Veel blaffen om aandacht en als hij het ergens niet mee eens is

Hoi, 

Wij hebben een pup van inmiddels 4 maanden en ik weet niet goed wat ik met dit gedrag aan moet. Hopelijk hebben jullie wat tips voor ons. 

Hij blaft dus als hij aandacht wilt, maar ook als hij het ergens niet mee eens is kan hij gaan blaffen. 

In eerste instantie zijn we dit gedrag gewoon gaan negeren, we hoopte dat het zou stoppen als hij door zou krijgen dat het hem niet het gewenste resultaat zou opleveren. Maar hij is nogal volhardend en blijft doorgaan en wij worden er gek van dus we hebben nu inmiddels ook wat andere dingen geprobeerd, 

Geprobeerd weg te lopen, naar de gang maar zodra je terug bent gaat hij weer blaffen. 

Boze stem is hij niet echt van onder de indruk of stopt hooguit een paar seconde om vervolgens weer verder te blaffen. 

Weg sturen, dit hielp 2x maar nu gaat ie dan van afstand blaffen. 

Als ik hem heel even vast leg is hij het daar niet mee eens en gaat dan ook blaffen.  Hij gaat mee naar de boerderij en soms moet ik heel even iets doen waarbij hij gewoon even vast moet, ik ben dan wel gewoon dichtbij hem maar moet even de handen vrij hebben en niet heel erg op hem hoeven letten dus leg ik hem even vast. Ik heb daar een kleedje voor hem en heb hem thuis geleerd daarop te liggen. Ook op de boerderij heb ik daar wat aandacht aan besteed maar daar is het moeilijker voor hem (meer afleiding)  dus alleen commando blijf is op dit moment nog niet voldoende op die locatie, ik blijf hier ook mee oefenen als ik wel alle aandacht voor hem heb want mijn uiteindelijke doel is dat hij gewoon los blijft liggen op zijn kleed. 

Ook bijv bij het commando zit en blijf wat hij goed kan kan hij soms gaan blaffen , lijkt wel protest blaffen. 

Het geblaf begint  s ochtends vroeg, hij wilt dan van alles doen, wat ik ook snap dat ie iets wilt doen na een nacht slapen.  

Als ik wakker ben laat ik hem even kort uit zodat hij zijn behoefte kan doen, daarna wil ik even wat tijd hebben om mezelf klaar te maken voordat we een lange wandeling gaan doen maar dan blaft hij dus steeds.  Ik geef hem nu soms een Kong oid al voordat hij begint met dit gedrag maar dit voelt wel een beetje als dingen verzinnen om dat geblaf maar te ontwijken terwijl ik het gewoon wil afleren.  Maar omdat het erg vervelend voor de buren is sochtends vroeg probeer ik sochtends vroeg hem toch wat bezig te houden. 

Maar door de dag heen doet hij het ook en ik kan hem moeilijk de hele dag dingen gaan geven enz. 

Ook al zit ik bijv even aan tafel gaat hij naast me zitten blaffen om aandacht,  soms ook opspringen. 

Hij krijgt verder naar mijn idee zeker wel voldoende aandacht, gaat lekker mee wandelen,  mee naar de boerderij,  oefenen wat gehoorzaamheidsdingen, hersenwerkjes, krijgt kauwmateriaal etc

Alvast bedankt voor het lezen van het verhaal, het is best wel lang geworden maar dit geeft hopelijk een duidelijk beeld van waar wij tegen aan lopen.            Alvast bedankt voor de tips! als we er zelf niet uitkomen denken we erover een trainer/gedragstherapeut in te schakelen dus aanbevelingen hiervoor mogen ook. 

Nog een aanvulling , we gaan naar puppycursus, daar heb ik de vraag uiteraard ook gesteld, zei zeggen als hij blaft commando luid geven en een snoepje geven. Als hij het commando luid kan kan je hem ook het commando stil leren. Dit heb ik nog niet gedaan en voelt voor mij eigenlijk ook niet goed omdat ik in mijn ogen dit gedrag juist ga belonen, hoe kijken jullie hier tegenaan? 

Oja en op internet had ik nog gelezen met een plantenspuit spuiten als hij blaft zodat hij schrikt en stopt met blaffen wat denken jullie hierover ?  Ik denk dat hij mogelijk na zijn schrikreactie (als hij er al van schrikt) weer verder gaat met blaffen maar dit zou ik natuurlijk kunnen proberen 

Daar heb je dat timing moment en je begint met gebarentaal. 1 op de 10 snapt dat niet en dan trek je een andere trukendoos uit de kast. Dat moet je een beetje gaan zoeken naar wat werkt of niet. Maar ik kom ook niet in beweging als gemept of er naar me geschreeuwd wordt. Schreeuwen werkt alleen als er echt gevaar is. Dat doen dieren ook, hoef je niet eens bij de hond te zijn.

Ik denk dat je vooral moet gaan werken aan de oorsprong van het gedrag. Het blaffen is slechts een symptoom.

Dus de truck van de hondenschool (luid-stil) is m.i. niet de juiste aanpak (symptoombestrijding). Ook de plantenspuit niet. Het negeren ook niet. Omdat het niet naar de kern gaat, en die is: ongeduld.

Je hond gaat blaffen vanuit wat hij voelt: ongeduld, ergernis. En die wil hij je meedelen. 

Als je louter naar het geblaf gaat kijken (en niet naar de emotie erachter) en hem dit gaat afleren, dan gaat ie misschien overgaan in gepiep, of zwaar hijgen, of krabben of rondjes draaien... m.a.w. hij gaat dan over op een andere manier van communiceren om zijn ongenoegen te uiten.

Persoonlijk zou ik dus inzetten op het aanleren van zelfbeheersing. Leren wachten, leren geduldig zijn. Vanuit het gevoel, dus niet alleen dat ie tijdelijk een pose aanneemt (zoals een 'zit' of 'blijf') want dat is te oppervlakkig.

Het beste zal dat werken als je inderdaad een GT laat meekijken, die het probleem vanuit de basis met jou aanpakt en je handvatten aanreikt om er constructief mee om te gaan. 

Hier helpt symptoombestrijding prima moet ik zeggen. Heb een vrij vocaal ras dus ik leer ze altijd vrij jong om te blaffen op commando en daarna leer ik ze het commando stil. Zodra ze dat kennen ga ik het ook gebruiken. En als ze dan niet luisteren gaan ze consequent even naar de gang en ga ik dus niet wandelen of leuke dingen doen. Dat kwartje valt vanzelf. Stil zijn levert meer op dan blaffen. Het is wel een kwestie van heel consequent volhouden. Natuurlijk werk ik daarnaast ook aan rust en zelfbeheersing maar dat is een stuk makkelijker als ze niet meer om alles blaffen. Dat rustig aangelijnd op je wachten als je op de boerderij bent is natuurlijk lastiger. Ik denk dat hij daar nog gewoon wat te jong voor is. En daar leren ze dan niets van. Zou het in kleine stapjes doen. Dus even uit beeld lopen en hem dan flink belonen als hij stil is. En hem andere gewoon even in de auto laten terwijl hij je niet ziet. Is vaak net iets makkelijker voor ze. 

" Ik denk dat je vooral moet gaan werken aan de oorsprong van het gedrag. Het blaffen is slechts een symptoom.
Dus de truck van de hondenschool (luid-stil) is m.i. niet de juiste aanpak (symptoombestrijding). Ook de plantenspuit niet. Het negeren ook niet. Omdat het niet naar de kern gaat, en die is: ongeduld.
Je hond gaat blaffen vanuit wat hij voelt: ongeduld, ergernis. En die wil hij je meedelen. 
Als je louter naar het geblaf gaat kijken (en niet naar de emotie erachter) en hem dit gaat afleren, dan gaat ie misschien overgaan in gepiep, of zwaar hijgen, of krabben of rondjes draaien... m.a.w. hij gaat dan over op een andere manier van communiceren om zijn ongenoegen te uiten.
 
Persoonlijk zou ik dus inzetten op het aanleren van zelfbeheersing. Leren wachten, leren geduldig zijn. Vanuit het gevoel, dus niet alleen dat ie tijdelijk een pose aanneemt (zoals een 'zit' of 'blijf') want dat is te oppervlakkig.
Het beste zal dat werken als je inderdaad een GT laat meekijken, die het probleem vanuit de basis met jou aanpakt en je handvatten aanreikt om er constructief mee om te gaan.  "

Alaska's Finest!

Bedankt voor je reactie, hij is inderdaad erg ongeduldig en hier proberen we aan te werken, we doen dat alleen wel met dingen als zit en blijf en hij boekt hierin absoluut vooruitgang, maar inderdaad dat is een tijdelijke pose.                                  Aanleren van zelfbeheersing is zeker een goede tip, ik weet alleen niet goed hoe ik dit kan doen zonder het een tijdelijke pose te laten zijn. Leren wachten etc is toch ook gewoon een tijdelijke pose? 

Ik heb al wat rond gekeken voor een gedragstherapeut maar tot nu toe ben ik er vooral tegen gekomen die ook gaan voor de symptoombestrijding dus tips voor een fijne gedragstherapeut hierin zijn ook welkom. 

Liefst pak ik dit natuurlijk echt wel bij de kern aan maar momenteel worden wij zo gek van dit gedrag dat (tijdelijk) symptoombestrijding ook echt wel een optie is en dan in de tussentijd werken aan zelfbeheersing. 

Het zorgt gewoon voor veel irritatie en frustratie en dat maakt het gewoon echt minder leuk allemaal.  Gelukkig zijn er ook heel veel hele leuke momenten met hem maar als hij zo blijft blaffen kan ik hem inmiddels echt achter het behang plakken

Bedankt voor je reactie.  

Het commando luid en stil zou dus toch wel kunnen werken eventueel.  Het voelt voor mij erg tegenstrijdig hem te belonen wanneer hij zou blaft. 

Op welke manier werkt jij aan zelfbeheersing? Heb je hier misschien nog wat tips voor? 

Even aangelijnd wachten op de boerderij is maar kort en ik ben gewoon in het zicht. Ik moet de wond van een paard verbinden en medicatie geven en ik heb dan even geen tijd om ook op hem te letten omdat ik mijn aandacht er echt even bij moet houden dus vandaar dat hij gewoon heel even vast moet waar hij het dus niet mee eens is. Als ik hem in de auto laat gaat hij ook blaffen helaas. 

Nee, geduldig zijn is niet hetzelfde als op je kont gaan zitten. Het gaat over wat je voelt. Vergelijk het met iemand die op het perron op de trein staat te wachten: inwendig ongeduldig, nerveus of geërgerd, maar uiterlijk wel zittend op een bankje.

Geduld leren bewaren, bedaard zijn, dat gaat dus over je gevoel: leren kalmte bewaren. Of de hond dan ligt of zit of staat, maakt niet uit. Het gaat over de stemming waarin de hond verkeert.

resume,

Hondje 4 maanden:

Blaft van smorgens tot savonds. Eigenaren worden gek! (Buren ook)

Tot nu toe ondernomen acties:

Eigenaar heeft zichzelf naar de gang gestuurd, luide boze stem gebruikt, hond vastgelegd, hond weggestuurd, en de  Kong gegeven

Resultaat,

Hondje blaft nog

Veel belonen voor rust. Juist de momenten dat ze relaxed zijn. En veel duidelijkheid. Dus niet zomaar uit de auto springen maar even wachten tot ik zeg dat het mag. Niet de deur uit stormen maar even rustig zitten gaan zitten tot ik zeg dat het ok is. Niet op je bak af stormen maar even wachten tot ik hem rustig heb neergezet. Niet iedere hond heeft dat zo strak nodig maar mijn jongste stuiterbal wel. Ik moet bij hem zelf ook altijd heel rustig bewegen en een kalme stem opzetten. Ik ben het met Alaska eens hoor dat het vooral een gevoel is maar sommige honden hebben het van nature en andere moet je het echt leren. Ik behandel mijn jongste ook echt anders dan de andere twee. Hij wil heldere regels en structuur terwijl ik van mezelf best chaotisch en makkelijk ben. Maar bij hem werkt het om heel duidelijk te zijn. En stiekem merk ik dat het voor mezelf ook wel goed is om meer rust en structuur in te bouwen. Zo’n hond is toch vaak een beetje een spiegel.

Ik weet niet of je hond ook blaft/ongeduldig is als ie eten/kauwmateriaal krijgt, maar dat zou een goede eerste stap kunnen zijn om zelfbeheersing aan te leren. Mijn hond werd als puppy helemaal hysterisch als ze eten kreeg (labradortrekje ). Stuiteren, springen, het voer uit de bak proberen te eten voor ik hem had neergezet. Wat ik toen deed, is als ik bukte om de bak neer te zetten en ze vloog er op af, de bak weer omhoog te houden. Eerst rustig doen, dan eten. En dat bij elke maaltijd. Op een gegeven moment viel het kwartje 'oh, als ik rustig doe krijg ik eten'. En nu gaat ze altijd braaf zitten als ik de bak ga neerzetten en wacht tot ik 'toe maar' zeg  (overigens is dat 1 seconde later want ik wil haar ook niet onnodig laten wachten, maar het zou langer kunnen. Alleen ligt dan m'n vloer vol kwijl )

Later ben ik gaan oefenen met brokjes op de grond leggen en laten wachten. En daarna brokjes op haar pootjes. En vervolgens buiten, als ze naar een andere hond wilde en begon te trekken. Zitten, wachten, riem los en dan mag ze gaan. Ze is nog steeds niet de meest geduldige hond, maar ze weet dat rustig doen beloond wordt.

Succes met jouw hond in ieder geval!

" Nee, geduldig zijn is niet hetzelfde als op je kont gaan zitten. Het gaat over wat je voelt. Vergelijk het met iemand die op het perron op de trein staat te wachten: inwendig ongeduldig, nerveus of geërgerd, maar uiterlijk wel zittend op een bankje.
Geduld leren bewaren, bedaard zijn, dat gaat dus over je gevoel: leren kalmte bewaren. Of de hond dan ligt of zit of staat, maakt niet uit. Het gaat over de stemming waarin de hond verkeert.
  "

Alaska's Finest!

Daar heb je natuurlijk gelijk in, maar dan de vraag hoe ga ik zijn gevoel kunnen veranderen 

Dingen als wachten met de auto uitgaan etc doen wij vanaf begin af aan al en dat gaat inmiddels goed.  Met voeren bijv ook, hij moet zitten en ik zet de bak neer pas op mijn teken mag hij het pakken. Tijdens het vullen van de bak is hij wel wat ongeduldig maar dit gaat steeds beter. 

Maar dit zijn dan toch nog steeds aangeleerde dingen en niet echt zijn gevoel wat veranderd is

Door voorbij de pose te kijken en echt te wachten tot de hond kalmeert, en dan de hond kenbaar te maken dat dit is wat je wenst. Dus in dagdagelijkse omstandigheden zoals: het vertrekken op wandeling, het blijven staan als je met iemand op straat een babbeltje slaat, in de auto zitten, het eten, enz. enz. 

Zelf heel geduldig en kalm zijn, geen commando geven (want dan leer je de hond dat de pose voldoende is) en afwachten. Eerst kan de hond dan feller gaan doen, als dit hem niet helpt, gaat ie zitten of liggen, en als dit ook niks opbrengt en je blijft zelf kalm en geduldig, dan komt er een moment waarop de hond ook kalmeert. Bij de ene gaat dit snel, bij de andere kan dit heel lang duren. Maar daar ligt net de uitdaging: hoe geduldig ben je zelf.  Eenmaal de hond kalmeert (en dat merk je aan zijn uitstraling, ademhaling, e.d.) laat je hem weten dat je dit op prijs stelt. 

Je hond is nog erg jong, het is er allemaal niet meteen. Het vraagt nu een grote investering qua tijd en energie, maar eenmaal het erin zit, hoef je 't nooit meer te vragen. 

Qua insteek kan je het misschien een beetje vergelijken met bepaalde aspecten vd socialisatie: als de hond onrustig of onzeker is in een bepaalde omgeving (bijvoorbeeld busstation), dan ga je ook de tijd nemen om erbij te zitten, te kijken, te observeren en absorberen, tot de hond zijn rust vindt. Een busstation zorgt dan niet langer voor angst of opwinding, de hond is het gewend geworden, langs het busstationn lopen zorgt niet meer voor triggers in zijn emotie.

Dat is eigenlijk ook wat je vraagt bij zelfbeheersing: dat kalmte in bepaalde omstandigheden normaal is geworden. De norm, zeg maar.

" Door voorbij de pose te kijken en echt te wachten tot de hond kalmeert, en dan de hond kenbaar te maken dat dit is wat je wenst. Dus in dagdagelijkse omstandigheden zoals: het vertrekken op wandeling, het blijven staan als je met iemand op straat een babbeltje slaat, in de auto zitten, het eten, enz. enz. 
Zelf heel geduldig en kalm zijn, geen commando geven (want dan leer je de hond dat de pose voldoende is) en afwachten. Eerst kan de hond dan feller gaan doen, als dit hem niet helpt, gaat ie zitten of liggen, en als dit ook niks opbrengt en je blijft zelf kalm en geduldig, dan komt er een moment waarop de hond ook kalmeert. Bij de ene gaat dit snel, bij de andere kan dit heel lang duren. Maar daar ligt net de uitdaging: hoe geduldig ben je zelf.  Eenmaal de hond kalmeert (en dat merk je aan zijn uitstraling, ademhaling, e.d.) laat je hem weten dat je dit op prijs stelt. 
Je hond is nog erg jong, het is er allemaal niet meteen. Het vraagt nu een grote investering qua tijd en energie, maar eenmaal het erin zit, hoef je 't nooit meer te vragen. 
 
Qua insteek kan je het misschien een beetje vergelijken met bepaalde aspecten vd socialisatie: als de hond onrustig of onzeker is in een bepaalde omgeving (bijvoorbeeld busstation), dan ga je ook de tijd nemen om erbij te zitten, te kijken, te observeren en absorberen, tot de hond zijn rust vindt. Een busstation zorgt dan niet langer voor angst of opwinding, de hond is het gewend geworden, langs het busstationn lopen zorgt niet meer voor triggers in zijn emotie.
Dat is eigenlijk ook wat je vraagt bij zelfbeheersing: dat kalmte in bepaalde omstandigheden normaal is geworden. De norm, zeg maar. "

Alaska's Finest!

Bedankt voor je uitleg hier kan ik iets mee!