Kan een hond (pup) zelf bepalen hoeveel hij wil eten?

Eigenlijk bepaalt mijn poedel ook nogal zelf hoeveel zij eet. Ik geef een vaste hoeveelheid kvv (vlees uit de diepvries compleet), maar de brokken zijn eigenlijk onbeperkt. Eigenlijk eet ze niet echt veel, het vlees gaat er meestal vlotter in, maar soms laat ze het ook (even) staan, de brokken eet ze af en toe met mondjesmaat, er is niet altijd een lijn in te trekken wanneer en hoeveel. Ze was het zo gewoon van bij de fokker en ik veranderde het nog niet. Ik was wel van plan  meer structuur aan te brengen, maar dan zou ik telkens moeten wegnemen wat na 10 minuten niet op is zeker? Heb ik dus nog niet gedaan tot nu toe, haar gewicht was bij de laatste controle goed en voor mij lijkt dat op het zicht nog altijd prima.

Ik had het nog niet eerder vermeld hier want ik weet dat experten dat afraden, ook mijn dierenarts was niet voor die manier van voeden, al zei ze wel dat het gewicht perfect was. Ik wil dit dus niet perse verdedigen, al vind ik het wel gemakkelijk dat ze totaal niet gulzig is en ook de kat of andere honden zou laten mee-eten, of iedereen aan haar eten laat komen. Geen problemen met baknijd dus.

Nu zat ik te lezen op zo'n poedelforum en daar las ik:

Mijn moeder heeft ooit een middelslag poedel gehad (adoptiehond) en die bepaalde inderdaad zelf hoeveel en wanneer hij at. Met een Italiaans windhondje (ook een adoptiehond van mijn moeder) dezelfde ervaring. Plus een Duitse herder (asielhond) en mijn laatste labrador retriever (asielhond). Eén van mijn drie Duitse doggen (twee via stamboekopvang en één asielhond) bepaalde het ook zelf, de andere twee vonden het leuk eten te stelen. Ik had toen nog paarden waarvan sommige slordig hun brokken aten en veel morsten. De twee doggen (zusjes) aten de restjes wel op :). Toen werden ze inderdaad te dik... dus moesten ze op rantsoen. Die drie zijn overigens 12, 10 en 9 jaar geworden wat relatief oud is voor Duitse doggen. De jongste is aan een hersenbloeding overleden. Nu een Goldendoodle pup (Goldendoodle x Koningspoedel dus genetisch meer poedel dan Golden retriever). Misschien klopt het wel dat poedels hun voedingsbehoeften zelf beter kunnen regelen dan andere hondenrassen alhoewel mijn laatste labrador retriever dan weer een uitzondering op de regel is want juist labradors staan bekend als ' vreetzakken' (?)... En uitgerekend deze labrador, die ook oud is geworden, dus niet ...

Mijn volwassen grote poedel heeft zich bijna letterlijk dood gegeten aan de brokken. Zelf schuurdeur opengemaakt, nieuwe zak brokken opengescheurd en vreten maar. Met spoed naar de dierenarts waar operatief 2 kg brokken is verwijderd, want een maagscheuring dreigde.

Overigens heeft mijn poedel ook totaal geen baknijd, maar dat ligt niet aan het ras, want geen van mijn vele honden (diverse rassen) heeft ooit baknijd gehad.

Branco en Cindy: Was jouw poedel -voordat hij het voor elkaar kreeg de schuurdeur open te maken- het gewend om zelf zijn hoeveelheid eten en ook eetmomenten te bepalen? Of kreeg hij tot dat moment op vaste tijden een door jou bepaalde hoeveelheid? Is hij dan niet getriggerd geweest door het gegeven dat daar achter die schuurdeur zijn brokken lagen opgeslagen en heeft dat hem er niet toe gedreven dan maar in één keer heel veel te eten? Ik heb ze ook gehad, hoor ... honden die echt niet in staat waren om te doseren en zichzelf letterlijk zouden dood vreten. Die kregen op vaste tijden de hoeveelheid brokken (of vers vlees) die ze nodig hadden om gezond te blijven. Maar waar ik achter probeer te komen is of die (mogelijke) obsessie voor eten aangeleerd gedrag is omdat wij als mensen al bij pups beginnen te bepalen hoeveel, wat en wanneer ze mogen eten. Stel dat je dat niet zou doen dan kan het heel goed zijn dat het helemaal niet nodig is de brokken op een plek op te slaan waar de honden niet bij kunnen.

Honden met baknijd heb ik ook niet gehad. Wel een hond die zo slim was dat ze de andere hond afleidde en vervolgens in record tempo de bak van haar maatje leegat. Dat was er dus één die gedoseerd werd gevoerd ...

Als het niet rasgebonden is, zou het kunnen te maken hebben met hoe de fokker het hen gewoon heeft gemaakt?

De fokker zei mij 'croques à volonté' en daarnaast werd er mij een hoeveelheid vlees getoond die met de Franse slag was uitgeschept. Ik heb die nonchalante manier van voeden eigenlijk aangehouden, zonder problemen voorlopig.

Ze zou zich zeker nooit ziek eten, ze steelt zowat alles maar sokken en onderbroeken staan ver boven bijvoorbeeld haar zakje met hondensnoepjes ofzo. Daar probeert ze zelfs niet aan te geraken.

Al mijn honden kregen en krijgen inderdaad twee keer per dag een afgepaste hoeveelheid eten. Normaal gesproken kvv, maar mijn huidige honden zitten sinds een paar jaar (helaas) op dieetbrokken vanwege voedselallergie en nierfalen, waar ze het overigens heel goed op doen.

Al mijn honden waren en zijn gulzige eters. Jij voert ad libitum en dat gaat goed. Maar wat als je van soort brok verandert of vlees gaat geven, iets wat nieuw is en wellicht lekkerder?

In het verleden heb ik Berner Sennenhonden gefokt. Mijn pups kregen kvv en brokjes. Ze kregen wel vier maaltijden, maar mochten per maaltijd zoveel eten als ze lustten. Met zijn allen uit één of twee grote bakken. Als de bak leeg was vulde ik bij, er was dus geen strijd om voer. Ze stopten uit zichzelf met eten en waren prima op gewicht. Dit had ik wellicht kunnen voortzetten bij de pups die ik aanhield, maar met het geven van uitsluitend kvv is dat niet handig. Ik zie het voordeel van ad libitum voeren niet zo, al moet ik toegeven dat die spoedoperatie dan niet aan de orde was geweest. Aan de andere kant weet ik met mijn wijze van voeren vrijwel direct wanneer een hond zich niet lekker voelt. Als de etensbak helemaal of deels leeg blijft kan ik vrijwel zeker meteen naar de dierenarts, want dan is het goed mis.