Ik voel me gefaald

Hallo mede hondeneigenaren,

Ik heb even getwijfeld om mijn verhaal te doen. Maar ik moet het kwijt! We hebben sinds kort een labrador pup en voel me nu al gefaald als baasje. Het zit namelijk zo..  Onze lieverd is behoorlijk angstig buiten, terwijl ze binnen soms liever hapt dan speelt. Alles gaat momenteel moeizaam. Alles lijkt al mislukt. Wat in de eerste week goed ging, lijkt het 1.5 week later helemaal mis te gaan. Bench wilt ze niet meer in, waarschijnlijk te snel toe gegeven bij geblaf en gepiep. Wandelen vindt ze eng, vorige week hebben in dat korte rondje 3 honden naar haar geblaft, één van de eigenaren vond het nodig om te blijven staan, terwijl mijn pup steeds banger werd. Hoe ik het beste had kunnen handelen weet ik niet, maar wandelen doet ze niet meer graag. Dan hebben we het spelen en trainen nog, ook dat is van korte duur, voor ik het weet slaat ze door. Misschien in het begin te veel nee en FOEI gezegd als ze iets stouts deed? Ik weet het niet, wat ik wel weet is dat ze snel angstig en gestresst is en dat breekt mijn hart. Ik heb haar nooit met harde hand aangepakt en beloon haar bij goed gedrag. Puppycursus begint pas over 3 weken, maar het voelt nu al als te laat. Ik wist van mijn vorige labrador, dat ze als puppy pittig kunnen zijn, maar deze slaat echt door. Mijn vriend en ik zijn rustige mensen en geloven in het beloningssysteem en positieve aandacht, maar zelf dan kan ze doorslaan in flink happen. Wat hebben we mis gedaan? Want aan haar zelf ligt het niet, ik snap het gewoon niet. Vandaag heb ik ook een gedragstherapeut gemaild voor advies. Opgeven is geen optie, want ze heeft ook die geweldige lieve lompe labrador kant en wij zijn ergens de fout in gegaan, maar waar? Alles doen we met goede bedoelingen, maar het komt helaas niet binnen. We zijn nu een beetje radeloos.

Waarom zou je opgeven, het is toch een normale puppy als je jouw verhaal leest

Wandelen vinden veel puppy's eng.

Je hoeft niet ver te wandelen, het gaat er voornamelijk om dat je pup de wereld goed in zich kan opnemen en rustig wennen.

Wandelen komt later vanzelf wel.

Je bouwt steeds iets op, net wat je hondje aan kan.

Je pup zit in een dichte bench zo te lezen, waarom moet dan?

Kan je pup op een andere manier veilig in huis zitten, bv stukje afschermen als ze alleen moet zijn.

Het is ook redelijk normaal dat puppy's druk kunnen zijn, snel overprikkeld, bijten etc

Daarin is je pup niet anders dan een andere pup.

Probeer een beetje te doseren in wat je pup op een dag doet.

Komt je pup van een goede fokker, in huis opgegroeid?

Is de moeder van je hond een vriendelijke stabiele hond?

Hoe oud is de pup? Want wandelen is voor de meeste pups gewoon spannend, dat is vrij normaal. Mijn jongste durfde de eerste weken helemaal niet mee te lopen, dat is gewoon goedgekomen. Thuis is veilig, en een pup weet nog niet dat wandelen leuk is. Ik heb daarin gewoon altijd haar tempo gevolgd en na een week of twee wilde ze al een stukje verder. Mijn oudste heeft daar veel meer tijd voor nodig gehad trouwens, dus hoeveel tijd het kost hangt natuurlijk ook gewoon van de pup af. Bij andere honden tilde ik ze altijd gewoon even op, het wandelen was toch al spannend dus die andere honden konden wel wachten tot ze wat meer vertrouwen hadden buitenshuis.

Benches zijn natuurlijk ook gewoon stom voor veel pups. Als je die graag wil gebruiken zou ik gewoon opnieuw beginnen met rustig aanleren. Persoonlijk heb ik het na een week opgegeven, ik zag er zelf ook het nut niet van in, maar ik heb wel de mazzel dat ik geen sloper heb en dat ze ook gewoon rustig zonder bench alleen kan zijn (en als pup hoefde ze eigenlijk nooit alleen te zijn, dat scheelde ook). Happen is toch wel een beetje pup-eigen. Als pups enthousiast en wild worden gaan ze nog meer happen, dat is ook geen vreemd gedrag. Jullie pup klinkt wat mij betreft echt totaal niet als een abnormale pup, maar goed, dat is via het internet natuurlijk ook lastig in te schatten. Aan de hand van de omschrijving zou ik me niet veel zorgen maken in elk geval.

Ik denk dat jullie onzekerheid wellicht een groter probleem is dan het gedrag van de pup, maar het kan nooit kwaad om even iemand mee te laten kijken. Als jullie daar een beter gevoel van krijgen kan een goede gedragsdeskundige jullie vast wel wat steun bieden! Of het nog even drie weken aankijken en tijd geven tot de puppycursus, vermoedelijk staat er dan al een heel andere pup hoor!

Ze is nog heel jong begrijp ik. Op zich lees ik niets vreemds aan het gedrag van de pup.

Inderdaad niet teveel neeen en foeien, een pup is niet stout maar moet nog leren wat de mens wil en niet wil. Probeer om te voorkomen dat de pup in de fout gaat. Natuurlijk is dat niet altijd mogelijk, maar als er dan toch iets gebeurd wat je niet wil, negeer het gedrag en haal de pup uit de situatie, zo ontspannen mogelijk.

Spelen is ook iets wat niet altijd meteen gesnapt wordt door een pup, ik zou het heel kort houden qua wilde spelletjes, en vooral op hersenwerkjes inzetten.

Hier nog een interessante link over puppies en jonge honden

De puppy en de jonge hond - Honden Encylopedie (hondenpage.com)

Dus nee, je hebt niet gefaald,  het is aftasten wat voor jou en de pup goed werkt, en jullie zijn ook nog in het begin van het proces om aan elkaar te wennen.

Ik vind het overigens juist goed dat je de pup niet hebt laten piepen in de bench. Als een pup leert dat zijn mens ook naar hem luisterd, zal dat vertrouwen opbouwen en dat is alleen maar goed. 

Was de hond bij de fokker goed gesocialiseerd? Kan goed zijn hoor dat hij door die andere honden angstig geworden is. Ik zou proberen op rustige tijden en plekken naar buiten te gaan zodat hij rustig weer wat vertrouwen gaat krijgen dat het buiten wandelen ook leuk kan zijn.

Beste Sylvia,

Waar haal je uit dat de bench dicht zat? Die is namelijk nooit dicht geweest, als alleen even trainen, ze ziet het niet meer als een veilige plek om te rusten. In haar mandje, die ze zelf opzoekt is ze snel weer uit haar slaap. Ik geef ook aan dat "opgeven geen optie is!" Maar herken wel het verschil tussen bijten van baldadigheid of door stress, ik wil terwille van onze pup weten waar het vandaag komt. Doseren doen we al, want het is niet leuk om een pup over de zeik te zien gaan.

Tevens komt ze van een goede fokker en een stabiele lieve moeder. 

Oh nou sorry voor het reageren hoor 

Ohh.. Zo bedoelde ik mijn bericht ook niet. Maar opgeven staat niet in mijn woordenboek. Ik snap dat puppy's bijten, maar ik zie duidelijk verschil tussen bijten uit onwetendheid of door stress en dat maakt mij onzeker

Beste Dorby,

Ze komt van een goede fokker van een super lieve moeder. Alleen zijn haar broertjes en zusjes een week eerder naar hun gouden mand gegaan. Of ze haar tien voldoende aandacht hebben gegeven, weet ik natuurlijk niet zeker.

Ik snap wat je zegt, alleen ik zie duidelijk stress bij haar in haar houding en dat vind ik erg om te zien, vooral omdat het mij niet lukt om het weg te nemen. Ook wanneer ze heel moe is, maar haar rust niet neemt, wat ze hard nodig heeft. 

Thnx voor je link 

Dan zou ik de fokker eerder bellen dan een gedragstherapeut. Een goede fokker kan je advies geven wat je moet doen.  Heb je contact met de baasjes van de nestgenootjes van je pup? dan kan je ervaringen uitwisselen, altijd fijn.

Als ik het goed begrijp heb je je hond 2,5 weken, dan is de pup nu een week of 11.? Dan komt er weer een angstfase aan en ja dan vertonen pupjes dit gedrag.

Gewoon doorgaan zoals je doet, dan komt het allemaal,goed. Ga ook bv met je pup op schoot ergens op een rustjg plekje buiten zitten, zodat je pup op een vertrouwde manier kan kennismaken met de buitenwereld, en laat dan vooral niet iedereen aan je pup zitten als de pUp dit niet leuk vindt. Dwing een angstige hond nergens toe, laat het hem zelf ontdekken, ga zelf naar dingen toe die je hond eng vindt, raak het voorwerp aan en zeg, kijk eens, leuk he. En dan loop je weer verder. 

En nog een advies, als je hondje echt angstig is, aai dan niet te vaak over zijn kop heen. Kijk of je hond dat leuk vindt. Veel angstige honden voelen dat als  bedreiging, dat zie je aan het terugtrekken van de kop, een staartje dat naar beneden gaat en of oortjes die naar achteren worden getrokken. Ga je dan toch door, dan is happen het gevolg, want dan stop je wel.

Hoihoi! Ik herken dit zo! Wij hebben precies hetzelfde gevoel gehad na een paar weken met onze labrador in huis. Doen we het wel goed, dit klopt toch niet, wat doen we fout als hij nu al zo gestresst/druk/over zn toeren is?? Heel herkenbare vragen allemaal!

Wij hebben ook een gedragstherapeut laten meekijken, die heeft ons toen zo gerust gesteld! Het feit dat iemand anders meekeek, naar dezelfde pup keek en zei: want een leuk beestje! Vanaf dat moment ben ik zelf ook gaan proberen anders te kijken naar zijn gedrag en dus vaker te denken: oh boef, tijd voor rust/slapen/uitdaging/knagen/spelof wat ik dan ook dacht dat hij op dat moment nodig had. In plaats van: oh nee foute boel! Dat hielp al heel erg. 

Ik lees dat het voor jullie niet de eerste pup is, dat was het voor ons wel. Maar ik heb van die periode geleerd: elke pup is anders. En een heleboel goedbedoelde boeken/adviezen etc zijn dus niet van toepassing op elke pup. Het is een hele zoektocht om te kijken wat de goede tactiek en aanpak is voor jullie lab, wat heeft zij nodig? Dat kan wel eens heel goed anders zijn dan alle andere pups die je hebt gehad. Wij zijn inmiddels bijna een jaar verder en hebben het nog steeds niet altijd bij het goede eind, maar zijn al stukken verder.

Wat maakt dat je denkt dat jullie pup uit stress bijt? Ik probeerde in het begin heel erg naar zijn signalen te kijken maar maakte mezelf daar ook soms gek mee (ohnee hij hijgt nu al weer, is hij gestresst? / Oei hij gaat heel erg graven op de vloer of tapijt, is ie verveeld? Dat soort dingen) Ik trok werkelijk alles in twijfel en legde de schuld bij mezelf. Ik ben nu ook al wel van mening dat het niet zo zwart wit is. Sommige pups zijn gewoon de gekheid zelve, het is denk ik sterk afhankelijk van het karakter, jouw blik erop(wat ik te druk vind vindt een ander misschien wel speels), en de reactie daarop.

Onze lab was als pup een hele dappere dodo, die niets of niemand eng vond (behalve in de angst fase toen zagen we het wel zo nu en dan) maar hij vond alles maar dan ook echt alles leuk. Wandelen ging daarom vrij snel wel goed in die zin dat hij graag meeging, maar bij hem was (en is) het trekgedrag meer een aandachtspunt. Zoals ik het bij jou lees is het bij jullie andersom. Wat de rest ook al zegt: rustig aan. Al kom je maar 5 meter van huis af. Dat is ook oke, als zij zich daar nog goed bij voelt prima toch. Als ze bij de socialisatie dingen spannend vind kan het helpen om wat meer afstand te nemen en zelf door de knieën te gaan zodat ze zeg maar tussen je benen kan schuilen. Dat hebben wij geleerd op puppycursus. Socialisatie betekent niet dat ze perse overal zich vrij moeten rondbrengen maar mag ook gewoon zijn dat je eerst op een afstandje toekijkt en op die manier de wereld ontdekt.

Maar goed ongelofelijke stuiterbal len zijn het zeker! Van wat ik lees gaat er niets mis. Ja het kan zijn dat ze soms gestresst is omdat ze het buiten te spannend vond; ja het kan zijn dat ze niet graag in de bench meer gaat maar liever ergens anders ligt; ja misschien slaapt zij maar heel kort de komende tijd.. zou allemaal best kunnen! Maar dat hoeft echt niet te betekenen dat het helemaal mis is gegaan. En zelfs als het mis is gegaan, dan kun je dat toch altijd nog wel ombuigen naar wat je wel wilt.

Hopelijk kan de gt jullie ook geruststellen en/of advies geven zoals dat bij ons ook is gegaan. 

Zet hem op daaro! Als je zelf al de instelling hebt dat opgeven geen optie is dan moet het goed komen! Is bij ons ook (bijna) gelukt nu hij 11 maanden is. In huis gaat het super, buiten steeds beter, beide nog wel met vallen en opstaan. 

Ik heb dus 2 keer het verhaal van TS gelezen, maar ik vind niks en absoluut niks dat als "abnormaal puppy gedrag" geklasseerd kan worden. 

- Een jonge pup van ongeveer 11 weken (?) hapt.. Tja, pups ontdekken de wereld met hun bekje. Kent jouw pup zijn bijtrem nog niet? Leer hem het dan (maar normaal gezien leren ze dat al met hun zusjes en broertjes):

https://www.doggo.nl/artikelen/opvoeding-van-een-hond/puppy-bijten-afleren/

- Pup wandelt niet graag want hij vindt de grote wereld rond hem eng. Bon, online kan je veel info vinden waarom het helemaal normaal gedrag voor de pup is. Bvb:

https://www.beestig.be/waarom-wil-mijn-puppy-niet-mee-wandelen

- Je kan niet lang met je pup van 11 weken spelen en trainen, want hij "slaat door".. Wel, pups (en zelfs puber honden) kunnen zich nog niet beheersen alsook zich langer dan enkele minuten op iets concentreren. De training sessies met pups zijn altijd van korte duur. 

- Je pup heeft hekel aan zijn bench. Tja, ik zou het ook niet leuk vinden. Benches zijn niet voor elke hond bestemd. Probeer het dan maar eens zonder de bench. 

Dus neen, je bent zeker niet gefaald. Maar ik zou mssn wel op zoek gaan naar iets meer informatie over pups, hun psychologie en gedrag. Dit kan ook helpen om je van jouw eigen onzekerheden ivm zijn opvoeding te verlossen..

Dank jullie wel!! 

Hoofdje aaien doen we niet, wel in haar liesje en dat vindt ze heerlijk (snap ik) 

Het is gewoon even wennen en zoeken. Afgelopen jaar heb ik een lab in laten slapen op 13 jarige leeftijd. We zijn van een rustige lobbes naar een levendige pup gegaan die nog moet leren. Onze oude lab was ook een pittige mafkees, maar vond alles gezellig, met deze moet ik gewoon rustiger aan gaan doen. 

Het wat Carlien goed zegt, ik let denk ik te veel op signalen let in combi met mijn onzekerheid, omdat je het goed wilt doen en heb te veel gegoogled, wasrdoor je het helmaal niet meer weet. is ook de reden waarom ik een gt heb gemaild, zodat ik er van kan leren en misschien een bevestiging dat we het goed doen. 

Ik ben afgelopen jaar van mijn 13,5 jarige teckel naar een 9 weken oude stuiterbal gegaan en ik snap je onzekerheid. Het is zo'n verschil! Je oude hond had je waarschijnlijk, net als ik, één blik nodig en je wist dit al. Je pup moet alles nog ontdekken en leren, en jullie band moet groeien. Als je nu terugdenkt aan je vorige hond, die band was we ook niet ineens, en het met één blik weten wat er is of wat te doen, heeft tijd nodig gehad. 

Ik lees in je berichtje geen onherkenbare dingen, of problematiek die niet op te lossen is. Ze toont normaal puppen gedrag, alleen ben je dat niet meer gewend na je oude lobbes. Wandelen was hier ook eng en spannend, net als andere honden. Neem de tijd, neem haar in bescherming en bevestig haar zelfvertrouwen op de momenten dat het goed gaat. De bench training rustig oppakken, of anders oplossen. Hier ben ik snel over gegaan naar een puppy ren, vind ze zoveel prettiger dan de bench! Het happen zal echt af gaan nemen en leer haar inderdaad de bijtrem aan. Als je het idee hebt dat ze bijt vanwege overprikkeld zijn: met een kong pindakaas of lekker bot op de plaats tot rust laten komen. 

Je kan dit! Echt het komt goed. Ik zit hier nu met mijn 7 maanden oude pup die het geweldig doet. Je moet alleen elkaar helemaal aftasten en leren kennen, en dat is wennen na jarenlang lief en leed en één blik nodig hebben met je oude vorige lobbes.

Je hebt te maken met een onzekere pup :)…. Er is niks mis mee! T hoort allemaal bij en er is niks mis met je hondje? Weet toen wij voor het eerst gingen wandelen…. Werd hij door mega waakse agressive honden toegeblaft… nou meneer durfde totaal niet meer op pad… toch maar Mee getrokken maar naar minder drukke plek gegaan… en hij is altijd los geweest… dat ging goed. Toen t beter ging gingen we steeds meer drukte opzoeken en andere omgevingen… in t begin is allemaal spannend… nieuwe eigenaren ineens…. Nieuwe omgeving… ineens komen er honden? Dat kende ze niet zo alleen familie…. Eerste paar weken is t mega spannend voor zo’n kleintje….t komt goed! Zoek wat minder drukke plekken op en doe niet te lange rondjes… na een tijdje ging alles weer goed… 

Dan heeft ze in elk geval een goede basis lijkt het, en dat is al een voordeel.

Denk dat het tijd nodig heeft voor haar om te weten waar ze aan toe is in haar nieuwe omgeving, haar nieuwe huis, de nieuwe mensen. Ze kent je nog niet goed genoeg dat je stress bij haar kan wegnemen. Komt vast goed.

Is er iets afgesproken met die gedragsdeskundige? Op zich vind ik het wel een goed idee om iemand mee te laten kijken, maar aan de andere kant mag iedereen zich zo noemen, en dan zouden er ook adviezen gegeven kunnen worden die meer kwaad dan goed doen. Ik zou dus wel controleren welke opleiding er gedaan is, en hoe de kennis in de praktijk omgezet wordt.

T is een pup, zoals ik lees doet die alles wat een pup gewoon doet.

Laat 't wandelen e en voor wat het is als de pup het eng vindt. Ga gewoon de deur uit en laat de pup op haar eigen tempo de buurt ontdekken zonder verplicht te wandelen. Gewoon de neus achterna laten gaan.

Vreemde honden hoeft je pup niks mee, links laten liggen en met een boog omheen. Jij wilt toch zelf ook niet met elke vreemde persoon neus aan neus staan? 

Enkel honden waarvan jij vindt dat ze stabiel in gedrag zijn, misschien kennissen, familie waar je veel mee optrekt en waarmee je pup ook veel mee zal samen zijn, dat is leuk als het een stabiele combi is.

Trainingsmomentjes kort houden één keer succes een oefening uitvoeren is stoppen zo is mij altijd geleerd. Ga je door, komt de fout en sluit je samen teleurgesteld af.

Daarnaast is het ook nog een pup, die hoeft echt niet gelijk alles te kunnen, ga mee op het tempo van de pup en zo doe je dat eigenlijk gewoon met alles.

Veel bijten? Probeer wat te kauwen aan te bieden, gedroogde runderoor, herten oor of iets anders waar ze lekker lang mee bezig kan zijn.

Ook ik herken me compleet in dit verhaal. En nu met een 16 weken oude pup heb ik veelal nog het gevoel dat ik faal, dat het een foute beslissing is om een pup in het gezin te brengen.

Anderzijds zie ik dagelijks progressie, minimale stapjes, maar het zijn stapjes vooruit. 

Onze pup stond ook dag en nacht in de 'aan-en-bijten-maar' stand, maar nu hij zijn plas goed op kan houden merk ik dat hij af en toe zijn rust overdag vindt door gewoon lekker wat te kauwen of te slapen op een beschut plekje.

Heb geduld... dat probeer ik ook haha