Hond wil altijd achter katten aan tijdens wandelen

Zijn er hier mensen met ervaring met honden met (extreme) achtervolgingsdrang (met name naar katten)?

Onze hond is nu bijna twee, maar voor mijn vrouw is hij (zelfs met speciaal tuigje) amper nog te houden wanneer hij een kat ziet. Hij wil er altijd achteraan rennen. Hetzelfde geldt (in mindere mate) voor vogels, eenden en andere honden.

Bij mij blijft hij rustiger, maar goed, ik ben ook een stuk sterker en heb veel meer overwicht op hem. Als mijn vrouw hem uitlaat dan is hij vaak niet te houden als hij een kat ziet. Het is nu zo erg dat ze hem eigenlijk niet meer alleen wil uitlaten. Ze laat hem altijd 's ochtends uit, maar de avond ervoor kijkt ze er al tegenop.

We zitten er aan te denken om bijv. iemand langs te laten komen (gedragspecialist of zo). Op internet lees je vooral veel dat je de aandacht van de hond moet verleggen, maar alle focus van m'n vrouw gaat op dat moment naar de hond vasthouden en zorgen dat hij haar niet omver trekt.

Overigens hebben we zelf ook een kat in huis, dus aan katten is hij wel gewoon gewend. Maar zodra hij een kat buitenshuis tegenkomt dan is het een probleem.

Dat klinkt niet als ontspannen wandelen.

Ik heb hier zelf geen ervaring mee, omdat ik hier vanaf de puppytijd al heel veel aandacht aan heb besteed. Ik heb zelf katten (het gedrag van honden naar katten thuis ('eigen') is natuurlijk altijd anders als het gedrag van honden naar katten buitenshuis). Ik vond dit erg belangrijk en zat hier vanaf het prille begin al bovenop. Binnen tolereerde ik niet dat er achter katten aangerend werd. Buiten idem; we respecteren katten = die laten we met rust. Klaar. Ik richtte me buiten met name aan het wandelen aan een ontspannen lijn.

Ik denk dat het verstandig is om een hondenschool op te zoeken waar ze jullie beide leren om met de hond aan een ontspannen lijn te wandelen. Jullie allebei. Je schrijft dat hij 'rustiger' is bij jou, maar dat is iets anders dan ontspannen. Wanneer er geen spanning op de lijn staat, zal de hond ook minder de neiging hebben om uit te vallen (naar katten); dan wordt de achtervolgingsdrang (en andere driften) niet continue aangewakkerd.

Ik zou hier niet mee wachten (je vrouw kijkt terecht tegen wandeling op), want ik vrees dat als het wandelen met de hond alleen op jou komt te vallen, de hond straks zal moeten worden herplaatst omdat dat niet werkbaar is.

@CatnDog

Bedankt voor je reactie. We gaan er ook zeker iets mee doen. Het is overigens niet zo dat de hond altijd met spanning op de lijn loopt.

Bij mijn vrouw wellicht meer dan bij mij, maar bij mij komt het eigenlijk zelden of nooit voor dat er spanning op de lijn staat. Dit heb ik ook vanaf pup af aan getraind. Ik laat hem echter meestal wel uit met een 8 meter lijn, mijn vrouw gebruikt een leren riem van 1,5 meter (ongeveer).

Dat is goed. Dat zou zeker een hoop moeten schelen.

Hebben jullie veel balspelletjes met hem gedaan als pup (en hogere leeftijd)? Ik vraag me af waar de sterke achtervolgingsdrift vandaan komt.

Tja wat is veel. Als pup meer dan nu. We nemen hem denk ik gemiddeld 1 keer per 2 weken ergens mee naar toe waar we met een balletje gooien. Als pup deden we dit wel minimaal 2 keer per week, dus wellicht dat het daar vandaan komt.

Al had hij het als pup echt al zo lang ik me kan herinneren. Rennende kinderen (maar ook hardlopers), daar wilde hij altijd achteraan. Dat heb ik er gelukkig wel redelijk uitgekregen, alleen wanneer iemand onverwachts begint te rennen wil hij er achter aan, echter is hij dan redelijk eenvouidig te corrigeren, bij katten is dat een heel ander verhaal.

Als pup is het overigens ook 2 keer voorgekomen dat ik hem zonder lijn bij me had en dat hij achter een kat aanging. Dit was een keer een wat kleiner stuk, maar 1 keer rende hij een woonwijk in en zag ik hem even niet meer (voor m'n gevoel duurde dit vrij lang, maar ik gok dat het niet langer dan 30-40 seconden geweest is voor hij weer op mijn stemgeluid af kwam). Denk dat deze zaken wel een negatief effect hebben gehad op zijn achtervolgingsdrang.

Daarbij vergeten te melden, maar het gaat om een Duitse Herder, herders hebben over het algemeen vanuit instinkt meer achtervolgingsdrang dan andere rassen.

Bij mij in de buurt loopt een jonge Mechelaar. Zo lang ik hem ken heeft hij altijd iets in zijn mond tijdens het wandelen. Hij heeft (daardoor?) weinig oog voor zijn omgeving.

Hij heeft bijv. zulke ringen :    Of hij loopt met een voetbal!

Wat voor uitlaatkleppen heeft je hond? Doe je een sport? 

Wat is het voor soort hond? 

Want een windhond, ongeachte welke, zal graag jagen op zicht,  maar ook andere jachthonden, bv een  beagle heeft enorm veel jacht instinct. Dan is er een andere aanpak nodig dan bij bv. Een herdershond.

Mijn spets was een echte kattenkiller, die heb ik het afgeleerd dmv het boekje help mijn hond trekt van turid rugaas. Maar dit was een hondje van16 a 17 kg, dus wel goed te houden,

Ik zou zeker hulp inroepen voor er ongelukken gebeuren. Stel je vrouw valt, raakt gewond, of de hond breekt los en de kat wordt doodgebeten. Dat wil je inderdaad niet aan denken.

Dus heel snel een goede trainer of gt inhuren,

Heb je ooit cursus met hem gedaan? 

Valt hij uit naar andere honden als hij merkt er niet heen te kunnen?

Wat doe jij anders dan je vrouw om hem tegen te houden bij het zien van een kat op straat? Puur jouw kracht om hem tegen te houden, of doe jij iets anders of kom je domweg minder katten tegen, dat kan ook nog.

Mijn herplaats teef van weleer (Duitse herder van toen 2,5 jaar) bleek ook niet begrensd in na- en opjagen van katten, vogels en zelfs honden die het op een rennen zetten vond ze een sport om ook achteraan te gaan. Overigens ook prima met katten in het huis waar ze opgroeide en bij kennismaking met mijn katten destijds ging dat ook prima. In huis dus geen issue. 

Afleiden, tijdig zelf verandering in de hond herkennen (je ziet het aan ze als zij iets spotten) voer, bal aan touwtje, verbieden ook los om af en toe eens vogels op te laten vliegen, ze mocht niets meer van mij in die trant. De bal was speciaal die kreeg ze dus af en toe en dan speelden we, waarna hij weer in mijn zak ging, die werd dus speciaal. In begin zat ik er echt kort bovenop, want ook zij verdween eens park uit de woonwijk in achter een kat aan, en 1x achter een angstige dalmaat aan, en dat moest ik niet hebben. 

Gehoorzaamheid en bereikbaarheid was wel belangrijk, ik moest zelf werken aan leren bij me komen, en een zit oefening etc.. ze heeft een tijd aan een lange lijn gelopen, ook dan weer te pas en te onpas vroeg ik haar aandacht, speelde ik met de speciale bal of om bij me te laten komen zwaaide ik wat met de bal om haar aandacht te vangen. Dat laatste is belangrijk ze moeten uit een focus gehaald worden en pas als je aandacht hebt kun je wat anders van ze verwachten en buig je gedrag om. Op die manier heb ik haar jaren later bijvoorbeeld kunnen overreden om bij me terug te komen toen ze achter een haas aan ging (gedrag gaat er helaas bijna nooit meer uit als het al te ver een gewoonte is geworden, je zal altijd op de signalen moeten blijven letten, in mijn geval van de haas niet te voorkomen, ik stapte er op waarna hij wegrende, hij lag verscholen in hoog gras tsja..)

Toen de commando's erin zaten en ze soms tóch bleef verstarren heb ik wel met geluid of verrassingseffect gewerkt, gooide ik iets naast haar zodat ze uit de focus kwam en naar me op keek, contact krijgen is dus belangrijk. Nu werk ik met de andere honden eigenlijk altijd op commando  "Kijk"

**

Mijn belangrijkste punt is eigenlijk voorkomen, zie de signalen en reageer op voorhand, als ze al gaan of in de lijn vliegen ben je al te laat en moet je inderdaad je focus op het voorkomen dat hij of zij kan gaan leggen door met kracht tegen te gaan houden. 

De huidige herplaatser begon ook te gillen en te springen in de lijn, ik heb dat echt direct aangepakt maar zij was nog wel op te tillen dus bij haar was het verrassingseffect dat ik haar van de grond tilde en omdraaide, waarna ik aandacht kreeg. Keren daarna met kijk gewerkt en voerbeloning als de focus op de kat werd verlegd naar mij. 

Daarbij gaf ik zowel bij mijn eerste hond als deze hond wel helder aan dat ik het negatief gedrag vond, dus een nee en boze intonatie in mijn stem. Maar bij Bluf, de eerste herder dus van 2,5 jaar heb ik echt wel veel moeite moeten doen om het gedrag er uit te krijgen of in ieder geval hanteerbaar te maken, omdat het er dus al zo ingesleten zat.

Bij de anderen dus niet, ook herder pup niet omdat ik zo van Bluf had geleerd hoe ik het níet wilde hebben dat we direct van jongs af aan daar scherp op hebben gelet en hebben gestuurd.

Een duitse herder is volgens mij echt een werkhond die meer 'uitlaatklep' nodig heeft dan enkel wandelen. Mijn stafford Toby heeft een tijd heel veel uitgevallen naar mensen, fietsers, andere honden en was constant de omgeving aan het scannen en totaal geen oog/ aandacht voor mij. Ik ben dan naar de hondenschool gegaan en inmiddels trainen we 1* week gehoorzaamheid en 1* week hoopers en dan trainen we een 2 tal keer in de maand detectie. 

Met meer activiteiten dan enkel wandelen is hij veel aangenamer in de omgang en hij heeft ook op mij leren letten/ samenwerken. Het heeft onze band veel goed gedaan. Vroeger had ik een gentle leader om hem te houden als hij uitviel inmiddels gaat het prima met een gewone halsband/ tuig voor langere wandelingen en is het uitvallen toch 95% beter.

Zijn eten geef ik ook niet enkel uit een bak, kvv is op een lickimat of kong en zijn brokken krijgt hij in een puzzel of voedselbal dan moet hij ook werken voor zijn eten. De dagen dat we enkel wandelen verstop ik zijn bal in de bosjes/ hoge gras en laat ik hem deze vervolgens zoeken en trainen we ook alle 'houdingen' dus de gewone commandos zoals zit lig blijf voet volgen maar ook 'op'  en 'over' en 'onder' een bankje of boomstam. Door hem aan het werk te zetten merk ik dat hij veel meer voldaan is en dit doe ik max 15 a 20 min per wandeling en de rest van de wandelingen mag hij gewoon lekker snuffelen en zijn eigen ding doen. Los kan hij helaas niet wegens hondagressie naar grote reuen.

Bedankt voor alle reacties!
Iemand vroeg wat voor ras het is, zoals eerder gezegd: een Duitse Herder. Een reu.

Ik heb zelf veel meer ervaring met honden dan mijn vrouw. Mijn vader was fokker en fokte Duitse Herders. Ik heb samen met mijn vader ook jarenlang de sport bedreven met Duitse Herders. De herders bij mijn vader hadden echter een heel ander leven. Daar werd er minder met ze gewandeld en werden ze meerdere keren per dag met de auto naar een plek genomen waar ze konden rennen. Daar kwamen geen andere honden, dus die honden kenden alleen elkaar zo'n beetje.

Onze huidige hond is echt super sociaal. We gaan wekelijks met hem naar andere plekken waar hij los kan en waar veel honden zijn, ik kan hem ook tijdens het wandelen bij vrijwel elke hond laten (op een aantal bekende honden in de buurt na, daar klikt het niet tussen). Ik ben overigens ook niet heel bang wat hij zou doen als hij een kat te pakken zou krijgen, mijn vermoeden is namelijk: niets. Hij rent (als hij los is) ook vaak achter eenden en vogels aan, en het is een keer voorgekomen dat hij achter een aantal eenden aanrende, één eend was schijnbaar gewond en kon niet vliegen, dus die rende weg, onze hond was natuurlijk sneller. Hij schrok er toen van dat die eend niet wegvloog en ging toen heel voorzichtig het laatste stukje naar de eend toe. Toen hij zag dat de eend niet weg vloog voor hem vond hij het niet meer interessant.

Dit gebeurde echter wel toen hij een stuk jonger was, dus misschien dat hij nu anders zou reageren. We spelen ook thuis veel met hem en de commando's die hij kent oefen ik regelmatig met hem, maar dat is meer herhaling dan dat het echt uitdagend voor hem is. We hebben een lickimat, die gebruiken we af en toe. Ook hebben we zo'n puzzelspel waar je brokken in verschillende hokjes kan stoppen die hij dan er uit moet halen, maar ook dat is niet echt een uitdaging voor hem, na 1 keer doen weet hij precies hoe het werkt namelijk.

Ik weet wel waar het is fout gegaan, als pup hebben we hem te weinig gecorrigeerd op het gedrag van het achterna zitten van eenden e.d. Helaas toen te weinig bij stil gestaan wat voor consequenties het zou hebben als hij volwassen zou zijn. Nu willen we het er dus wel uit trainen. Als ik alles zo lees hebben we (zoals ik ook wel deels dacht) een aantal dingen die kunnen helpen:

- Met hem gaan trainen, en dan vooral zorgen dat we leren dat hij de focus op ons heeft;

- Altijd corrigeren als hij ergens achteraan wil rennen, ook als hij los is en hij wil naar vogels rennen, zodat hij gaat snappen dat het in geen situatie geaccepteerd wordt;

- Werken met een beloning waar hij voor wil gaan.

Het nadeel van onze hond is dat eten hem niet veel interesseert. Honden snoepjes vind hij nog wel lekker, maar hij vind het niet super interessant, wanneer hij een kat ziet interesseert hem een snoepje (waar hij binnen echt alles voor wil doen) helemaal niets. Wat we nog niet geprobeerd hebben is om een balletje mee te nemen. Hij is (ook binnen) veel gekker op balletjes dan op eten/snoepjes. Dus dat is nog wel een goed idee. Omdat ik veel meer ervaring heb met honden is het voor mij logischer wanneer ik hem moet afleiden met een balletje, timing is daarbij natuurlijk heel belangrijk. Ik ben bang dat als mijn vrouw een balletje gaat gebruiken als afleiding, dat ze dat dan misschien net te laat doet waardoor het voor hem meer als een beloning gaat voelen. Ik denk daarom dat training bij een cursus of vereniging ook goed zal zijn voor mijn vrouw zodat ze beter die timing leert.

Dat is inderdaad wel belangrijk. Destijds had ik de mazzel dat mijn eerste herder er niet naar taalde, en dat ik wel al op training zat waardoor ik op gedrag van de tweede hond wat meer kon inspelen als het ging om afleiden, belonen, bal bij me houden en niet afgeven etc..

Bluf, zo heette ze, heb ik bewust een tijdje niet geheel los gehad. Zij was zo gewend om de vrijheid te hebben (woonde in een veel vrijere omgeving dan waar ze bij mij in terecht kwam).

Bij haar was het zo gewoon dat ze vogels opjoeg etc.. dat het niet mogelijk bleek om in te grijpen op afstand om dingen te voorkomen. Zij was trouwens ook gewoon hond sociaal, maar haar drang om op te jagen als dieren gingen rennen was te groot geworden en nogmaals daar moest ik écht alle zeilen bij gaan zetten.

Later kon ik dat meer vrij geven, maar in aanvang om helder te gaan krijgen wat wel en niet mocht heb ik echt alles op nee gezet. Bij de pup van weleer ook. Het mocht niet dus nee. En nu kijkt hij zelf (8 jaar oud inmiddels).. en ja bij een grote groep meeuwen op strand buiten broedseizoen zeg ik dan ook wel eens "toe maar dan!" als hij naar me opkijkt om "te vragen". 

Het is meer ook dat ik die controle wil vanwege dus die teef, dat was toen ik haar net had gewoonweg niet te doen met dat jagen en niet onder controle hebben, met name bij Duitse herders vind ik dat dus wel een ding.. ze kunnen prima loslopen en leuk zijn maar soms met wat meer regeltjes en begeleiding.

Weet ook niet welk type Duitse herder je hebt? ODH?

Ik heb werklijnen gehad, die zijn vrij rap te paaien met balspel en interactie met de baas.. qua bal had ik een bal aan touw die kon drijven, die felgele.. goed te zien ook voor de hond op afstand.

Oké, de verklaring heb je (nature + nurture). Hij heeft van nature al een sterke vervolgingsdrift meegekregen en die is aangewakkerd enerzijds door ervaringen (al een paar keer de kans gekregen om achter katten/eenden/vogels aan te rennen en dat vermoedelijk als erg leuk/spannend! te hebben ervaren) en anderzijds door veel achter ballen aan te rennen (achtervolgingsdrift, vervolgingsdrift maar ook buitdrift worden daarmee versterkt).

Nu de oplossing nog

Houdt hij veel van gehoorzaamheidsoefeningen?

Ziet hij de katten eerder dan jij (staat hij al continue 'aan') of zie jij de katten eerder dan je hond?

Is jouw hond een onzeker type of is hij dat zeker niet?

Het gaat om een langharige Duitse Herder (kynologische lijn). Hij is gek op balletjes. Ik heb ook een geel balletje met een touwtje eraan. Ik denk dat dit wel een goede eerste stap is om daarmee zijn aandacht te lokken.

Ik denk dat in ongeveer 80% van de gevallen wij de katten eerder spotten dan dat hij ze ziet. Op bepaalde plekken (met name tussen en onder de auto's vlak bij ons huis) is hij echter altijd opzoek. Daar weet hij dat heel vaak katten zitten en daar is hij dus ook vrijwel altijd actief opzoek. Ik denk dat het wel een goed idee is om hem zeker op die plekken al af te leiden met een balletje.

Qua type zit hij er een beetje tussenin. In sommige dingen is hij heel zeker, bijvoorbeeld over smalle bruggetjes lopen, of over ijzeren roosters en zo lopen vind hij geen probleem (ik heb honden gehad die daar als de dood voor waren). Echter bij sommige andere zaken kan hij ineens wat onzeker zijn. Zo waren er laatst werkzaamheden en iets verderop stond een pylon op de stoep. Daar ging hij behoorlijk onderdanig en enigszins angstig op af, toen hij dichtbij kwam en zag dat het niets bijzonders was liep hij er zonder omkijken langs. Het hangt dus van de situatie af.

Ik lees in je berichten heel veel positieve dingen.

Bijvoorbeeld dat hij niet in eerste instantie meteen 'voor de kill' lijkt te gaan.

Dat hij niet continue trekt aan de lijn.

Dat hij te motiveren is met een balletje.

Dat jullie de katten eerder zien dan hij en dat jullie de 'moeilijke plekken' kennen. Dan kunnen jullie anticiperen en aandacht vragen voordat hij reageert (dan ben je immers te laat).

Zoals Blondie al schreef: kan dit je dit goed oefenen met een balletje.

Qua (on)zekerheid. Als hij onzeker is, zou de tip van Jantien wellicht kunnen helpen. Honden kunnen zich trotser voelen wanneer ze iets in de bek dragen.

Ik denk dat als jullie hiermee aan de slag gaan, dit gedrag wel weten om te buigen. Al zou ik niet verwachten dat dit van de ene dag op de andere dag goed zal gaan. Het gedrag is al aardig ingesleten, dus dat kost wel even wat tijd.

Qua hondenschool, zou ik niet een hondenschool benaderen die puur alleen met voedselbeloningen werkt, want dat gaat voor jouw hond (zijn motivatie ligt duidelijk elders) niet goed werken.

Je hebt zelf zo te lezen genoeg kennis en ervaring. Staat je vrouw er voor open dat je haar tips geeft en haar jullie hond "leert te lezen"?

Mijn vriend was destijds niet bekend met trainingen, en was wel met honden opgegroeid en had er zelf een maar dat waren meer de kleinere gezelschapshonden. 

Hij had wel wat meegekregen van mijn 2 herders, maar toen we dus onze pup kregen heb ik soms wel dingen aan moeten geven. En soms leerde hij door schade en schande.. vaak vond hij me té overdreven maar toen pup puber werd en hij signalen te laat opmerkte gebeurden er soms voor hem dingen onverwachts (ineens getriggerd door een voorbij skatende kinderen, voetballende kinderen, man plassend in de bosjes) Die laatste was wel hilarisch maar absoluut niet wenselijk omdat onze hond pardoes de bosjes in vloog aan de lange lijn omdat hij de man spotte en nader wilde gaan bekijken..

Veel impulsieve reacties waren te voorkomen als mijn vriend de verandering in houding van onze hond zou herkennen. We zijn nu 8 jaar verder, en dat is inmiddels gelukt gelukkig whahah. En ik zit nu zelf weer met de nieuwe hond op cursus en leer zelf ook weer van alles bij, en thuis laat ik hem de oefeningen weer zien die we dan weer toepassen op alle drie onze honden.

Die man in de bosjes