Engelse cocker spaniel of Oud Duitse herder als therapiehond

Dag iedereen

Dit topic volgt wat op mijn vorige topic 'Oud Duitse herder'. Toen kreeg ik verschillende meningen over het al dan niet aanschaffen van een Oud Duitse herder op mijn 24-jarige leeftijd (laatste jaar student). Er werd voornamelijk gereageerd 'wat na je studie eens je voltijds begint te werken'. Momenteel heb ik namelijk heel veel tijd, ideaal om een puppy op te voeden. 

Nu ben ik op het idee gekomen om een hond te kiezen die ik kan combineren met mijn beroep, namelijk een therapiehond. Ik studeer logopedie en wil na afstuderen graag mijn hobby en job als logopediste combineren. Na enig opzoekwerk blijkt dit mogelijk. Ik zal namelijk werken met kinderen/volwassenen met allerlei spraak- en taalproblemen (stotteren, autisme, afasie...). Veel van deze aandoeningen gaan gepaard met hevige emoties zoals frustratie, angst, verdriet. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat een hond een bijdrage kan leveren tijdens therapie. (Stelt mensen op hun gemak, zijn meer gemotiveerd, vormt een spontaan gespreksonderwerp...).  Dit zou ervoor zorgen dat ook na mijn studie de hond slechts af en toe (bij patiënten die dit niet willen) alleen zal zitten. 

Zoals eerder gezegd vind ik een Oud Duitse herder gewoonweg prachtig. Alleen maak ik me wat 'zorgen' dat deze er nogal stoer en misschien niet zo aaibaar uitzien en kinderen/ volwassenen er bang van zouden zijn. Daarom viel mijn oog ook op de Engelse cocker spaniel. Een totaal ander ras, maar evenwel heel slim, leergierig en actief. Weliswaar met een 'hogere aaibaarheidsfactor' en vrolijke uitstraling.

Over beide rassen las ik dat ze beide geschikt kunnen zijn als therapiehond. Wat is jullie mening hierover? 

Even schetsen wat ik zoek in een hond: 

-Slim, volgzaam en makkelijk trainbaar. 

-Rustig in huis (bv samen lekker knuffelen in de zetel) maar actief buiten. 

-Willen werken met de baas (ik wil sowieso gehoorzaamheid/agility gaan doen).

-Nood aan mentale en fysieke uitdaging. Ik hou niet zo van 'luie' honden, en wil graag denkspelletjes kunnen spelen en lange wandelingen kunnen maken.

-Samen kunnen gaan lopen/fietsen

-Makkelijk aanpasbaar aan verschillende omstandigheden. Het is de bedoeling dat de hond echt mijn maatje wordt die overal mee naartoe gaat. 

-Waaks vind ik wel heel fijn, maar ik weet niet of dit een geschikte eigenschap is voor een therapiehond. Dit is een ODH natuurlijk wel heel erg, en een cocker niet.

Alvast heel erg bedankt voor jullie meningen! 

Ik weet niet veel over een cocker spaniel. Maar ik denk dat veel rassen in aanmerking komen voor wat jij zoekt qua werk maar het ligt aan het karakter van de hond en dat weet je nooit precies van tevoren. Mijn tervuerense herder ging regelmatig mee naar mijn werk. Ik werk binnen een woonvoorziening voor mensen met licht verstandelijke beperking, gedragsstoornissen en verslavingen. De meeste bewoners werden rustig van mijn hond, kwamen knuffelen en een snackje brengen. Paar keer meegemaakt dat een boze agressieve bewoner direct zijn boosheid vergat toen hij zag dat mijn hond er was. Ik had mijn hond daar verder niet voor opgeleid. Maar haar rustige relaxte karakter ging goed samen met deze doelgroep. Terwijl een tervueren eigenlijk bekend staat als een angstige zenuwachtige hond. Zo zie je maar weer. En ja sommigen waren bang want ja groot en herder. Maar dan liet ik ze voorzichtig aaien en binnen een minuut dikke vrienden.

En toch vind ik het belangrijk dat ook een aaibare hond niet te pas en te onpas geaaid wordt, helemaal niet door mensen die niet weten hoe ze ermee omgaan.

Ook een aaibare hond heeft soms geen zin en wanneer de hond op verkeerde manier wordt benaderd door bijvoorbeeld kinderen, kan ie daar een afkeer voor krijgen. Soms heeft een hond daar geen zin in en moet dat ook gerespecteerd worden. 

Mijn Golden retriever is als puppy op een verkeerde manier door kinderen benaderd, waardoor hij nu geen kind meer in de buurt wil hebben.

Hoe aaibaar de hond ook is, als je dit doorzet is het wel goed om dit in je hoofd te houden. Op je cliënt letten hoe hij de hond benaderd en op de hond letten of hij überhaupt wel benaderd wil worden door een onbekende. 

Verder zou de golden retriever overigens wel bij je 'wensenlijstje passen. 

Ik denk inderdaad dat het erg veel van het karakter van de hond zelf afhangt. Ik had ook gedacht aan een tervuren maar had deze inderdaad van mijn lijstje geschrapt wegens hun eerder zenuwachtige aard. Het zal dan een kwestie zijn van goed met de fokker overleggen welke pup in aanmerking zou komen. Sowieso ga ik ook eens bij fokkers van beide rassen op bezoek gaan. 

Dat vind ik inderdaad ook heel erg belangrijk! Ik heb er een hekel aan als mensen zonder het te vragen continu je hond gaan aaien. Het moet in een gecontroleerde omgeving gebeuren, met oog voor de lichaamstaal van de hond en van de betrokken personen. 

Beide rassen die je opnoemt zouden zeker geschikt kúnnen zijn, wel zijn het beide zéér gevoelige rassen. Het kan goed gaan, maar het kan ook zo zijn dat de rassen je cliënten te veel gaan spiegelen. Ik neem mijn herders, maar ook de herders op onze club als voorbeeld. Als ik mij niet prettig voel, zijn mijn honden volledig anders kwa karakter. Als ik boos ben, kunnen zij hier ontzettend gevoelig voor zijn. Ik weet niet of dit goed gaat icm met kinderen / volwassenen die ergens mee kampen. 

Dat je een hond wil om in te zetten als therapie hond, is een geweldig idee. Toch zou ik dan gaan voor een ras waarbij de kans op slagen hoger ligt. Ik denk dan bijvoorbeeld aan een Labrador, Golden retriever of Middenslag of Grote poedel. Dit zijn rassen die ontzettend vergevingsgezind zijn, en dit is m.i belangrijk als ze als therapie hond worden ingezet. 

Ik zeg niet dat het met een (oud) Duitse herder of Engelse cocker Spaniel niet gaat werken. Met goed opzoekwerk, een fokker kiezen die heel goed selecteerd op een sociaal karakter etc kan het best goed komen. Maar ik denk wel dat het met bepaalde andere rassen makkelijker zou gaan. De Oud Duitse herder is wat dat betreft wel een van de rustigere herders die er zijn, de honden die ik ken zijn niet perse heel waaks en vriendelijk naar mensen en dieren, maar wel onzekerder in gedrag en gevoeliger.

Ik vind het een mooi idee. Je kan er alleen niet vanuit gaan dat het gaat werken, dit hangt echt van de hond af. Het zou ook kunnen dat twee consulten op een dag genoeg zijn en dat de hond daarna overprikkeld is. Als dat voor jou geen probleem is kan je het gaan proberen. 

Het kan ook best zo zijn dat je het perfecte ras vindt maar dat je er net één treft die niet geschikt blijkt te zijn. 

Een cocker spaniel lijkt me geen ideaal ras hiervoor. Het zijn hele actieve hondjes die vaak tegen het hypere aan kunnen zitten. Daarnaast zijn ze vaak ook erg gevoelig. 

Ik zou denk ik op zoek gaan naar een wat zelfstandiger ras. De oud Duitse herder ken ik niet van dichtbij dus ik weet niet hoe hun karakter is. 

Het voordeel van een gevoelige hond is dat die acuut reageert op emoties dus snel troost of steunt. Het nadeel vind ik (en dat weegt hier voor mij zwaarder) dat deze honden zichzelf daarin teveel kunnen verliezen en nerveus worden van alle emoties om hun heen. Voor de cliënt kunnen ze dus zeker een goede steun zijn maar het kan dan zomaar zijn dat zo'n hond een paar uur later zelf nog van slag is.

Ook denk ik dat een beetje formaat voor de hond zelf fijn is. Mensen die geen honden gewend zijn kunnen honden verkeerd benaderen wat bedreigend kan zijn voor een hond. Een grotere hond voelt zich waarschijnlijk iets minder snel bedreigd. Natuurlijk is het jouw taak om dat in goede banen te leiden maar een aai boven op het hoofd of een arm om de nek is bijvoorbeeld snel gebeurd. 

Aangezien je schrijft dat je voorkeur ligt bij de oud duitse herder zou ik toch in die hoek gaan zoeken. Misschien zijn er fokkers die bewust fokken op een rustiger karakter bijvoorbeeld. 

Je zou eens naar de chodsky pes kunnen kijken.. ze schijnen wat opener van karakter te zijn dan duitse herders, de chodsky pes die ik ken is althans een heel vriendelijke, sociale hond.

Cockers vind ik vaak wat druk, soms wat zenuwachtig. Ze zien er heel knuffelig uit maar daar zou ik me toch niet te veel blind op staren.

Heel eerlijk gezegd is voor serieus therapiewerk de labrador echt de ultieme hond. Qua uiterlijk een beetje 'saai' misschien maar ze worden niet voor niks zo veel ingezet als hulphond. En uiteindelijk is karakter toch het allerbelangrijkst. Als ik ooit een hulphond/therapiehond nodig had dan koos ik een labrador, of misschien een golden retriever, of héél misschien een héél zorgvuldig geselecteerde poedel, schotse collie of flatcoated retriever. Niks anders. Het karakter komt zo nauw bij honden met zulk 'werk' dat je mijn inziens bij de selectie het uiterlijk van de hond echt op de laatste plaats moet zetten. Ik heb al vaker gezien dat mensen een leuk of mooi ras kozen om als hulphond op te leiden, en uiteindelijk bleek de hond qua karakter totaal ongeschikt.

De chodsky pes kende ik nog niet, wat een prachtige hond ook.

Dankjewel voor de tips! 

De Chodsky Pes is inderdaad leuk, erg lief ook. Je zou ook kunnen kijken naar de Finse Lappenhond trouwens. 

Je kan ook naar de Barbet kijken.

Deze hond wordt ook wel als therapie hond gebruikt.

Wel moet je zorgen dat ze buiten dit genoeg beweging krijgen en ze hond kunnen zijn.

Het zijn best actieve honden en ze willen graag rennen, werken, lekker samen werken met de baas.

En ook genoeg vrije tijd zodat hun kop niet overloopt om therapie hond te zijn, maar dat geldt voor elke hond.

Voordeel van de Barbet is dat de meeste mensen die allergisch zijn voor honden, dit niet zijn voor deze honden.

Ik heb een Barbet, doe er al jaren agility mee, ook gehoorzaamheid, speuren en detectie gedaan.

Ik werk met demente mensen en hij gaat ook wel eens met mij mee, dan is hij ontzettend lief en geduldig.

Hij is geen  echte therapie hond natuurlijk,  dus ik neem hem hoogstens een half dagje in de maand mee, en dan is hij gesloopt na zo'n dag. 

Thuis is hij een vloerkleedje, relaxed en lui ha ha, en wil gewoon lekker bij je zitten.

Even naar de site van https://www.bultersmekke.nl daar vind je vast wat meer informatie.

ik hoor heel veel goede berichten over een Austrailan Labradoodle of Cobberdog als assistent hond voor voor kinderen.

En die zijn er in verschillende maten. en heel vaak lekker fluffy wat vacht betreft.

Net even wat info over opgezocht en het lijken inderdaad wel de perfecte therapiehonden te zijn! Ook heel erg mooi ???? Ik ga mij zeker ook verder in dit ras verdiepen.

Wat mooi dat je zo bezig bent met wat jij een hond kan bieden, wat je wensen zijn voor de toekomst en welk ras het beste bij je past! Ik heb geen ervaring met de rassen die je noemt, maar ik ben bezig mijn eigen hond op te leiden tot psychosociale hulphond. Toen ik ons aanmeldde bij de opleiding hebben ze met name gekeken naar het karakter van de hond (hoe reageert deze wanneer deze in bepaalde situaties gebracht wordt, denk aan ongewone acties van mensen/andere honden/vreemde geluiden), een bepaalde welwillendheid om met de baas als team samen te werken, en de gezondheid van de hond. Als dat goed zit maakt het ras verder niet zoveel uit.. Er worden hoge eisen gesteld aan hulphonden, daarom steek ik heel veel energie in de socialisatie, en die stopt niet met 12 weken. Wij wandelen heel regelmatig in druk bezochte gebieden. Dat kan de centrum/markt zijn, maar ook toeristische plekken of winkels waar honden toegestaan zijn. Toen ze nog puppy was vond ik het belangrijk dat ze kennis maakte met al die prikkels en gewoon rustig/kalm kon blijven, inmiddels vraag ik wat meer aandacht voor mij wanneer we daar lopen.. Er gaat best veel meer werk in zitten dan wanneer je een hond voor jezelf neemt, dat moet je dus niet onderschatten. Maar verder zou ik je aanraden om een ras te kiezen wat het beste bij jou past, aangezien jullie toch een team zullen zijn. 

Ik vond plan 1 goed (uit je vorige topic), maar plan 2 (dit topic) vind ik juist twijfelachtig.

Zelf denk ik dat je prima een hond kan nemen nu je veel tijd hebt, zolang je ook maar rekening houdt met de hond zodra je weer uren moet maken. En dat kan er op neerkomen dat je bv parttime moet gaan werken en het met minder inkomen moet doen. Zolang je je wil aanpassen is zoiets wel haalbaar is mijn ervaring.

Wat ik dan weer niet zou doen is een hond nemen in de veronderstelling dat hij mee kan als therapiehond. Dat is om twee redenen. 1) Het kan maar zo zijn dat je hond niet geschikt blijkt te zijn als therapiehond en 2) Ik denk dat het beter is pas een therapiehond op te leiden zodra je al ergens aan het werk bent. 

Er komt best wel veel kijken bij een therapiehond. Zo moet je een hond nemen van de juiste fokker, met het juiste temperament, met de juiste opvoeding, en dan ook nog rekening houden met de behoefte van de cliënten. De vraag is of je dat allemaal overziet, aangezien het je eerste hond wordt en je weinig werkervaring hebt. Daarnaast moet je ook de behoeftes van de hond meenemen en nadenken over ethische kwesties. 

Verder zien ze je al aankomen bij sollicitaties: net afgestudeerd, nul werkervaring, en wil een huisdier meenemen onder het mom van therapiehond  Tja daar zitten veel haken en ogen aan. Het lijkt me veel verstandiger om pas een therapiehond op te leiden als je al aan het werk bent. Vooral omdat er straks veel op je af komt. Je moet echt een duidelijk beeld hebben van hoe de behandeling er uit gaat zien van de cliënt en hoe je de hond daarbij gaat gebruiken. En hierbij moet de wens van de cliënt voorop staan (en niet jouw wens voor een huisdier). Herders zullen al afvallen want mensen vinden ze eng.

Ik denk trouwens dat de meeste honden ongeschikt zijn als therapiehond (zelfs wanneer er alles aan is gedaan om er een therapiehond van te maken). Zoiets is echt een toevalstreffer. Zelfs de honden die lief, rustig en zelfverzekerd zijn, en het prachtig vinden om te worden aangehaald.....kunnen het snel beu zijn wanneer dit een dagelijkse kost wordt. Zeker wanneer ze moeten dealen met emotioneel gedrag van mensen. 

Om op je vraag voor raskeuze in te gaan: ik zou kiezen uit labrador of golden retriever. Er is een reden waarom deze met stipt bovenaan staan als therapiehond. Bij deze rassen heb je de hoogste slagingskans. Poedels en herders worden vaak gebruikt als hulphond, maar zijn minder geschikt als therapiehond doordat ze over het algemeen meer eenkennig en te gevoelig zijn.

Aahhh zou zeggen Hollandse herder maar Laekense herder past misschien beter. Dat op je eerste drie punten. Het verhaard wel een beetje lol, dotten wol in de lucht. Maar leuk ras, lief, zeer volgzaam en actief. Let wel op, elke hond die je neemt? Heeft behoefte aan stimulatie en beweging. Het is een beetje zoeken naar de balans daarin maar geef je onvoldoende rust of uitdaging? Krijg je een vervelende hond.

Cocker zou ik laten liggen omdat het een fysiek door gefokte hond is en dus wat problemen mee kan brengen net als de duitse herder. Wanneer een dier bewust op een doel gefokt wordt? Krijg je foutjes maar dat is mijn mening erover.

Eerste hond maak je ook fouten, verwacht niet dat je een product koopt waarvan de gebruiksaanwijzing bekend is. Het kan dus zomaar zijn dat een herder helemaal geen zin heeft om te bewegen maar liever lange wandelingen doet of een cocker liever achter een fiets aanrent maar dat moet het hem/haar ook fysiek worden toegestaan lichamelijk. Het is dus altijd een complete verrassing wat je krijgt.

Hoewel ik mijn ras graag promoot, zou de gemiddelde Hollandse herder hier niet geschikt voor zijn. Ze hebben het niet op vreemde mensen, en dit geldt ook voor de Laekense herder. Beide kunnen zéér eenkennig zijn en ook ontzettend gevoelig. 

Edit: de Hollandse herder langhaar zou een optie kunnen zijn. Die zijn vaak net wat rustiger en stabieler in karakter, ik ken er 1 die therapiehond is, maar ook dit is best een gelukstreffer. Je moet er geen aanschaffen met het idee: dit wordt een therapie hond' want de kans op slagen is niet erg groot, maar ook niet onmogelijk. 

Verder ben ik het ook met Iglo eens! 

Zo eens met dit! 

Het is uiteindelijk denk ik heel erg afhankelijk van hoe je het aan gaat pakken. Voor een echte hulphond is een heel selectie en trainingstraject nodig. In dit geval hoeft de hond niet 24 uur per dag een persoon te begeleiden. Ik kan me voorstellen dat de aanwezigheid van een, naar mensen sociale hond, al meerwaarde kan hebben in dit geval. Ook dan wordt er dus nog wel van de hond verwacht dat die verschillende mensen op een dag ziet met bijbehorende prikkels en emoties maar dat is niet te vergelijken met een echte hulphond. 

Gezien het concept dat je zo uitgedacht hebt nam ik ook aan dat je dan voor jezelf wil gaan beginnen. In loondienst is het natuurlijk ook nog eens de vraag of dit geaccepteerd wordt. 

Belangrijk lijkt me dus wel om dit niet als oplossing te zien voor het alleen zijn maar meer als verrijking van je werkzaamheden en dat je een plan B hebt voor als dit niet werkt.