Angstige hond, herplaatser vanuit Polen

Beste forumleden,

Ik zit in een benarde situatie, van 30/7 hebben wij een herplaatser vanuit Polen. We zijn zelf naar Polen gegaan en hebben daar ook gewandeld met hem, hij was angstig maar het was doenbaar. In België aangekomen, op zijn 1e wandeling ging het al fout. We weten dat je maar kort mag wandelen dus gingen een klein blokje om, toen we nog geen 3 minuten verder waren schrok hij van mensen op een pleintje en sloeg in vlucht reactie. Hij heeft deze vluchtreactie sindsdien.

Nog enkele keren probeerden we het te herhalen maar bij het doorgaan draait hij in paniek rondjes en in het terugkeren probeert hij weg te hollen tot de mate dat hij met zijn voorpoten van de grond staat en ik hem tegenhou aan de leiband.

Ik zit echt met de handen in het haar en weet niet wat te doen!

Tot nu toe ging ik dagelijks met een geleende auto naar een losloopweide met daarrond rustige groene omgeving op 20 min van mij thuis, maar elke dag 40 min rijden om een 45 min te wandelen vind ik ecologisch niet verantwoord en praktisch niet blijvend haalbaar (het is niet mijn auto) alsook financieel niet.

Momenteel is er een mini tuin waar hij zijn behoefte kan doen maar daar ligt een tuinkamer aan die regelmatig verhuurd wordt, en vanaf er een persoon zit is Faaro (de hond) ook angstig in de tuin.

De prikkel opzoeken lijkt me een must om hem te helpen maar hoe begin ik eraan? Ik wil zijn angst ook niet erger maken.

Er zit een mogelijkheid in dat we binnenkort moeten verhuizen omwille van gezondheidsredenen en dan is die tuin en leenauto niet meer ter onze beschikking.

We wonen in centrum Gent maar in een rustig gedeelte van de stad. Maar zelf als ik s'nachts buiten ga waar hij maar 1 of 2 mensen ziet is alles hetzelfde, het lijkt alsof hij al schrik heeft nog voor hij iemand ziet of hoort.

Alle hulp is welkom!

Ik zou voorlopig toch de tuin verkiezen, hij zal wel een x wennen aan dat mens. 

Het is voor je hond geen  ideale situatie, ik hoop dat jullie straks naar een rustigere plek gaan.

Geef je hond de tijd, het kan wel even duren voordat hij de hele verhuizing verwerkt heeft.

Hoi Kees, dank voor je reactie!

Het tuintje is echt mini met enkel 1 klein wandelpaadje, dus niet iets waar hij zijn beweging kan krijgen.
Het is echt een rustige buurt, hij heeft de angstige vluchtreactie zelf als ik 's nachts met hem ga wandelen en enkel 1 persoon of zelf niemand ons passeerde. 
De tuinkamer wordt regelmatig verhuurd aan andere mensen, dus het is niet iemand waaraan hij kan wennen maar verschillende personen.

Ikzelf denk dat het belangrijk is dat hij ook op de straat durft wandelen, zodat hij zijn beweging heeft aangezien ik niet blijvend dagelijks die auto kan lenen.

Jij zou dus toch het tuintje verkiezen? En dit zonder extra wandeling of mogelijkheid tot beweging?
Wanneer zou je dan wel de straat op beginnen gaan en hoe zou je dit dan aanpakken?

Wat goed dat je de hond zelf bent wezen ophalen. Komt hij uit een asiel?

Jenna komt ook uit Polen, uit een asiel, en mijn vorige herplaatser Lola kwam ook uit Polen van een ander asiel, allebei via een stichting.

Hij is er nog maar heel kort, het heeft echt tijd nodig. Als hij echt heel bang is buiten zou ik het voorlopig ook nog op de tuin houden, of een plasplekje vlakbij huis, en vandaaruit heel langzaam uitbreiden en kijken hoe het gaat. 

Hij kent jou en de omgeving nog niet goed genoeg om er vertrouwen in te hebben dat alles goed gaat blijkbaar.

Het zou natuurlijk fijn zijn als je de auto nog een tijdje kon houden en een rustig plekje op kan zoeken om met hem te wandelen. Maar als dat niet meer gaat en hij kan wandelen met mensen in de buurt nog niet aan, dan eerst maar niet uitlaten of echt heel erg kort en dan in een boogje weer naar huis.

Komt er dan toch nog een mens aan op dat kleine stukje, kun je ook proberen of stilstaan, de hond kort houden en even rustig benoemen dat alles goed is, alhoewel er een mens aankomt. Wie weet had hij slechte ervaringen met mensen of geen mensen gewend. Wel afstand houden natuurlijk.

Verder, mits hij er aan toe is, werken aan zijn zelfvertrouwen door af en toe een zoek- of denkspelletje met hem te doen.

Wij kregen ook tips als: stem en houding altijd rustig positief naar de hond toe, de hond met rust laten als hij eet of slaapt, niet naar de hond toelopen maar hem naar jou laten komen, goed kijken naar de hond wat hij wel en niet aankan e.d.

Hoi,hier ervaring met 2 buitenlanders, (Spanjaarden) je gaat te snel, dat is duidelijk.

Natuurlijk heeft je hond straks beweging nodig, maar daarvoor moet hij zich eerst veilig voelen, dat doet je hond op het moment niet, wat logisch is, want alleen de reis hier naartoe is al zwaar voor de honden.

Op dit moment moet je een beetje met je hond zijn flow mee gaan, belangrijk is dat je hond zich bij jou veilig voelt, is dat het geval dan kan je met hele kleine stapjes het op gaan bouwen.

Loop steeds naar dezelfde plek, maar alleen om de behoefte te doen (als je hond dat durft) en dan weer terug.

Je hond gaat vanzelf de plek veilig vinden en zo kan je gaan uitbouwen.

Je hond dwingen terwijl hij/zij in vluchtmode is, dat helpt niet, ze zijn dan onbereikbaar.

Ik zou zoeken naar een buur of familie die een stabiele hond hebben waar jou hond niet bang voor is, en dan met die hond gaan wandelen, als je hond eenmaal buiten de behoefte durft te doen.

Deze hond kan jou hond dan helpen om er achter te komen dat hij/zij veilig is bij jou.

Het kan een tijdje duren, maar dit is normaal bij een angstige hond.

Probeer binnen de band te versterken door bijvoorbeeld pootje te leren geven, met lekkers.

Alleen als je hond het durft zeg ik er dan wel bij.

Anders, go with the flow van je hond.

Het komt echt goed, zolang je maar geduldig blijft...

Wat je hond nu nodig heeft is liefde en heeel veel geduld en niks onder dwang doen , probeer alles leuk te maken, desnoods met heel veel lekkers, sommige geven gekookte kip, maar er zijn ook snoepjes die van gedroogd vlees zijn, (vleesrepen en die kan je klein knippen)

Dit kan even duren. Heb zelf een NL herplaatser en heeft toch wel dik 1.5 jaar geduurd voordat alle kronkels weg waren. Heel veel geduld en kleine stappen doen. Wat mij erg geholpen heeft is gewoon in de huiskamer https://www.youtube.com/watch?v=2zeZrOPzO-c en touch/target https://www.youtube.com/watch?v=wIGr7OLXJfc trainen nadat dat ie naar ons ontdooide, comfortabel was. Heb wat buren om hulp gevraagd, die dan bij het wandelen even gedag zeiden en wat voertjes op de grond gooide en hem totaal negeerde.

Ik zou omdat je gaat verhuizen? Even de tuin aanhouden nu. Als je eenmaal verhuisd bent, loop dan steeds hetzelfde kleine korte blokje om. Pratend je hond gerust stellen. Heeft ie het onder knie? Doe je er een blokje bij.

Hoi,

Ook ik heb 3 herplaatsers. 1 ervan was letterlijk van alles bang (kende enkel een betonnen vloer). Deze eerste maanden durfde hij zelfs niet uit zijn 'hol' komen. We hebben alles op zijn tempo gedaan, alleen plassen buiten hebben we direct aangeleerd (vooral omdat hij gewoon was te plassen op en harde ondergrond en in zijn eigen plaats). We hebben dus maanden 'niks' gedaan met hem, omdat hij gewoon te bang was. Pas nadat hij in huis zich wat op zijn gemak begon te voelen (door dingen te benoemen en door steeds hetzelfde zinnetje te gebruiken als we zagen dat hij bang was) zijn we stilletjes aan met harnastraining begonnen en daarna pas met kleine saaie wandelingen. Dat heeft goed gewerkt, nu is hij zo enthousiast als we gaan wandelen dat hij zelf zijn hoofd in het harnas steekt. 

Gewoon de hond alle tijd geven, niks forceren dan krijg je een nog angstigere hond. Laat hem eerst wennen aan het huis en jullie. Als hij jullie eenmaal vertrouwd, dan pas naar buiten ermee. Tot dan kan je, als de tuin een probleem is en de hond is klein genoeg, eventueel gebruik maken van een kattenbak. Later kan je dan de kattenbak opschuiven naar buiten toe. Best is wel direct buiten, maar als dat niet gaat, kan je dit ook nog proberen 

En de hond geniet wel van die wandelingen in de natuur?

Bekijk dan hoe je die toch kan blijven maken. Als je een hond in huis neemt, zorgt dit sowieso voor een ecologische pootafdruk. En als een angstige hond zich wel kan ontspannen in een natuurlijke omgeving en daar plezier in heeft, dan zou ik persoonlijk dit welzijn van mijn hond belangrijker vinden dan de ecologische impact van dat dagelijkse autoritje. 

Er zijn in Gent toch best veel parken en groen, denk ik? Bekijk dan waar je nog naartoe kan en wat jullie plezier kan geven. 

Wat het wandelen in de straat betreft en het passeren van 1 of 2 mensen 's nachts: die kan je ontwijken door tijdig de straat over te steken, terug te draaien, rond een geparkeerde auto te lopen, enz. Zodat de hond helemaal niemand hoeft te kruisen op straat. Door de confrontatie weg te halen uit de situatie, kan de hond zich meer gaan ontspannen en zich stilletjesaan veiliger en zelfzekerder gaan voelen. 

hoi hoi, Dank je voor de tips.

Hij komt inderdaad uit een pools asiel. Hij is op zijn 3 jaar binnen gekomen en verbleef er al 4jaar. Zijn tijdspannen om geadopteerd te raken begon dus op te raken. Vreemd genoeg was hij 1 van de honden die absoluut geen angst vertoonde. Niet naar de hondenhandelaars waar menig hond angstig van was, niet naar het geblaf van de andere honden, ook niet als hij voorbij de andere kennels liep. Ook zagen we dat hij uit zichtzelf uit de kennel liep om aangelijnd te worden, en al kwispelend terug ging na de wandeling om zelf voor de kennel te wachten om terug binnen gelaten te worden.

Faaro moet ooit binnen geleefd hebben bij mensen, want na 4 jaar in een kennel te zitten waar hij bijna nooit uit kwam is hij nog steeds zinnelijk. Wel vermoeden we dat hij geslagen moet zijn geweest, hij is bang van plotse arm en been bewegingen, en laat streeltjes toe op zijn hooft en komt om meer vragen, maar verstijfd als je richting middel of buik gaat.

Het is fijn te horen dat er succes verhalen zijn. Maar vraag me af hoe, hoe reageren jullie honden nu op een drukke stad? Daarmee bedoel ik tram, bussen (zowel zien als het vervoer nemen), fietsers in alle soorten en maten, straten waar gemakkelijk meer als 100 man op loopt, en waar de bubbel van ruimte rond de hond vaak minder dan 50cm is door de grote drukte?

Op de straat mensen vermijden door de straat over te steken lukt niet echt, het is niet dat Faaro enkel angstig reageert op een persoon die dicht is. De persoon die 500 meter verder over een brug wandelt of een appartementsgebouw op 100m afstand waar iemand 7hoog op een balkon staat is voor Faaro voldoende om in volledige paniek te te schieten. Kortom het zien van een persoon is voldoende in paniek te schieten. Merken ook dat hij standaard in angst begint te schieten als hij op een plek al eens schrik van mensen heeft gehad.

Op een losloopweide kan hij ontspannen. hij volgt mooi, en na het eerste loslopen wandelt hij bijna aan voet naast mij. Maar we merken dat hij de laagste in rang is. Rustige honden doet hij het goed mee, maar hij word vaak lastiggevallen door honden die hem berijden. Natuurlijk hou ik de honden goed in het oog, en als ik zie dat er een grote of hevige hond afkomt dan lijn ik Faaro aan, vraag ik de andere eigenaar om hun hond niet naar mij te laten komen aan en ga ik van de weidde. Maar toch krijgt hij negatieve ervaringen met honden, door honden die volgens de eigenaars dit gedrag niet stellen maat bij Faaro dus wel.

onverwachte geluiden zoals spelende kinderen buiten de weidde maakt hem ook in een blinde paniek schieten en het op vluchten zetten.

Maar die losloop weide is geen optie om dagelijks te doen. Een hond is een ecologische grotere poot, maar dagelijks zoveel met een auto rijden is naar mijn idee, toch veel te groot.
Daarnaast komt ook het financiële aspect, wekelijks 100eur voor tankkosten is gewoon niet haalbaar.

We merken nu ook dat hij terug zeer schichtig is in de tuin waar hij zijn behoefte doet, dit is sinds er 1x iemand voor 1 dag in de tuinkamer geslapen heeft.

Ook merken we dat hij verlatingsangst begint te vertonen op mijzelf. Ook al is mijn partner nog in de woning, en zit die vlak naast Faaro, toch begint hij te piepen wanneer ik de woning verlaat. We geven een kong wanneer ik de woning verlaat, maar die laat hij meteen terug voor wat hij is, als hij merkt dat ik de weg ben gegaan.

Belonen doen we sowieso met een stukje kippenfilet. We denken dat Faaro moet grootgebracht geweest zijn met tafelrestjes. Typische hondeneten, kauwsnacks en snoepjes moet hij niet. Vlees, zowel gekookt als rauw, yoghurt, kaas,... vind hij dan weer wel lekker. Geuren van voedsel die hij niet kent lijkt hij schrik va te hebben. Hij snuffelt eraan en dan duikt hij ineen. Als hij het wel kent eet hij ervan. Momenteel steken we zijn korrels in een soort bouillon die we trekken van kip of gehakt met groentjes. Als het er niet te lang heeft ingelegen en er niet te veel korrels zijn tegenover de soep met echt vlees eet hij het wel op. Alhoewel hij soms ook mooi naast de korrels eet.

sorry voor de grote niet leuk leesbare lap tekst, geen idee waarom maar mijn tussenruimtes verdwijnen als ik post. heb men bericht al gewijzigd maar met zelfde resultaat als ik hem post. Mijn excuses!!

Had dat ook hoor met mijn herplaatser die uit Nederland komt zelfs. Ik heb sterk het vermoeden of weet bijna wel zeker dat mijn hond nooit verder dan de tuin en drie stoeptegels is geweest en dat ze de Cesar Milan technieken hebben gebruikt. Alles moest opnieuw en gewoon uit gevoel ben ik maar weer her pupper trainen gaan doen. Alles rustig aan en stap voor stap zoals je bij een pup zou doen. "Dat is een vuilniszakje, niets engs hoor"... Je kent het wel lol, compleet voor schut op straat staan maar daar heb ik lak aan. Heeft best wat tijd gekost maar kan wel zeggen na een kleine twee jaar? Ik echt een leuk kereltje heb nu.

Houd er rekening mee dat jouw hond ook nog eens moet wennen aan een heel andere taal, buiten een compleet andere omgeving en cultuur. Juli is nog maar kort en dan kun je eigenlijk nog niets verwachten. Wij hielden de wandeling kort en saai, steeds hetzelfde stomme blokje, liefst op dezelfde tijdstippen, voor 7 of na 9:30, dan zijn de meeste mensen al naar het werk. Dan deden we 2 of 3 keer bossen, hebben vooral de eerste trainingen gewoon in de huiskamer gedaan nadat hij zich veilig bij ons voelde. En het was dik opletten, gaan we niet te snel? Moeten we weer een stapje terug of kunnen er wat bij doen?

Je moet je iig niet uit het veld laten slaan want ik dacht echt toen de mijne er net was? "Nou dat was het dan, dag sociaal leven.... een muilkorfhond" Je moet hem nu eens zien joh hihi, gewoon fifi de schoothond geworden

Ook dit is normaal, onze hing erg aan mijn vrouw in het begin. Gelukkig maar want die werkt van huis, hihi. Ook dat gaat vanzelf weer over. Nu moet er vertrouwen gekweekt worden en elkaar leren kennen. Het is eigenlijk net zoals een pup pas in huis, die vind ook alles eng in het begin of gaat hangen aan iemand. En dat ie aan jouw hangt? Is juist een enorm goed teken want dat betekend dat bij jouw het ijs al is gebroken en hij zich veilig voelt.

Ah vier jaar in een asiel. Net als Lola. Dat is enorm lang natuurlijk, en ik weet niet of het een goed of slecht asiel was zoals waar Lola zat, ze zien het toch als hun thuis, dus de omschakeling is enorm.

Lola en Jenna die beiden gevonden zijn, dus onbekende afkomst, waren ook gelijk zindelijk. Jenna had in elk geval slechte ervaringen met mensen, en Lola was eerst helemaal niet aaibaar, maar later wel, maar ze hield er absoluut niet van dat haar buik en poten aangeraakt werden, dan gromde en snauwde ze.

In mijn enthousiasme ben ik bij Lola veel te snel gegaan in het begin, ik wilde haar leuke wandelingen geven, maar daar was ze dus nog lang niet aan toe. Ik herinner me nog dat toen we net de deur uitgingen en een paar stappen op weg waren dat er ineens een bus langskwam rijden, en zij zo ontzettend schrok dat ze over het tuinhek van het huis waar we langsliepen sprong (terwijl ze uiteraard aangelijnd was) en ik de grootste moeite had om haar daar weer terug overheen te laten springen.

Dus overgegaan op eerst maar steeds hetzelfde kleine rondje. Wij hebben gelukkig een rustig parkje vlakbij huis. Ook Jenna schrok enorm toen ik na weken wennen eens wat verder liep van voorbijrijdende vrachtwagens en vooral ook traktors die je hier veel hebt rondrijden. Ik hield haar dan heel kort naast me, bleef stilstaan en benoemde het: "wat een herrie he..dat is een vrachtwagen". En als het weer min of meer rustig was qua verkeer, rustig ritmisch doorlopen, haar wel kort naast me houdend omdat er elk moment weer iets langs kon komen, riem in 2 handen zodat ze niet voor me langs kon springen bijv. En uiteraard maar een heel kort stukje eerst. En dan zo uitbreiden. 

Een speelweide is leuk als er geen andere honden zijn die irriteren, dan zou ik inderdaad meteen weggaan als die honden erbij komen. Is dat vlakbij jullie huis?

Staat hij open voor zoek- en denkspelletjes? Dat kan goed bijdragen om hem wat zelfverzekerder te maken als je hem goed begeleid.

Het in huis je achterna lopen herken ik ook wel, hier is dat vanzelf over gegaan. Ik ging dan af en toe gewoon eens de deur uit, maar kwam dan meteen weer binnen, zodat de hond eraan went. En geen groot ding van maken met afscheid nemen, en heel blij doen als je terugkomt. Het moet heel normaal gaan worden dat je eens even weg bent. Maar dus heel langzaam opbouwen.

https://stad.gent/nl/samenleven-welzijn-gezondheid/samenleven-welzijn-gezondheid/alle-hondenvoorzieningen-op-een-kaart

Is er geen veldje dichter in de buurt of eventueel doenbaar met de fiets? Afhankelijk van hoe groot de hond is een mandje of fietskar een optie? 

Ik wou jullie verbeidden met een fot en filmpje van Faaro aangezien een gezicht op het verhaal plakken zoveel leuker is. Maar ik raak niet wijs uit hoe dit te doen via deze site 

@Anouk van Botty @Dobry
Wat deed je dan meer om hem gerust te stellen, Het praten op een rustige toon doen we hier ook. Maar hij blijft ineengedoken trillend als hij ergens bang van is. In huis begint het goed te lukken, maar naar buiten gaan blijft een ramp.
Die rustige saaie wandelingen zijn hier absoluut niet aan de orde. Richting de voordeurgaan maakt hem al angstig wegspurten. Ook spurt hij in zijn holletje als hij geluid van buiten via de gesloten ramen hoort. Dan spreek ik over 1persoon die voorbijwandelen en aan de telefoon aan het praten is. 

Ook op de straat is er niet zoiets als hem even laten rustiger worden. Vanaf het moment dat hij in vlucht modus schiet, is het trekken, proberen spurten, trillen, piepen, hijgen en kwijlen. Hebben onlangs in een omheind grasveld gestaan, met de dichtste mensen op een 500 meter afstand, super rustig omgeving ook. Maar vanaf hij 1 persoon zag was het verloren. Half uur gewoon gewacht, hem proberen kalmeren, maar hij blijft in vluchtmodus. Pas als hij thuis is kan hij terug ontspannen. 

Hij lijkt ook de straat en voordeur geassocieerd te hebben met angst. Waar hij vroeger nog te verleiden was met naar daar te gaan wilt hij nu zelf niet meer richting tuin, als hij hoort dat de voordeur open staat of er een raam richting de straatkant open staat.

We merken dit ook als hij in de auto zit. Waar hij initieel hier geen problemen van maakte, niet hier en niet in Polen, begint hij steeds meer te trillen, piepend te hijgen en te kwijlen in de auto. Ik persoonlijk denk dat het te maken heeft met de prikkels die hij door de ramen ziet. Wanneer we buiten de stad is, vind hij meer rust.

Hoe doen jullie honden het nu in contexten waar de prikkels veelvuldig zijn en steeds weer veranderlijk en nieuw? Gent is echt een grote stad, waar de auto op de meeste plekken geband is. Dit betekend dus voetgangers, fietsers, steppen, buggy's, straatmuzikanten,... op de straten. Openbaarvervoer waar persoonlijke ruimte een onbestaand begrip is. 
Ook is Gent erkent als toeristische centrum, dus dit betekend dat ook op zondag alle winkels open zijn en het hier koppenlopen blijft. 

@Dorby 
Ik hoor je praten over, tractors en Vrachtwagens, dus ik ga van een landelijke omgeving uit. Ik ben echt benieuwd hoe jouw 2 Polen het nu doen, in de context van de groot stad? 

@Stafford
We kennen de voorzieningen in Gent, meeste losloopweides zijn kleiner dan de gemiddelde achtertuin op de boerenbuiten. Ook zijn ze omringt met gaas en vaak gelegen aan drukken gebieden. De parken zijn vaak drukker dan de straat waar we zelf in wonen. Wij wonen centrum Gent, Maar in een buurt die extreem rustig is (af en toe een wandelaar of Auto, maar zelf dit is teveel voor hem). We hebben een fietskar tot onze beschikking, dit was ook ons idee in het begint van transport middel. Maar Met zijn angst van mensen is dit absoluut niet aan de orde. Zoals ik reeds in dit bericht vermelde. Zelf omringd door een auto, waar hij initieel geen angst voor had. Is de prikkels van de straat hem te veel. Enkel die verdere losloopweides, die ook echt landelijk gelegen zijn doen he deugt. Vandaag ook naar een visvijver die in de buurt van Gent licht geweest. Geen mensen te bespeuren, we auto's hoorbaar in de verte. Volledige groene dichte begroeiing rond hem. Maar hij deed er ongeveer een 30 a 40 minuten over om uit zijn vlucht en angst reactie te schieten die hij opbouwt had in de auto door door de stad te rijden. Terug van de wandeling, instant terug angstig omdat er terug meer prikkels kwamen toen hij weg van de visvijver liep: Auto's die hij in de verte kon zien rijden. 

In huis word hij steeds actiever, hebben ook het idee dat hij echt naar buiten wilt om de poten te strekken. Heel blij bij het zien van zijn leiband. Vreugdevol springen. Is echt geen angst of stress, dat verschil zien we. Als hij uit de Auto komt op een losloopweide die landelijk gelegen is, is het net een jong geitje die van vreugde gekke bokkesprongen maakt. Maar van onze woning, op de stoep moeten voor in te stappen in de Auto, alsook de rit door de stad doen hem absoluut geen deugt.

Tips van hoe we hem gewend kunnen makken aan onze straat zijn meer dan welkom. Want zoals gezegd, die auto blijven gebruiken is echt geen optie. De auto is geleend, en je kan nu eenmaal geen dagelijkse aanspraak maken op een ander zijn voertuig. 

" Staat hij open voor zoek- en denkspelletjes? Dat kan goed bijdragen om hem wat zelfverzekerder te maken als je hem goed begeleid. "

Dobry

Wat bedoel je met goed begeleiden? 

Momenteel hebben we al stukjes kipfilet in een opgerolde handdoek geprobeerd. De 1ste x was hij beetje bang, maar de 2de maal durfde hij het verder rollen om te zoeken naar het hapje"

Een Kong hebben we ook al geprobeerd maar dit doet hij enkel als hij comfortabel is. Dit weekend was er rommelmarkt in de straat. De geluiden van buiten joegen hem veel schrik aan. Wij waren niet thuis en zagen dat hij zijn Kong onaangeroerd heeft laten liggen. 

We laten ook papiertjes in de ruimte liggen. We merken dat hij ze verzameld en naar zijn holletje brengt. 

Hopen echt dat hij binnenkort de straat op durft. Zijn angst zorgt ervoor dat hij vaak alleen thuis moet zijn. We hadden 6 weken voorzien om hem te laten wennen. Die zitten er nu bijna op en we moeten stilletjes aan weer met de normale bezigheden beginnen. Normaal zou hij mee kunnen naar het werk van mijn partner. Maar dit lukt niet als hij zo bang is. Voelen ons echt slecht hierover, want normaal zou hij helledagen buiten mee op pad zijn. geuren opsnuiven en mensen ontmoeten. Terwijl hij nu voornamelijk thuis zit, en binnenkort ook vaak alleen zal zijn. 

Als je hond nu zo ontzettend angstig is van vanalles en nog wat, en dit in zijn vorige omgeving absoluut niet had, dan denk ik dat je voor jezelf es moet nagaan waar de grote verschillen liggen tussen toen en nu.

Kijk ook naar jullie eigen houding, manier van handelen, leefregels en -verwachtingen, e.d. versus hoe er daar met hem werd omgegaan. Misschien kan je vanuit die denkpiste een nieuwe richting inslaan die beter bij de hond past.

Want zoals ik je tekst lees, wordt zijn angst stelselmatig eerder groter dan kleiner, en dat kan natuurlijk de bedoeling niet zijn. 

" Als je hond nu zo ontzettend angstig is van vanalles en nog wat, en dit in zijn vorige omgeving absoluut niet had, dan denk ik dat je voor jezelf es moet nagaan waar de grote verschillen liggen tussen toen en nu.
Kijk ook naar jullie eigen houding, manier van handelen, leefregels en -verwachtingen, e.d. versus hoe er daar met hem werd omgegaan. Misschien kan je vanuit die denkpiste een nieuwe richting inslaan die beter bij de hond past.
Want zoals ik je tekst lees, wordt zijn angst stelselmatig eerder groter dan kleiner, en dat kan natuurlijk de bedoeling niet zijn.  "

Alaska's Finest!

De angst van buiten en vreemde mensen word inderdaad groter. Naar ons toe word hij juist steeds vertrouwender.
Hij heeft geleerd om pootje te geven als hij iets wilt, dus nu komt hij vaak naar ons toe om streeltjes te krijgen, geeft ook direct zijn pootje om aan te geven dat hij meer wilt als je stopt. vertoond ook vreugdevol gedrag bij het thuiskomen. als hij naar je toe komt in huis maakt hij vaak een stretch beweging. Ons is verteld dat dit sociaal gedrag is. Is dit correct?

Nu is er ook een groot verschil tussen het boerenbuiten "stadje" in polen waar mensen in de dagdagelijkse omgang veel gemoedelijker en minder gehaast zijn dan bij ons.
Stonden daar zelf serieus van te kijken hoeveel kalmte mensen daar uitstraalde. de omgang met dieren was bruter op 1 manier in het asiel. Maar tegelijkertijd zag ik nooit zoveel mensen in België doorheen de dag (behalve in lockdown tijden dan) met hun dier wandelen. De dieren mochten ook gwn loslopen en niemand deed daar moeilijk over. Maar ook de omgang onder de mensen zelf was veel meer gericht op het geheel dan op het eigen individu. Het liedje van Pocohontas "the savages are we" sprong meerder malen door mijn hoofd. Mensen die snel snel eventjes de pas afsteken of je kort passeren kwam daar niet voor. Dat is natuurlijk wel een heel ander geheven dan de stad waar wij in wonen waar individuele vrijheid, gehaastheid en luid zijn om je eigen individuele stempel te drukken de norm is. 

In het asiel was het natuurlijk wel anders, het was 1 van de betere asiel die je in Polen tegenkomt, maar dat neemt niet weg dat de personen die er werkten om de honden te verzorgen, voornamelijk migranten waren die letterlijk stront staan te scheppen om de eindjes aan mekaar te knopen. Dit resulteert dus ook in een meer hardhandige manier om met de dieren om te gaan. Bijna alle honden hadden schrik om aangelijnd te worden door die mensen. Faaro niet, voor hem deden ze gewoon het hekje open en lieten hem zonder aangelijnd te worden naar buiten wandelen. Hij bleef dan mooi staan tot hij aangelijnd werd buiten. hij durfde daar ook te snuffelen en te markeren, wat we merken dat hij niet doet als hij op zijn ongemak is. Dus het was niet dat hij uit angst zo mooi naar buiten wandelde. als we hem een dag op uitstap namen, was hij ook blij aan het kwispelen om terug naar zijn kennel te mogen. Hij genoot ook van de wandelingen met ons denken we. Op de laatste dag, sprong hij en keften hij van blijdschap toen hij ons zag. toen ze het deurtje opendeden was hij zoals een jong bokje aan springen van vreugde. Net alsof hij hier doet als hij naar een losloopweide mag in een landelijk gebied.

Wat bedoel je precies met de omstandigheden daar? Daar werd hij in een standaard kennel van 2 op 3 gehouden met 5 andere honden. Ze kregen morgens hun eten, en zaten voor de rest in hun kennel. Hij wandelde enkel als mensen hem kozen om in overweging te nemen voor geadopteerd te worden. Verder was er een verdovend lawaai met bijhorende overdonderende geur. Waren de honden vaak in de kennels aan het vechten om de hond te zijn die mee  mocht om gewandeld te worden. Dit lijken voor ons slechte omstandigheden, maar de mensen van dat specifieke asiel deden echt alles om de honden comfortabel te maken. Maar als je zo een 500 dieren hebt die je volledig zonder middelen van de overheid maar op giften draaiend probeert te verzorgen zijn de omstandigheden anders dan ze hier zijn. Wijzelf hebben op dezelfde manier gereageerd als hier. hem naar ons laten komen, zacht toe spreken. Namen hem dichter als hij steun zocht voor iets. Want ook daar merkten we de angst op drukkere plekken op. Maar dit lag meer binnen het normalen. Hij herstelde zichzelf snel en had het niet op elk persoon. Sommige mensen gaven hem angst, andere besnuffelde hij al kwispelend.

Hij heeft ook geen echte regels waar hij zich aan moet houden. Hij mag overal komen in huis en mag op de zetel. voor de rest is het een zachte en rustige hond. Is geen kauwer, sloopt niets. Bij het weggaan vertoond hij gepiep zoals ik al vermelde en dan komen we terug binnen als hij rustig is. ook bij het thuiskomen laten we hem eerst verkalmen voor we hem begroeten. 

We hebben vaak met zijn twee ook gelopen. Als hij dan schrok van een vuilniszak? Dan liep ik er heen en dan babybrabbel "Kijk is een vuilniszak, niks engs" Weet niet hoe groot je hond is? Maar wat ook nog weleens wil helpen met een extreem bange hond? Is een honden buggy. Op de 1 of andere manier voelen zich dan veiliger maar zou eerst nog even volhouden, gewoon hetzelfde blokje op hetzelfde tijdstip. Bij ons heeft het best even geduurd voor we een straatje verder konden. Er is ook 3ton gekookte kipfilet doorheen gegaan haha. Goeie trainer en je kunt ook gelijk zien wanneer je te ver gaat want dan pakken ze het gewoon niet aan. Probeer iig zoveel mogelijk afstand bewaren, ik ben weleens tussen twee geparkeerde auto's gedoken of snel een steegje ingeschoten.

Lola werd in de beschrijving van een lieve vrijwilligster van het asiel daar beschreven als een zelfverzekerde, zelfs opdringerige hond naar haar toe, ze liep daar ook los mee op de wandelingen die zij met haar en andere honden maakte.

Maar eenmaal hier was dat eerst toch wel anders, logisch ook wel natuurlijk. Ze zat in een heel slecht asiel, maar er waren wel een paar heel lieve vrijwilligsters die de hulp van stichting hundehilfe Polen ingeschakeld had en zo stiekum voor meer eten en medicatie voor de honden kon zorgen en later ook voor betere onderkomen.

Jenna kwam van een wat beter asiel, maar enorm groot zodat er weinig aandacht was, de direkteur van dat asiel is hier met iemand van de stichting nog geweest toen zij hier al een tijdje was en kon niets over haar vertellen behalve dat ze gevonden was.

Wij wonen idd in een kleine stad, veel bossen en landbouwgebied in de omgeving dus dat scheelt enorm, ik kon vanaf het begin gewoon die korte wandeling door een parkje maken dat vlakbij huis is en vandaaruit uitbreiden. Wel wonen we vlakbij een millitair oefengebied, dus soms erg veel geknal, maar zowel Lola als Jenna lieten niet merken daar veel van onder de indruk te zijn. Dus relatief snel kon ik al gaan uitbreiden. 

Met goed begeleiden van hersenwerk bedoel ik dat de hond het moet snappen, dus af en toe zo nodig helpen en aanmoedigen, zodat er geen frustratie ontstaat en het spel positief eindigt.

Best lastig jullie situatie nu dat hij buiten associeert met spanning. Misschien eens een tijdje gewoon met hem in de deuropening blijven zitten op een zo rustig mogelijk tijdstip? 

Mocht je nog eens met de auto gaan, zou ik als het mogelijk is hem ergens neerzetten waar hij niet naar buiten kan kijken.

Verhuizen naar een landelijker gebied is zeker niet mogelijk.....

De mogelijke verlatingsangst en het lang alleen zitten, is natuurlijk ook wel een ding. Werkt je man op 1 plek, waar de hond een eigen afgesloten veilig plekje kan krijgen? Dan zou ik daar toch liever voor kiezen dan hem hele dagen alleen laten. Dan liever een oppas zien te krijgen.

Wel positief dat hij binnen al goed aan het los komen is, dat lijkt me een heel goed teken. Misschien is het echt een beetje te snel gegaan voor hem allemaal en moetje weer bij het begin beginnen.

Misschien is het ook een idee om te kijken naar een goede gt die positief werkt en jullie kan zien en dan gelijk tips kan geven.