Hondje begroet mij niet

Gegroet allen! Ik zit met een misschien rare vraag.

Één van mijn huisgenoten heeft een hondje in huis gehaald. Het is een Shi Tsu en nu ongeveer een jaar oud. Het is hier bij ons gekomen toen hij 3 maanden oud was.

En wat nu zo raar is, is dat dit hondje niet blij is als ik thuis kom. Het loopt niet naar mij en het kwispelt niet. Bij de andere huisgenoten is dit wel zo. Als die gewoon nog maar terugkeren van bijv de bakker begroet hij hen alsof ze van een wereldreis terugkomen.

Het hondje is verder wel gehecht aan mij. Als ik in onze divan zit komt hij steeds bij mij liggen. Hij geeft me ook voortdurend likjes.

Ik heb me nooit kwaad gemaakt op hem. Hij houdt ervan als ik hem streel. Op andere momenten kwispelt hij wel volop als hij bij mij is. Maar als ik thuis kom is er geen enkele interesse.

Voor alle duidelijkheid: ik ben zijn baasje niet. Maar zelfs als er vreemden in huis komen begroet hij hen uitbundig. 

Ik moet wel zeggen dat zijn bazinnetje hem volop verwent. Ze legt hem geen enkele grens op. Hij slaapt bijv geregeld bij haar in bed. Basiscommando's zoals bijv "zit" of "af" of "lig" kent hij niet eens.

Ik heb vroeger zelf een grotere hond gehad, een Duitse Staande Korthaar die 17 jaar is geworden en we waren elkaars beste kameraden. We genoten van elkaars gezelschap en als ik toen thuis kwam was het voor hem wel volop feest. Van hem was ik wel het baasje en ik ben met hem ook bijv naar de hondenschool geweest. Ik heb nog steeds verdriet als ik aan hem denk.

Maar kan iemand het gedrag van die Shi Tsu naar mij toe verklaren?

Weet niet wat er mis is met het hondje...je zegt gehecht aan je, komt bij je liggen, geweldig toch, de hond accepteerd je als een huisgenoot...rustig...en dat de hond verwend wordt door het bazinnetje omdat tie in bed slaapt, 90% van de kleintjes slapen bij het baasje in bed...ook niets mis mee toch..je wordt geaccepteerd door het hondje als een huisgenoot, juist anderen die niet tot het gezin behoren worden meestal luidruchtig begroet, en eigen is meer gewoon...niets mis met dit hondke.

Ha die Pieter,   ik woon doordeweeks alleen met mijn vubara Pepijn.  Als ik thuiskom, komt hij soms niet eens van de bank!

Wij zijn dikke vrienden en hij ligt altijd in mijn buurt, dag en nacht...

Als in het weekend 'de baas' komt springt hij een meter hoog en holt hij rondjes door het huis om tenslotte bovenop de baas op de bank terecht te komen.

Hij ziet mij als een stabiele factor, niets bijzonders, maar wel héél belangrijk....

Hoeveel moeite doe jij om de aandacht te krijgen van je hond als je thuiskomt. Vaak werkt dat averechts. Als de band met je hond goed is, en als ik dat zo lees, is die band uitstekend, lekker zo laten, niet op reageren als je thuis komt. De hond moet uit zichzelf naar jou toekomen. Niet aandringen. Dan heb je de meeste kans dat hij je dag komt zeggen als je thuiskomt Als ik thuis kom en mijn hond komt mij niet dagzeggen, dan denk ik, fijn, ze is rustig geweest en op haar gemak toen ik weg was. Dat hij de basiscommando,s niet kent, ligt niet aan de hond, maar aan de tijd die jullie er aan Besteden om het aan te leren. Een shih kan alles leren, vindt het ook leuk om dingen te doen. Veel mensen denken, klein hondje, laat maar, maar dat is niet terecht, uren kunnen ze wandelen ook . Ga fijn spelletjes met hem, doen, koop een boekje over hersenwerk met honden. Kan je thuis in de kamer doen en je bouwt zo een enorme band op met je hond. Ook met een shih kan je naar de hondenschool! en bedenk ook, een shih is, net als de andere tibetaantjes, niet vrij van enige eigenwijsheid. Maar het is zijn eigen wijsheid. Het zijn superhonden in een kleine verpakking,

Ik heb geleerd dat een hond met iedereen een andere/unieke band heeft.

Op zich niet zo gek, want iedereen is natuurlijk ook anders.

Iedere hond heeft ook weer zijn eigen voorkeuren. Je hoort weleens dat een bepaalde hond een echte 'mannen/vrouwenhond' is bijvoorbeeld.

Het zou kunnen zijn dat dit hondje mannen wat intimiderender vindt. Misschien ben je heel groot, diepe stem en buig je over het hondje heen als je hem probeert te begroeten.

Misschien hebben je huisgenoten allemaal bij thuiskomst wat lekkers aan hem gegeven en jij als enige niet?

Misschien ben jij de rustige factor en ziet het hondje geen reden om helemaal opgewonden te raken/blijft rustig bij jou.

Er kan van alles bij spelen. Maar zo te lezen hebben jullie wel een goede band. Dus je hoeft je er sowieso geen zorgen over te maken.