Help! Puppy terugbrengen? 
Hoi allemaal,
Oke, het voelt al mega spannend om een topic hierover te openen. Toch denk ik dat we door de schaamte heen moeten kijken om uiteindelijk het beste te doen voor de pup en onszelf.
Wij (mijn partner en ik) hebben sinds een week een schattige beagle pup van nu 10 weken oud. Waar we dachten goed voorbereid te zijn (veel boeken gelezen/mensen gesproken) heeft deze week ons tot wanhoop gedreven. Ik ben bang geworden door het vele bijten (met name van achter in knieholte en kuiten) waardoor ik daar niet meer goed op kan reageren en mijn man zijn geduld is naar het 0-punt gedaald. Beide dingen zorgen ervoor dat we de pup niet meer goed aan het leren zijn hoe te reageren op dingen, waardoor gedrag als slopen/bijten/plassen alleen maar meer wordt.
We kwamen dus net op het punt dat we beiden hebben gezegd: ik heb het onderschat, eigenlijk wil ik de pup terugbrengen. Dat is mega genant, maar we kunnen voor de buitenwereld door blijven gaan, maar is dat dan het beste voor het beestje? In mijn beleving zou het beter zijn als hij z.s.m. naar iemand gaat die dit beter kan en daarin ook bereid is zo ver te gaan als de pup nodig heeft. En eerlijk: ik kom erachter dat ik daar niet toe bereid ben. Dus toch zijn we niet goed genoeg voorbereid en daar is de pup nu de dupe van.
Ik wil heeeeeeel graag van mensen weten of het herkenbaar is, die breekpunten en hoe zij hierop hebben gehandeld. (En ik snap dat dit onderwerp oordelen oproept, maar daar heb ik niet heel veel aan en heb ik zelf al wel genoeg...)
Liefs, Jinthe
Een weekje de Pup in huis, geen van beiden hebben er een connectie mee, bel de fokker op en breng de pup terug, nu kan de fokker nog een ander huisje zoeken voor de pup, en je hoeft je er niet voor te schamen dat je het overschat hebt....je bent eerlijk en je hebt liever de pup het huis uit....opbellen de fokker en terug brengen...het eerste jaar zullen er zeker nog meer lastige problemen komen , pupberteit en ga zo maar door, en pup is voor altijd en als je het na een weekje niet echt ziet zitten, breng de pup terug...ik oordeel niet over je , je man en jij hebben het onderschat en allebei zien het beter als de pup terug gaat, je kan tuurlijk de pup houden en veel handaanreikingen krijgen maar als je nu al het echt niet ziet zitten is het beter dat de pup weer terug gaat naar de fokker...
Hoi Jinthe,
Herkenbaar is dit zeker, voor veel baasjes van jonge pups!
Ook mijn man en ik hadden ons goed voorbereid, en na een paar weken zeiden we ook tegen elkaar dat we het desondanks hadden onderschat. Het bijten, het slopen (onze hond is groot, dus ze kon al meteen behoorlijk wat schade veroorzaken), gehoorzaamheid trainen, zindelijkheid, niks zomaar op tafel kunnen laten liggen anders wordt het stukgekauwd...
Voor ons hielp het echt enorm om een strak dagschema aan te houden waarbij we ook de nacht opdeelden in 'shifts', zodat we allebei ook genoeg konden slapen. Daarnaast hebben we ervoor gekozen om een hondentoilet te gebruiken in de nacht, zodat we er niet zo vaak uit hoefden. Dan duurt het langer voor een pup echt zindelijk is, maar nu is onze hond bijna 7 maanden en ze is gewoon zindelijk geworden. En met genoeg slaap konden wij overdag betere hondenbaasjes zijn.
Ik heb in de eerste puppyfase ook het gevoel gehad dat overal zoveel druk op lag. Als je niet alles de hele tijd helemaal perfect doet, zal de hond voor altijd 'verpest' zijn. Dat is in de praktijk helemaal niet zo, en als je gevoelig bent voor perfectionisme is die gedachte de hele tijd ook gewoon superzwaar.
De eerste puppyfase is best wel heftig, maar ook een fase. Na een tijdje kom je in een ritme met je pup, en leer je elkaar steeds beter kennen, waardoor alles wat makkelijker gaat. Het puppybijten gaat over, het sloopgedrag wordt minder, er komen weer rustmomenten in je dag.
Wel blijft een hond een grote invloed hebben op je leven. Allerlei dingen zijn meer gedoe met een hond, je kunt niet zomaar een dagje weg, bijvoorbeeld.
Bij ons was het ook wel zo dat we er nooit serieus aan hebben gedacht om de pup terug te brengen. Ik denk dat je dat gevoel echt wel serieus moet nemen. Het is OK om fouten te maken, en als je de pup echt liever terug wilt brengen, is hij nu nog jong genoeg dat het waarschijnlijk geen ernstige gevolgen voor hem zal hebben.
Het blijft een lastige keuze, want aan de ene kant kan het zijn dat je even door deze fase heen moet en dat je daarna heel gelukkig gaat zijn met je hond, maar dat is een gok. En aan de andere kant, als je de hond wilt herplaatsen is het hoe vroeger hoe beter. Dus het is een moeilijk dilemma en uiteindelijk kunnen alleen jullie de keuze maken. Sterkte daarmee!
Ook herkenbaar. Maar ik dacht tot nu toe altijd, ze hoort bij het gezin, mijn eerste kind was een huilbaby en die doe je daarvoor ook niet weg.
Maar een hond is je kind niet. Nu ik haar 3 volle maanden heb en het bijten alleen maar erger wordt heb ik vandaag voor het eerste gedacht dat mijn leven zoveel mooier zou zijn zonder die hond. Ik snap de wanhoop, evengoed snap ik de schaamte en de eventuele verontwaardiging van anderen hierover.
We hebben het onderschat, eigenlijk wil ik de pup terugbrengen. Dat is mega genant, maar we kunnen voor de buitenwereld door blijven gaan, maar is dat dan het beste voor het beestje? In mijn beleving zou het beter zijn als hij z.s.m. naar iemand gaat die dit beter kan en daarin ook bereid is zo ver te gaan als de pup nodig heeft. En eerlijk: ik kom erachter dat ik daar niet toe bereid ben. Dus toch zijn we niet goed genoeg voorbereid en daar is de pup nu de dupe van. —————————————————— Eerlijk van je hoor. Mijn belevenis van een pup, ik kijk er maanden weken naar uit en als die binnen is, iedereen moet er van afblijven, ja echt, ik ben dol op puppen, ik laat ze mee draaien in het huishouden, en ze zoeken zelf hun plekje op, en als ze slapen , ik wacht met spanning wanner de pup wakker is...fat ik en de pup weer samen wat leuks kunnen doen, veel gewandeld al in het begin geen afstanden maar veel buiten zijn, zijn ze binnen rustig, nooit een pup gehad wat sloopt...en wanneer ik even weg moest, had ik buiten een grote ren waar de pup dan even moest verblijven ook hpgeen probleem, goede botten erbij en de pup was rustig...bijten nooit gedaan in mij, doopte mijn vingers in de pindakaas pot en daar sabbelde de pup op, en als ik zei zachtjes deed de pup dat, en ik hield als de pup best eens vervelend was een groot bot in mijn handen en liet daar de pup lekker op bijten, heb ik dan nooit eens ergens tegen aangelopen ? Tuurlijk wel, maar zag nooit beren op de weg, ....en een pup is zo groot...zie je het echt nu al niet zitten na een weekje dan doe je toch het beste om de pup weg te brengen terug naar de fokker....
Als dat het gedrag van een pup moet zijn, dan heb ik in korte tijd mijn pup compleet verknoeid ofwel is er iets fout onder de hersenpan van die hond, want wat jij beschrijft herken ik zo to-taal niet.
Sommige pups zijn enorme bijters. Ik heb ook ervaring met zo'n kleine piranha.
Tip: niet het bijten af proberen te leren. Leer je pup waar ze/hij wel in mag bijten (koop maar een heel arsenaal aan speeltjes) en waar ze/hij alleen heel voorzichtig in mag bijten (jouw handen).
@Marie
Nee hoor, ik denk dat Willemijns ervaring waarschijnlijk meer uitzondering dan regel is. Maar TS vroeg om ervaringen, en dan krijg je van alles en nog wat. De één heeft niks liever dan pups, vindt dat ook helemaal niet zwaar, en de ander viert een feestje als het eerste levensjaar er eindelijk op zit. Ligt helemaal aan wat voor mens je bent en wat voor hond je hebt. Dat is het lastige ook, het is moeilijk te voorspellen wat er zou gebeuren als TS het nog een week zou aankijken, of een maand, of een half jaar. Het kan alle kanten op. En de situatie van een ander is altijd anders dan die van jezelf.
Ten eerste wil ik je zeggen dat ik het heel knap van je vind dat je dit gewoon eerlijk deelt! Onze Nola is vandaag een jaar geworden en wat zijn we blij met haar en we kunnen haar niet meer wegdenken uit ons gezin, maar ook ik heb momenten gehad dat ik dacht, waarom hebben we voor een hond gekozen? Ik vond de puppytijd zwaar en nou was ze helemaal geen lastige pup maar lag dit meer aan mezelf. Wilde alles perfect doen, mn leven stond alleen maar in het teken van de pup en ik vond dat op een gegeven moment ook heel zwaar en had dat ook best onderschat. Terugbrengen is ook wel eens in me opgekomen(kan ik me nu niks meer bij voorstellen). Toch als het na een week al zo is dat je deze gedachte hebt, is het inderdaad wel heel goed om daarin een duidelijke keuze te maken. Waarom wilden jullie een hond? Je zult nog heel veel geduld moeten hebben de komende tijd. Als dat geduld nu al op is, zal het heel zwaar worden de komende maanden. Je hebt de pup nu net, dus hij is nog niet heel erg gehecht aan jullie en wil je hem terugbrengen is het beste zo snel mogelijk en niet nog een paar weken aankijken. Sterkte met het maken van een goede weloverwogen beslissing.
Marie ik zeg niet dat een pup zo moet zijn, wel wat mijn ervaring is met pups...en er is niets mis met de honden van mij onder hun ...hersenpan. Zoals jij het uitdrukt, zijn stabiele honden, en echt als pup zijnde nooit een probleem, en ik geef ook aan dat ik best wel eens ergens tegen aan liep maar dat loste ik op....ik heb jou topic gevolgd, zo herken ik het niet..
Komt hij van een goede fokker vandaan?
Ik bedoel, bij iemand thuis geboren en daar opgegroeid?
Als hij bv van een broodfokker komt, breng hem dan liever niet daar naar terug maar zoek zelf een goed baasje.
De eerste maanden met een pup zijn nu eenmaal vermoeiend.
Zo'n beestje kan nog niets, maar wel als de beste bijten met die puppy tandjes.
En ze plassen nog als een lekkende kraan.
Ik weet niet wat je had verwacht na zo goed te hebben voorbereid?
Maar de eerste tijd moet je er even doorheen.
Je leven verandert compleet en alles staat on het teken van de pup.
Maar dit verandert in de loop van de tijd en wordt het leven weer normaler, maar dan met een leuke hond 
En dan te bedenken dat een pup makkelijker is dan een puber,een weloverwogen keuze maken ofwel zet je jezelf 100% in 0f je herplaatst de pup als je dat niet kan opbrengen,er is geen middenweg.
Als je geen geduld meer kan opbrengen heb je ook kans dat je je pup verpest voor anderen.
Je hebt voor een beagle gekozen,niet het makkelijkste ras,ik heb voor een engelse stafford gekozen ook al een ingewikkelde gebruiksaanwijzing....die doet alles met haar tanden dat had ik niet binnen een paar weekjes afgeleerd,ze hing ook in de mensen hun kleding uit enthousiasme,verzekering heeft het gelukkig 2x vergoed.
Hier zijn er kilo's kauwmateriaal doorgegaan,consequent werd ze gecorrigeerd maar altijd liefdevol en met veel geduld en een enkele keer plofte ik,nu nog wel eens als ze bv.een dode vis niet wil lossen maar ze is nu volwassen,ze kan nu tegen een stootje maar een kleine pup vergt een engelgeduld en heel veel liefde.
Inderdaad zo snel mogelijk beslissen of je er volledig voor gaat, en zo niet, zou ik hem terug brengen naar de fokker. Als het een goede fokker is neemt hij / zij deze met liefde terug en zoekt een geschikt baasje. Nu is de pup nog jong, en is nog volop naar iemands hand te zetten die hier intensief mee aan de slag wil gaan. Als je pup straks een puber is, en je besluit hem dán te herplaatsen, kan dit later voor probleem gedrag zorgen.
Mijn pup was een echte terror pup, maar de puber fase was eigenlijk nog vele malen vervelender. Als jullie dit beide al niet zien zitten, dan denk ik dat je er goed aan doet de pup te herplaatsen zodat hij elders een eerlijke kans krijgt. Sterkte!
"
Nou, vind ik niet. Hoe zoiets ervaren wordt verschilt echt van persoon tot persoon. En hond tot hond :)
"Oeps, ik heb net +1 bij jou geklikt. Dat is toch geen mod-melding hoop ik 
En eens: de ene hond is de andere niet. Ik vond mijn hond als puber beduidend prettiger dan als pup.
Ik vind pups ook erg zwaar, maar bij mij kwam het niet in me op dat ik de pup dan weg wilde doen. Denk dat het voor jullie een goede keus is de pup terug te brengen. Hij is nu nog jong en gaat nog vele avonturen beleven, maar dan niet bij jullie. Zorg dat hij goed terecht komt!
En eens: de ene hond is de andere niet. Ik vond mijn hond als puber beduidend prettiger dan als pup. "
+1 betekent dat je de reactie leuk vind of het er mee eens bent.
Mijn hond was als pup én puber vreselijk. Maar puberstreken kan ik waarderen want het kost me mijn nachtrust niet en ik word ook niet zo “geleefd”. Pubers kun je in hun eigen sop laten gaarkoken. Bij pups moet je gelijk actief wat doen want anders gaan je meubels er aan of wordt je neus er af gebeten.
Breng alle pubers maar naar mij. En alle pups naar Willemijn. Leveren wij leuke volwassen honden af
Is goed iglo... maar of ze dan nog terug gaan naar de eigenaar is vers twee, hahaha........misschien komt het dat ik op iedere pup lang hebt moeten wachten , maar echt ik vind puppen het allerleukste, en ook de puberteit en zeker de volwassenheid, zou graag een pup bij Ogin weer willen maar Ogin heeft wat te veel zorg nodig anders was er weer een pup hier geweest...
Zet alle pro's en contra's even op een rij.
De pup is er een week, een reëel beeld van wat het hebben van een hond is, kun je nog niet hebben.
Maar als de contra's nu al zo overduidelijk zijn voor jullie, dan is het hele hebben van een/deze pup niets voor jullie.
Heb je al contact opgenomen met de fokker? Deze kan vast wel iets betekenen.
''falen'' is helemaal niet erg. Mss is een oudere herplaatser iets voor jullie, dan zijn de pup streken er al van af en is het karakter meer bekend. Uiteraard ook daar een goede zoektocht in houden want net zoals in puppy handel, zit er ook daar goede en slechte handel achter.
Succes met de beslissing!
Mijn hond was als pup én puber vreselijk. Maar puberstreken kan ik waarderen want het kost me mijn nachtrust niet en ik word ook niet zo “geleefd”. Pubers kun je in hun eigen sop laten gaarkoken. Bij pups moet je gelijk actief wat doen want anders gaan je meubels er aan of wordt je neus er af gebeten.
Breng alle pubers maar naar mij. En alle pups naar Willemijn. Leveren wij leuke volwassen honden af "
Bedankt voor de info.
Pubers en pups hebben zo hun kwaliteiten 
en elk hun eigen uitdagingen. Pubers weten meer hoe en wat en pups moeten alles nog leren.
Willemijn klinkt inderdaad als een puppenmens, ook heerlijk toch?
Willemijn, ik bedoelde uiteraard dat er iets mis is met mijn hond haar hersenen. Ik zou onmiddellijk tekenen voor een pup die jij beschrijft.
Ruilen? 
(grapje hé)
Kan je niet quoten Marie......
Willemijn, ik bedoelde uiteraard dat er iets mis is met mijn hond haar hersenen. Ik zou onmiddellijk tekenen voor een pup die jij beschrijft.
Ruilen? (grapje hé)
Hier 2 pups, 1 van 6 maanden en 1 van 10 weken.
en ja we wisten waar we aan begonnen en er komen er nog 2 bij als het goed is 
Ze zijn alletwee hier thuis geboren, die van 6 maanden is al van jongs af aan een handenbinder, staat op tafels, gooit glazen op de grond en sloopt.. Die van 10 weken was een eenling en is vanaf 4 weken door onze andere volwassen honden mee opgevoed. Hij neemt zelf zijn rust en is dus eigenlijk heel makkelijk.
zijn het 2 etters samen, ja dat zijn het haha.
Niet elke pup is hetzelfde. Zorg voor rust en regelmaat.
De vraag die ik pupkopers altijd stel als ze met zulke dingen bij ons komen is wat doen jullie op een dag en hoeveel slaapt hij?
Rest niet gelezen maar heel herkenbaar hoor. Vooral als ze net dat velletje op je kipfiletje pakken. Daarbij was ik zo vies van me pup? Dat ik de eerste 3 weken iedere keer als een lik kreeg? Me hele armen ging wassen. Dan trok ie ook nog eens de plinten van me vloer, terroriseerde de kat en de rest van de familie, plasje hier plasje daar ect. Altijd AAN dus.
Doe geen dingen waar je later misschien spijt van krijgt. Net als een baby opvoeden, die breng je ook niet gelijk terug of zet je buiten de deur (kan ook niet met babies) Zit nu al in discussie met mijn vrouw of ze er geen beagle erbij wil maar zou even volhouden en kijk vooral naar https://www.youtube.com/watch?v=aIdKdba_Wmo&list=PLA1B42220ED8F3F29 en https://www.youtube.com/c/Chewy heeft hele fijne tips and tricks. Cursus is ook leuk om te doen.
8 weken oud, misschien zijn ze zo makkelijk omdat ze al zo groot zijn ?
Paar maanden oud en nog heeft ze deze knuffel, die ze mee neemt als ze gaat slapen. Nog heel nooit kapot gebeten, en nee ik heb geen perfecte pups, hahaha, maar wel geweldige pups. Misschien bedenk je je nog wel topicopener...een hond is een verrijking echt waar, zoveel vertrouwen en vriendschap die je krijgt van een hond....
Herkenbaar hoor, de eerste weken met een eerste pup zijn niet niks. Je staat 24/7 aan, je bent constant aan het opletten, je staat 20x per dag buiten voor zindelijkheidstraining. Doodvermoeiend. En dan ook nog een bijtertje, nóg een factor die niet echt mee helpt qua stresslevel. Ik snap heel goed dat je even met je handen in het haar zit hoor! Ik had dat de eerste weken ook. Maar na een paar weken leerden we onze draai met pup en huishouden weer te vinden. En ja, ook ik heb wel eens huilend op de bank gezeten met de gedachte 'waar zijn we aan begonnen'. Maar nu zou ik haar voor geen goud meer willen missen.
Een paar tips die jou en je vriend misschien kunnen helpen:
Je schrijft dat jullie slapen in shifts. Dat klinkt als: jij de ene helft van de nacht en hij de andere helft. Wij hadden puppy duty: de ene (hele) nacht en vroege ochtend was ik 'de sjaak' zeg maar, de andere nacht mijn vriend. Zo kregen we allebei om de dag een goede nachtrust. Halve nachten schiet ook niet echt op natuurlijk.
Qua bijten: als Luna hard beet maakten we een heel hoog piepgeluid, zoals pups ook doen als ze elkaar bijten. In het begin bij echt venijnige bijtjes, en later ook bij de minder harde beten, alsof we extreem kleinzerig waren. Zo leerde ze haar bijtrem aan. Nu heb ik een labrador en die zijn van nature redelijk zacht in de bek omdat ze oorspronkelijk gefokt zijn om geschoten wild op te halen voor hun baas (en niet op te vreten), maar het werkt vast ook voor jouw hond.
Je hebt al veel advies gekregen verder. Persoonlijk zou ik het nog een weekje aankijken en mijn tips en die van andere leden uitproberen, als jullie er dan nog steeds zo in staan, zou ik de hond terug brengen naar de fokker (mits het een betrouwbare is dus), zodat die een ander huisje voor hem/haar kan vinden.
Heel veel succes met jullie beslissing in ieder geval, het is niet niks..
Dat werkt zeker niet bij elke hond. Bij Nessa ben ik ook zo begonnen, maar al snel bleek dat ik mezelf daarbij in een gigantisch piepspeeltje had veranderd. Prachtig vond Nessa het, ze ging er alleen maar meer van bijten.
Dus het is het proberen waard, maar niet altijd de oplossing.
Wat bij ons werkte, is meteen opstaan en weglopen, het liefst de ruimte uit. Het spel moet na een beet meteen over zijn. Dat is wat lastiger in de praktijk, want je kunt een pup niet zomaar alleen laten, zelfs voor een heel korte tijd. Er moest dan ook iets zijn waar ze wel op mocht kauwen, anders koos ze daarvoor sowieso het meubilair.
Goed dat je zo eerlijk durft te zijn en niet wil blijven aanmodderen.
Mochten jullie besluiten de pup wel te houden, dan moet het geduld wel terugkomen en jullie er ook helemaal voor gaan.
als het ongeduld en het niet goed reageren blijft zal de band met de pup alleen geschaad worden en dan is een ander plekje echt wel beter voor de pup.
Ik vind het juist goed als mensen op tijd inzien dat dit het niet is en optijd herplaatsen, ipv aanmodderen etc…
succes met jullie keuze!
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?