Angstige teckel

Goeieavond!

Ik ben op zoek naar wat advies voor mijn teckeltje.

Even mijn verhaal in het kort in heb 2 dwergteckeltjes Dobby van 5,5 en Brandy van 6 jaar oud. De dames zijn halfzusjes maar hebben 2 compleet verschillende karakters.

Brandy is de wat rustigere van de 2 erg aanhankelijk eist binnenshuis vaak de aandacht op (kroegen, bij je liggen etc.) en buiten redelijk sociaal met andere honden met redelijk bedoel ik dat ze altijd vrij nuchter is met sommige honden speelt ze wel maar verder geeft ze er vrij weinig om.

Dobby is de stuiterbal in huis is het liefst de hele dag aan het spelen met dr bal of met dr grote zus. Dobby is naar mensen een allemansvriend en een hondje waar echt geen kwaad inzit. Helaas is dit buiten een heel ander geval. Dobby is vanaf jongs af aan bang voor alles wat 4 poten en een staart heeft. Hebben een jaar puppycursus gevold hier leek het nog binnen de perken te blijven maar hoe ouder ze werd hoe angstiger. Het uit zich voornamelijk in blaffen en soms als er honden te enthousiast op dr af komen begint ze echt te gillen en gaat er soms ook echt vandoor. Echter reageert ze niet bij elke hond zo. Ze heeft eigenlijk 4 reacties op andere honden dit is of blaffen, wegrennen, er met een grote boog stilletjes omheen sluipen of ze gaat er juist blaffend en happend achteraan.

Er zijn inmiddels 2 gedragstherapeuten hier geweest maar helaas zonder resultaat. Op het moment dat ze een hond ziet helpt het niet haar in beweging te houden, iets lekkers helpt niet een speeltje helpt niet ook de steun van Brandy helpt dr niet. 

Ik wil vooral voor haar zo graag dat ze gewoon relaxed buiten kan lopen zonder altijd maar om zich heen te hoeven kijken of er geen andere honden aankomen maar ik zit ook echt een beetje in m'n handen in het haar.

Ik hoop dat er hier misschien mensen zijn met soortgelijke ervaringen of eventuele tips!!

Ik ga er even vanuit dat je contact met honden die zij eng vindt niet zelf opzoekt, maar dat je in situaties terecht komt waar je het niet kan voorkomen? (Als je het contact wel aan het forceren bent, is mijn eerste tip om daar mee te stoppen. Ik denk namelijk niet dat ze het opeens wel leuk gaat vinden. Vertrouwen kan alleen groeien bij honden waar ze echt mee op haar gemak is. Van die langzame goedsullen die haar volledig negeren. Dat zijn de meeste honden niet.)

In situaties dat je het niet kan voorkomen, loslopende hond die op je afrent bv:
Ik heb zelf een onzekere hond die ook wel kon wegrennen voor grotere honden. Als wij zo’n “enge” hond moeten passeren, lijn ik mijn eigen hond sowieso aan. Ik denk dat dat in jouw situatie ook handig is, want daarmee voorkom je al 3 van de 4 reacties waar je tegenaan loopt. Dat wegrennen, happen en schichtig boogjes maken wil je niet hebben want daarmee trigger je andere honden, die vervolgens weer negatief op haar kunnen reageren, waardoor zij weer angstiger wordt. Dat is mijn ervaring tenminste. Mijn hond laat ik volgen, dat is een commando die ik aangeleerd heb. Dat kan in het begin wel lastig zijn als je hond vol in de emotie zit, dus niet direct een oplossing. Wat ik ook doe is de aandacht van de tegemoetkomende hond opeisen. Ik ga tussen de twee in staan. Ik ga met een babystem naar die hond praten. Desnoods geef ik een lading (allergieproof) brokjes. Negen van de tien keer is de andere hond afleiden dus voldoende. Soms heb je er een lomperd tussen zitten, die pak ik gewoon bij de halsband tot de eigenaar ‘m komt halen. Ik denk zelf dat je eigen hond afleiden niet zoveel zin heeft, want daarmee train je geen angst weg, daarmee train je alleen gedrag weg. Wat wel helpt om angst te verminderen is je hond beschermen en escalaties voorkomen, de situatie super rustig maken door de andere hond af te leiden. Dus daarom doe ik het op deze manier. Hoop dat je hier wat mee kan!

Dank je voor je reactie!

Het opzoeken doe ik inderdaad niet maar we lopen wel dagelijks in (verschillende) parken/bossen waar we loslopende honden tegenkomen.

Het aanlijnen heb ik ook geprobeerd alleen het grote nadeel hiervan vond ik dat ze dan nog meer in paniek lijkt te raken omdat ze dan wel op een bepaalde afstand moet passeren. Ook met rustige andere honden hebben we geprobeerd met de honden van fe gedragstherapeut ik ben naast de honden gaan zitten die dan gewoon naast me lagen met m'n andere teckeltje ernaast maar ze blijft blaffen dat na 40 minuten de gedragstherapeut zelfs een beetje versteld stond dat ze nog steeds zo tekeer kon gaan na 40 minuten. 

Het enige wat soms wil helpen maar ook niet in elke situatie hangt er van af wat zij zelf aangeeft soms klimt ze echt in mn kleding omhoog dan til ik dr op dan is ze stil maar in sommige situaties als ik op m'n hurken ga zitten en ik raak dr aan begint ze ook verschrikkelijk te gillen.

Ik zou haar niet los laten, straks raakt ze in paniek en dan ben je haar kwijt. Wij hadden/hebben ook een hele angstige pup gehad. Wij zijn bewust gestopt met de puppycursus om haar deze stress te besparen. Ze loopt naast ons en proberen haar af te leiden. Als ze bang is, komt ze gelijk naar mij toe en loopt ze strak naast mij. Soms springt ze tegen me op en begint ze te piepen, ik til haar dan gewoon op en loop rustig door. Zet haar vervolgens weer neer. 

Daarnaast lopen we op rustige momenten. Rond etenstijd in parken etc en dan komen we meestal bijna niemand tegen. Zo is het voor haar, mij en onze andere hond te doen. Ze zal nooit andere honden leuk gaan vinden en hier hebben wij ons bij neergelegd na ook 2 gedragstherapeuten in huis te hebben gehad. 

Als optillen (soms) helpt kan je dat gewoon blijven doen.

Wat bedoel je ermee dat ze bij het aanlijnen in paniek raakt omdat ze “op een bepaalde afstand moet passeren”? Bedoel je dan dat ze niet genoeg ruimte voelt? Want dan zou een lange 5 of 10 meter lijn kunnen helpen. 

Toen je met de GT tussen de andere honden hebt gezeten, bleven jullie toen op één plek? Of ook wandelen? Want stilstaan kan veel spanning brengen tussen onbekende honden. Wandelen worden ze vaak rustiger van. Al denk ik zelf dat als je hond in deze mate angst ervaart dat een uurtje andere honden ontmoeten niet het verschil gaat maken. Dit is best een lastig iets aangezien je niet controle hebt over wat anderen doen. En je ook niet zomaar maandenlang “een therapiehond” tot je beschikking hebt. Dus om echt tot gewenning te komen lijkt me ingewikkeld. 

40 minuten blaffen vind ik ook lang. Dat doet mij denken aan dat ze een beetje verslaafd is geraakt aan het geblaf. Honden kunnen om meerdere redenen blaffen. Het eerste is pure communicatie (ga weg, of juist ik wil iets van je, wil je spelen etc). Ook werkt het ontladend. Maar wat ook aan de hand kan zijn is dat wanneer honden langdurig blaffen ze fijne stofjes aanmaken in hun hersenen, waardoor ze zichzelf op die manier kunnen reguleren. Sommige honden raken daarom helemaal in blaf-trance. 

De ene blaf vereist een andere benadering dan de andere blaf. Als het namelijk echt neurotisch blaffen is zonder dat het een communicatief doel dient dan is hard onderbreken het beste. Als het pure angst en “ga weg” is dan moet je die angstemotie aanpakken. Ik kan dat vanaf het schermpje natuurlijk niet zien, maar het is gewoon een complex iets. 

Even out of the box: je hebt een kleine hond. Is het een idee om een hondenbuggy mee te nemen naar het bos? En het dan een gewoonte maken om haar daarin te stoppen bij tegemoetkomers?