Oud Duitse herder

Dag iedereen

Ik ben nieuw hier en had graag eens jullie mening gehoord. Ik ben een 23-jarige studente die volgend jaar samen met 2 vrienden gaat cohousen in een huis met een tuin in een rustig dorp. Het is dan het laatste jaar van mijn opleiding en ik heb heel erg veel les online waardoor ik heel veel thuis zal zijn. Ik heb reeds goed genoten van het studentenleven en ben zeker niet meer het type dat elke avond op stap is met vrienden ;) 

Bij mij thuis hebben we een sheltie reutje van 12 jaar oud, hij is mijn beste vriend. Ook ga ik regelmatig met asielhonden wandelen. Ik weet dat ik in mijn eigen nieuwe huisje een eigen hond heel erg zou missen en ben dus aan het kijken om dan een puppy aan te schaffen, ik ben namelijk reeds 2 jaar énorm verliefd op het ras de Oud Duitse Herder. Ik ben mij er goed van bewust dat dit erg slimme en energieke honden zijn. Daarom vraag ik me af of dit ras wel in mijn situatie past. 

Het eerste jaar zal ik veel thuis zijn dus daarom leek het mij wel haalbaar op dan een puppy op te voeden. Ik zou sowieso zorgen dat de hond minstens 2-3x per dag uitgelaten wordt en wil zeker ook gehoorzaamheid (+ agility) gaan doen. 

Nu is het wel zo dat ik in vakanties graag reis en daarom wou ik weten hoe dit ras omgaat met verandering (lange ritten in de auto, veel nieuwe mensen leren kennen, nieuwe omgevingen...). Kunnen zij hier in het algemeen goed mee om? 

Wanneer ik na dat jaar afgestudeerd ben zal ik op zoek gaan naar een job, maar ik kan natuurlijk niet voorspellen waar dat zal zijn en wat mijn uren zullen zijn. Dit geeft dus wel enige onzekerheid. Moest ik de hond 's middags niet kunnen uitlaten zou ik wel een uitlaatservice regelen want ik kan een 1-jarige energieke hond geen 8uur alleen laten veronderstel ik. 

Nu zijn mijn ouders van mening dat ik beter nog enkele jaren wacht tot ik alles 'mooi op een rijtje heb', zekerheid heb en ook een vaste partner (omdat ik dan weet wanneer die eventueel de hond kan uitlaten). 

Ikzelf ben bang dat eens ik een vaste job heb, een puppy nemen moeilijk zal worden omdat je deze het enkele uren alleen blijven echt nog moet leren en er veel tijd kruipt in de opvoeding en ik er de eerste maanden echt wel heel veel willen kunnen bij zijn. Het lijkt mij zalig om met mijn nieuwe vriendinnetje vele avonturen en reizen te beleven, maar ik wil uiteraard dat ze niets tekortkomt. 

Mijn voorkeur gaat uit naar teefje, uit een showlijn. 

Wat is jullie mening? Zou het haalbaar zijn zoals ik het zie? Of lijkt het jullie ook beter nog enkele jaren wachten? 

Alvast heel erg bedankt! 

Ik zou eerst wachten tot je je opleiding klaar hebt, je een baan hebt, geld verdiend, een huis hebt en dan gaan kijken of er nog tijd en geld beschikbaar is voor een hond.

De aanschaf is 1 ding, maar vergeet de verdere kosten niet.

Voer, kauwproducten, cursusgeld, dierenartskosten en die kunnen met een beetje pech echt heel erg hoog zijn.

Misschien een vooroordeel van mij maar gaat dat wel goedkomen met eventuele gasten van jou of je twee huisgenoten? Ik vind ODH niet heel gastvrij namelijk.

Verder ben ik het eens met je ouders. 

Ik deel de mening van je ouders

De odh, is een fijne hond, heb er zelf een gehad..goed opvoeden als je de hond als pup neemt, maar je bent nog jong studeer en nog geen voltallige baan, een hond is niet goedkoop, denk daar aan....vooral dierenarts kosten zijn heel erg duur.

Ik ben ook team ouders. 

Ik snap je redenatie van dat je nu tijd hebt voor een pup, strakjes is hij volwassen. Maar het is maar ten dele waar.

Wat ga je doen na je studie? Werken? Hoe ziet de arbeidsmarkt er dan uit? Werk je dan fulltime, kantooruren? Misschien werk je vanuit huis? Heb je een huis of appartement? 

Besef dat een hond in huis nemen, zeker in je eentje, betekent dat je je hele leven om die hond moet plannen. Zelfs keuze voor een bepaalde baan kan vallen of staan met je hond in je achterhoofd. Je hond kan simpelweg niet 5 dagen in de week van 8 tot 5 alleen zijn. Dat is gewoon niet eerlijk tegenover een hond. Maarja, jij moet brood op de plank hebben, wilt een toekomst opbouwen..

Neen, wacht nog een paar jaar tot het allemaal stabieler is. Je hebt nog tijd zat. 

De Oud Duitser van onze buren was een enorm vriendelijke hond, een allemansvriend. Maar het is en blijft wel een herdershond en dat zijn over het algemeen waakse honden en erg gesteld op 'eigen'. Dus dat vraagt extra aandacht. 

Qua timing denk ik dat het een prima tijd is om nu een pup te nemen -- als dat lukt, want een pup heb je niet op bestelling natuurlijk. Zelf doe ik het ook zo, maar ik ben wat ouder dan jij. Ik studeer nog maar ben wel bijna klaar. Ik zie het zo: je leeft maar één keer, je weet wat de verantwoordelijkheid voor een hond is, en als je dat echt wil dan zet je je daarvoor in en zorg je dat dat goed komt. Niemand kan in de toekomst kijken. Onzekerheid heb je altijd. Mensen die voorheen alles goed voor elkaar hadden en nu door de gasprijzen in de problemen komen hadden dat ook niet voorzien. Als je je door alle 'wat als'-en laat tegenhouden, kan je je hele leven blijven wachten op het 'perfecte' moment om een hond te nemen. Als je zo leeft, gaat je leven aan je voorbij. 

Dus als jij denkt dat je alles goed voor elkaar hebt, je beseft wat de verantwoordelijkheid is, en je wil er echt voor gaan. Laat je dan niet tegenhouden. Wees wel realistisch en maak een goed plan. Maar volgens mij ben je daar al goed mee bezig. 

Ik denk dat je enige struikelblok zal zijn om daadwerkelijk een goed gefokte pup te vinden. Alhoewel dat ook maar net is hoe hoog je eigen eisen zijn  Succes! 

Dag Sofie.

Je weet van huis uit wat het is, de verantwoordelijkheid van een hond. Kan je de hond thuis niet eens een paar weken meenemen zodat je ervaart of het lukt naast je studentenleven. En je dan realiseren dat een pup heel wat meer werk is?

Ik zie de bezwaren niet om als alleenstaande een hond te nemen,  is een odh anders qua karakter dan een dh? Dat is altijd mijn ideale hond geweest een duitse herder. Helaas was het voor mij fysiek niet mogelijk, te groot en te sterk,  Als je hem als pup goed begeleidt, dan zal het gedrag richting bezoek, die jij binnenlaat best goed gaan denk ik zo.

Zelf had ik ip mijn 18e mijn eerste hond, ik heb daar altijd parttime voor gewerkt buitenshuis, en de andere helft thuis kunnen werken, een hele fijne combinatie.

Kortom begin eerst eens met een goede fokker te zoeken, want een pup heb je wel op bestelling maar niet een twee drie in huis. En leg maandelijks rond de 100 euro apart om te kijken of je de kosten op kan brengen, dan krijg je ook al een leuk spaarpotje voor de eventuele extra kosten van de hond, en denk ook aan de verzekeringskosten. Heb je een wa verzekering? Daar valt meestal een hond onder, maar dat even nakijken is verstandig,

Maar een hond beperkt je ook enorm. Je moet veel thuis zijn, altijd alles plannen, het kost veel geld en je hebt een flinke verantwoordelijkheid in een tijd waar je nog alle kanten op zou moeten kunnen.  Ik had het zelf niet gewild op zo’n jonge leeftijd. Juist toen was het heerlijk om nergens rekening mee te houden, weinig te plannen en de mooiste onverwachte avonturen te beleven. Ik had de jaren ervoor vol mooie reizen, banen in het buitenland, verschillende huizen en ad hoc beslissingen nooit willen missen. Hoewel ik nu heel gelukkig ben met mijn familie en hondjes is het leven wel anders geworden. Veel regelmatiger. Heerlijk maar ook voorspelbaarder. Dus mijn advies, wacht nog even en geniet van het leven zonder verantwoordelijkheden. Die heb je nog lang genoeg. En er zijn genoeg baasjes die 2 keer per week een oppas zoeken bijvoorbeeld. Misschien kan je dat eerst doen. Heb je wel de lusten niet de lasten.

Ieder mens is anders. Ik was ook net 20 toen ik mijn eerste eigen hond nam. Ik nam hem overal mee naartoe, we waren samen een team. Ik heb juist van alles genoten, de verantwoordelijkheid was mij niks teveel. Ik had hem in die leeftijdsfase absoluut niet willen missen, hij heeft me enorm geholpen te groeien en mezelf te ontwikkelen. Mensen op die leeftijd leren volwassen te worden, ieder mag zijn eigen weg kiezen, je hart volgen zonder rekening te hoeven houden met ouders (of kinderen). Dat is juist het mooie van volwassen worden! 

Ik schrijf of niet voor niets in de ik-vorm hè. Maar het kan geen kwaad om zo’n belangrijke keuze van meerdere kanten te bekijken. Bij mij heeft het  hebben van geen verplichtingen hebben me juist enorm geholpen om mezelf te ontwikkelen. Omdat ik met niemand rekening hoefde te houden kon ik mijn hart volgen en kansen grijpen die ik anders niet gehad had. Iedereen die in dit topic adviseert om het wel te doen heeft zelf jong een hond genomen. En dat snap ik. Want uiteraard had je het niet willen missen. Maar je weet dan dus ook niet hoe het voelt om op die leeftijd nul verplichtingen te hebben. En ik kan alleen maar zeggen dat ik het heerlijk vond. Mij heeft het een aantal jaar naar het buitenland gebracht bijvoorbeeld. Vast niet een wens van iedereen hoor. Maar het was anders geen optie geweest. 

Ik ben NIET team ouders. Of je nu student bent of al ouder in een leven kan altijd wat veranderen. Groot voordeel vind ik dat je juist nog veel thuis bent als de pup komt. Dan kun je het alleen laten rustig uitbouwen. Ik kocht destijds samen met mijn vriend waarmee ik samen woonde een tervuerense pup. Ik werkte toen niet en heb haar alles rustig kunnen leren. Tervueren staat bekend als zenuwachtig. Nou daar kan je zelf veel aan doen. Zij ging met ons op reis in een camper, is mee naar Marokko zelfs geweest. Toen zij een jaar was ging ik part time werken. Maar toen ze 4 jaar waa veranderde mijn situatie. Het ging uit met mijn ex. Ik ben verhuisd van een huis met tuin naar een klein appartement en moest meer uren gaan werken. Toen moest ze dus regelmatig 8 uur alleen zijn. Was geen probleem omdat ik haar voor en na werk en op vrije dagen veel beweging en uitdaging gaf. Wil maar zeggen ook bij volwassen werkende mensen kan het leven anders lopen. Maar met een hond die als pup goed gesocialiseerd is en alles rustig is opgebouwd moet dat kunnen. Ik ken iemand met een oud duitse. Is een stabiele hond die zonder problemen is mee geëmigreerd naar Frankrijk.

Mijn reactie op jou was ook echt niet aanvallend bedoeld, ik wilde graag mijn ervaring delen naast die van jou ;-). En je hebt gelijk: ik weet niet hoe het voelt om geen verantwoordelijkheden te hebben, ik heb ze altijd gehad. Maar met mijn hond aan mijn zijde heb ik juist enorme vrijheid (leren) ervaren. Ik vind dat TS al gewezen is op de keerzijde van het hebben van een hond (op deze leeftijd), maar het kan ook heel veel geven. 

" Mijn reactie op jou was ook echt niet aanvallend bedoeld, ik wilde graag mijn ervaring delen naast die van jou . En je hebt gelijk: ik weet niet hoe het voelt om geen verantwoordelijkheden te hebben, ik heb ze altijd gehad. Maar met mijn hond aan mijn zijde heb ik juist enorme vrijheid (leren) ervaren. Ik vind dat TS al gewezen is op de keerzijde van het hebben van een hond (op deze leeftijd), maar het kan ook heel veel geven.  "

Susanne

Helemaal gelijk hoor. Het heeft ook echt twee kanten. 

Ik denk dat je vooral moet kijken naar je eigen persoonlijkheid, hoe veerkrachtig en verantwoord je zelf van nature bent.

Niet alles loopt zoals je het voor ogen hebt, een hond is een levend wezen dat heel anders kan uitpakken dan je op voorhand denkt of hoopt. Hij kan bijvoorbeeld verlatingsangst hebben, extreem blafferig zijn, intolerant zijn naar andere honden, of regelmatig ziek. Dat zijn dingen die niet altijd rijmen met: hond alleen thuis blijven, een uitlaatdienst inschakelen voor de wandeling, hond overal mee naartoe nemen, samenleven met huisgenoten die jouw opvoedregels niet volgen, enz.

Je kan dus allerlei plannen maken, maar in praktijk kunnen die heel anders uitdraaien. Ga dus voor jezelf na in hoeverre je wensen echt 'vastliggen' of hoe rekbaar dat allemaal is en in hoeverre je bereid bent je aan te passen. 

Wat het ras betreft: neem contact op met enkele verantwoorde fokkers. Maak kennis met de honden, stel je vragen, ga mee op wandeling. Zo leer je veel beter de behoeften en aard van het ras kennen en kan je bekijken of deze bij je passen of niet.

Succes!

Ik ben het met je ouders eens. Ik denk dat het in dit geval goed is om vooral in belangen van de hond te kijken, in plaats van naar wat jij graag wil. En denk ook verder vooruit. Wat als je de pech hebt een hond te hebben dat met 1 jaar  nog helemaal niet alleen kan blijven? En je een enorm leuke baan aangeboden krijgt waar een hond op dit moment nog niet in past? 

Ik denk persoonlijk dat het een kwaad kan een aantal jaren te wachten. Totdat je je eigen huisje hebt en duidelijkheid. Als een hond dan goed in het plaatje past, is er altijd de mogelijkheid er een aantal te schaffen. 

Ik had gewild dat ik eerder een hond had genomen eerlijk gezegd. Wilde het zo graag, maar iedereen raadde het me af. Pas rond mijn 30ste kwam hij er, wel al volwassen hond van 4 jaar oud.  Ik werkte wel full time, maar zijn vorige eigenaar ook de hond was dat ritme gewend. Ik besloot toen de apen en beren te laten voor wat het was en het gewoon te doen. Geen moment spijt van gehad. Maar we deden ook wel alles met elkaar, doordeweeks voor en na werk was alle aandacht voor hem.

Ken wel studenten die een werklijn herder hadden aangeschaft en met meerderen in een huis woonden. Op zich een prima hond, maar het werkte niet. De jonge hond kreeg aandacht van alles en iedereen, trok naar een persoon die eigenlijk niet zijn eigenaar was en luisterde daar veel beter naar dan naar de echte eigenaar. De keer dat ik hem zag vond ik het een wat nerveuze hyper de piep hond, zal deels karakter zijn geweest maar ook denk de manier waarop hij opgroeide. Was een nestbroer van onze herder. Hij is na anderhalf jaar ook herplaatst, omdat het niet ging.

Dus als je er echt voor wilt gaan moet je wel goede afspraken maken met je huisgenoten over de opvoeding van je pup. En je door de fokker laten adviseren m.b.t. karakter van de pup. 

Hoi,

Ik was 19 en zat in het laatste jaar van mn opleiding toen ik mijn oudduitse herder gekocht heb. En het was niet makkelijk  Nora is nooit een makkelijke hond geweest en heeft me, zeker in de eerste jaren, flink uitgetest. Ik heb zeker geen spijt dat ik haar genomen heb en zou haar ook voor geen goud willen missen maar als ik het van te voren allemaal had geweten zou ik er zeker nog een keer over nagedacht hebben en eventueel nog een paar jaar gewacht. Die van mij is een waker en daar is het resultaat nu van dat ik nog altijd bij mijn ouders woon. Een flat of appartement is echt geen optie om met haar te wonen en nu ook met de woningcrisis zijn betaalbare woningen waar honden zijn toegestaan gewoon niet te krijgen in mijn regio. Dit is dus zeer zeker iets om rekening mee te houden hoe je jezelf over een paar jaar ziet en wat je woon/werk situatie zal gaan zijn. 

Beste Sofie,

Ik vind dit best een lastige. Ik denk dat ik me niet wil aansluiten bij een bepaald team, maar je vooral willen aansporen om hier nog eens heel goed over na te denken en dingen op een rijtje te zetten.

Het is uiteindelijk jouw leven. Dit is misschien altijd jouw droom geweest: afstuderen en dat combineren met een hond.

En nu komen er wat lastige vragen van mijn kant:

Hoeveel ben je bereid om op te geven voor je hond? Zou je er bijvoorbeeld een jaar langer over willen doen om af te studeren omdat je het qua tijd niet redt? Zou je bereid zijn om minder uren te werken? Wat als het voor wrijving zorgt met je huisgenoten? Zijn je vrienden honden gewend? Wat als de kosten hoger uitvallen dan je had verwacht? Kan je terugvallen op je ouders mocht het niet goed gaan?

Je schrijft dat je een sheltie van huis uit gewend bent. Een sheltie is in mijn ogen wel relatief vergelijkbaar met een Duitse herder wat betreft de 'high maintenance'. Allebei werkhonden die veel eisen van hun baasjes.

Ik zou je graag willen waarschuwen voor het 'veilige' idee van een showlijn. Ik heb een groenendaeler uit een showlijn en... iedereen denkt altijd dat hij uit een werklijn komt omdat het best een energieke, pittige hond is. Verkijk je dus niet op het idee dat een showlijn altijd makkelijker zal zijn.

Ga er ook niet vanuit dat je hond precies zal voldoen aan de rasstandaard. Laat het hele 'ideale' plaatje los.

Ook zou ik goed letten op de rug bij de showlijn; persoonlijk zou ik kiezen voor een lijn met een rechte rug.

De ene Oud-Duitse herder zal wellicht prima op terrasjes kunnen en het leuk vinden om te reizen, maar... zeker niet alle Oud-Duitse herders. Je zou het dus wel moeten treffen. En dan wederom de vraag: zou je het kunnen opbrengen als je een hond krijgt die zich niet zo makkelijk voegt in jouw situatie en jouw dromen? Heb je dan een plan B?

Ik was 19 toen onze eerste hond er kwam. Destijds woonde ik al samen met mijn vriend en we werkte beide maar konden onze uren goed op elkaar afstemmen. Mijn vriend was opgegroeid met honden en ik wilde altijd al honden maar helaas vonden mijn ouders dat geen goed idee. Voor mij was het een langgekoesterde wens.

Ik ben op mijn 16e gestopt met school en had toen ook niet direct de intentie om dat weer op te pakken. Toch wist ik ook toen dat er een moment zou zijn dat ik terug naar de schoolbanken zou moeten. Het had in ieder geval voor mij niet zo'n haast dus ik vond het prima om daarmee te wachten tot onze hond stabieler was. Nou ging ik altijd al vrij flexibel om met de schoolroosters dus af en toe wat lessen missen voor de hond was voor mij geen issue. Uiteindelijk is dat ook allemaal goedgekomen en heb ik wat later mijn school weer opgepakt en mijn diploma gehaald. Qua werk hebben we het altijd goed op elkaar af kunnen stemmen wat heel fijn is. Ik heb ook zeker niet het idee dat ik veel gemist heb, wel was het af en toe even puzzelen om alles rond te krijgen. Inmiddels hebben we onze hond bijna negen jaar en zijn we geëmigreerd. Dat laatste was bijvoorbeeld eenvoudiger geweest zonder hond maar we zouden haar zeker niet willen missen. We genieten elke dag van elkaar. Sinds dit jaar is er zelfs nog een hond bijgekomen. Ik denk dat je veel dromen kan najagen met een hond, je moet er alleen iets meer over nadenken en plannen. Voor mij is een hond juist één van die dromen waar ik elke dag van geniet. 

Ik weet niet of ik het op die leeftijd in mijn eentje ook gedaan zou hebben. Nou hield ik er ook wel rekening mee dat een relatie kan eindigen en er dan oppas geregeld zou moeten worden. Maar om er alleen aan te beginnen is toch wat lastiger. 

Qua ras zou ik altijd gaan voor een ras dat bij je past. Wat me wel opvalt is dat je het hebt over twee tot drie keer per dag uitlaten. Bedoel je dan dat dat lange wandelingen zijn en er tussendoor nog korte plasrondjes gedaan worden? 

Goed nadenken is zeker belangrijk. Ben je bijvoorbeeld afhankelijk van je huisgenoten of heb je daar een alternatief voor als ze wegvallen? Kan je het financieel aan (dierenarts rekeningen kunnen flink zijn)? En ook niet onbelangrijk waarom wil je een hond?

Wij zijn voor een herplaatser gegaan, misschien is dat ook iets voor jou? Je zou bijvoorbeeld ook bewust voor een oudere herplaatser kunnen gaan, dan kan je kijken hoe dat gaat en hoef je zelf minder ver vooruit te kijken.  

O ja, een huurhuis vinden met hond is ook een stuk lastiger. Ik denk dat je uit België komt? Daar is dat zelfs nog moeilijker dan in Nederland dacht ik. 

Mijn eerste hond heb ik ook genomen tijdens mijn studie, ik was 21 en woonde toen nog thuis bij mijn ouders. De tweede kwam er een jaar later bij, toen woonde ik net op mezelf en studeerde nog steeds. De derde volgde vervolgens nog eens 2 jaar later toen ik samen met mijn partner ging wonen en we beiden fulltime werkten. 

Het is precies wat je zegt, tijdens een gemiddelde studie heb je gewoon niet zoveel lesuren, en je kan veel zelfstandig thuis doen. Ik vond de eerste twee honden dan ook veel makkelijker om te nemen, puur omdat ik er gewoon zeeën van tijd voor had toen ze pup waren. Voor de derde pup had ik 2 weken vrij genomen van werk, en we hadden enorm geluk dat hij alleen zijn geen enkel probleem vond, dus kon hij al na 2 weken alleen thuis gelaten worden (met uitlaatservice tussendoor). Erg prettig voelde dat echter niet, ik heb me toen veel schuldig gevoeld om zo’n jonge hond zoveel alleen te laten. Het is toch makkelijker een hele dag naar werk te gaan als de hond eenmaal al volwassen is. 

Wel heb ik een wat makkelijker en rustiger ras uitgekozen, dat was bewust, als ik dan eens druk was met bijvoorbeeld tentamens dan hoefde ik me niet druk te maken dat de honden tekort zouden komen. Daar zou ik dus nog wel even goed over nadenken, een herder heb je echt wel je handen vol aan. 

Heel erg bedankt voor de vele reacties en meningen! Hier heb ik echt wat aan :) 

Enkele mensen wijzen mij op de financiële kant, maar hier maak ik mij zelf niet echt zorgen om, aangezien ik weet wat de 'vaste kosten' zijn en hierin zelf kan voorzien. Onverwachte hoge dierenartskosten kunnen altijd, maar dan zullen mijn ouders hier zeker bij helpen ;)

Ik kan hoe dan ook op mijn ouders en ouderlijk thuis terugvallen, alsook op mijn zus en haar vriend. Dus als ik toch eens een hele dag of een avond weg wil,  vind ik zeker oppas. 

Wat betreft mijn huisgenoten; zij zijn uiteraard op de hoogte van mijn wens en vinden dit prima, ze begrijpen ook heel goed dat het echt mijn hond wordt en we zullen duidelijke afspraken maken omtrent opvoeding zodat de pup zeker niet in de war raakt. Zij hebben trouwens zelf thuis een duitse herder en dobberman, dus zijn ook niet onervaren. Qua gasten en de ODH denk ik dat dit puur een kwestie is van goede socialisatie, want ook in een gezinsleven komen er vaak mensen over de vloer dus dit lijkt mij niet anders in mijn situatie.

Ook heb ik reeds enkele goede erkende fokkers op het oog, en besef ik zeker dat een pup niet op bestelling komt en ik ben bereid te wachten tot wanneer er een geschikt pupje vrij is. 

Het huurhuisje met tuin waar ik ga wonen is de hond toegelaten, aangezien dat huis van familie van mijn ene vriend is die er ook gaat wonen. Als ik afgestudeerd ben zal ik ook daar blijven wonen, dus de hond zal zeker niet plots in een appartementje terechtkomen. 

Dat ik vrijheden zal moeten opgeven en meer 'huis-gebonden' zal zijn besef ik ook goed. Ik heb al heel erg genoten van jong en vrij zijn, maar ik merk dat ik juist begin te verlangen naar meer regelmaat, verantwoordelijkheid en mijn eigen plekje. 

Ik ga beginnen met eens langs te gaan bij fokker, uitgebreid kennis te maken met het ras en ook hun mening te horen! 

Mag ik vragen welk ras (rustiger en makkelijker) je had uitgekozen?

Een volwassen (of oudere) herplaatser is zeker ook nog een optie, aangezien ik dan al weet in welke mate de hond alleen kan zijn en 'flexibel' is. Ik zit nog in de oriëntatie fase en denk er zeker nog uitgebreid over na. 

Silken windsprites

Je zou eens kunnen kijken naar hhin.nl of verhuisdieren.nl of ikzoekbaas.nl. Al is het alleen maar om de beschrijvingen te lezen en de redenen waarom de honden herplaatst worden (specifiek bij de Oud-Duitse herders bijvoorbeeld). Dan kan je zien waar mensen zoal tegenaan lopen.

De redenen zijn bijvoorbeeld 'tijdgebrek', 'allergie' of 'kan niet met kinderen' (bijtincidenten of gevreesde bijtincidenten).

Bedankt voor je antwoord. Leuk ras trouwens

Ik ging er inderdaad vanuit dat een hond toegestaan is in dit huis. Ik dacht meer aan de toekomst, jullie zijn allemaal jong en dan verandert er vaak het één en ander. Jullie gaan werken (en daarvoor bijvoorbeeld naar een andere plaats verhuizen) er ontstaan relaties en samenwonen komt bijvoorbeeld om de hoek kijken. Zo vallen dit soort samenwoon constructies vaak uit elkaar en misschien eerder dan dat jullie dat nu plannen. Dan zou je waarschijnlijk op zoek moeten naar iets anders en kopen is vaak niet de eerste stap. 

Het is natuurlijk fijn dat je in nood financieel terug kan vallen op je ouders. Toch lijkt het me fijn om zelf voldoende achter de hand te hebben zodat je niet van hen afhankelijk bent. Als je van hun in nood een financiële bijdrage verwacht vind ik persoonlijk ook dat ze inspraak hebben in deze keuze. Om spanningen te voorkomen zou ik dan toch nog even met hen om de tafel gaan. 

Uiteindelijk is niks zeker in het leven en is het vaak net hoe je erin staat, waar een wil is, is een weg. Daarnaast vind ik 23 ook niet heel jong, er zijn ook mensen die op die leeftijd een kind krijgen, dat gaat vaak ook prima. 

Mee eens.

Als je het echt enorm graag wilt, je goed verdiept in het ras wat je wilt, wat dit ras nodig heeft en of dit bij je past, waarom zou je het dan niet doen?

Ik ben zelf ook student met een jonge hond (gekocht in de zomervakantie na mijn 1e jaar) en ik heb er geen moment spijt van gehad. Het is ontzettend pittig (moet wel zeggen dat ik niet de makkelijkste hond heb), een hond in combinatie met een studie, maar als je je er 100% voor wilt inzetten dan houd je in je latere leven echt wel rekening met werk/privé leven en de hond.

Als je je goed beseft waar je aan begint en je wilt het dan alsnog, dan zie ik niet in waarom je geen hond zou kunnen nemen.