Hond bijt in arm en kleren

Hallo 

ik heb een pup van 7 maanden oud. Sinds ze 6 maanden is hapt ze soms naar mij. 
als ik even buiten ben gebeurd het dat ze plots gaat springen aan mijn kleren happen en trekken. Ook bijten in de armen tot blauwe plekken toe. Dit doet ze niet altijd. De ene keer is ze rustig en doet ze het niet en de andere keer kan dit plots beginnen. 
bij mijn vriend doet ze dit dan nooit. 
ik ben het dominante baasje. Ik heb al verschillende dingen geprobeerd: 

- verwijderen uit de ruimte: hierna stopt ze maar de volgende keer kan dit opnieuw beginnen. 
- afleiden met speelgoed. Hier heeft ze geen aandacht aan

- commando laten doen zoals zit of lig. voert vaak dat niet uit en als ze het doet dan begint ze opnieuw. 

ik weet niet zo goed wat ik hiermee kan doen. Ze is super rustig anders maar naar mij haalt ze uit vaak als ik alleen ben en 1x toen mijn vriend ook aanwezig was. 

is niet aangenaam dat ze ook in de armen,benen hapt. 

iemand tips of info wat ik hiermee kan doen en waarom ze dit doet? 

ik heb trouwens een 7 maanden oude american bully pup! 

alvast bedankt! 

Neem wat lekkers in je hand, en ...houd dat voor dr neus met dichte hand...commando zit....eerst zitten en dan geven...   niet achteruit stappen anders krijgt je hond de ruimte, rustig dit oefenen....op een gegeven moment zal ze gaan zitten...en rustig zelf blijven.

Kijk naar het groter geheel. Wat eraan vooraf gaat. Hoe de hond zich voelt. 

Bijvoorbeeld: verveelt ze zich en wil ze aandacht trekken, jou om interactie vragen. Of heb je net gespeeld en is ze opgewonden of hyper. Of heeft ze net te lang haar aandacht moeten houden (zoals training, commando's opvolgen,...), is ze in een dolle bui, enz.

Zo kon je te weten of het gaat om frustratie, opwinding, vrolijkheid, verveling, spanning,...

Door ruimer te kijken, kan je ontdekken wat ze je duidelijk wil maken met haar springen en happen. 

En dan kan je vanuit de oorzaak gericht handelen. Door te anticiperen. Bijvoorbeeld: wordt ze zo baldadig na een training of spelletje, hou die dan korter, bouw pauzes in, zodat er niet zoveel spanning ontstaat.

Wil ze je aandacht trekken, bekijk dan of ze daar een punt heeft, of je je qualitytime anders kan spreiden over de dag.

enz. 

Op momenten dat ze gaat springen en happen als ze aan de lijn is: zet je voet op de lijn en blijf rustig wachten tot ze kalmeert. Niet gewoon effe zitten op haar kont, maar echt kalmer worden. Dan laat je weten dat dit goed is en ga je verder.

Onze 6 maanden oude koningspoedel doet dat ook, maar zij heeft dat altijd gedaan en het is nu minder frequent aan het worden. Het gebeurt bij ons zowel thuis, op de wandeling en in de hondenschool. Ze doet het ook het meest bij de gezinsleden die het vaakst met haar bezig zijn.

Oorzaken: opwinding bij spel of er niet willen mee ophouden, schrik van iets en dat dan op die manier afreageren, te weinig rust, frustratie omdat ze iets niet mag of kan, ook op wandeling soms frustratie omdat ze begrensd wordt terwijl ze eigenlijk wil rennen of een andere hond achterna wil, training beu, wapperende kledij enz.

Er zijn echt heel veel redenen om tegen je op te gaan springen en te gaan happen.

Wij hebben van alles geprobeerd: commando's geven als 'zitten' en belonen met iets lekkers, voertjes strooien, negeren en weg stappen, een bijtrol aanbieden, kalm doorstappen en doen alsof we niet merken dat we gebeten worden (gelukkig redelijk zachte beet, maar wel soms gescheurde kledij)... noem het en we probeerden het.

Sinds een tijd houden wij ons consequent aan de volgende maatregelen: als het thuis gebeurt een time-out in de bench (die we voor niets anders meer gebruiken), als het op wandeling of training in de hondenschool gebeurt zetten we ons voet op de lijn waarbij haar hoofd laag gehouden wordt en ze eerst tot rust moet komen voor ze terug recht mag. Soms herbegint het nadien, maar meestal lukt het. Vooral in de bench is ze na een paar minuten al volledig gekalmeerd.

Dat op de lijn staan en laag houden werkt niet altijd direct, maar ze begint het nu geleidelijk aan toch wel door te krijgen. Het werd ons aangeraden in de hondenschool, het is ook de beste manier om dat happen in je huid of kledij te verhinderen.

Sinds we dit consequent volhouden zijn het aantal 'aanvallen' verminderd. Nu is het bijna enkel nog tijdens trainen, zowel thuis als in de hondenschool. Is ze het trainen beu, of vindt ze dat ze al die beloningen in 1 keer zou moeten krijgen, of windt dat trainen haar gewoon enorm op? We weten het niet zeker, maar het is momenteel wel de belangrijkste uitlokkende factor. Gevolg is dat we nu maar een 2 tal keer per week 10 minuutjes trainen thuis en ipv 3 keer per week 1 keer per week naar de hondenschool gaan.

Enerzijds vinden we dat ze gewoon moet leren dat er geen enkel 'excuus' is om in ons te gaan bijten, anderzijds proberen we die uitlokkende factoren wat te verminderen zonder ze evenwel volledig te ontlopen.

Een andere tip (die ik ook dankzij dit forum kan geven):

Om haar thuis ook beter onder controle te kunnen houden hebben we haar vaak met een kort huislijntje (zonder lus) laten rondlopen in huis en tuin. In eerste instantie om haar onmiddellijk te kunnen wegtrekken van m'n zoon op wie ze het de eerste maanden vooral gemunt had, maar ook later kwam het ons soms goed van pas als ze begon te happen of de kat en kippen achterna wou.

https://www.hondenshop.nl/product/anti-slip-examenlijn-100cm-zonder-handvat/

Wij hebben dit ook met onze pup ( is wel wat jonger 12 weken nu)

op advies van onze honden trainer van de puppycursus is de riem op de grond leggen en zo dicht mogelijk bij haar halsband je voet zetten. Ze wordt zo enorm begrensd maar je doet niks met je handen. Je negeert haar gedrag en wacht tot ze rustig is.. dit nu een aantal keer toegepast en vanmorgen voor de eerste keer een ronde kunnen lopen zonder aanval. Ik juich nog niet te vroeg maar dit was fijn

Zet je dan je voet op de riem? Zodat de hond naar beneden wordt getrokken met haar kopje! Dit is geen fijne manier en wordt hier op hp niet gepromoot.  Kans op beschadiging van nek ligt op de loer. Beter is riem laten vallen en andere kant op lopen en de pup  negeren. Alleen als je veilig de riem kan laten vallen natuurlijk, . 

Het is natuurlijk niet zo dat ik haar ineens naar beneden trek riem ligt op de grond en dan begrens ik haar.

ik zag overigens deze tip hier boven al vaker gegeven worden. Het wordt vanuit de cursus zo vertel niet alleen bij ons 

Ik heb dit probleem ook.

Maar buiten, riem laten vallen, en er op gaan staan is geen optie met een pup van 15 weken, die nog niet luistert. 

Daarbij binnen ook niet, want zij is zo snel, zodra ik haar bek los heb van mijn kleding, en ze staat weer op de grond, hangt ze al weer in mijn kleren voordat ik de kans krijg mijn voet op de riem te zetten.

Mijn madam doet het meestal buiten, als ze haar zin niet krijgt.

Ze mag van mij alles snuffelen, en elke tak slopen, maar geen half uur, op een gegeven moment is het genoeg, en trek ik haar er weg, en dan doet ze dit.

Ik kan niet bij elk geurtje en elke tak 5 minuten gaan staan, ik heb nog andere dingen te doen.

Ik maak haar los van mijn kleren, en pak haar onder mijn arm, half onder mijn oksel op, zodat ze mijn mouw niet kan pakken, en alsnog haar zin krijgt, en loop een stukje zo, of als we vlak bij huis zijn, naar huis.

Geen idee wat ik anders kan????

oww ik herken dit wel. ik heb een American Bully(zegt zijn paspoort) en die sprong dan ook tegen me aan en happen en wist eerst ook niet goed wat ik er mee moest werd er zelfs een beetje bang van want het was toch al een bak beest van 30 kilo ofzo. Stil staan en omdraaien was dan ook geen succes want hij was al veelste groot en lomp

Maar ben toen eens goed op gaan letten op zijn gedrag wanneer die het nou precies doet om vervolgens de cirkel te gaan door breken. Aizen deed dit vooral uit frustratie en teveel prikkels en meestal aan het eind van de wandeling dus zo kon ik er op in spelen. Op geven moment zag ik gewoon de bui aan komen en voor dat hij in die bui kwam ging ik hem afleiden met een comando en beloning of kreeg die een bal. Tegenwoordig moet die al altijd even stieren op de galerij van onze flat haha dan krijgt die zijn riem in de bek en gaat die er vandoor helemaal happy. 

Net wat Alaska zegt even goed gaan observeren waarom en wanneer die het doet. 

Ik voel mij helaas echt expert in deze materie. Al 8 maanden gaat er geen week voorbij zonder dat iemand van ons gezin gebeten wordt in arm en kledij door onze grote poedel.

Bij mij is het omdat ze niet naar andere honden toe mag, omdat ze niet in de richting van thuis wil stappen, maar op het strand wil blijven, omdat ze in een stukje duin liever ook onaangelijnd is zoals op het strand, omdat ze heeft mogen rennen en daardoor in overdrive is gegaan, omdat ze handschoenen raar vindt en daar wil in bijten, vanmorgen nog omdat ik het niet pikte dat ze gaat zitten bij iedere hond die ze ziet of wanneer ze haar goesting ivm de route die we volgen niet krijgt en ik haar via haar tuigje probeerde recht te krijgen...

Er zijn -tig redenen waarom mijn hond ineens in m'n mouw hangt of in m'n handen bijt, wat echt pijnlijk is bij deze kou. En dat waren de redenen buitenshuis, ook binnen of in de tuin kan ik er direct een hele lijst opnoemen.

Maar al die redenen mag je dan al kennen, je bent daar niet veel mee als je echt hevig aangevallen wordt, je kledij aan stukken wordt gereten, je soms blauwe plekken hebt op je polsen en armen van die happen die door je jas heen gaan.

Je kan gewoon niet alles vermijden, in mijn geval zou ik mijn hond zomaar alles moeten toelaten want bij de minste frustratie kan er zo'n aanval komen. Ze is nu 10 maanden en die aanvallen zijn veel minder frequent en beter beheersbaar, dan wanneer ik hier de eerste keer reageerde.

Wanneer je echt bang wordt omdat zo'n aanval te hevig en te langdurig is, wil je tips om dat zo vlug mogelijk in de kiem te smoren. En dan zelf beginnen piepen, je omdraaien, wegstappen of eens kwaad kijken of een commando geven, voertjes strooien, een balletje gooien enz. dat helpt mss allemaal met honden die volgens het boekje reageren, maar bij de mijne lukt(e) dat niet. Dan probeer je die tanden zo goed mogelijk van je lijf weg te houden en ja, dat gebeurt dan desnoods fysiek,  door je voet op de lijn te zetten en je hond laag te houden. Dan ben je even niet bezig met of dat ethisch wel correct is, je wil gewoon jezelf veilig houden.

Gelukkig is er een evolutie in de goede richting hier, mss dat dit hoop geeft voor iedereen met bijterige pups en pubers. Vanmorgen hielp het commando zit en een kwaad standje. Ze stopte onmiddellijk met bijten in m'n arm en de volgende 100 meter moest enkel de leiband het ontgelden, maar dat laat ik oogluikend toe, ik negeer dat en stap dan gewoon verder.

Op de lijn gaan staan doe ik dus enkel nog als de aanval te hevig is en ik voor mijn eigen veiligheid begin te vrezen. Niet dat ik direct doodgebeten zal worden, daarvoor is haar beet te zacht, maar blauwe plekken en gescheurde kledij wil ik ook niet meer.

Ik moet wel zeggen dat ik een periode direct op de lijn ben gaan staan op wandeling en thuis onmiddellijk de bench in als time-out en sinds die paar weken dat ik dat consequent heb volgehouden zijn die aanvallen fel verminderd.  Ik denk dat ze toen een maand of 6 was. Toen gebeurde dat nog meermaals per dag en dat was op den duur geen leven meer. Ik denk dat tijdens die weken het besef bij haar ingesijpeld is, dat we dit niet zomaar meer pikten. Sindsdien is het dus verbeterd, het gebeurt iets minder vaak, en het stopt ook vlugger met veel minder drastische maatregelen.

"Op de lijn gaan staan doe ik dus enkel nog als de aanval te hevig is en ik voor mijn eigen veiligheid begin te vrezen. Niet dat ik direct doodgebeten zal worden, daarvoor is haar beet te zacht, maar blauwe plekken en gescheurde kledij wil ik ook niet meer"

- Als dit de nieuwe manier van opvoeden is, was het vroeger nog niet zo slecht 

Maar dat een commando en haar toespreken op een strengere toon tegenwoordig meestal wél volstaat, dat verkies je te negeren zeker?

Niet alleen een slechte adviseur inzake hondengedrag, maar daar bovenop ook nog eens een slecht karakter, Dutcheye...

Btw, zijn bepaalde gedragingen soms niet rasgebonden? Ik zit op een Engelstalige facebookgroep voor standaard poedels en daar lees ik toch heel vaak dit soort zinnen:

Ik weet dat sommige dingen moeilijk te accepteren zijn

Ras gerelateerde eigenschappen

hmjah heel eerlijk... Als het echt zo is als jij beschrijft, dan had ik deze hond ook gewoon een correctie gegeven hoor. Ik ben helemaal voor een positieve opvoeding, zolang het opvoeden niet wordt vergeten. (En een bijtrem kun je prima op een positieve manier aanleren.) Maar wat jij beschrijft, dat al 8 maanden lang iedereen uit je gezin wordt gebeten, om de minste of geringste reden, met pijn, blauwe plekken, en gescheurde kleding... Dan vraag ik me af of je niet gewoon veel te onduidelijk bent naar je hond toe. Heb je wel eens gekeken naar hoe honden onderling, in een roedel dus (ik heb het niet over vreemde honden) elkaars gedrag corrigeren? Honden zijn naar elkaar toe héél erg duidelijk in wat ze wel en niet accepteren. Kijk maar eens naar het gedrag van een teef als de reu iets te opdringerig wordt naar haar zin. 

Welk soort correctie dan? Hoe kan ik echt duidelijk zijn naar mijn hond toe volgens jou?

Op zo'n moment is ze eigenlijk vaak zelf helemaal over haar toeren. Ik kan jullie een voorbeeld geven vers van de pers.

We kwamen net op wandeling een werkman tegen die vroeg of hij haar mocht aaien: 'ze zal toch niet bijten'? Ik zeg, misschien best gewoon eens laten snuffelen, want aaien op haar hoofd heeft ze niet graag.

Ze springt in eerste instantie (speels?) achteruit, weg van de man. Maar als hij z'n hand gewoon uitsteekt gaat ze ernaartoe en besnuffelt ze z'n hand. Daarna gaat ze onmiddellijk in een spelboog staan en begint ze wild en speels heen en weer te springen.

Tijd om verder te lopen, dacht ik. En toen begon ze weer onmiddellijk te springen en in m'n arm te bijten, gelukkig heb ik tegenwoordig een stevige jas aan en kan ik het even negeren. Ik ben even doorgelopen alsof er niets aan het gebeuren was, omdat ik eerst afstand wou nemen van die werklui, die ik achter mijn rug bezig hoorde. Daarna heb ik haar kunnen kalmeren door een paar commando's te geven. Het happen is in die mate 'hard' of 'zacht' dat ik het even kon negeren met een stevig jas en trui aan, maar was dit in de zomer gebeurd met t-shirt, zou dat toch moeilijker geweest zijn.

Ik ben eigenlijk al blij dat ik haar tegenwoordig zo vlug terug uit zo'n aanval krijg met een paar commando's. Het is ooit anders geweest. Haar echt fysiek straffen zou contraproductief werken, haar wegduwen zorgt er al voor dat ze alleen maar feller wordt.

Ideaal zou natuurlijk zijn dat dit gedrag volledig stopt, maar ik geloof niet dat ik daar de gouden tip voor zal krijgen. Ik denk dat er vooral geduld en kalmte voor nodig is en verder hopen dat m'n hond verder volwassen wordt (kan tot 2 jaar duren denk ik, bij zo'n grotere hond).

Maar goed, mss moet ik dit niet in dit topic zetten (ik kon er al een paar andere topics mee vol schrijven), ik weet eigenlijk niet hoe herkenbaar het gedrag van mijn hond is voor de anderen hier die klagen over bijten in arm en kledij. Het is soms echt zoeken hoe je er het best op reageert.

* Gouden tip,

Bewaar nog even je geduld. (jaartje of 16) dan gaat het vast goedkomen

Wat een hypocriet forum is dit, waar mensen wel mogen cynisch doen of 'correcties' aanraden maar vervolgens te laf zijn om te verduidelijken welke correcties ze bedoelen...

Terwijl sommigen maanden geleden over een ban begonnen omdat ik hier gewoon vertelde dat ze mij in de puppylessen een gentle leader hadden aangeraden, want mijn pup was volgens de experts daar 'te dominant' en 'te fel'.

Als jij hier dan toch mag blijven, wens ik jou toe dat je openlijk je ware gelaat hier kunt tonen, Dutcheye, en niet enkel via persoonlijke berichten of vage en gemene opmerkingen. Ik hou niet van dit soort tweezakkerij.

Ik denk dat jouw hond vooral geen impulscontrole heeft geleerd en geen of in ieder geval véél te weinig bijtrem. Dat zijn eigenlijk de eerste en enige dingen die ik mijn honden aanleer, voor de rest komt alles later wel. En aandachtsoefeningen, daar investeer ik ook in. Maar het naar commando's luisteren etc. is allemaal secundair.

Dat zie je goed bij mensen die 15x naar hun hond blijven roepen: "kom hier" als die hond achter iets aanvliegt of "laag" als er visite komt en je hond katapulteert zichzelf op de visite. Het heeft geen zin om dat vijftien keer te roepen, je hond heeft absoluut geen aandacht voor je en je leert hem nu alleen maar dat niet luisteren prima is.

Dat voorbeeld met die bouwvakker illustreert het ook mooi. Jouw hond wordt direct hyperactief (geen impulscontrole) en gaat daarna bijten in jouw arm (geen bijtrem). Ik zou je adviseren eens te googelen op impulscontrole hond, aanleren bijtrem hond, en aandachtsoefeningen hond en daar meer over te lezen en daarop te gaan trainen.

Wat betreft de correctie, dat hangt helemaal van de hond af. Net als een beloning bepaalt de ontvanger wat hij als beloning of, in dit geval, correctie ziet. Voor de ene hond is een strenge "NEE!" al voldoende, voor de andere kan juist een ontzegging van zijn beloning heel effectief zijn.

Het probleem is dat het probleemgedrag bij jouw hond waarschijnlijk al zó geëscaleerd is op het moment dat hij zo hyperactief staat te springen en keihard te bijten, dat het lijkt of hij nergens meer mee te bereiken is. Je zult dus moeten corrigeren voordat je hond zo'n hoge opwindingsstaat heeft bereikt, en daarbij moet je héél goed letten op de signalen van je hond. Als je hond eenmaal in die enorm opgewonden staat verkeert, zul je ook een veel sterkere correctie nodig moeten hebben (een ruk aan de riem waarschijnlijk) om hem eruit te krijgen. Als je dat voor bent, is dat niet eens nodig.

En ik weet dat het een controversieel onderwerp is, en dat hele stromingen binnen de hondenpsychologie zich krachtig afzetten tegen het geven van een correctie. Maar een goed getimede correctie is - net als een goed getimede beloning - juist heel effectief in het leerproces wat betreft het vertonen van bepaalde gedragingen. Timing is daarbij wel essentieel. Maar het is binnen het gedragsrepertoire van vrijwel alle diersoorten een heel normaal verschijnsel om bepaald ongewenst gedrag te corrigeren en te begrenzen. Dus ik snap die aversie ertegen ook niet zo.

Bedankt om te reageren.

Ik blijf wel met vragen zitten. Hoe kon ik de opgewonden staat van mijn hond in dit geval voor zijn? Had ik onmiddellijk moeten vragen aan die man om ons niet te benaderen? Of had ik mijn hond al op voorhand een ruk aan de riem moeten geven? Wat als dat voor negatieve associaties zorgt later? Een man = pijnprikkel aan de nek? Of zie ik dat verkeerd?

Wat die ruk aan de riem betreft, ik kreeg dat advies ook in mijn hondenschool. Een ruk aan de riem is daar het wondermiddel. Eén van de instructeurs ging het mij eens voortonen, want ik deed het niet fors genoeg. Het ging wel vlug gedaan zijn, dat gedrag van m'n hond. Hij rukte aan de riem en werd onmiddellijk aangevallen met felle happen. Daarop gaf hij mij de riem onmiddellijk terug en hij ging naar de volgende hond, zonder nog een woord met mij te wisselen.

Duidelijk dat mijn hond niet volgens het boekje had gereageerd, dus wist hij het precies ook niet meer. Fysieke correcties wekken nog meer fysieke weerstand op bij m'n hond, dat hebben we al vaker gemerkt. Op zo'n momenten moet ze gekalmeerd worden en dat is niet altijd gemakkelijk.

Wat je tip betreft om eens iets op te zoeken ivm impulscontrole, ik heb soms de indruk dat ik mezelf klaargestoomd heb voor een theoretisch examen. Ik las al zo veel boeken, op fora, ken zoveel theorieën, methodes, bekeek ettelijke youtube filmpjes, alleen reageert mijn hond niet altijd zoals in de boekjes of de honden in de filmpjes.

Ik heb op het punt gestaan naar een gedragstherapeut te gaan, maar omdat de hapaanvallen verminderen en minder hevig worden hoop ik dat het eruit groeit. Helaas gaat het in golven. Soms denk ik dat het zo goed als voorbij is, maar dan volgt er weer een slechte week, met verschillende van die 'aanvallen'.

Het is niet dat mijn hond helemaal geen impulscontrole kent:

- het lukt ons haar niet te doen springen op mensen bij begroeting (wel plast ze nog bij bekenden)

- ze kent een blijf, al lukt dat niet veel langer dan een kwartiertje

- als ze iets vindt op straat, luistert ze (meestal) naar 'laat het'

- bij trek-spelletjes luistert ze steeds beter naar het 'los'-commando

- Als we gaan wandelen 'wacht' ze netjes aan het poortje ipv te trekken, ook gooi ik soms met de bal en mag ze pas vertrekken als ik het haar zeg (dat laatste zijn we nog volop aan het oefenen).

enz.

Alleen werken zo'n dingen op momenten dat zij 'normaal' is. Bij die aanvallen krijgt ze precies een andere blik in haar ogen, dan heeft ze zichzelf even niet meer in de hand. En ook daar begint de 'controle' door te sijpelen, want ik kan haar steeds makkelijker laten stoppen met een 'zit'-commando of een héél strenge 'nee'. Dat lukte vroeger nooit, wel integendeel.

Ik vraag me toch af hoe ik heel concreet die aanval had kunnen vermijden in het geval van die man gisteren. Het kon evengoed een hond geweest zijn die haar opwond. Het is elke staat van opwinding die haar zover kan brengen, en dat kan enthousiasme, angst of frustratie zijn...

Je hebt een gevoelige actie-reactie hond. Hoe feller en fysieker jouw correctie is, hoe feller en fysieker haar "antwoord". Dat zou misschien de eerste keer kunnen werken (verrassingseffect), maar zeker niet op lange termijn. 

Als die marie, na een jaar ellende en smeekbedes hier, zich nog steeds door haar hondje laat aanvallen, is ze hier dan goed geadviseerd? Dan komt Joop en geeft een pan-klaar advies en nog blijft ze zeuren van als als als. Van zulke besluiteloze mensen die zich als bijtzak laten gebruiken en helemaal niets doen word ik zó moe ....

Heb je het boekje helpt mijn hond trekt van turid rugaas ook gelezen? Heeft je hond wel eens rustige momenten? Dan kan je met die methode beginnen. Turid rugaas heeft ook het hoekje kalmerende signalen geschreven. Ook heel leerzaam.

Zo te lezen heb je een heel moeilijke hond in huis inderdaad wat Joop zegt, geen impulscontrole geen bijtrem,  was jouw hond enige puppie in het nest of met de fles grootgebracht??  Een gt, maar dan eentje die aangesloten is bij een vereniging, zou je goed kunnen helpen. Hier blijft het beeldschermwerk en niet te zien wat er aan een aanval vooraf gaat. Dat zijn secondes of minder maar ergens gaat er een knopje om in het hoofd van je hond. En juist precies in die seconde is het belangrijk je hond even te begrenzen, time out of noem maar op. Maar die seconde, die moet je zien en dat is heel erg lastig.

En nee, als  mijn homd zo reageert zou ik nooit toestaan dat een ander haar aanhaalt. Nu al ontwijk ik kinderen omdat ze allemaal aan dat lieve hondje willen zitten. Een hond vindt aanhalen door een vreemde helemaal niet leuk!  (Behalve enorme stuiterende allemansvrienden misschien.) Waarom moet dat dan ? Ik denk dan , mensen koop zelf een hond als je wilt aaien, of neem een hond voor je kind als die weer eens op mijn hond afstuitert. En  ja mijn hondje is super lief voor kinderen, maar dat wil ik graag zo houden. Maar mijn hindje krijgt ook wel eens een streng ,,nee,, te horen als ze kets doet wat niet mag.  Dat is meestal als ze iets op wil eten van straat. Dan ga ik niet ruilen, want dan is de bagger al  binnen. Nee is voldoende om  te stoppen.

Heb jij je hond het commando ,,nee,, aangeleerd? 

En nu heb ik zoveel typefouten verbeterd,  wat er nog in staat excuses, is zie dubbel. 

Ientje ik denk dat deze madame nu wel genoeg is geadviseerd. Huilebalken en verder niets doen. Waarschijnlijk heeft ze zich vroeger ook door haar kinderen tegen haar scheenbenen aan laten schoppen, en een extra chocolaatje gegeven. heeeeeel moe van.

Wow, onze gepensioneerde psycholoog met eigen praktijk heeft precies door dat de permanente ban in zicht is. 

Geloof me ientje, ik ken de theorie. Ieder boek dat hier ooit al vermeld is heb ik of gekocht, of uitgeleend bij de bib en nog veel meer. Ik overdrijf echt niet. Ik ben een veellezer, literatuur normaal. Ondertussen lees ik al bijna een jaar enkel nog boeken over honden. Die 2 boekjes van Rugaas heb ik kapot gelezen omdat veel mensen hier doen alsof daar de meest simpele wondermiddelen in uitgelegd worden, die direct zouden moeten werken.

De 2 belangrijkste zaken die ik ondertussen geleerd heb:

- Niet iedere hond functioneert volgens de boekjes

- Wat uitgelegd wordt als een heel simpele remediëring met vlug resultaat werkt zelden op die manier. Ik geloof al lang niet meer in een quick fix.

Met geduld en volharding komen we er wel, ook voor wat dat happen betreft. Dat vertrouwen heb ik ondertussen wel, het is ooit anders geweest. Maar het gaat echt wel de goede richting uit. Met vallen en opstaan soms, dat wel.

Wat de rest van je vragen betreft:

Hond komt uit een groot nest, bij mijn weten niet met papfles groot gebracht.

Ik kan ondertussen al heel goed inschatten wanneer het fout zal lopen. Er is bijvoorbeeld één plaats in duinen waar ik door moet om het strand te bereiken en op de terugweg gebeurt het daar 8 keer van de 10.  Ik anticipeer dan vaak door preventief een trekspeeltje uit te halen, de riem van het tuigje naar de halsband te verhuizen (ze kiest er dan soms voor in de riem te bijten), ik laat haar snuffelen, ik probeer langzamer te stappen (m'n zoon gaat op die plaats juist rennen met haar en dat helpt ook soms beweert hij, maar Rugaas zou dit niet goedkeuren, denk ik)...

Ze kijkt me meestal strak aan voor ze aanvalt en ik probeer dan soms weg te kijken (en wat zou Rugaas nog allemaal doen?), dat werkt allemaal perfect in de boekjes, maar niet bij mij. Heel frustrerend is dat soms.

Even begrenzen vlak voor het gebeurt zeg je ook: als met een zit of lig-commando? Of bedoel je iets anders met een soort time-out? Dat is altijd zo vaag, dat soort raad die mensen hier geven: 'even corrigeren', 'even begrenzen',  hoe dan precies?

Die raad ivm dat laten aanhalen door vreemden vind ik interessant. Als iemand vraag of ze mijn hond mogen aaien, geef ik altijd de raad even te laten snuffelen ipv te aaien, echt direct 'nee' zeggen vind ik soms moeilijk. En soms ook niet aangewezen.

Laatst waren er 3 hele jonge kindjes die zelf een hondje hadden die vroegen of ze mijn poedel mochten aaien. De ouders zeiden zelf: jullie weten hoe hé, rustig en voorzichtig even aan jullie handjes laten snuffelen. Toen ging Billie zitten en ze deed heel lief tegen die kindjes, ze gaf zelfs een likje aan het handje van het jongste kind. Dat vond ik dan weer een positieve ervaring. Vooral omdat ik zelf weinig kindjes in m'n omgeving heb om haar te laten socialiseren.

Met die man gisteren was ze eerst terughoudender en daarna veranderde ze onmiddellijk in een stuiterbal. Het moet haar stress gegeven hebben, want na hem volgde er wel een 'aanval', na de ontmoeting met die kindjes niet.

En tenslotte, uiteraard heb ik haar het commando 'nee' aangeleerd. Net als 'blijf', 'wacht', 'laat het', 'los', 'kom hier', 'lig', 'zit', 'staan', 'mand', 'in de ren/bench' enz.  En ze doet dat allemaal, tenzij ze door iets in overdrive is geraakt. Waarom twijfel je daar eigenlijk aan dat ik zo'n basiscommando nooit zou hebben aangeleerd?

Daar gaan mensen precies echt vanuit hé, als ze horen van zo'n puberhond die nog durft te springen en happen. Dat je er nooit mee bezig bent geweest, zelfs het allersimpelste basiscommando nog nooit hebt aangeleerd, geen deftig boek over honden ooit gelezen hebt...

Zo is het echt niet hoor. 'Huilebalken en verder niets doen', zoals ook Dutcheye aanhaalt doe ik ook niet. Ik ben hele dagen met de hond bezig (mss soms te veel?) en ik heb wel de indruk dat we vorderingen maken. Mss niet zo vlug als wanneer de hond zo'n danige ruk aan de lijn krijgt dat hij van angst over de grond kruipt, al zie ik mijn poedel dat nog niet zo vlug doen, zo'n hond zou je echt eerst volledig moeten breken voor je er met een echte harde hand geraakt.

En verder snap ik ook niet waarom mijn kinderen hier bij betrokken moeten worden? Kan er mij dat iemand uitleggen?

Ik heb hele gemakkelijke kinderen gehad, m'n hond is het eerste exemplaar in huis waar ik soms eens met de handen in het haar door zit...

Je bent gewoon goed bezig hoor. Mensen gaan er van alles bij betrekken als ze zelf geen ervaring of verstand van zaken hebben. De makkelijkste weg is dan om irrelevante zaken erbij te betrekken om hunzelf populair te maken. Of ze vinden dat grappig. Ze doen dat niet voor jou hoor, maar voor hun eigen, om hun eigen gebreken te verbergen. 

Ik schrijf zelden over mijn jongste, zijn gedrag is zo vreemd dat ik er verder ook wel van overtuigd ben dat ik niet nog eens zo'n hond zal treffen. Dus ja, ik zit het uit en doe wat ik kan, iedere millimeter progressie dat ik met hem maak, is er 1 gewonnen. En soms sta ik ineens weer 10cm achteruit. Ik heb al meerdere honden succesvol grootgebracht, dus ik vind mezelf zeker geen belabberde baas.

Ik doe het met hem gewoon anders, ook al vind ik dat niet altijd leuk of snap ik het waarom van iets niet altijd. Raad vragen deed ik in het begin, maar het is moeilijk voor te stellen hoe extreem het gedrag is zonder het gezien te hebben, dus met veel goedbedoelde raad ben ik helaas niets, want dat lukt bij hem niet, dat lukt bij een normale hond (en de meeste zijn gelukkig normaal). Je wordt dan ook vaak als koppig en dom of arrogant weggezet als je die raad niet opvolgt, terwijl het gewoon niet passend is bij de ergheid van het probleem.

Goh, ik vermoed dat ook niet iedereen het verhaal van Marie en Billie zo dicht aan het opvolgen was... 

Maar moest ik bvb daar niks van weten en gewoon het eerste zinneke lezen: " Al 8 maanden gaat er geen week voorbij zonder dat iemand van ons gezin gebeten wordt in arm en kledij door onze grote poedel"... Dan zou ik daar ook van schrikken en misschien zelfs denken dat de poedel geen basiscommando's en geen bijtrem geleerd heeft.. klinkt toch heel dramatisch, hè.. 

Maar een verstandig mens gaat natuurlijk eerst vragen hoe een situatie is alvorens meteen een oordeel te vellen, zeker als je niet weet hoe de situatie is.

Hahah, klopt! 

Maar Billie is ook eens geen doorsnee hond. Marie zou al een boek kunnen schrijven voordat de situatie volledig uitgeklaard is. 

Maar inderdaad, het is ook een forum en er wordt vaak overdreven gereageerd reeds op de eerste post (waarschijnlijk ben zelf soms er schuldig van ).. 

Leuk en goed ook dat je zoveel leest, ik hou daar ook erg van, en voor jou voor nu dus altijd over honden. Die boekjes van Turid Rugaas raad ik ook vaak aan omdat ik er indertijd toen Lola, mijn eerste herplaatser net bij me was er veel aan gehad heb.

Het gaat er daar voornamelijk om, om te laten zien dat honden ook een taal hebben, zich kunnen uiten en hoe je daar op in kunt gaan. Een quick fix of een tovermiddel is het niet omdat je juist eerst elkaar goed moet leren kennen en de hond moet leren dat jij iemand bent die te vertrouwen is, haar begrijpt, met haar communiceert. En dat is een heel proces, maar op de duur heb je dan een superband met je hond en dat is die lange weg, waar uiteraard ook fouten worden gemaakt, dingen achteraf anders hadden gekund e.d. helemaal de moeite waard. 

Je leert ook veel uit je eigen ervaringen, zo wist ik na een tijd dat Jenna waarschijnlijk nooit andere honden zo spontaan leuk zou gaan vinden, dus dan wordt goed uitgekeken of er ergens iemand met een hond loopt en worden de kalmerende signalen ingezet door afstand te maken, een boog om de andere honden heen of desnoods overgestoken of teruggelopen. Voorkomen is nog altijd het beste, (al is dat niet altijd mogelijk).

Ik vind het leuk om ook uit andere topics te lezen dat jij Billie inmiddels ook steeds beter leert kennen, en er steeds meer inzicht in krijgt in wat wanneer te doen.