Loop / schop soms per ongeluk tegen hond

Beste allemaal,

Ik ben nieuw hier en heb geprobeerd via de zoekfunctie een soortgelijke vraag / topic te vinden, maar het lijkt alsof de zoekfunctie niet werkt.

De titel doet misschien erger vermoeden dan het is, maar ik zit behoorlijk met het volgende. We hebben een pup van 15 weken. Naar wat ik weet is het een echte pup, met dito bijtgedrag, energieniveau en (on)gehoorzaamheid :)
De laatste dagen komt het steeds vaker voor dat tijdens buitenwandelingen, of zelfs hier in huis rondlopen dat de pup ineens voor mijn benen springt (soms speels, soms om mij de weg te blokkeren zo lijkt het). Vanwege mijn lengte (+2 meter) zijn mijn benen soms al in beweging met als gevolg dat ik de pup dan tegen zijn hoofd/lijf tik. Ik probeer hier zo goed mogelijk op te letten, ik wil 'm zeker geen pijn doen. Het lijkt ook alsof het hem niet zoveel doet, maar ik wil zeker niet iets bewerkstelligen wat in een latere fase wel nog vervelend kan worden.

Wat ik dan vooral afvraag, is waarom hij voor mijn benen springt op de weg te blokkeren. Het gebeurt vooral gewoon tijdens het wandelen, hij loopt dan netjes naast mij en hop... ineens voor mijn benen stilstaan.

Alvast dank voor uw reacties.

Och herkenbaar! Ze zijn zo lomp he.

Ik loop er ook vaak tegen of op als ze klein zijn, ter compensatie kegelen zij mij eenmaal volwassen wel minstens 1 keer in hun leven omver B)

Ze ondervinden er hier in alle geval niets van op latere leeftijd, ik ga er ook niet speciaal op letten, als ze me voor de voeten lopen, dan loop ik er tegen. Ze leren wel rekening te houden met mij en aan de kant gaan.

Dank voor uw reactie. Dat is het ook een beetje, gewoon lomp haha. Ik snap niet waarom hij ineens besluit om mijn beweging te hinderen. Maar als ik buiten wandel krijg ik soms het gevoel als mensen mij (zouden) zien, dat ik bewust een afstandsschot met mijn pup probeer te maken :)

Nessa doet dit ook, hoewel het nu een stuk minder gebeurt dan de eerste paar maanden. Ik had het idee dat ze het niet expres deed, maar gewoon heel graag naar iets interessants wilde wat toevallig aan de andere kant van mij was. Ze slingerde het liefst steeds van links naar rechts, maar is daar nu rustiger in.

Joost, wat heb je voor Pup/ras...groot of klein ras ? Grote rassen zijn als pups stuiterballen....lange benen heb je , ik ben niet zo groot maar heb het heel wat mee moeten maken dat er opeens een hond voor mijn voeten loopt en ik dan maar een hink-stap-sprong sprong maakte, op den duur voelt de hond het aan, oppassen want baasje struikeld ...zomaar over me heen, en een keer een botsing krijgt de hond niets van, moet niet te vaak gebeuren...

Joost, ik heb even bij je profiel gekeken en zie dat je hier nieuw bent, wees welkom..

Dank voor de reacties! Het is een kruising Wetterhoun/Stabij. Lekker actief ras!

Ik merk voornamelijk dat in de namiddag hij een ongeleid projectiel is. ‘S Ochtends en ‘s avonds wandelen we (soms flink, soms snuffelend) zonder problemen, maar in de middag is hij gewoon onhandig aanwezig.

Die ik nu heb? Die vind soms dat ie genoeg gedaan heeft voor zijn beloning of hij wilt er juist eentje. Gezien ie niet kan roepen in mensentaal? Krijg je dat dus. Gedrag komt ook weleens voor bij super enthousiasme voor iets.

Ik heb dat weleens gehad toen mijn eigen hond nog leefde dat iemand tegen mij riep He je moet je hond niet trappen maar zij kon opeens stil gaan staan als ze iets spannends zag en als ik dan niet oplette liep ik tegen haar op.

Heb nu een oppashond met een eigen wil buiten qua zijn neus volgen. Stopt opeens voor een geurtje of loopt opeens vlak voor mij langs als hij interessant luchtje oppikt. In zijn kop moet hij daar direct heen en dat ik daar loop doet er blijkbaar niet doe. Val af en toe half over hem heen. En het is niet dat ik hem niet zie want zijn schofthoogte is 65 cm. Combinatie van lompheid en neus volgen.

Is hier ook wel eens gebeurd. Meneer loopt mij overal achterna en dan komt het wel eens voor dat ik haast op een pootje sta. Maar hij is inmiddels 9 maanden en het word minder! 

Ach, dat gebeurt mij nog steeds wel af en toe hoor  als pup wil je meestal zo dicht mogelijk bij je baasje zijn, met als gevolg dat Luna soms letterlijk voor me ging zitten of lopen als ik het net even niet door had. En nu nog steeds als ze in de gang staat te stuiteren omdat we gaan wandelen en ik de halsband om wil doen en ze net op een ongelukkige plek blijft staan (draai ik me om, sta ik op d'r pootje ofzo). Of als ze ineens mídden op de stoep gaat zitten om te krabben en ik over haar heen struikel  ik voel me altijd heel schuldig en zeg 10x sorry Luna! maar dan staat ze blij te kwispelen en denk ik 'ah, valt mee'. Zolang ze niet piept omdat het pijn doet zal het wel goed zijn 

Honden hebben soms gewoon een bord voor hun kop en gaan gewoon linea recta naar hun 'doel', of jij het nu bent of een andere hond of mens of wat dan ook, ze letten soms gewoon nergens meer op. Dus ook niet op hun baasje. Dan krijg je dit. Nou ja, so be it dan. Misschien leren ze er iets van denk ik dan maar