Waarom kiest volwassen hond voor evt. confrontatie

Ik lees er hier ook vaak over, uitval gedrag, vanuit onzekerheid of om wat voor reden dan ook.

Bij eigen honden speel ik redelijk vaak in op gedrag of tegenreactie die ik niet wil hebben, dat doe ik al jaren omdat ik geen kleintjes had.

Toch blijf ik me dan verbazen over honden én eigenaren van die honden dat ze bepaalde reacties niet op pakken, indammen of dat die honden zelf gewoon niet aan zelfbehoud doen door niet een grote tegenstander uit te kiezen als onderwerp van frustratie.

Uitvallen terwijl er een riem aan hangt, het zij zo en is ook deels nog te verklaren. Ze voelen zich of bedreigt of gesterkt omdat die connectie met baas er nog is.

Gisteren had ik echter echt een moment.. hoe dan en waarom. De bewuste uitvallende kleine hond had keus. Links verder en net gepasseerd voor hun huis en hekje een jonge kleinere hond (ca. 1 jaar nu)

Rechts was ik voorbij gegaan aan de overkant, met 2 honden van ca. 60+ cm en eentje van ca 40 cm. Dus drie.

Ik had geen grom, blaf of wat dan ook gehoord, meneer met cocker had ik wat contact mee gehad in voorbij gaan, op een leuke manier. 

Waar ik oversteek om naar de achterkant van mijn huis te gaan, moeten mijn honden altijd even wachten zodat we gezanmelijk over kunnen steken.

Alledrie even aandacht op mij, even wachten en dan steken we over, vind ik gewoon belangrijk. 

Zie ik in mijn ooghoek gedoe, mensen wat roepen en iets aan komen zetten.

Kat, cocker...nee de york voor de zoveelste keer los op mijn honden af over de straat heen..

En dat bedoel ik dus met dat ik het niet snap. Als hij voor de leuk contact wilde maken stond er op links een jong vriendelijk leuk hondje.

Maar nee, x 5 ondertussen stiert hij los op mijn honden af. Waarvan 2 ongeveer 5x zijn lengte zijn en de kleinste 2x zijn lengte.

WAAROM? Met passeren was er absoluut geen contact geweest, we wisten niet dat die hond buiten liep. We waren al honderden meters verwijderd van zijn huis toen de hond ineens aan kwam zetten.

En daarbij.. hij komt ook niet leuk aanzetten, want gaat op bepaald moment lopen grommen en confrontatie zoeken.

Nu was ik blij dat ik hem weer zag komen en mijn honden dat dus eigenlijk niet door hadden.. maar ik ga gewoon mijn hand er niet voor in het vuur steken dat als ik het te laat zie, en hij stort zich tussen drie aangelijnde honden dat er niets gebeurd qua reactie.

Dat vind ik wel eens irritant..en ik snap zo'n hond dus ook niet. Deze is nu al een aantal keren redelijk dichtbij gekomen, lijntje losgelaten door baas etc.. en ik moest echt wel mijn honden aanspreken op niet terug reageren om die controle erover te houden.

Die hond zou nu toch wel min of meer op de klompen aan kunnen voelen dat hij geen warm welkom krijgt vanwege zijn uiterst provocerende gedrag, en toch als hij de kans krijgt neemt hij die.

Ik hoop op eerlijke reacties en ook zelf reflectie. Soms krijg ik als ik dit wel eens opmerk dooddoeners als "als jouw honden daar niet mee om kunnen gaan is dat jouw probleem"  

Met name op openbare weg waar alles aan de lijn zou moeten zijn vind ik dat soms zo'n dooddoener.. we zijn toch allemaal zelf verantwoordelijk te houden voor gedrag van onze eigen honden, en dat de reactie van de ene hond op een ander weer reactie uit kan lokken.

Yorkies zijn enorme honden in een klein lijfje. Helaas weet de york dit zelf niet. Veel yorkies vertonen dit gedrag, helaas is het ook yorkies duur komen te staan. de baas van de york is fout, de hond loopt los, en stormt op jouw honden af. 

Toch als jouw honden de york beschadigen kan je aansprakelijk worden gesteld, dat wordt dan misschien een rechtzaak . Allemaal ellende

Hulde aan jouw opvoeding en jouw honden dat dit goed afliep.

Ik zou wel een gesprek aangaan met de york eigenaar om deze te waarschuwen.

Een aantal jaten geleden is hier een york doodgebeten door een staff. Schuld lag 100% bij de york. Die vloog op de staff af en ja dan zegt een staff blijf uit mijn buurt. Een zo kleine hond heeft maar een kleine hap of klap nodig..... dit zou ik de eigenaren van de york vertellen. Want, links om of rechtsom, je wilt dit niet hebben, 

Goeie vraag en eerlijk gezegd snap ik ook niet waarom de hond er niet voor kiest om als hij de keuze heeft gewoon uit de weg te blijven. Aanval is de beste verdediging oid?

Mijn eigen ervaring met keffers is wel dat bij mijn eerste hond, duitse herder, zulk gedrag volkomen genegeerd werd, ze deed dan alsof het keffertje niet bestond. Terwijl op wat grotere honden wel gereageerd werd, we liepen een keer ergens, zij aan de lijn, toen er een buurman met zijn loslopende bordercollie luid blaffend op ons afstormde en een schermutseling begon. De reaktie van de buurman was mijn hond te slaan met zijn paraplu, ipv zijn hond te pakken en excuses aan te bieden. Ik brul bijna nooit maar toen moest ik wel. Het is ook nooit meer goedgekomen tussen ons haha.

Ook Lola mijn vorige hond, herplaatser, formaat herder, stond ver boven uitvallende keffers.

Met Jenna is het anders zij zou wel niets doen maar zou zelf ook helemaal uit haar plaat gaan als een kleine hond haar keffend zou benaderen. Zij heeft vanaf het begin dat ik haar had uitgevallen naar andere honden, duidelijk ook angst, ze huil blafte dan ook vaak, pas na een paar jaar ben ik er achter gekomen dat ook haar zicht meespeelt, ze kond gewoon niet precies zien wat er gebeurde op een afstand, vandaar dat ze blafte naar andere honden, kinderen en rolkoffertjes, ze kon het niet plaatsen. 

Uiteraard houd,of liever hield,ze is al heel oud en komt nauwelijks nog aan wandelen toe, ik haar altijd aan de lijn, ook al vanwege haar jachtinstinkt, en maakte dan altijd afstand.

Confrontaties heb je hier gelukkig praktisch nooit, hier loopt iedere hond aan de lijn en men gaat elkaar uit de weg, of vraagt of contact met elkaar een goed idee is. Toch wel een erg groot voordeel dat hier (Nedersaksen) een hondenhoudbewijs plicht is. Je merkt echt verschil.

Maar de york haar baasje snap ik dan helemaal niet. Niet alleen zijn hond is in gevaar, maar ook jouw honden, wat als ze toch van zich af gaan bijten en er gebeurd een ongeluk en ze worden in beslag genomen oid. 

Het probleem met keffertjes is vaak oorspronkelijk door hun eigenaren gecreëerd. Ze genieten namelijk geen fatsoenlijke opvoeding. Er wordt veel meer toegelaten en getolereerd, omdat het ... een "kleintje" is.

Een duitse dog, die moet je opvoeden, want als hij groot is, dan mag hij niet trekken/ blaffen/ uitvallen/ springen en noem het maar op. Maar een yorkie mag dat allemaal, hij kan toch niet veel kwaad doen. Dat is de logica..

Dikwijls zijn dat ook honden van senioren, en ze vinden het helemaal niet de moeite waard om hun hond iets te leren. Alles wat zo'n keffertje moet is... "gewoon zijn" 

Botty is dus zo een kremling aan de lijn, hihi. We hebben het grotendeels onder controle en als het gebeurd? Krijgen hem ook weer snel uit die gekkigheid inmiddels. Los flikt ie het ook nog soms sporadisch om op een andere hond af te stormen. Die dingen kosten tijd, we doen hier niet aan gekke hulpmiddelen en dwang. Gebeurd ook meestal als de andere hond zich schrap zet, wij zien de voorkant niet met het wandelen. Als het gebeurd? Heeft de andere hond een bepaalde houding of neigt naar hem toe te gaan. Als de andere hond zich namelijk bezighoud met andere dingen? Gebeurd het ook niet, ondanks dat hij ze al gezien heeft.

Wat ik bij hem hoofdzakelijk heb gemerkt? Dat het gewoon een enorme schijterd is. Hij heeft de tactiek verzonnen om als een psycho in de riem te gaan hangen of erop af te denderen in de hoop dat de andere partij dusdanig onder de indruk is, dat ze het wel uit hun hoofd laten hem aan te vallen. Als een andere hond 1 grom geeft? Is namelijk heel snel weer weg, groot, klein of middel. Vaak merk je ook dat wat kleinere honden een hele grote waffel hebben. Dat is begrijpelijk dat hebben wij immers ook. Soms ligt het ook aan de eigenaar, die al begint te zweten bij het zien van een grotere hond of kleinere hond. Honden pakken dat angst gevoel feilloos op en schieten in de verdediging. Dan heb je ook nog te maken met het karakter, de ene hond is de andere niet. Soms kun je op je kop gaan staan stuiteren maar komt die zelfverzekerdheid niet of zijn ze juist super zelf verzekerd. 9 van 10 is een reactieve hond, onzeker. Vaak helpt het ook om ze verwelkomen met je stem die "op af denderaars" Iets wat ik vaak doe want soms gebeurd het mij ook weleens dat er ineens eentje pal voor hem staat uit het niets. Spanning is gelijk weg dan.

Dat de riem soms los schiet? Dat gebeurd iedereen weleens en dat is voor elke partij is dat zenuwslopend. Dat mensen honden loslaten waar ze niet los mogen? Vind ik ook echt heel vervelend. Je zal maar net een hond hebben die wel gelijk ergens inhangt. Loop je ook niet lekker meer door de buurt, niet goed voor de hond maar ook niet voor de eigenaar.

Al met al kun je beter elkaar een beetje helpen op een niet betweterige manier. Sommige hoef je niet mee in gesprek  de zogenaamde "Ik heb kak aan alles" volk maar gelukkig zijn dat er maar weinig.

En om alles nog korter samen te vatten? Heb je fight or flight, zo moet je het een beetje zien. Het gedrag wat wij ook vertonen.

Ten eerste: helemaal eens met Ientje: de eigenaar van de Yorkie zit fout. Het lijkt me erg vervelend voor je dat je hier herhaaldelijk mee te maken hebt en dat de eigenaar van de Yorkie hardleers is.

Waarom de Yorkie het doet? Ik denk dat de verklaring grotendeels zit in angst. Hij ziet iets dat hij eng vindt. Grote hond. AAH! GAAN! Ik denk niet dat ze er op dat moment nog al te veel bij nadenken, qua lijfbehoud. Net alsof ze het formaat en krachtverschil niet kunnen inschatten.

Ik maak regelmatig mee dat honden naar mijn hond uitvallen (1 op de 5 honden schat ik in; op de training wilde de hondentrainer graag dat ik meedeed, want dan 'konden de andere mensen oefenen') en het ras en het formaat maakt daarbij niet uit. Iedere hond kan uitvallen en ik vermoed dus grotendeels vanuit angst. Ook grote honden kunnen immers onzeker zijn.

Wat Dobry en Anouk ook zeggen: iets wat je eng vindt kan je uit de weg gaan (flight), of je gaat er juist op af (fight) (derde optie: dichtklappen (freeze)). In het geval van uitvallende honden is het gedrag wat ze laten zien vaak fight. Al heb je er natuurlijk ook bij die als ze ergens op af veren, als puntje echt bij paaltje komt, ze zichzelf toch nog bedenken. Maar vaak ook niet. Het vaak gehoorde excuus 'hij/zij is alleen maar bang' is voor mijn geen reden om er dan maar vanuit te gaan 'dat hij niets doet'. Integendeel.

Bij kleine honden haalt mijn hond ook meestal figuurlijk zijn schouders op. Dus size does matter. Wanneer een hond groter van formaat is en uitvalt naar mijn hond, reageert mijn hond eerder defensief, door zichzelf groter te maken.

Maar ook de uitstraling/energie/felheid waarmee zo'n hond reageert doet er toe. Als een kleine hond heel fel en serieus zou zijn in zijn uival, reageert mijn hond ook meer 'alert'.

Interessante vraag.

Ik heb nog nooit een echt reactieve hond gehad dus nu ga ik wel als bijstander spreken. Maar ik denk dat dit gedrag alles te maken heeft met spanningsopbouw en dat rationeel nadenken (zelfbehoud) hierin geen ruimte meer heeft.

Waarom honden zo stom op andere honden afrennen terwijl ze eigenlijk erg bang zijn, komt denk ik door de manier waarop reactiviteit zich ontwikkeld. Dat kent zijn oorsprong al in de puppyperiode. Veel pups zijn zoekende in wat ze van andere honden vinden, en veel van hun zullen uit zichzelf contact proberen te leggen. Als ze vaak uit zichzelf contact maken met andere honden dan wordt dit automatisch gedrag. Wat vaak over het hoofd gezien wordt is dat deze honden gedurende deze maanden steeds kleine negatieve ervaringen opdoen. In de puberteit zal deze hond “opeens” veranderen naar een reactieve hond, maar het automatische gedrag van contact-maken zit er dan nog wel in. En tada je hebt de rare combinatie van honden die wel gewend zijn contact te maken, maar eigenlijk honden niet leuk vinden. Ik denk dat het niet in ze opkomt dat negeren ook gewoon een optie is. En ik denk ook dat de mate van spanning die deze honden ervaren ervoor zorgt dat in andere oplossingen denken bijna onmogelijk wordt. Ik denk dat als deze honden een keer écht gecorrigeerd (gebeten) worden dat ze dan wel zullen kappen. Maar schijnbaar komen ze er altijd mee weg.

Juist, en daar is dan ook het hele principe van BAT op gestoeld: de hond leren dat negeren ook een effectieve optie is.

Overigens denk ik niet dat een keer goed gebeten worden per se helpt. Sterker nog: ik weet het helaas uit ervaring. Voor sommige honden zal het zelfs averechts werken want dan zal er de volgende keer nog meer spanning om de situatie (=een andere hond) hangen.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat je met deze vraag wilt, Blondie. Ik heb een hond die het gedrag kan vertonen dat je van de yorkie beschrijft, overduidelijk uit pure angst. Is het logisch, rationeel gedrag? Nee, maar het is er nu eenmaal dus het heeft voor mij weinig zin om stil te staan bij hoe dom mijn hond bezig is.

Dat ben ik met je eens: een beet/correctie van een andere hond kan de angst en het uitvalgedrag ook enorm verergeren.

Ik denk niet dat het gedrag van de Yorkie dom is. Het is heel natuurlijk gedrag.

Ah ik vind het gewoon zo moeilijk voor te stellen dat honden zelfs nog doorgaan nadat ze zelf zijn toegetakeld. Maar jullie hebben gelijk, het kan natuurlijk ook veel erger worden.

@Anna Niem, niet zozeer een antwoord, dat is er niet. Wilde gewoon eens eerlijke reacties en gedachten erover van anderen lezen. 

Zowel van mensen wiens honden dit gedrag ook vertonen, en daarbij is het soms ook ontzettend interessant hoe een ander hond erop reageert.

De vorige keer kwam de hond echt tot vlakbij de bek van de herder snappen. En of mijn eerdere commando dat hij af moest maakte dat hij niet terugreageerde, of hij vindt de hond niet dreigend genoeg omdat hij wellicht besefte dat het angst was.

De andere grote is eigenlijk als ze de kans krijgt conflictvermijdend. Ze zal denk kalmerende signalen uitzenden als de hond te dichtbij komt.

De jongste vond het toen echter heel spannend en opwindend en wilde erachteraan toen het beest eindelijk aan de lijn werd gegrepen en werd teruggetrokken.

Voor mij is dat laatste dus een ding om mee aan de gang te gaan, net als ik dat met de herder moest doen toen hij opgroeide, want zijn reactie was ook gericht op terugreageren als er lelijk tegen hem werd gedaan.

Het is hier wel afhankelijk van de mate van uitvallen en hoe dichtbij honden kunnen komen m.b.t. spanning bij eigen honden. Bij felle reuen van gelijke grootte of groter moet ik zelf heel goed bij de les blijven, en mijn honden "bij de les" houden.

Het cavaliertje in de straat deed het ook, gewoon rénnen binnen mijn 3 honden. Echt, hoe stom kun je zijn. Ik denk zelfs dat mijn hond het gewoon niet herkend heeft als hond, zo snel ging het. 

Lelijk gekwetst, maar een paar maanden geleden liep ze weer de straat over richting mijn honden. Gelukkig heb ik wel geleerd van het voorval dus is ze niet tot bij mijn honden kunnen komen.

Ik vind het overigens helemaal geen natuurlijk gedrag. Elk dier dat in het wild zo dom is om een veel te grote fysieke tegenstander zo idioot aan te vallen, wordt meteen afgemaakt. Ik denk niet dat die het ver gaan schoppen op evolutionair gebied met natuurlijke selectie.

Dat heb ik ook eens ervaren met de Kooiker van mijn tante. Dat was een angstblaffer aan de lijn en los. Op een bepaald moment is zij gruwelijk te grazen genomen door een Duitse herder die zich losrukte, buik en nekje lagen helemaal open. De hond bleef dus doorgaan ook al gaf ze zich over (getuige de bijtwonden in de buik dus). Die hond spoorde niet..

Om haar niet helemaal te laten verzinken in grotere angst, ben ik toen het kon met haar en mijn toenmalige herder gaan wandelen. Dat was wel een goede zet, want ze vertrouwde hem. Toch bleef ze nadat ze hersteld was op grotere honden afgaan om ze proberen weg te blaffen, of juist omdat ze nu helemaal de ervaring had gekregen dat grote honden haar konden grijpen.

Zelf zit ik er soms andersom mee in mijn maag. Met name mijn vorige hond (reu) is door kleinere (en ook grotere) maar door kleiner vaak in poten en neus gebeten. Op een bepaald moment vertrouwde hij het gewoon niet meer als er weer een los blaffend op hem af kwam en was voor hem aanval de beste verdediging. Dat heeft ertoe geleid dat ik ontzettend voorzichtig ben van jongs af aan met mijn huidige reu, en hem alleen maar laat kennismaken met kleinere honden waarvan ik de bazen ken of als hij vaker die honden zou gaan ontmoeten.

Ik ga er namelijk vanuit, dat het ook natuurlijk gedrag is als een hond zichzelf verdedigt, en dan niet let op de grootte van de andere hond. En uiteraard wil ik niet dat een andere hond, ook als het niet zo is bedoeld schade oploopt omdat ze zo klein en fragiel zijn.

==

Met eigen teven dat aan de hand gehad, toen we nog niet in 1 huis woonden. Kleine middelmaat beet met op lopen de herderteef, die gaf als reactie een hap terug in de poot, resultaat de kleine moest gehecht worden en ik was als de dood dat het nog eens zou gebeuren en hield wekenlang de herder aan de lijn als die ander erbij was. DA verzekerde me dat het geen agressie vanuit mijn hond was geweest, conflict. Maar ja... schade was best pittig.. DA had gelijk hoor, de dames woonden een paar maanden daarna samen in een huis zonder te hoeven scheiden.

Denk dat je dan niet helemaal opgelet hebt bij natuur documentaires. Het is juiste orde van de dag in de natuur dat een jongere zwakkere partij aanvalt voor positie binnen de groep. Het hoeft ook niet zo te zijn dat perse een kleinere partij het aflegt in een matpartij.

euh... het is altijd de fysiek sterkste die zich mag voortplanten. En van zodra een leidend dier enig fysieke zwakheid vertoont, wordt die genadeloos afgemaakt.

Medelijden kent de natuur niet hoor. Wie jong en zwak een gezond en sterk dier aanvalt, zal daar echt geen voordeel uithalen.

Binnen een groep. En eigen roedel. De jongste hier kon met veel wegkomen, kreeg praatjes en nu ze er wat langer is zijn de ouderen nu er wel helder in dat zij (nog) niet de broek aan mag hebben. Dat accepteert ze nu (nog).

Heel kort reu en twee andere teven gehad. Reu hield de dames in toom. Bij conflict was hij ook heel herder in wie van de twee hij te ver vond gaan. Na zijn dood moesten ze het weer helder krijgen, en de grootste was tevens de coulantste dus die schikte zich naar de kleinere dame.

=

Gisteren keek ik een documentaire waarbij een kleiner soort een aanval deed op een nest van een ander soort. Hij werd mooi opgevreten.

Dus je liep eerst voorbij de hond en daarna kwam hij achter je aan?

Kan het dan geen territoriaal gedrag zijn? 

Uitvallen en ook aanvallen als ze loslopen kan op zich al heel veel redenen hebben natuurlijk. 

Ik heb een hond gehad jaren geleden die zodra ze los van de riem was ze letterlijk opzoek ging naar andere honden zodra ze die in de neus kreeg, om te verwonden. 

Dat is 3x gebeurd omdat ik haar net 2 dagen had en ze 6 maanden oud was, en ik het dus totaal niet verwachte van zn jonge hond. Maar haar neus ging omhoog en weg was ze, ik erachteraan en aan de andere kant van het bos was dus een andere hond waar ze zo opdook met veel schade.

2e keer met een van mijn andere honden toen ik boven was.

3e x heeft ze een slagaderlijke bloeding gebeten bij een border collie die los op haar af kwam om aan te vallen.

Achteraf, na eerste incident, uit contact met de fokker bleek dat ze dus door zijn volwassen honden meerdere malen was gepakt en flink toegetakeld. Trauma dus.

Daarbij spondylose, hernia en HD.

Is helemaal goed gekomen met trainen overgens. 

Dit was dan geen klein hondje maar ze dook dus ook op honden die 2x zo groot waren.

@Michelle nee, ik had het aan mijn honden kunnen zien als die hond er zat en toen al had gereageerd. Er zitten meerdere honden in dat rijtje die niet zo leuk reageren op mijn honden, ik hoor ze zelf en als ik grommen niet hoor of ze niet zie, dan zie ik m.n aan de houding van mijn reu dat ze er zijn. Dat was nu met passeren niet. 

We waren echt al een ruime afstand om op onze eigen plek richting huis over te steken toen de hond ineens kwam.

Daarbij, dit is echt keer zoveel bij dit hondje. Heb de meneer de vorige keer ook wel al gezegd kat niet op spek te binden en de lijn gewoon eens goed vast te houden. Uitvallen aan de lijn, prima daar kan ik mee dealen, maar los op ze af laten komen zeker op momenten dat ik het niet aan zie komen of verwacht is gewoon niet handig.

Maar dat zeg ik bij de eigenaren van de herder ook. Jongens..laten we even rekening houden dat we allemaal soms onverwachts een hoek om kunnen gaan komen. Onze honden moeten elkaar niet, dus in vredesnaam zorg dat je de honden aan je knie hebt lopen bij het bochtje omgaan. En praat wat harder zodat we van elkaar weten dat we om de bocht gaan lopen. Klinkt stom. maar dat heb ik liever dan zoals laatst ik mijn honden aan de knie heb en de ander vrije lijn had bij de bocht. Ze hadden elkaar allang geroken en gehoord. En dan ben je als eigenaar die teveel lijn heeft gegeven niet meer bij machte om je uitvaller terug bij je te krijgen.

Ik zit ook met de andersom situatie in mijn maag, hoor. Ik probeer 'hond stormt op mijn hond af' situaties altijd te vermijden (geen vreemde hond-confrontaties opzoeken), mede omdat ik niet van tevoren volledig kan inschatten hoe mijn hond zal reageren. Uitvallen doet hij dus niet als een hond uitvalt wanneer de afstand groot genoeg is, maar hij kan wel reageren wanneer een hond echt voor zijn neus staat (binnen de meter). Of hij reageert, zal afhangen van de 'chemie' tussen beide honden.

Er zijn honden in zijn nek gaan hangen, zonder dat hij reageerde, maar hij heeft ook honden met een snauw ontvangen. Hij is gelukkig nog nooit gewond geraakt (zoals jouw vorige reu, ik denk dat gewond raken of niet echt enorm uitmaakt) en dat komt denk ik grotendeels door zijn dikke 'manen' in zijn nek.

Hij heeft gelukkig ook nog nooit een andere hond gebeten of verwond, maar ik wil ook niet dat hij dat voor zijn gevoel zou moeten doen/zichzelf moet verdedigen. Ik verwacht niet dat hij snel schade zou maken, maar zoals je zelf hebt ervaren: ook bij onbedoeld reageren uit reflex kan een kleinere hond wat oplopen.

Ik ben er hoe dan ook vanaf jongs af aan mee bezig omdat zoveel honden zo enorm fel op hem reageren.

En een aanvulling op natuurlijk/onnatuurlijk. Ik ben nog steeds van mening dat fight/flight/freeze zeer natuurlijke responses zijn. De situaties, aangelijnd aan de riem, kan je wellicht onnatuurlijk noemen. Daardoor loopt de spanning extra op (gespannen lijn). In dit voorbeeld hing de riem er echter niet meer aan. Dus dan gaat het niet op.

Maar... ik zat te denken... diezelfde hond heeft zich misschien wel al veel langer aan de riem of vanachter een hek of raam zitten opfokken? Niet per se richting jouw honden, maar wellicht wel t.o.v. een andere hond die hem niet aanstaat en de volgende hond aan dit 'type' voldoet.

Dat is niet altijd zo, hoor, dat alleen de sterkste dieren dekken. Er zijn genoeg 'floeperds' die er in slagen om zich voort te planten

Ik ben het met je eens dat de natuur geen medelijden kent.

Je had het toch over fysieke grote? Als je het zo stelt? Klopt het ook niet In het de natuur vallen juist zwakke dieren aan uit het niets met oogpunt van overleven en soms winnen ze het ook nog.  We zien ook weleens extreem verandering in gedrag van hond naar eigenaar door zwakte. Maar we dwalen een beetje van het topic af zo lol. 

En dat klopt ook niet, sorry lol Het gaat voor 80% wie de mooiste prooi kan brengen, hut kan bouwen, het beste kan zingen of brullen, de mooiste kraag heeft, ect, ect. Van de soorten waar je het minst van verwacht? Gaat het voortplanting proces luguber te werk, neem dolfijnen bv. Dat is echt niet schattig zoals dat gaat en er is ook totaal geen sprake van wie de sterkste is.

Hier ben ik het niet mee eens. Ik heb zelf ook zo'n herplaats keffer. Vrijwel altijd is het gedrag van die hondjes angstagressie. Ze vinden andere honden gewoon heel eng en willen ze uit de buurt hebben.

Tel daarbij op dat iedereen die honden (zeker als ze pup zijn) juist wil benaderen, aaien, en hun hond erop af laat gaan, terwijl het hondje allerlei signalen laat zien het niet prettig te vinden, maar die signalen worden meestal genegeerd (je moet ze ook vooral niet optillen, is ook zo'n veelvoorkomend maar hartstikke foutief advies), en voila: ideaal recept voor een reactieve uitvallende hond.

Verder eens met Dagmar. Evolutionair gezien is zo'n hond natuurlijk een totale mislukking. Maar goed, dat geldt wel voor meer door de mens gefokte dieren (en honden zijn helemaal een raar product, sommige rassen zijn 2 kilo en andere 60, dat geeft sowieso een hele rare onnatuurlijke variatie binnen de soort). De gemiddelde melkkoe of ander landbouwhuisdier zal 't in 't wild ook niet lang volhouden. Natuurlijke selectie vindt toch andere dingen belangrijk dan menselijke selectie 

en het wordt natuurlijk ook "beloond" door vele eigenaren, want het is toch zo enorm hilarisch dat zo'n kleintje een grote bek opzet tegen de grote. Echt, lachen lachen lachen 

Dus ik kan het de kleintjes niet kwalijk nemen dat ze blaffen, ze hebben er ontzettend succes mee. Ik kan het mijn grote ook niet kwalijk nemen dat ze kleintjes niet moeten, hoe zou je zelf zijn als je bijna dagelijks de huid volgescholden wordt.

Nu, als iedereen aan de lijn is, dan doet iedereen maar uiteraard, mijn zorg is dat mijn honden bij mij blijven en liefst negeren (dat is soms wel moeilijk ;) ), de andere honden doen maar, die kan ik niet opvoeden, dus mijn bekommeris is enkel maar het gedrag van mijn eigen honden.