Trekken aan de lijn

Ik twijfel of ik het in het goede topic zit. Het gaat om onze heidewachtel die over een paar dagen 6 maanden is. Is het dan een pup of puber?

Waar wij tegen aan lopen is trekken aan de lijn. Hij heeft moeite om ontspannen te lopen aan de lijn. Wat heb ik al geprobeerd;

Snoepje in de hand vlakbij gezicht en als hij omhoog kijkt 'volg' zeggen en direct belonen. Dat ging eerst heel goed. Alhoewel ik heel veel snoep kwijt was. Voor een brokje deed hij het niet. Speelgoed interesseerde hem helemaal niet. Maar nu vindt hij snoep ook niet meer bijster interessant.  Zo af en toe nog wel.

Stilstaan helpt niet. Dan gaat hij om zich heen kijken,  graven en zodra ik met ontspannen lijn weer loop gaat hij weer als een raket vooruit.

Een rondje draaien om de trek eruit te halen gaat hij in de ankers.

Wat hij wel doet onderweg is vooral veel met de neus aan de grond en volgens mij komt jachtinstict naar boven. Ziet alles wat beweegt; vogels, katten, eenden, etc. Op vaste plekken mag hij van mij uitgebreid snuffelen.

Heeft iemand tips tegen trekken aan de lijn. Binnenshuis gaat het wel heel goed.  Vindt snuffelmat en zoekspel helemaal geweldig.

Geen een hond kan alleen maar 'volgen' 

Dat is toch ook geen doen, hoe kan een hond wandelen als hij alleen maar naar jou moet kijken.

Ik denk dat jij bedoelt 'wandelen zonder trekken' 

Je kan proberen in beweging te blijven, niet stilstaan.

Zorg dat je hond aandacht moet houden, ga ineens snel lopen en dan weer langzaam.

Maak onverwachte bochten, of draai om etc

En zodra je ziet dat je hond op je let, beloon je hem meteen, geef iets lekker of beloon met je stem.

Het gaat er niet om dat je hond continue naar je kijkt.

Ik kan het niet goed genoeg uitleggen, je kan op een hondenschool beter leren om te wandelen zonder trekken.

Dat is dus iets anders dan 'volgen'!

Heeft  je hond wel eens de mogelijkheid om lekker los te rennen en spoortjes te volgen?

Het is een jonge hond van een actief ras, dus hij zal de nodige energie ook wel kwijt moeten af en toe.

Er zijn op het forum veel onderwerpen over het trekken aan de lijn en ook filmpjes/boek/... maar trekken aan de lijn kan hardnekkig zijn.

Wij hebben er een tijd enorm tegen aangelopen. Wandelen was niet leuk meer.

Bij ons kwam de oplossing uit onverwachte hoek. Omdat de hond zo hard trok aan de lijn was ik bezorgd over het effect op zijn nek en wisselde ik van halsband naar tuig. Het trekken was direct gedaan.

Andere hondeneigenaars vertelden mij dat het andersom ook werkt van tuig naar halsband of toch voor even en dan geregeld wisselen.

Misschien een domme tip maar je weet maar nooit. 

Honden trekken om heel uiteenlopende redenen aan de lijn. Het komt erop aan om eerst de motivatie van de hond te kennen, en dan kan je er gericht aan werken. Er is dus niet 1 standaard oplossing is die voor iedereen werkt, omdat de redenen verschillend kunnen zijn.  

Enkele voorbeelden waarom een hond gaat trekken:

- Om zo snel mogelijk ergens te komen.
Het trekken wordt dan beloond omdat ze hierdoor ook daadwerkelijk sneller bij hun bron van interesse komen. In dit geval kan het helpen om te blijven stil staan als de hond trekt, of een andere richting in te slaan. Zodat het trekken niet meer beloond wordt. En dit blijven herhalen en herhalen.
Vaak is de hond dan ook in andere situaties ongeduldig. Bijvoorbeeld als ie buiten wil, of je met z'n eetbak bezig bent, kan hij zich niet of moeilijk bedwingen. Dan kan je algemeen ook gaan inzetten op zelfbeheersing, je hond leren wachten of zich leren beheersen.

- Omdat het looptempo niet overeenkomt met het tempo van hun mens.
Om te achterhalen of dit het geval is, kan je de hond eens volledig het tempo laten bepalen en op zijn ritme volgen, en zien wat er dan gebeurt. Wordt hij daar gaandeweg rustiger van? Of gaat hij nog meer trekken?

- Omdat de balans niet goed zit tussen wat de hond gegeven wordt en wat er van hem gevraagd wordt.
Daarmee bedoel ik: krijgt de hond genoeg voldoening, wordt er voldoende rekening gehouden met zijn behoeften, krijgt hij genoeg uitdaging en mag hij zelf ook dingen bepalen/kiezen?
Soms kunnen honden die te streng beperkt worden snel in protest schieten, wat zich kan uiten in trekken, opspringen, baldadig gedrag, e.d.
Meer inzetten op zelfbeschikkingsrecht en eigen beslissingen mogen nemen kan dan heel erg helpen.

- Omdat de omgeving waar ze lopen te druk is, of net veel te saai.
Bij te drukke omgeving wordt de hond dan nerveus en onrustig. Maar ook het omgekeerde geldt: trekken omdat de omgeving veel te saai is, geen uitdaging biedt,... Dan kan je je routes veranderen, nieuwe wandelgebieden opzoeken, inspelen op meer/minder prikkels.

- Omdat ze geërgerd of gefrustreerd zijn door belemmeringen.

Honden kunnen gaan trekken omdat de halsband hen irriteert, of omdat de lijn te kort is en ze meer bewegingsvrijheid willen, ze meer willen afwisselen tussen stilstaan, lopen, rennen,... Je kan dan kiezen voor een comfortabel tuigje, of voor een langere lijn waarbij er meer vrijheid komt.

- Omdat ze dat leuk vinden .
Jawel, ook dat kan. Honden met een drive om te gààn! Gelukkig zijn er dan activiteiten zoals canicross, urban mushing, mountainboard, bikejoring e.d., waarin trekken mag! 

Ga dus eerst zo onbevangen mogelijk naar je hond kijken, let op de hele lichaamstaal, op zijn stemming. Kijk naar wat er aan de basis ligt van zijn trekgedrag. Van daaruit kan je aan de slag. 

Zitten wel wat goede tips tussen.

Ik denk inderdaad ook aan de mogelijkheid dat het tuigje niet lekker zit. Ik vind 't zelf ook niet zo'n fijn tuig. Dus eerst die aanpassen. Onze hond zou ook wel veel bewegingsvrijheid willen hebben. Maar een lange lijn is lastig in het gebied waar wij wonen. Veel drukke wegen, huizen, verkeer etc. Ik zou meer snuffeltijd kunnen inlassen. Maar het gekke is dat hij juist overprikkeld lijkt te worden van alle geurtjes. Gaat dan springen en bijten. Dus het is nog balanceren tussen onderprikkeling en overprikkeling.

Even een update: dankzij jullie tips wat dingen gaan uitproberen. Heb net een hele fijne wandeling gehad.

Allereerst heb ik een ander tuig gekocht. Een tuig met smalle banden en kussentjes aan de binnenkant. Die vindt hij merkbaar fijner.

Verder helpt het om onze hond meer te ' volgen'. Onze hond vindt het veel fijner om overal te mogen snuffelen, beetje graven,  kauwen etc. onderweg dan kilometers te maken. Onze wandeling zal maar een paar 100 meter zijn geweest. Maar we zijn een uur buiten geweest op ontdekkingstocht/ snuffeltocht en Teddy kwam heel ontspannen over. Het was een prettige wandeling. Hij was dus nu meer in balans zoals hierboven ook ergens stond.

Wat fijn, zeg! 

Lekker samen genieten van de wandeling 

Kijk Alice, ik heb ook een hond die heel graag snuffelt, had altijd honden waar ik kilometers mee maakten en deze, ik kom amper vooruit, heb advies ingewonnen en....ze is ook al op een leeftijd dat ze nu los loopt en geniet van het gesnuffel overal, en wanneer we nu thuis komen heb ik een hele tevreden hond, we hebben geen echte kilometers gemaakt, wel is het zo als ze echt uitgesnuffeld is lijn ik ze aan en loop toch nog even een stuk flink door, maar nodig is het niet.....

Het begint bij je eigen idee van samenleven met een hond. Jij hebt het over prestige, jij wenst een hond die achter je been aanloopt en geen eigen invulligen mag geven aan zijn leefwereld, waar jij alles bepaalt en de hond wezenloos volgt.

Anderen houden net van het omgekeerde: een hond die volop van zijn wereld geniet, waar je mee kan samenleven op vriendschappelijk niveau, niet op prestige. Een hond die openbloeit op een wandeling, zodat je er samen volop van kan genieten. Plezier dus, geen prestige. En dan wandel je op een heel andere manier dan hoe jij dat doet.

Er hoeft dan niks 'bewezen' te worden, het draait om ontspanning en voldoening en het gunnen van vreugde. Voor beide partijen. Snuffelen is voor de hond geen 'onbelangrijk ding' zoals jij dat noemt. Het is erg waardevol en belangrijk.

En dus is het net goed dat je dat aan je hond wil gunnen.

Dat neemt niet weg dat je zelf ook niks mag vragen, de bedoeling is dat wandelen voor allebei plezierig is. En blijkbaar heeft Alice nu een manier gevonden, waarop de spanning eindelijk uit de wandelingen weg is... juist door meer balans te geven.

Super! 

Ik kan vertellen dat wij de laatste dagen juist hele prettige wandelingen hebben gemaakt . Het is onze situatie onmogelijk om iedere wandeling naar een afgelegen gebied te gaan en de stukken waar wat meer ruimte is in onze omgeving laten heel veel mensen hun hond loslopen. Onze hond is daar een paar keer flink belaagd door een andere hond. Onze hond vertoonde daarna veel reactief gedrag wat er nu, na veel oefenen,  weer uitgaat. 

Dus wij zijn vaak aangewezen op de wandelplezier wat dichterbij huis. Maar juist door goed naar de hond en zijn behoeften te kijken ( snuffelen, kauwen, onderzoeken en de tijd krijgen om te verwerken) zie ik  een gelukkige hond en dus ook een gelukkig baasje. 

Het gaat in tegen mijn eerdere verwachtingen en ideeën. Ook ik had het idee dat ik als baas bepaal en de hond maar moet volgen. Maar aangezien onze hond daar zoveel stress van kreeg (trekken,  springen, bijten etc.) ben ik blij met de ontspannen hond die ik nu buiten zie.

Zo haal je er beiden voldoening en plezier uit, dat is zo fijn. Samen mooie momenten kunnen delen en beleven, daar bouw je een sterke band mee op.