Puber geen grens naar andere honden

Hallo,

Ik zoek even wat tips ivm het volgende. Onze puber van 7 maanden (geadopteerd op 4 maanden) is zeer blij als ze andere honden ziet. Op wandeling zijn we haar aan het leren dat ze er niet naar toe mag en dit gaat al redelijk goed. 

Nu hebben wij 2 sociale honden in de familie zitten waar ze los bij mag. In het begin ging dit heel goed, maar Raya is zo enthousiast en wilt alleen maar spelen. Ze is veel te wild en luistert echt niet naar de signalen van de andere honden. Ze blijft hoe dan ook benaderen, op de honden springen en heeft geen grens. Ze wordt er ook absoluut niet moe van. Vandaag zat de hond van mijn schoonbroer zo op haar grens dat ze Raya is beginnen corrigeren en uiteindelijk echt happen en grommen. Raya gaat dan op haar rug liggen, maar stopt niet met haar poten naar de hond te gooien en deze te benaderen.

We hebben haar dus aan de lijn gedaan om erger te voorkomen, maar dan wordt ze zo gefrustreerd dat ze blijft piepen, janken en trekken tot de andere hond naar een andere ruimte is of wij weg gaan met haar. 

Wanneer de andere honden aan geven dat het genoeg is geweest en ze luistert niet is soms het enige wat we kunnen doen haar in de bench stoppen. Hier kalmeert ze wel onmiddellijk, maar zodra ze er uit mag vliegt ze weer op de hond.

We weten dat ze haar socialisatie heeft gemist, maar we weten niet zo goed hoe we deze situatie aan moeten pakken en haar rustig kunnen leren spelen met andere honden.

Met vreemde honden oefenen we dit dus niet omdat geen enkele hond haar tot nu toe leuk vindt... 

We willen heel graag rustig op bezoek kunnen gaan zonder haar heel de tijd aan de lijn of in de bench te moeten laten...

Ik zou veel sneller ingrijpen. En spelen alleen toelaten als ze niet in hyper-status is.

M.a.w. zelf duidelijker zijn wat aanvaardbaar gedrag is en wat er niet gewenst is. Te wild of te onbeleefd = geen spel.

Als je dit steeds opnieuw consequent toepast, dan leert de hond echt wel waar de grenzen liggen en wat er qua spel mag en wat niet. 

Noet alles op ,,mislukte,, socialisatie gooien. Eerder ingrijpen. Socialisatie houdt niet op bij 16 weken, je hond kan een leven lang leren. Aan jou om dit leerproces te begeleiden.

Wellicht als ze in de hypermodus zit dat je wacht met ze mag spelen tot de rustig is?

is ze tijdens het spel weer te over hyperactief , weer apart en rustig laten worden ? Online kun je veel tips vinden 

Hoe doe je het buiten bij andere honden tijdens het wandelen? 

Wat voor uitlaatkleppen krijgt ze nog meer?

Persoonlijk zou ik een goede balans tussen spanning en ontspanning gaan zoeken voor haar.  Eventueel samen een sport gaan doen zodat jullie meer op elkaar ingespeeld raken.

Ik heb twee hele drukke honden, ieder op hun eigen manier. vandaar de twee bovenstaande vragen. Met de jaren is het minder geworden zolang er een goede balans tussen spanning en ontspanning is.

In dit geval, puur omdat je aangeeft dat de honden binnen de familie al goed bekend zijn en jullie elkaar vaker zien, zou ik het denk ik hebben laten gaan toen de andere hond zijn grens nog iets duidelijker aan wilde geven. Normaliter ben ik er niet een voorstander van, maar bij honden die elkaar vaker gaan treffen en zien laat ik het wel gaan tot een bepaalde hoogte, als ze elkaar echt niet moeten is dat ook snel duidelijk. Of als verschil in grootte te risicovol is (onze herder met de toyterrier moesten we wel bij uitkijken, maar 1x snauw terug vanuit herder en die ander is nu wat respectvoller naar hem toe.

-

Bij vreemde honden buiten niet, maar binnen en als de andere honden niet over de top gaan in correcties (wat ik niet denk omdat ze dus wel tolerant zijn geweest), maar nu ze groter/ouder wordt is het "tijd" om wat grenzen te stellen onderling.

Buiten stuur je al en voorkom je al zo te lezen zo veel mogelijk. Zo zou ik het inderdaad ook doen, en lees niet of je iets doet met haar? Met onze buitenlandse hond zijn we op cursus gegaan, ook omdat ze buiten alleen maar de focus had op onze eigen hond en daar vrij hard en heftig mee speelt. Cursus was bedoeld om wat meer te leren hoe we haar focus op ons leerden krijgen, ook als er vreemde honden bij zijn. Dus niet om spelen aan te leren.

--

Hier tolereerde de oudere teef heel veel van de jongste, de oudere reu was sneller met zijn grenzen stellen in huis. De oudste teef geeft haar nu echter ook een correctie als ze te ver gaat en te hard doet.

Gisteren hadden we de jongste alleen mee naar familie waar een kleine terror teef in huis woont. Die kleine maakte direct een statement en onze hond probeerde duidelijk te maken geen kwaad in de zin te hebben, maar respecteerde de grens van die kleine. Voor mijn gevoel is dat met name voor een groot deel te danken aan de opvoeding van onze eigen honden die haar dus wel eens terug op de plek hebben gezet.

In combi met dat wij ook buiten haar niet zomaar met vreemde honden haar gang laten gaan nog. Zij is ook vrij lomp namelijk.

Wanneer er geen andere honden zijn is ze een speelse, maar rustige hond die zeker niet hyperactief is. 

Qua beweging gaan we 2x per dag wandelen waarbij we spelen en snuffelen afwisselen met wat gehoorzaamheid oefeningen. 

Dan doen we nog 2x per dag een korte speelsessie/gehoorzaamheid en krijgt ze nog een hersenwerkje als ik merk dat ze er nood aan heeft. 

Hondenschool gaan we binnenkort proberen, maar aangezien ze met erge angsten zat was dit tot nu geen optie. ondertussen heeft ze al veel meer zelfvertrouwen. 

Ze slaapt tussendoor veel en geeft zelf goed aan wanneer ze moe is. Bij ons is ze dus een zeer aangename hond. 

Op wandeling wilt ze soms wel naar een andere hond en trekt ze er soms even naar toe, maar ze komt wel mee als ik haar roep (nog niet altijd, maar hier werken we aan). Eens voorbij de hond is het ook gewoon oké en loopt ze vrolijk verder.

Maar binnen... Het wachten tot ze rustig wordt in een ruimte met een andere hond heeft GEEN zin... maar dan ook echt niet. Ook aan de lijn wordt ze niet rustig en ze blijft 'aan' staan. Ze zal bij elke opening die ze ziet proberen naar de hond toe te gaan en dat is nooit rustig of beleefd en ze negeert alles wat de hond communiceert. Ook als we haar van het begin aan de lijn houden wordt ze alleen heviger. Het is dus niet zo dat ze rustig wordt na een tijd. De focus blijft er zo gigantisch op staan.

We hebben het 1x afgewacht wat er gebeurd als de andere hond echt haar grens trekt en dat deert haar niet. 1x is het gebeurd dat we te laat waren en de andere haar even vast had. Ze piept dan, de hond laat los en ze wilt dan onmiddellijk verder spelen. Dit is dus geen optie voor ons want ze het zelf uit laten zoeken gaat alleen maar gewonden opleveren. 

Persoonlijk zou ik er dan voor zorgen dat deze situaties niet plaatsvinden (dus niet in 1 ruimte met andere hond). Blijkbaar ervaart je hond dan zoveel onrust (stress, spanning, opwinding,..?) dat ze, zolang deze situatie aanhoudt, er niet mee kan omgaan en niet meer bereikbaar is voor bijsturing.

Dan is ervoor zorgen dat het nooit tot deze situatie komt, de beste optie. 

Tenminste, op dit moment. Het kan op latere leeftijd zo zijn dat ze zich wel beter kan beheersen, of dat ze niet meer zo 'in het rood' gaat qua opwinding. Dan kan je het eventueel opnieuw proberenn.

Ik lees dat het een hondje is uit het buitenland. Ik hoop dat je een hondenschool weet te vinden die daar ook in anticipeert, schroom ook niet om op voorhand te vragen of ze daar bekend mee zijn, of hoe de lessen verlopen.

Ben zelf met een wat oudere puber ingestapt bij een basis pupcursus. Aantal honden per les is daar max 4 honden, en de duur slechts een half uur. En wisselende deelnemers, ook honden uit buitenland die zeer angstig waren. De trainer was daar altijd enorm alert op, gaf tips, benaderde op een prima manier om ook dat angst gedrag stapje voor stapje om te buigen. Angsten voor honden, mensen er werd écht rekening mee gehouden en goed benoemd zodat niet onverwachts ineens iemand op de hond af zou stappen en je weer een paar passen achteruit doet in die socialisatie.

We hebben heel lang moeten zoeken om onze hondenschool te vinden, maar deze is inderdaad ook geschikt voor buitenlandse honden en angstige honden dus dat zal wel goed komen! ????

Top dat je dat al hebt nagevraagd bij de school waar de keus op is gevallen. Dan moet het goed gaan lijkt me!

Heb zelf geen angst issues met de honden, maar bij de cursus waar ik bij terecht ben gekomen viel het mij op hoe goed hij en zijn team hierop anticiperen, vandaar dus dat ik het zo opmerkte.

Heb het ook wel eens anders gezien op bepaalde "scholen" dat er niet echt rekening werd gehouden met het individu en bij angstige honden en soms ook bazen die niet goed weten waar ze dan goed aan doen kan dat averechts werken voor mijn gevoel.

Rest niet gelezen, behalve de dovenmans oortjes. 1 op 1 trainen nog voor je gaat proberen met stabiele honden. Socialisatie aanhouden zoals gebruikelijk met een pupsel.

Ik snap dat geen enkele andere hond haar op deze manier leuk vindt. In elk geval vind ik het al goed dat jullie haar bij vreemde honden weg laten. Het is namelijk niet de taak van andere honden om jouw pup op te voeden / corrigeren. Dat moeten jullie zelf doen. Ik zou ook eerder ingrijpen, het hyper worden voor zijn. Als een hond eenmaal in die hypere toestand is is het lastig ze er weer uit te krijgen. Dus werken vanuit rust. Je hond mag pas andere honden begroeten wanneer ze rustig is. Gooi er wellicht wat appél commando's in. Eerst zitten, liggen, focus op jullie houden, en dan pas her 'vrij' commando waarna ze naar de andere honden (in de familie) mag. Tussendoor dus ook op tijd weg roepen. Als ze dan niet luistert, direct aanlijnen of in de bench. Nu is ze nog redelijk 'pup' maar als je straks een ongeleid projectiel van een paar jaar hebt, ben je verder van huis.

Verder zou ik vooral aanleren dat honden er niet zijn om mee te spelen. Ze moet zich gewoon neutraal op kunnen stellen en verder negeren. 

Ik volg dit topic omdat ik met een gelijkaardig probleem zit.

Kan dat er echt ooit insijpelen, Pascale? Dat honden er niet zijn om mee te spelen? Ik veronderstel dat je hen dan ook nooit of te nimmer de kans mag geven om te spelen?

Zelf ben ik er met mijn 9 maanden oude poedel nog steeds nooit in geslaagd haar een andere hond te laten begroeten als ze rustig is, alle oefening en training in de hondenschool ten spijt. Andere hond in haar buurt = automatisch hyper. Zo'n hond in die staat krijgen dat ze een andere hond dan rustig gaat begroeten is echt heel moeilijk.

Zelfde verhaal trouwens hier met de kat, daar wordt onze pup ook nog steeds hyper en overenthousiast van. Na al die maanden leven in hetzelfde huis, ook met positieve training enz.

Als een hond wil spelen, dan 'speelt' het natuurlijk (al is het zo dat als je echt bewust kijkt naar spel tussen vreemde honden, het niet echt leuk spel is zoals honden binnen dezelfde roedel met elkaar spelen, al ziet een leek dat vast anders) 

Wel kun je je hond leren dat er geen contact gemaakt mag worden met andere honden. Mijn honden kennen het commando 'door'. Als 1 van mijn honden losloopt en in contact komt met een andere hond, hoef ik dat maar te zeggen en er wordt doorgelopen zonder de andere hond verder nog een blik waardig te gunnen. Mijn honden spelen sowieso niet met vreemde honden, en ik geef ze inderdaad ook die kans niet al zouden ze het willen (geloof me, willen ze niet haha) ze komen alleen in contact met honden waarvan ik de eigenaar + andere hond ken, en zelfs dan gaat alles nog redelijk gestructureerd. Ze spelen overigens geweldig met elkaar. Met mijn jongste hond ga ik wel eens naar een losloopgebied. Alle honden die wij daar tegen komen worden sociaal benaderd, er wordt met een ruime boog om heen gelopen, als een andere hond wil snuffelen laat ze dit toe, zo niet, net zo prima en negeren ze elkaar. Zo zie ik het liefst hoe het onderling altijd tussen honden gaat, want dit is juist sociaal om te doen. Honden die op mijn hond af komen stormen, blijven aandringen tot spelen, niet luisteren naar de signalen die mijn hond daar vervolgens op geeft, zijn géén sociale honden en m.i géén honden die losgelaten moeten worden. 

Het is mij helaas onlangs overkomen op het strand. Mijn hond liep gewoon van ons weg, naar drie loslopen border collies. Die honden bleven wel in de buurt van hun baasje, ik hoorde geblaf, maar zag niet echt hoe er gespeeld werd want het was te ver van mij en ik was te hard bezig met al roepend de duinen in te lopen omdat dit de enige manier is om mijn hond terug te lokken: duidelijk maken dat ik een andere kant op ga... Het duurde jammer genoeg wel een tijdje voor ze eindelijk volgde.

Sindsdien durf ik mijn hond niet meer loslaten op het strand, zeker nu niet tijdens de vakantie, er zijn te veel andere honden. Ik vond haar gedrag gênant tov die andere eigenaar en ook ontgoochelend omdat ze de vorige keren wel luisterde naar mij toen ze twijfelde om op een hond af te stormen.

Wel net losgelaten in een soort weide waar geen ander levend wezen aanwezig was in een omgeving die ze niet kende, dan blijft ze wel dicht bij mij. Maar het strand kent ze zo goed, het is een open ruimte en ze is er soms overmoedig. Maar je hebt gelijk, op die manier hoort een hond niet los te lopen.

Wat ik mij wel afvraag: zou die onverschilligheid naar andere honden er bij jouw honden ook zijn waren ze alleen geweest? Dan kunnen ze eigenlijk nooit eens met een soortgenoot spelen, zoals eigenlijk het geval is bij mijn hond. Doe je een hond daar niet mee tekort waardoor je dat soort extreem wilde gedrag eigenlijk nog meer bevordert?

@ Marie.

Ik denk dat er veel nuances zijn. Heel veel interacties worden 'spel' genoemd terwijl ze dat niet zijn. Soms gaat het om afreageren van spanning, uitingen van onzekerheid of frustraties. Dan is spel geen spel, maar een uitlaatklep van opgekropte emoties. In dat geval gaat de andere hond niet als speelkameraad bekeken worden, maar als oplossing om eigen stress los te laten. Zolang die stress er niet uit kan, blijft je hond dan idd hyper naar de andere hond toe. 

Het zou kunnen dat, als je dan een andere manier kan vinden waarop je hond kan 'ontladen' (om er maar een woord op te plakken ), dat ze daarna beter bereikbaar is, zich kalmer voelt. 

Persoonlijk zou ik op zoek gaan naar een bezigheid waarin de hond er es echt alles kan/mag uitgooien en daarna in een ontspannen staat komt. Zodat je hond bereikbaarder wordt. 

En tegelijk proberen na te gaan wat die spanning steeds zo opdrijft en die triggers meer vermijden/managen/beperken. 

Als je op die manier kan bekomen dat de andere hond niet langer wordt gezien als een manier om zich af te reageren, dan kan het best zijn dat je hond wel fijn leert spelen en gaat rekening houden met de andere hond. 

Ik wil daarmee niet zeggen dat dit zo bij jouw hond is, gewoon dat je het eens vanuit die hoek zou kunnen bekijken, of dit jullie kan helpen. 

@Marie

Ik snap de gedachten van weglopen, heus. Maar ik zou dit in mijn situatie echt heel vervelend en frustrerend vinden. Ik heb 2 honden waarvan 1 echt haar ruimte wil. Ze is onzeker en dit neigt in uitvallen. Mijn andere hond wil ook liever haar ruimte en zeker aan de riem. Als jouw hond bij mijn (dan aangelijnde honden) kwam buurten, zou ik het echt niet prettig vinden als ik de eigenaar vervolgens zie weglopen. Want ik zit dan met 2 uitvallende honden, en dan nog 1 vreemde hond die niet naar zijn eigenaar gaat maar bij mij blijft.. Nu zullen mijn honden echt niet zomaar wat doen en ik kan ze redelijk onder controle houden, maar iemand alleen laten zitten met jouw hond vind ik niet kunnen. Juist wanneer ik zie dat eigenaren er alles aan doen om hun hond bij mij weg te halen heb ik er respect voor. Als het dan nog niet lukt dan is dat maar zo. 

Dan je vraag, nee dat zou niet anders zijn geweest. Mijn oudste hond is 6 jaar lang alleen geweest en heeft eigenlijk altijd al ruimte nodig gehad van andere honden, er is ook een periode geweest dat ze echt héél erg kon uitvallen bij elke hond die ze tegenkwam. En dat kwam dan met name door honden die niet luisterden. Want stel je eens voor: ik loop met mijn aangelijnde hond door het park en een loslopende hond komt op ons af. Eigenaar roept hond maar luistert niet. Hond blijft mijn hond irriteren en uitdagen. Mijn hond kijkt netjes weg en negeert (een duidelijk hondensignaal dat ze ruimte wil) hond negeert het en blijft doordrammen. Mijn hond gromt nu (een nog duidelijker signaal dat ze afstand wil) hond negeert het en blijft doorgaan. En dan valt mijn hond uit en corrigeert en snauwt flink. Pas dán gaat die andere hond weg. Mijn hond heeft na veel van dit soort situaties dus geleerd dat kalmerende signalen afgeven geen zin heeft, het wordt immers toch genegeerd. Dus kan ze maar beter meteen uitvallen want dat werkt tenminste. Zo dacht zij, en geef haar eens ongelijk. 

Gelukkig na lang en intensief oefenen is dit er zo goed als uit. Overigens is mijn oudste hond echt 100% te vertrouwen bij honden die ze kent. We hadden dus vorige week bezoek en de 12 weken oude pup heeft uren met mijn oudste hond in dezelfde ruimte gezeten. Ze houdt gewoon niet van vreemde opdringerige honden. 

Ik denk niet dat je je hond er tekort mee doet niet te kunnen spelen met andere honden. Straathonden 'spelen' ook niet met elkaar en als het wel zo is, is het dus vaak geen leuk spel. We vermenselijken het enorm. Het is nu eenmaal niet hond eigen om maar met alles en iedereen te willen spelen. Spelen kunnen mijn honden met mij, dit vinden ze leuk en is een perfecte uitlaatklep voor ze icm de vele sporten die we doen. Daar hebben ze geen andere honden voor nodig. 

Bedankt voor jullie reacties.

Wat dat weglopen betreft, ik had daar een dispuut over met mijn eigen man. Ik vertelde het hele verhaal nog niet.

Ik was nog niet erg op mijn hoede voor de 3 loslopende honden want die waren echt heel ver. Normaal gaat Billie er niet op af als er nog zo'n grote afstand tussen zit, ik lijn ook aan als ik merk dat de afstand te klein wordt. Maar dit keer lanceerde ze zich vanop grote afstand en bleef ze maar sprinten naar die honden in de verte, haar zelf achterna lopen duurt dan wel heel lang. Ik rende al roepend de duinen in en dat werkte eerst: ze keerde terug. Maar mijn man, die ook mee was, vond dat een belachelijke actie en ging de richting uit van onze hond en de andere honden. Helaas, toen Billie zag dat ik de enige was die in de duinen verdween en mijn man wel nog gewoon op het strand liep, in haar richting dan nog wel, keerde ze zich om en sprintte ze weer een heel eind terug naar die border collies (die ondertussen redelijk opgewonden aan het blaffen waren).

Ik was ervan overtuigd dat ik het probleem veel rapper had kunnen oplossen zonder mijn man of had mijn man me ook gevolgd richting duinen. Billie loopt veel sneller dan wij en zeker over zo'n afstand komen wij toch te laat als er zich echt  een probleem zou stellen. En ik weet uit ervaring dat Billie ons absoluut niet uit het oog wil verliezen, vandaar mijn verstop-poging in de duinen (wel terwijl ik haar bleef roepen).

Nu, ik besef dat het geen goede recall is als je je moet verstoppen om je hond terug te lokken. Veel werk nog aan de winkel dus.

Alaska's Finest, ik geloof je best dat 'spelen' soms een soort afreageren is, maar als ik mijn hond een beetje kan lezen, lijkt ze gewoon op een overenthousiaste kleuter zonder manieren en zonder aanvoelen dat de andere dat enthousiasme niet volledig deelt. Nooit had ik het gevoel dat er van haar kant angst of agressie bij kwam kijken, bevriende (puber)honden hoorde ik wel al grommen in haar richting omdat ze blijvend belaagd werden. Daarom dat haar 'spel'-gedrag mij zorgen baart en ik het ook zelden toelaat en als het toch gebeurt met die bevriende honden altijd onder toezicht en met de nodige time-outs.

Wat haar favoriete bezigheid betreft waardoor ze soms echt gelukkig thuiskomt: duin op en af lopen. Ze blijft in de duinen dichter in mijn buurt dan op het strand door het gebrek aan overzicht, maar ze rent graag als een klein kind naar de toppen om er vervolgens met duivelse vaart terug af te hollen. Als ze dat doet lijkt het wel alsof ze constant lacht (of zou dat ook een vermenselijking zijn). Op zo'n moment lijkt ze volstrekt gelukkig en ontspannen, zelfs de kraaien in de duinen kan ze dan soms negeren. Wel slecht voor haar gewrichten, dan heb je dat weer...

Verder laat ik haar veel snuffelen, zoeken en puzzelen, we gaan naar de hondenschool enz. Dat laatste vindt ze eigenlijk niet geweldig leuk en ze blijft daar vooral in het begin van de les heel fel trekken naar alle andere honden. Haar oefeningen doet ze wel goed, maar ik denk dat ze eerste een officieel brevet moet halen voor ze tot de hoopers toegelaten wordt.

Er zijn bij gelijk welke oefening in die school altijd wel een massa andere honden in de buurt (ook in andere groepen op naburige velden) waar ze niet heen mag en dat zorgt er toch voor dat ze nooit ontspant in de hondenschool.

Als we haar wel hebben toegelaten te spelen met andere honden, in de hondenweide bijvoorbeeld, dan is ze achteraf wel ontspannen. Ze slaapt dan achteraf meer, ze is rustiger en een 'aanval' na de hondenweide maakten wij nog nooit mee. Alleen zijn we al een paar maanden niet meer geweest omdat ik haar spel daar te ruw vind en ik schrik heb dat haar puppycredits langzaam opgebruikt raken...

Ik heb honden gehad die niet wilden of moeilijk tot spel over te halen zijn/waren met volstrekt vreemde honden.

Maar ik zie vaak genoeg op strand (of in een park) honden die dat heerlijk vinden, en dan is spel ook echt spel. Heb er nu ook zelf 1 die graag contact maakt met vreemde honden, en ze overhaalt om te spelen.

Ik heb wel de tijd genomen om te ontdekken hoe zij daarin stond (en hoe andere honden op haar reageerden), met name denk ik omdat ik dus honden heb gehad die wat minder behoefte hadden om door vreemde honden benaderd te worden en zelf niet snel speelden.

Onze jonge herder gebruikte in zijn pubertijd het spel om grenzen te ontdekken, maar vanwege toch wel zijn "looks" en lompe botte manier van "spel" was dat voor niemand goed. Honden durfden hem niet te corrigeren, werden angstig en hij leerde daar absoluut niets van (ja, dat hij indruk kon maken en de neiging tot opjagen), dus stond ik dat niet toe bij honden waarvan ik al gokte dat ze zachtaardig of wat angstig waren. En dat was dan domweg op tijd aanlijnen, afleiden en aandacht bij mij houden aanleren, wat bij een herder wat makkelijker is want negen van de tien keer zijn dat dus ook honden die op oudere leeftijd niet veel behoefte hebben om hallo tegen jan en alleman te gaan zeggen.

-

Bij Chara heb ik eigenlijk ook eerst op "safe" gespeeld, net als nu met Glory. Slechts met een beperkt aantal honden telkens aanzien hoe de contacten waren, maar zij waren natuurlijk geen pup pup meer maar al wat ouder en ontwikkeld.

En Chara rende toen ik haar alleen mee had ook ondanks een nee, richting een groep honden die met de baas speelden. Dat is iets wat ik vervelend vind (ik weet hoe het is als je met meerdere honden staat die niet allemaal staan te juichen bij vreemde honden), anderzijds, als je nooit loslaat kun je ook niet oefenen. En bij honden die gewoon jong en onbevangen zijn en niet van uit agressie op anderen afstieren vind ik het gewoon een proces waar je doorheen moet.

Overigens ben ik ook eens weggedraaid toen mijn vorige reu door een enorme reu werd benaderd.. met het idee dan creëer ik geen spanning en volgt hij.. dat was even een verkeerde inschatting. Die klapten op elkaar, en ik was de dichtst bij zijnde baas en trok ze uit elkaar, maar ik ga er dus nooit meer vanuit dat er niets gebeurd als je afstand neemt...

Dat is een van de redenen denk ik dat ik nog altijd niet geheel dingen op zijn beloop (durf) te laten met verschillende rassen en karakters die elkaar niet echt kennen.

Glory neem ik binnenkort eens mee met een wandelafspraak alleen met een vriendin en haar hond. Met Chara en die hond gaat dat heel goed, ben benieuwd wat voor energie Glory met zich mee draagt. Ik vind haar nu namelijk ook wat onbehouwen en lomp en happerig. Iets wat door onze eigen herder wel degelijk wordt gecorrigeerd, ze flikt het dus niet meer bij hem, maar wel bij Chara. Voor mij wel al een graadmeter dat als ze dit bij een soortgelijke onbekend grote hond gaat doen (ook een herder bijvoorbeeld) dat ze de kous flink op de kop gaat krijgen. En dat wil ik eigenlijk voorkomen met vreemde honden in losloopsituaties, omdat het soms verkeerd uit kan pakken qua angst.

Met Chara heb ik me nu trouwens ook opgegeven bij de hondenschool. En ze beheerst wel al veel commando's, maar ik heb echt geen idee hoe ze gaat reageren met andere honden erbij. Maar heb dat aangegeven bij de trainer en die zei "kom maar, en we zien wel of ze op dat niveau in kan stappen, zo niet dan niet"

Zo moet je er op een bepaald moment ook wel in gaan staan denk ik, anders kom je nooit verder.

We hebben iets gevonden dat werkt voor ons!! :)

Gisteren familiefeest gehad met alle 4 honden erbij. Wij waren er als eerste en zijn op het moment dat de andere honden toekwamen even met haar gaan wandelen om haar enthousiasme er uit te laten. Hierna heb ik ze bij mij aan de lijn gelaten tot ze volledig rustig was. 

Na een kwartiertje is ze gekalmeerd waardoor ik ze de lijn heb laten meeslepen om toch snel in te kunnen grijpen indien nodig. Wonder boven wonder ging ze even snuffelen en liet daarna de honden volledig met rust!! 

Na een uurtje hebben we ze af kunnen lijnen en kwam een van de honden haar uitnodigen om te spelen waar ze heel rustig op in ging en het was prachtig om te zien hoe goed ze nu reageerde en de grenzen respecteerde. 

Tegen het einde van de avond hebben we 1x moeten ingrijpen om ze kort aan te lijnen omdat ze weer even iets te enthousiast begon te worden, maar ze begreep dat ze rustig moest zijn en stopte onmiddellijk. 

Ze is na een tijdje zelfs gaan slapen 

We zijn dus super trots hoe goed ze het gedaan heeft!

Nog een fotootje van onze Raya (links) en haar nieuwe maatje :) 

Dat kan ik geloven!

Je mag ook trots zijn op jezelf, dat je bent blijven kijken en zoeken naar wat bij jouw hond past.