Theedoek kat

Ik denk ook een angstfase waar je hond even door heen gaat. Dat gebeurd nog wel vaker tot ze wat ouder zijn. Onze hond had het zelfs een keer met ons rond die leeftijd. Ze zag ons aankomen, helemaal blij. We deden de deur open, ze kroop helemaal weg, janken, van zich af plassen, onder de bank verstopt. Duurde echt even voor dat het weer ging, paar weken later gebeurde ook zoiets toen de (bekende) oppas langs kwam om haar even op te halen. 

Die theedoekkat, ik moet er wel om lachen hoor. Reactie van je hond is niet tof voor hem om mee te maken!

Als toevoeging wilde lk even roepen dat je een halve kooiker hebt. Ik ben geen expert, trainer of gedragstherapeutische, maar Kooikertjes kunnen in aanleg wat bang zijn voor t onbekende. Je socialiseert je dus graag “een ongeluk” met allerlei voorwerpen, geluiden en situaties. Mij kooikertje valt in de categorie goed gesocialiseerd, ja, ook met stamboom, van een betrouwbare fokker, we zijn lid van de vereniging, zijn op puppy cursus geweest, heeft niet veel negatieve ervaringen gehad, etc etc, maar toch kan ie ineens heel hard schrikken van een standbeeld bij iemand in de tuin, een omvallende container, een scheurende hond die op m af komt. Als pup wilde hij dan intens vluchten of blaffen. Nu is ie wel redelijk volwassen en handhaaft hij zich veruit in de meeste situaties prima, herstelt snel en laat zich kalmeren, maar das ook deels getraind om te zorgen dat hij over veel tools beschikt. 

Terug naar jouw hond: In zijn vertrouwde omgeving opeens iets raars zien, wat er net nog niet was en wat hij niet kent en wat ook nog eens beweegt en jullie die hysterisch doen, ik begin een optelsommetjes te zien. Nogmaals, speculatie, maar ik kan me indenken dat het ook beetje raseigen is. Dan krijgen ze kortsluiting. En in jouw geval nogal heftig. 

ik hoop van harte dat hij herstelt en dat je er een weg in vindt met elkaar :-). Mijn advies is wel om die onderdelen van het schrikmoment die vaker kunnen voorkomen te trainen in milde vorm: het lachen bijvoorbeeld. Met als gedachte dat hij meer tools krijgt in een nieuwe onverwachte situatie om te snappen wat er gebeurt. 

Ik denk inderdaad dat mijn "aanpak" in deze situatie waarschijnlijk niet had gewerkt....Het voorbeeld van de zebra-jas..Ooit een soortgelijke situatie meegemaakt. Mijn zoon, (toen nog mijn zoontje) kwam een keer heel trots de woonkamer binnenlopen met zijn nieuwe sloffen. Dat waren van die sloffen met van die grote tijgerkoppen er voorop. Hond schrok zich rot,blaffen grommen. Bange hond op afstand en huilende zoon omdat hij zn sloffen uit moest doen. Wat een drama. We hebben het toen op kunnen lossen door de hond heel langzaam te laten wennen door er een in de kamer te leggen zonder een paar bewegende tenen erin en het zo stukje bij beetje uit te breiden.. Uiteindelijk was de hond niet meer bang en kon zoon zijn favoriete sloffen alsnog aan. Dus inderdaad, zien wat er gebeurd en wie het is hoeft de situatie niet minder spannend te maken. Moet wel zeggen dat mijn zoon ook nog een paar haaiensloffen en andere dierensloffen op zijn verlanglijstje had staan, maar die zijn er nooit gekomen ;)

" Die theedoekkat, ik moet er wel om lachen hoor. Reactie van je hond is niet tof voor hem om mee te maken!
Als toevoeging wilde lk even roepen dat je een halve kooiker hebt. Ik ben geen expert, trainer of gedragstherapeutische, maar Kooikertjes kunnen in aanleg wat bang zijn voor t onbekende. Je socialiseert je dus graag “een ongeluk” met allerlei voorwerpen, geluiden en situaties. Mij kooikertje valt in de categorie goed gesocialiseerd, ja, ook met stamboom, van een betrouwbare fokker, we zijn lid van de vereniging, zijn op puppy cursus geweest, heeft niet veel negatieve ervaringen gehad, etc etc, maar toch kan ie ineens heel hard schrikken van een standbeeld bij iemand in de tuin, een omvallende container, een scheurende hond die op m af komt. 
Terug naar jouw hond: In zijn vertrouwde omgeving opeens iets raars zien, wat er net nog niet was en wat hij niet kent en wat ook nog eens beweegt en jullie die hysterisch doen, ik begin een optelsommetjes te zien. Nogmaals, speculatie, maar ik kan me indenken dat het ook beetje raseigen is. Dan krijgen ze kortsluiting. En in jouw geval nogal heftig. 
ik hoop van harte dat hij herstelt en dat je er een weg in vindt met elkaar . Mijn advies is wel om die onderdelen van het schrikmoment die vaker kunnen voorkomen te trainen in milde vorm: het lachen bijvoorbeeld. Met als gedachte dat hij meer tools krijgt in een nieuwe onverwachte situatie om te snappen wat er gebeurt.  "

Koekje

Ja koekje, hier zijn we ons bewust van. Ondanks dat ik een eenkennige/gereserveerde hond persoonlijk niet vreselijk vind (allemansvriend vriend ook prima hoor) vond ik het wel belangrijk het angstige van de kooiker zo veel mogelijk proberen te voorkomen.

Daarom hebben wij ons ook volledig op de socialisatie gestort. Hem echt overal mee naar toe nemen, zelfvertrouwen laten opbouwen door kleine balansoefeningen te doen, ondergronden, geluiden etc. Laatst heb ik aan onze kynologenclubtrainster nog gevraagd of flux nog angstig kon worden (omdat het tot vandaag zo ontzettend goed ging) en zei stelde me toen gerust dat hij nu zo dusdanig stoer dingen aangaat dat de kans dat hij een super angstige hond wordt heel klein is. Daarom schoot de eerdere opmerking mij ook in het verkeerde keelgat omdat socialisatie iets is wat ik dus zeer serieus neem (vandaar ook keuze voor de fokker). 

En ook een reden waarom ik tevens probeer te lachen om het theedoek incident, want als ik in angst ga leven dat hij angstig wordt ben ik bang voor een self-fulfilling prophesy. Heb jij nog tips hoe goed te socialiseren/angst periode goed door te komen?

Een dikke duim voor jou. Je bent goed bezig! Hoe is t nu met Flux? 

Ja binnen in huis weer helemaal de oude!

Weer lekker ontspannen staart, af en toe lekker stout, zoals in de planten willen bijten, maar ook weer alles uit de bench halen en verplaatsen (soms wordt alles weer in de bench gelegd, meneer is er maar druk mee), voor de rest lekker slapen, knabbelen op zijn houtje etc

Maar ik merk wel dat tijdens de afgelopen wandelingen zijn dingen nu iets vaker spannend. Dus ik denk dat de angstfase echt aan de hand is.  

Koekje, is jouw kooijker naast dus af en toe een kleine schrik bij onverwachte dingen voor de rest wel een hond met zelfvertrouwen?

Zeker. Staart fier omhoog. Ik heb een niet-geholpen reutje, maar vooralsnog is t afkloppen. Ik doe wel veel aan preventie, ben liever te voorzichtig, buiten dan, in contact met andere honden, voertuigen, etc. En laatst waren opgerolde hooibalen weer een ding. Dan nemen we daar de tijd voor. En dan is t ook oké. Op vakantie in Scandinavië is hij met die reden ook altijd aan de lijn, te veel onzekerheden. 

In jouw geval is t winst als Flux went aan jouw bescherming en besluiten of iets oké of niet oké is. En dat heeft tijd nodig. 

Ja dankje koekje! Het is als beginnend hondeneigenaar soms ook zo zoeken! Ik zag ook youtube filmpjes waarin als je hond angstig was je dit gedrag totaal moest negeren dus dat heb ik in het begin met hem gedaan. Maar hij bleef dan zo stokstijf staan dat ik dan eerlijk gezegd niet wist hoe ik dat moest negeren dus dan ging ik toch maar gewoon op mijn hurken zitten, dan komt hij tegen mij aan en vervolgens gaan we weer door. Ik denk dus dat dit werkt? 
Ook werd, toen flux nog veel kleiner was, een mevrouw in het park heel boos toen ik hem oppakte bij haar grote hond die op hem af kwam gerend en hij met zijn staart tussen de benen naar mij toe kwam. Ze zei dat ik zo juist een angstige hond creeër. Hoe leer jij je hond dat jij hem bescherming bied/ hoe laat je hem beslissen dat het oke is?

Fijn om te horen dat er dus kooijkers zijn die 'gewoon' zelfverzekerde honden zijn geworden. Al moet ik er wel bij zeggen dat allebei zijn ouders (ook beide mixen van markies en kooijker) ook hele rustige zelfverzekerde honden waren (geen allemans vriendjes zoals een labrador maar wel overduidelijk kalm). Ook de pups waren niet de standaard kooijkerpups (wat ik dan lees op fora), als in de pups kwamen bijna allemaal meteen naar je toe en wilde met je willen spelen, flux beet meteen mijn veter kapot dus toen was ik verliefd haha. Dus ik weet eigenlijk überhaupt niet of het wel in hem zit, maar voorkomen lijkt me beter dan genezen. Een van mijn grootste angsten voor hem is dat hij straks voor alles bang is en niet kan genieten van buiten zijn. 

Dat is al vele jaren achterhaald en mensen geloven er nog steeds in en vinden het nog steeds heel leuk om anderen ermee om de oren te slaan. Ik heb mijn jongste toen ze nog heel klein was ook een heel aantal keer opgetild omdat het anders gewoon niet leuk was geworden. Beukende labradors, honden die niet te vertrouwen vielen, etc. Als alternatief heb ik haar ook een heel aantal keren tussen mijn benen laten zitten, maar soms is dat niet genoeg om een veilige situatie te creëeren voor de hond. Die van mij is helemaal niet bang voor andere honden. Ze is wel onzeker en wil ze soms wel eens aanblaffen, maar dat zit gewoon in haar en zal wel beteren met de tijd. Als ik haar niet had opgetild had ik nu wellicht wel een bange hond gehad (want die terughoudendheid en onzekerheid had zeker ook angst kunnen worden als ik het haar zelf maar had laten uitzoeken als pup).

Mijn oudste kreeg ik in de periode waarin ik mensen nog geloofde toen ze zeiden dat ik haar niet mocht optillen en het haar zelf moest uitzoeken. Een hondje van het formaat van een klein konijn, onzeker en toch al wat angstig voor de wereld. Ik heb haar niet de steun geboden die ze nodig heeft en ze is nu extreem angstig voor andere honden. Ze valt uit alsof ze een tijger is, maar eigenlijk is ze gewoon compleet hysterisch. Dat is overigens niet alleen maar mijn schuld hoor, zij heeft ook vermoedelijk genetisch aanleg voor die angst en had bovendien voordat ze bij mij kwam al wat negatieve ervaringen met andere honden, maar het feit dat ze niet genoeg gesteund is geweest heeft niet geholpen. Gelukkig leerde ik na een paar maanden al dat ik schijt moest hebben aan wat andere mensen ervan zeiden en til ik haar ondertussen al jarenlang op als er een andere hond dichterbij komt. Als de hond mijn goedkeuring heeft gekregen kan ze gewoon op de grond en dat gaat dan altijd gewoon goed. Het gedrag is erg verbeterd, maar het is verbeterd juist doordat ik haar optil en steun bied. Als je denkt dat het nodig is om je angstige hond op te tillen in een situatie, moet je dat gewoon doen. En als mensen daar wat van zeggen zou ik het gewoon negeren.

"Maar hij bleef dan zo stokstijf staan dat ik dan eerlijk gezegd niet wist hoe ik dat moest negeren dus dan ging ik toch maar gewoon op mijn hurken zitten, dan komt hij tegen mij aan en vervolgens gaan we weer door. Ik denk dus dat dit werkt?”

Dank voor deze uitleg! Grappig dat dus eigenlijk allerlei dingen die je (of ik persoonlijk?) instinctief als mens voelt (hondje steunen, weghalen etc) nu wetenschappelijk onderbouwd worden dat dit juist werkt. Het mensen leren negeren in sociale situaties met jouw hond is voor een people pleaser als mijzelf stiekem een hele goede assertiviteit oefening. 

Ow en koekje ook heeeeel erg bedankt voor je uitleg en bevestiging. Dan is zo'n forum waar je even je twijfeling kan delen en ervaringen kan horen van andere mensen met hetzelfde soort hond heel erg fijn. + zoals je misschien al merkt vind ik het fantastisch om over flux te kletsen. 

Fijn dat alles binnenshuis weer helemaal in orde is.

Ow, even foto bewijs (nee grapje, vond hem zo lekker liggen)
Flux vanmiddag op de plek waar theedoekkat te voorschijn kwam. 

O, heerlijk

Ow ja die kleedjes zijn Tegenwoordig hebben we schapenvelletjes ook rete populair hier hihi.

Graag gedaan. Open een Flux-kletstopic als je meer wil delen over jouw hondje? Doen er meer.:-)

En; Dit is ook een topforum met superfijne mensen en zulke goede adviezen, snelle respons en een berg aan ervaring. Ik weet niet hoe ik het zonder had gedaan hoor, bij twijfel; Googlen :-).