De nieuwe pup en de kinderen

Hallo allemaal, fijn om onderdeel te mogen zijn van dit forum.

Sinds een ruime week hebben we een pup (Friese Stabij) en hij is nu bijna 10 weken oud. Schitterend beestje, leert al ontzettend veel, plast / poept eigenlijk al volledig buiten. Het enige waar ik toch wel erg veel moeite mee heb is de 'continue' bijtdrang. Het is volkomen logisch dat de pup de wereld met zijn mond ontdekt en we proberen dan speelgoed zoveel mogelijk te stimuleren en bij ongewenst bijtgedrag dit te negeren of af te leiden naar een speeltje.

Het lijkt zo 'idillisch' om samen met je kinderen een kroelerige pup te hebben, maar zo gauw de kinderen proberen toenadering te zoeken van de pup is het meteen met het bekje open. Niet meteen heel wild bijtend, maar wel zo van 'ik pak je onderarm zo even vast'.

Mijn kinderen van 7 en 9 laten de pup (met ons erbij) uit en dan gaat het eigenlijk goed, hij 'valt niet aan' in zijn bijtgedrag. Maar zo gauw er een handreiking is - ook al is het om te aaien met een 'goed zo' - dan gaat het bekje open om te happen.

De kinderen zijn verder niet bang, ook zeker niet heel druk in de benadering, maar bemerken nu wel het gevoel van 'is een puppy eigenlijk wel leuk?'.

Iemand misschien raad / advies hoe we hier mee om zouden kunnen gaan? Ik snap zeker dat het bijtgedrag van een pup er gewoon bijhoort, maar ik vind het zo vervelend richting de kinderen.

Hoe zoeken de kinderen die toenadering en wat doen zij met hun handen en armen?

Je probeert met speelgoed te stimuleren of af te leiden, probeer eens goed kauwmateriaal? Honden hebben namelijk ook een grote kauwbehoefte, daarnaast maakt het hen ook vaak rustig als ze kunnen kauwen/knabbelen.

Ik denk dat een pup van het formaat wat jullie hebben, rustig een gedroogd runder of hertenoor kan kauwen, bullepees ook wel, kijk ook eens naar gedroogde pensstaafjes al zijn die denk ik wel sneller op, maar ze vinden het zeker erg lekker.

Ik bestel dat zelf altijd allemaal via: www.via-natura.nl 

Fijne en betrouwbare site.

Bedankt voor je reactie. Met speelgoed bedoel ik ook allerlei kauwmateriaal. Touwen, bijtringen, kauwbotten/sleutels en een knuffel waarin touw zit. Tevens ook afwisseling m.b.t. Kongs.

De kinderen zoeken eigenlijk toenadering zoals ook ik dat doe. Kalm, proberen te laten snuffelen zodat de hand zichtbaar is, gericht naast het hoofd op de borst. Maar het is meteen (speels) hapgedrag bij de kinderen, terwijl mijn vrouw en ik de hond prima kunnen aaien.

De kinderen mogen de hond van mij in deze pupfase echt niet als een soort knuffel of kussen zien, maar een gewone aanraking lijkt al teveel.

Haha, zeker is een puppy leuk en vaak ook niet. 

Een pup is leuk maar dat wil niet zeggen dat je er alles mee kan/mag doen waar je zelf zin in hebt. Het is dus niet omdat een mens (kind) zin heeft om te aaien dat de pup daar ook zin in heeft. Of omdat een mens geniet van strelen dat het voor de pup ook genieten is. 

Dat wil niet zeggen dat je het nooit zal kunnen doen, hoor, vaak is aaien en genieten van kroelen iets wat langzaam groeit. Omdat het met vertrouwen te maken heeft, en elkaars bedoelingen en handelingen kunnnen inschatten. Jullie pup is er nog maar een weekje, alles is nog nieuw. De band moet nog groeien. 

Enkele tips: aai alleen op rustige momenten, hou het aaien kort, beweeg je handen niet te snel of bruusk, kriebel liever even op de borst dan je hand naar het hoofd te brengen (dus hand laag, onder de ooghoogte van de hond, ipv hoog)

En later, als de pup jullie bedoelingen beter kent (en omgekeerd), gaat het aaien vanzelf beter.

Kindjes dus vooral geduld aanleren nu. 

Ik zou er zelf gewoon van uitgaan dat het wel overgaat. Van de pups die ik heb gehad heb ik er nooit een gehad die dit niet deed en ik geloof niet dat ik er nu echt heel veel aandacht aan besteed heb. Ik heb het zelfs nooit afgeleerd. De regel hier is dat je best met mijn handen mag spelen, maar niet te hard. Als ze te hard beten zei ik au. Tegenwoordig weten ze precies hoe ver ze kunnen gaan, zelfs de puber (zeven maanden). Dat gelijk handen pakken zodra er een hand ook maar in de buurt komt is altijd gewoon uitgedoofd naarmate ze wat ouder werden. Op een baldadig moment doen ze het natuurlijk nog steeds, maar ik kies meestal niet voor een uitgebreide knuffelsessie als mijn honden in speelmodus zitten.

Met kinderen snap ik wel dat het wat lastiger is. Ik denk toch zoals hierboven al gezegd wordt een kwestie van geduld en vooral rustig aaien als de pup ook rustig is.

Nou het klopt wel wat jullie zeggen, het zal de tijd wat nodig hebben. Ik denk dat we de eerste tijd al wat leuker voor hadden gesteld i.p.v. het continue bijtgedrag. Als kind weet ik dat ik ook te maken had met een wat bijterige pup in ons ouderlijke huis, maar dat is naar de achtergrond verdwenen omdat je jarenlang echt een maatje hebt (en omdat mijn ouders mij waarschijnlijk beschermden). 

Geduld... 

Hoi mattheus, allereerst gefeliciteerd met jullie pup. Onze puberpup deed dit ook in het begin. Vooral bij de kinderen.  Wij hebben de kinderen uitgelegd dat ze rustig bij de hond doen en in eerste instantie de pup het initiatief laten nemen.  Wachten tot pup hun opzoekt dan rustig over het kopje of aan z'n flanken  en schouders aaien.  Vooral niet op z'n kop. Dat heeft hem erg geholpen en dat de kinderen standaard en paar droge brokjes in hun zakken hadden zodat goed gedrag meteen beloond kan worden. Word pup te druk dan negeren loop naar een andere kamer en kom na een minuutje ofzo weer terug. Dan niet meer spelen maar pup z'n rust laten vinden.  Ik hoop voor jouw kinderen dat de tips hier helpen want er is niks leukers dan samen met de pup het leven te ontdekken.  Heel veel plezier met jullie pup.

Sorry ik bedoelde dus niet OVER het kopje maar ONDER het kopje aaien

Bedankt voor je reactie. Ik merk alleen dat de pup maar zelden zijn rust (zelf) vindt, eigenlijk als de pup buiten de bench is, is hij de hele tijd in de 'bijtmodus'. Ik werk vanuit huis dus ga op vaste tijden een stukje wandelen / snuffelen buiten, eten, beetje spelen en bij hapgedrag negeren of afleiden met kauwspeeltjes. Maar ik moet 'm echt in zijn bench stoppen om tot rust te komen, anders staat hij continu aan.

Alles vraagt tijd. Het hondje beleeft nu een heel intense periode: hij is weggehaald uit zijn vertrouwde omgeving, weg van zijn familie en komt opeens terecht in een nieuw huis, nieuwe mensen, geen broertjes of zusjes meer, nieuwe regels, nieuwe buitenwereld,... Dat is heel wat om te verwerken. Pups uiten hun emoties met de middelen die ze hebben: hun tandjes, hun nagels, hun stem,... Dus in tijden van spanning, stress of onrust zal je dat terugzien in bijten, happen, janken of piepen, slopen, krabben, opspringen, enz. 

Dat vraagt dus tijd, geduld en een rustige begeleiding. Een weekje is in dat opzicht niets. 

Dus dat ie momenteel 'aan' staat, wil niet meteen zeggen dat ie zelf -algemeen gezien- geen rust zou kunnen vinden. In het nest bij de moeder stond ie vast niet altijd 'aan' en kwam ie wel vanzelf tot rust.

Geduld dus. Probeer zelf het goeie voorbeeld te geven, door het binnenshuis rustig te houden en de actieve momenten voor buiten te bewaren. Na een wandeling of spelletje, kan je ook es samen met de pup een zen-momentje inlassen. Even bewust stil zijn, niets doen. Zodat de pup zich daaraan kan spiegelen. 

Komt allemaal goed, hoor! Ruim jullie tijd nemen, dat geeft vaak beter of sneller resultaat dan te veel of te vlug willen forceren. 

Hij lijkt ineens iets meer kalmte en rust te ervaren (en uit te stralen). Dit is eigenlijk sinds we hem ook een kauwrol aangeboden hebben. Wat is raadzaam m.b.t. de tijd dat een pup een beetje met een kauwrol bezig mag zijn? 

Onze hond is nu 8 maanden en wat je schrijft is zo herkenbaar. Dochter van 10. Voor druk te spelen zoekt hij haar continu op. In begin heel veel bijten maar ik moet zeggen dat hij wel nog steeds met zijn bek speelt, maar echt niet hard bijt. Doet geen pijn zeg maar (ben ik zelf ook wel schuld).

Voor de rust ging hij eerst ook in de bench. Totdat we gingen kamperen en dus geen grote bench mee hadden. Hij ging ineens gewoon in de schaduw slapen. Thuis zocht hij zich sinds toen ook echt zijn eigen plekjes.

Geef het de tijd. Het word steeds makkelijker! Onze dochter heeft ook wel eens gehuild dat ze het niet leuk meer vond. Maar dat was ook omdat de hond ineens veel aandacht kreeg. Het is onderdeel van ons gezin en onze beste vriend!