twijfel groot. Scheelt het wellicht dat het een klein hondje zal zijn? Zou een kat van die leeftijd kunnen wennen of is het beter te wachten? Wat is jullie ervaring?

Ook vraag ik me af hoe jullie dit doen (of hebben gedaan) in de puppyperiode en werk?(de eerste weken zullen we dan vrij zijn)  Ik werk 2 volledige dagen en ben  smiddags een uur thuis, is het zielig om een hond 2 dagen lang alleen thuis te laten? (2x 4.5 uur achter elkaar op een dag)

Ik ben dus op zoek naar ervaringen????

Groetjes katenhond2

De kans dat een pup samen met (oudere) katten in huis kan leven is vrij groot, maar je zal het natuurlijk wel moeten begeleiden.

Hier kwam een pup in huis bij twee 8-jarige katten die nooit met een hond samen hadden geleefd en waarvan ik wist dat zij daar ook niet zo op zouden zitten te wachten. Aangezien jouw kat zo te zien angstig reageert, zou ik er vanuit gaat dat het bij jouw kat ook het geval is.

Ik vond dat mijn katten - het was immers hun huis en hun territorium - zich altijd veilig moesten voelen.

Helemaal aan het begin heb ik ze (katten en hond) nog gescheiden gehouden en dan bedoel ik gescheiden in kamers. Zodat ze konden wennen aan de vreemde geur in huis, voordat ze ook met elkaar in contact zouden komen.

Toen ik over ging naar in dezelfde ruimte, hield ik mijn pup nog aan de lijn (de lijn over de grond laten slepen, zolang je kan ingrijpen), zodat hij niet op mijn katten kon af stormen. Zodra je hond de beslissing neemt om er niet op af te willen stuiteren: belonen. 

Mijn katten hebben altijd de volledige vrijheid behouden. Zij mochten het initiatief nemen om naar mijn pup toe te gaan. Zo kwam er ook eerste contact: neusje-neusje. 

Wanneer mijn hond als pup in dezelfde ruimte kon zijn zonder de neiging te hebben erop af te gaan en rustig kan zijn/met zichzelf bezig zijn i.p.v. met de katten, bijvoorbeeld spel, dan kan de lijn er vanaf.

Het formaat/ras van een pup doet er niet zo toe. Het is meer afhankelijk wat de energie van jouw pup is. Katten, althans zeker de mijne, houden van rust en ze houden ervan dat hun ruimte gerespecteerd wordt. Mijn hond had energieniveau 10/10 en wilde overal op af denderen. Dat moet je ten alle tijden verhinderen. Laat je pup niet achter je kat aanzitten. Dan zal je kat of vluchten (en je hond leren dat het leuk is om achter de kat aan te rennen) of je kat zal naar de hond uithalen (met mogelijke verwondingen of een hond die op de vlucht slaat).

Toen mijn pup zijn cocktailenting had gekregen (12 weken?) was hij heel duf (zeg maar energieniveau 1/10) en toen kwamen mijn katten ineens heel dichtbij. Ze hadden meteen door dat ze van die kleine dondersteen op dat moment niets hoefden te vrezen.

Mijn katten zijn overigens in hun lichaamstaal erg duidelijk en fair naar mijn hond toe. Ze geven altijd eerst een waarschuwing en zouden pas meppen wanneer hij daar niet naar heeft geluisterd. Maar aangezien ik zo'n waarschuwing al had gespot, kon ik tijdig ingrijpen om het optreden van mijn katten te voorkomen. Ik zou op 1 hand kunnen tellen hoe vaak ze hem hebben gemept = zeer weinig en altijd terecht.

Wat betreft de kat, wij hebben gewacht tot onze oude kat overleed. Hij vond de vorige hond heel leuk maar bij het ouder worden werd hij juist minder verdraagzaam. Ik gunde hem een rustige oude dag. Vervolgens hebben we weer 2 katten in huis gehaald en pas 3 jaar later een hond erbij. Nu hij 10 maanden is gaat dat steeds beter met de kat maar dat heeft echt tijd en energie gekost.

2x4,5 uur alleen 2x per week zou ik zelf te veel vinden en de vraag is hoe snel je hond dat kan. Na 2 weken verwacht ik dat zeker niet. Maar wellicht kan je een oppasadres vinden voor die dagen?

Als je kat zo opbloeide met het alleen zijn, weet ik niet of het wel slim is er een hond bij te nemen. De kans is dan redelijk groot dat ze weer in haar schulp kruipt. Maar alleen jij kan beslissen of je dat risico wil nemen. 14.5 jaar vind ik persoonlijk niet héél oud voor een kat, ze kan nog lang genoeg mee, als ze dan al die tijd bang is voor een hond is dat niet prettig natuurlijk. 

Wel wil ik je de tip geven om het idee van een Maltipoo te laten varen. Dit is een kruising die je niet bij een verantwoordelijke fokker gaat vinden. De kans dat je bij een broodfokker uit komt is enorm, en dan nog niet te spreken over de eventuele erfelijke afwijkingen dat deze kruising met zich mee kan dragen. Het is belangrijk om voor een hond te gaan waarvan de ouders getest zijn op erfelijke aandoeningen, als het kan met stamboom. 

Wat vindt je niet leuk aan het ras de Maltezer of de kleine of dwergpoedel? Waarom moet het een kruising van 1 van deze 2 zijn?

Een volwassen hond 2x 4.5 u per dag 2 x per week alleen laten moet kunnen. Maar een pup kan dit zeker niet. Het is belangrijk het alleen zijn heel rustig aan te leren, en in 2 weken tijd ben je daar nog lang niet, dan is de pup misschien net een beetje aan jullie en de nieuwe omgeving gewend. Ik heb 6 weken vrij genomen en zelfs daarna voor oppas gezorgd. Wanneer je je pup te snel te lang alleen laat, creëer je verlatingsangst, en als dat gaande is ben je veel verder van huis.