Schuldgevoel na Overlijden Balou

Hallo HondenLiefhebbers,

Ik heb een account gemaakt, omdat ik kapot ga van verdriet, en jullie begrijpen hoe ik me voel.

Afgelopen Zondag is mijn ergste nachtmerrie uitgekomen. Ik zal maar bij het begin beginnen. Afgelopen Zomer zijn wij op Vakantie geweest in Zeeland. Wij hadden toen Drumsticks gemaakt in het huisje, maar de oven werkte niet goed, dus die Kip was niet gaar en hebben wij weg gegooid. Lieve Balou heeft het uit de prullenbak gehaald en alles opgegeten. Kip met de botten. Gelijk de dierenarts gebeld in Zeeland. Maar een spuitje halen voor te laten spugen kon ook gevaarlijk zijn. Dus dat was geen optie. Ik moest Balou goed in de gaten houden, als er iets was dan accuut naar de Dierenarts gaan. Balou is wel heel erg ziek geweest, heeft ontzettend veel gepoept. Eerst heel dun, daarna heel hard. Maar al met al is hij er goed doorheen gekomen. Ik heb hem ook maïs door de brokken gegeven, zodat ik kon blijven zien dat hij doorgang had. Toen we thuis kwamen van Vakantie, zijn Balou en Moosje naar de Trimster geweest. Hoe ik ze ging ophalen toen zei de Trimster, wat heeft Balou een dikke kont. Hij had onder zijn gaatje een verdikking. Ik ging twijfelen of hij dat eerder had. Maar heb foto's en filmpjes gekeken van het verleden, naar zijn kontje gekeken, en hij had dat niet eerder. Ik ging al aan mezelf twijfelen. Hierop heb ik onze dierenarts gebeld. Deze gaf aan dat die verdikking een kneuzing zou zijn van al het poepen wat hij gedaan had. Dus ik heb Balou er verder mee laten lopen.. Tot afgelopen Zondag. Ik ging met de hondjes wandelen, en Balou wilde poepen, maar hij jankte heel hard, en poepen lukte niet. Ik ben gelijk met hem naar de Dierenarts gegaan. En zij gaf aan dat het om een hernia perinealis ging. Dat zijn blaas en darmpjes helemaal naar achter zijn geschoven, en dat hij accuut geopereerd moest worden. Maar dit kon ze niet zelf, dat moest echt een Dierenziekenhuis doen. Ik ben toen 1uur gaan rijden tot het Dierenziekenhuis. Daar aangekomen heeft de arts hem weer nagekeken met echo. En lichamelijk onderzoek. Het zag er niet goed uit. En er zouden heel veel complicaties zijn. Zo bestond de kans dat hij nooit meer zou kunnen plassen en/of poepen. En Balou vooralsnog ingeslapen moest worden. En in het betere geval zou hij incontinent van urine en ontlasting zijn. De blaas zat helemaal tegen de anus aan. Ik wilde natuurlijk gewoon de operatie. Maar de arts gaf me ook de keuze van Euthanasie. Balou zou er nooit meer uitkomen zo hoe hij was. Na wat overleggen heb ik besloten om hem te laten inslapen. Moeilijkste besluit ooit. Hij is in mijn armen aan zijn laatste reis begonnen.  Maar nu. Ik heb zo'n verdriet om mijn lieve Balou. Ik slaap niet meer. Eet niet meer en huil hele dagen.. Ik lees dus nu op Internet dat als ik eerder bij zou zijn geweest hij eraan geholpen had kunnen worden..  Die zwelling wat hij had bij zijn kont was dus de eerste symptomen van de hernia wat hij had. Was ik maar eerder naar de Dierenarts gegaan... Dan was hij er nog geweest! Wat een schuldgevoel heb ik naar hem toe.. Ik hoop echt dat hij mij vergeeft dat ik niet eerder met hem naar de Dierenarts ben geweest. lees nu ook op internet dat operatie wel een optie was geweest... Ik ben zo bang dat ik het verkeerde besluit heb genomen.. Maar aan de andere kant kan ik me toch niet voorstellen dat een arts het voorstelt als er nog opties zijn.. Wat een pijn en verdriet. 

Wat een verdriet voor je, je schuldig voelen niet doen, je bent gelijk naar een arts gegaan, dat het verder niet goed ging daar kan jij niets aan doen, het noodlot...zoveel verdriet voor je, en heel moeilijk om dit te verwerken, heel veel sterkte...koester de mooie herinneringen.     Mandy wat op internet staat niet naar kijken, je arts heeft je een handaanreiking gegeven, dat inslapen het beste was....hou je daar aan vast....en je maatje heb je verder lijden voorkomen.

Wat enorm verdrietig! Heel erg veel sterkte om dit een plekje te geven.

Herken deels het stukje schuldgevoel. Jaren geleden mijn teefje redelijk jong moeten laten inslapen wegens hartfalen. Ook ik vroeg mezelf af of ik niet eerder signalen had moeten zien, dat er wellicht als ik het eerder had geconstateerd we nog medicatie hadden kunnen geven.

Maar de beslissing die ik op dat moment voor haar moest nemen was het best. Wat Willemijn ook zegt, noodlot of dat dingen helaas gebeuren waar je niets meer aan kunt veranderen. Een da geeft niet zomaar advies om in te laten slapen.

Heel veel sterkte.

@ Willemijn: Voor Balou was dit een goede keuze. Hij had geen leven meer. Als ik goed nadenk weet ik dat ook wel. Maar ik blijf maar denken wat als... Het doet ontzettend veel pijn. Hij was pas 8 jaar en 3 maanden. Veel te vroeg...

@ Blondie:

Dankjewel. 

Dat schuldgevoel is verschrikkelijk. Als ik eerder met Balou naar de Dierenarts was geweest, dan had hij mssn nu nog geleefd. Dat doet zo'n pijn. Maar als ik logisch nadenk weet ik wel dat ik voor hem op dat moment een goede keuze heb gemaakt. Hopelijk is hij nu ergens zonder pijn, en waar hij fijn kan spelen met andere hondjes. 

Jullie hebben wel gelijk. Een dierenarts zal echt niet adviseren om in te slapen als er nog mogelijkheden zijn. Daar moet ik me maar aan vast houden. Maar af en toe kan ik me zo gek maken. 

Dankjewel Marga.!

Hoi Mandy,

Ik wil je veel sterkte wensen met het verlies van je lieve Balou. Probeer je indd niet schuldig te voelen en te bedenken dat elke keuze die je hebt gemaakt uit liefde voor hem was. Je hebt je laten adviseren door mensen met kennis en het beste voor Balou gedaan wat in dat moment kon. Ik herken het wel hoor, het schuldgevoel. Onze lieve aussie is laatst op 2 jarige leeftijd aangereden en ik denk ook nog altijd, wat als… Het boek “zielepijn” heeft mij wel veel geholpen met het verwerken/plaatsen van het verlies van onze hond, wellicht heb je er wat aan. Hierin stond ook een stukje over schuldgevoel. In ieder geval nog veel sterkte… liefs!