Heel veel hulp gevraagt

Hoi hoi,
Wij hebben nu bijna 8 maanden een hondje uit Roemenië en ze is in de shelter geboren en was bijna 4 maanden toen ze kwam bij ons , heeft nooit gezworven en helaas alleen maar de mevrouw van de shelter gezien en toen op reis naar NL.
We zijn 3 weken thuis gebleven op 1 uitzondering na toen zijn we naar vrienden gegaan want ze moest het wel kunnen vinden met hun honden omdat we veel met z'n viertjes doen.
We hebben een foto op Facebook gezet dat London (haar naam) daar blij en op haar gemak was met de andere hondjes en werden door degene die bemiddelde meteen op de vingers getikt dat we vanaf nu thuis moesten blijven en absoluut geen mensen mochten ontvangen om haar aan ons te laten wennen , dus dat hebben we helaas gedaan met een pup midden in de socialisatieperiode.
Nu hebben we helaas een tiran in huis die te keer gaat tegen iedereen die op visite komt , als de dood is voor mensen behalve voor het hele gezin waar we wél naar toe zijn gegaan.
We konden heel langzaam aan 2 uurtjes boodschappen doen maar sinds kort blaft en jankt ze de hele buurt bij elkaar en de buren beginnen boos te klagen dus dat wordt een mega probleem in een huurhuis.
Nu als klap op de vuurpijl wil ze als we bij onze vrienden zijn absoluut niet meer mee naar huis terwijl we volgens ons alleen maar liefde hebben gegeven en de broodnodige regelmaat, iedere dag een paar kilometer met haar gaan lopen en spelen langs de kreek, strand of bos , dus gewoon een leuk hondenleven proberen te geven.
We hebben het idee dat ze een gruwelijke pesthekel heeft aan ons en liever bij onze vrienden is :-(
Wij houden heel veel van haar maar dit is onmogelijk gedrag en het is dus nu zo dat we eerst vanuit Zeeland naar België moeten rijden om haar onder te brengen en dan boodschappen kunnen doen of een paar uurtjes te gaan werken (nooit langer dan 3/4 uurtjes).
Dit begint zwaar op onze schouders te drukken en na haar gisteren werkelijk achter mij aan gesleept te hebben naar huis omdat ze weer eens niet mee wilde denken we er aan om haar gewoon maar weg te doen terug naar de bemiddeling en dan zijn we natuurlijk de slechte en blablabla, maar we hebben alles geprobeerd en we schreven haar in voor cursus en de mevrouw van de cursus vroeg naar de hersencellen van de bemiddeling om een pup in de socialisatieperiode die niets erg heeft meegemaakt aan trauma's compleet af te zonderen van alle indrukken en zo angsten voor alles te kweken.
Maar ja, achteraf is het te laat natuurlijk, we hebben een probleem dus. Dinsdag wordt ze gesteriliseerd en als ze daarna niet rustiger wordt dan is het exit London vrees ik, want wij weten het niet meer en hebben zo een spijt dat we geluisterd hebben naar de mevrouw van de bemiddeling en niet ons eigen ding gedaan hebben.............................maar je houd er nu vreselijk van en dan moet ze weg omdat ze niet te handhaven is en zelfs je relatie er onder begint te lijden omdat de 1 helemaal blind van haar is maar met schuldgevoel zit nu en de ander alleen maar in volslagen paniek slaat van het opgesloten thuis zitten door de hond.

Nou de belangrijkste socialisatieperiode zit voor de 4 maanden dus met de vinger wijzen naar de bemiddeling heeft niet zo veel zin. Je zult anyway veel geduld moeten hebben en een lange adem.

Zo ... Dat klinkt alsof de paniek heeft toegeslagen en je er even helemaal doorheen zat tijdens het schrijven. Gelukkig heb je in elk geval dit kunnen luchten, maar ik begrijp heel goed hoe vervelend de situatie is. 

Wb. de bemiddeling: het is een smal weggetje dat je bewandelt als bemiddelaar. In het kader van socialisatie kun je dus ook teveel doen, de hond overweldigen en daardoor juist negatief gedrag in de hand werken. Alleen maar thuis zitten is ook niet goed, dus als de bemiddelaar dat heeft gezegd, is er ook iets niet helemaal goed gegaan. Wel tot troost: er zijn genoeg buitenlandse honden die als ze wat ouder worden alsnog omslaan in gedrag en bijvoorbeeld verlatingsangst of agressie krijgen. Ik denk dat het toch te maken heeft met dat ze bepaalde trauma's hebben opgelopen in de shelter (shelter is ook niet altijd een leuke plek hoor, daar zijn ook onderlinge gevechten, veel blaffen/stress etc.). Dus het kan heel goed zijn dat jullie hond hoe dan ook in meer of mindere mate gedrag zou hebben ontwikkeld, ook zonder het advies van de bemiddelaar. 

Ik denk niet dat jullie hond een hekel aan jullie heeft. Maar je zou m.i. moeten kijken naar wat er bij jullie vrienden anders is. Je schrijft dat ze daar een hond hebben en dit zou heel goed de bron kunnen zijn waardoor jullie hond zo graag bij hun is. Een hond is een groepsdier en bedenk je dat jullie hond die eerste maanden alleen maar in gezelschap van andere honden heeft gezeten. Met dat in het achterhoofd, zou het logisch zijn dat ze graag bij de vrienden wil blijven, maar dat heeft dan niet te maken met jullie als personen, maar de situatie thuis. 

Steriliseren heeft sowieso niet een direct effect, want de hormonen zijn niet ineens weg o.i.d. Het kalmer worden na neutraliseren zie je bijvoorbeeld pas een aantal maanden tot anderhalf jaar daarna. 

Hebben jullie al eens gedacht aan een gedragsdeskundige, bij voorkeur eentje met ervaring met buitenlandse honden? Dit gedrag hoeft echt niet blijvend te zijn, het geeft puur aan dat jullie hond ook niet lekker in haar vel zit. De vraag is hoe jullie dat kunnen begeleiden en wat eraan te doen is om dit te veranderen. Is er een andere hond waar ze het goed mee kan vinden en die misschien eens een dagje bij jullie kan logeren? Doe dat eens een paar keer en ga dan eens een boodschappen doen en haar filmen, kijken hoe ze zich gedraagt. Toen ik mijn Roemeense opvanghondje had, heb ik bijvoorbeeld vaak met de camera van de laptop opgenomen hoe het ging als ik weg was. 

Hoe dan ook: het kan echt nog goed komen! Kijk waar het misgaat en of dat op te lossen is binnen jullie mogelijkheden. Vooral het gezelschap van een andere, STABIELE hond zou echt heel veel positiefs teweeg kunnen brengen ...

Als ik je bericht zo lees krijg ik het idee dat je schuld vooral bij andere legt, daar kom je niet ver mee denk ik. Je geeft aan dat je hond in de shelter geboren is en geen trauma's heeft opgelopen. Dat vind ik wat kort door de bocht, waarschijnlijk is er niks schokkends gebeurt maar dat neemt niet weg dat dit geen fijne start is voor een pup. Dit soort shelters zijn vaak enorm vol en er is vaak weinig aandacht voor de individuele honden. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat de pup slechts deze persoon gezien heeft. Dit soort plaatsen zijn niet te vergelijken met de Nederlandse asielen waar er tijd en aandacht aan de dieren gegeven kan worden. De eerste periode van haar leven heeft ze dan vrijwel geen socialisatie gehad. Op bezoek gaan bij andere had ik denk ik ook even gelaten in het begin. Maar dit hangt ook heel erg af van hoe de hond is en reageert op andere omgevingen. Onze buitenlandse hond hebben we de eerste maanden niet meegenomen naar andere maar die was heel erg angstig, dat ging gewoon niet en dat hoefde dus ook niet. Socialisatie is niet alleen het op bezoek gaan natuurlijk, tijdens het wandelen kom je vanzelf dingen tegen. Of hebben jullie alleen maar over dijken/polders gelopen? Het lastige hieraan is dat ik het advies van de bemiddelaar heel goed begrijp als ze angstig was toen ze bij jullie kwam, als ze vrolijk open en makkelijk was vind ik het inderdaad geen handig advies. Dan had ik inderdaad wat meer ondernomen met haar.

Ik vind wel dat jullie er wat makkelijk in staan dat als castratie niet gaat helpen dat ze dan maar weg moet. Punt één zou ik nooit een veel te jong teefje laten castreren, laat staan met gedragsproblemen. Punt twee jullie wisten toch dat buitenlandse honden vaker tegen problemen aanlopen? Dan vind ik het bizar om dan, wanneer de problemen zich voordoen haar maar af te danken. 

Een hond van 8 maanden is nooit makkelijk, ook niet wanneer je ze vanaf pup af aan hebt. Je moet je nou eenmaal aanpassen aan een hond, zeker wanneer ze een lastiger start gehad hebben. Onze hond was ongeveer een jaar toen ze bij ons kwam en de eerste maanden heeft ze als straathond geleefd. Zij was extreem angstig toen ze bij ons kwam (ik heb haar bij het gastgezin niet kunnen zien omdat ze achter de bank zat gedurende ons hele bezoek). Ook dat is goed gekomen, het heeft zeker tijd en geduld gekost maar dat weet je als je een hond neemt en zeker een hond met een moeilijke achtergrond zoals jullie hond. De socialisatie van onze hond is dus ook pas begonnen toen ze een jaar was en het is nu echt een makkelijk en lief hondje dat slechts een beetje terughoudend is naar mensen. Ik hoop dat jullie ervoor gaan en met liefde en geduld met jullie hond aan de slag gaan.

Hoi Dobber,

In de Shelter zat ze eigenlijk gewoon rustig in een huiskamer met haar broertjes en zusjes en moeder (een prive opvang dus geen hokken etc) en toen ze groter werd mocht ze spelen met de andere hondjes in de tuin daar, we hebben daar filmpjes van en op de filmpjes zie je eigenlijk dat iedereen speelt en zij een beetje aan de kant blijft zitten en niet mee doet met de rest.
Met andere honden hier is het helemaal geen probleem, rennen als een gek (vader is iets van een Whippet of hoe schrijf je dat).
Ze heeft inderdaad wel vreselijke verlatingsangst en we hadden dat doorbroken door iedere dag iets langer weg te gaan , steeds een paar minuten langer en dat ging geweldig.
Vanaf de ene op de andere dag was het weer mis en erger dan ooit , als ik onder de douche sta denk ik dat ik een wolf in huis heb en het is echt maar een klein hondje.
We hebben haar opgenomen inderdaad als we weg gaan en het begint met rustig liggen op de bank en na een paar minuten gaat ze heen en weer lopen en dan blaffen en janken als een gek tot we thuis zijn en nu moeten we ook ineens alles opruimen want ze sloopt ineens schoenen, zakdoekjes etc etc  .
Verveling kan het niet zijn denk ik want ze heeft speelgoed, kauwbotten, een Kong en ga zo maar door.
We hebben benchtraining gedaan maar dat is dus wel een trauma , de reis van Roemenië naar hier in een bench is dus een drama geweest, als ze dat ding al ziet begint ze al te gillen en te plassen, dus dat doen we maar niet meer.
En we zouden naar training gaan en toen werd mevrouw 5 weken loops dus tja hahaha, nu wordt ze dan gesterilliseerd den de cursus zit vol dus dat wordt dan najaar , maar of dat gaat helpen tegen dit gedrag geen idee.
Een tweede hond erbij hebben we ook over gedacht maar is geen optie, stel je voor dat we nog zo een gevalletje erbij krijgen dan kunnen we meteen verhuizen vrees ik haha.

Neem zeker geen tweede hond, de kans is groot dat je dan twee hinden hebt die blaffen, huilen en slopen, de ene steekt de ander aan zogezegd. 

Ik, kan je geen advies geven. Voor mij is het weer de bevestiging dat ik hierdoor opgehouden ben als honden trainer.  Zo vaak kwamen deze problemen voor, bij de oostblok hondjes, zo triest voor zowel hind als baas. Want zo wil je geen hond hebben. Je wilt plezier voor he hond maar ook voor jezelf. 

Zoek een gedragstherapeut met ervaring met buitenlandse honden. 

Heel veeel succes.

Weet ook, als je de hond herplaatst, dat je ander opzadelt met de problemen.

Enne socialisatie houdt niet op met vier maanden leeftijd maar gaat een heel hondenleven lang door. 

Je schrijft ik moet mijn hond meetrekken naar huis, verlatingsangst.  Weet je zeker dat er niet iets in huis is gebeurd waar de hond van geschrokken is?  Dit kan zo,n impact hebben dat je hond zich niet meer veilig voelt in dát  huis....

@Hannah & June 
Punt twee jullie wisten toch dat buitenlandse honden vaker tegen problemen aanlopen? Dan vind ik het bizar om dan, wanneer de problemen zich voordoen haar maar af te danken.

Wow dit vind ik dus kort door de bocht en daar heb ik echt iets aan (not).
Ze zat niet in een shelter met hokken maar bij een mevr thuis en daar is mee geknuffeld etc etc en ze was niet vreselijk bang toen ze bij ons kwam (alleen voor een bench) en we mochten haar nergens mee naar toe nemen waar mensen waren.
En ze is een jaar als ze wordt geholpen dat is ons verplicht door de bemiddeling , staat in het contract.
Maar, ik schrijf me wel weer uit hier, ik vraag hulp en natuurlijk is het onze schuld en wordt ons even gezegd dat we haar afdanken als het moeilijk wordt , jammer weer dit.
Mijn hemel we houden mega van dat diertje (anders vraag je geen raad lijkt mij) maar de situatie is gruwelijk en ja het is 100% de schuld van de bemiddeling ,geeft ze nu ook toe want ze zei tja ik heb nooit hondjes bemiddeld die geen rugzakje hebben dus ik heb verkeerd beoordeeld, haar broertjes en zusjes waar we contact mee hebben zijn er 2 die maling hadden aan de dwingende raad en er is niets aan de hand en de rest heeft ook geluisterd en die hebben hetzelfde probleem als wij hebben .

Thanx voor je antwoord.

Misschien moet je je eerste bericht zelf even nalezen, je eigen toon is ook niet heel vriendelijk richting je hond en de bemiddelaar. Verder heb ik mijn best gedaan om enigszins respectvol te reageren maar ik geef inderdaad aan dat ik herplaatsen zo snel wel vreemd vind. 

Verder schrijf ik toch ook dat het afhangt van hoe de hond is of ik het advies van de bemiddelaar wel of niet terecht vind. Je had zelf natuurlijk ook de keuze kunnen maken om op basis van de observatie van je hond wel meer te ondernemen. Het is jullie hond tenslotte.

Ik schrijf toch dat ik van het diertje hou of niet soms?
En je vind het bizar na 8 maanden herplaatsen , ga even in mijn schoenen staan dan.
Ik wilde graag met London overal naar toe maar dat werd ons verboden door de bemiddeling die haar fout nu zelf ook toegeeft (lees even) ,maar wij dachten "die mevrouw zal het wel weten en je hebt het beste voor met zo een diertje natuurlijk" enne het is jullie hond tenslotte, nou zo werden we niet behandeld , ze hebben daar een therapheut die we meteen raad hebben gevraagd en die reageerde pas 4 weken later.....................heb je echt iets aan dus.
Maar ik heb het idee dat U mij alleen maar wil veroordelen en dat is werkelijk onrechtvaardig , wij zitten vreselijk in onze maag met dit probleem en zouden willen dat het anders was gegaan .
Ik vind het heel erg dat ik veroordeeld word terwijl ik juist een oplossing zoek om haar te houden ,graag zou ik ook geen onzinveroordelingen meer krijgen maar normale antwoorden zoals van Dobber en Ientje.
Hartelijk dank

Zit je hond niet gewoon in een angstfase, puberen misschien.

Ik zou helemaal opnieuw beginnen, alsof ze er net is.

Wegdoen....dat klinkt ook zo, terug naar de stichting misschien.

Wij hebben een Spanjaard, was bijna 2 toen we hem kregen, hij was zo bang, hij kroop gewoon weg voor mijn man, en als hij zich opdrong dan wist hij niks anders te doen dan te happen, gewoon van angst.

Het advies, blijf weken thuis met je hond en neem hem niet mee, dit verschilt per hond, mijn hond kon prima naar buiten, wandelen vond hij spannend, maar wel leuk, en buiten (geen dak boven zijn hoofd dus minder opgesloten) was hij niet bang voor mannen.

Met veel geduld is het helemaal goedgekomen.

Medelijden moet je niet tonen, ondersteunen en afleiden klinkt beter.

Er zijn zoveel honden die van een goede fokker komen die ineens niet meer alleen kunnen blijven.

Ik denk dat je je verwachtingen van de hond moet bijstellen, en probeer minder medelijden te hebben maar probeer het leuk te maken, mee sleuren klinkt niet goed, meelokken zou beter werken.

Dus helemaal opnieuw beginnen, je hond heeft geen hekel aan jullie, anders zou hij niet zo loeien als jullie weg zijn, bekijk het eens vanuit je hond zijn ogen, misschien kom je dan op dingen.

@Yooop
"Het advies, blijf weken thuis met je hond en neem hem niet mee, dit verschilt per hond, mijn hond kon prima naar buiten, wandelen vond hij spannend, maar wel leuk, en buiten (geen dak boven zijn hoofd dus minder opgesloten) was hij niet bang voor mannen.

Buiten wandelen vond en vind ze geweldig, kan ook los op het strand en komt meteen terug en is een heerlijk blij ei daar.
Maar als ze bij onze vrienden is (is natuurlijk alleen maar leuk daar met knuffelen van kinderen en zo) kan ik lokken, roepen etc wat ik wil, maar ze gaat pertinent niet mee, zit ze eenmaal in de auto is er niets meer aan de hand en als we voor de huisdeur staan staat ze blij te kwispelen om naar binnen te gaan.
Wij snappen dit gedrag gewoon niet .
We nemen haar ook steeds vaker mee naar de markt, winkelcentrum etc en dan loopt ze braaf naast mij maar is op haar hoede, maar dat mag natuurlijk.
Ik heb nu al geregeld met de dierenarts dat ik bij haar blijf tot ze helemaal onder narcose is maandag om stress te vermijden en ik ben er als ze wakker wordt, onze vaste DA wilde dat niet doen dus zijn we naar een andere DA gegaan want ik laat dat beestje niet achter en in een bench proppen met alle angst vandien.
Nou ja, dat is bijkomstige info dat er niet toe doet, maar ik snap niet dat er mensen zijn die niet snappen dat juist omdat we van haar houden ik hier raad vraag en met hun vingertje wijzen, dat doet meer kwaad dan goed uiteindelijk.

Nou ja, we zien wel wat het allemaal brengt :-(

Je hebt wel een heel leuk hondje zag ik op je profiel.

Ik heb weinig tips, geen ervaring met buitenlandse hondjes.

Maar wat de andere ook zeggen, met heel veel liefde en geduld komt het meeste wel weer goed.

Ohmaar je laatste reactie waarin staat, knuffelen met kinderen, spelen met andere hond, en niet mee willen, eenmaal in de auto is het over, ja, dat is normaal, haha.

Als mijn hond ergens is waar het zo leuk is kan ik ook wel 10x roepen voor hij mee gaat.

Oke, ze gaat dus wel graag naar huis, alleen de reis naar huis niet?

Ze bijt niet, is lief voor kinderen, ik snap dan de reden niet dat je haar weg wilt doen, respect komt van 2 kanten, als jullie iets verkeerd doen, dan zou het probleem zich op kunnen lossen, je schreef ik heb medelijden, laat dat vooral niet merken, want een hond oelt dat, probeer eens de positieve kanten op te schrijven voor jezelf, het kan gewoon zijn dat hormonaal er weer wat nagsten zijn, of jullie doen iets onderweg wat ze eng vind.

Haal er een gedragkundige bij die positief werkt met honden, echt, ik heb nu de 2de buitenlander, 1 die ik pas kreeg toen hij 8 was, die moest echt leren om huishond te zijn, en nu Sam, elk jaar zien we nog nieuwe dingen die hij eerst niet durfde, met geduld krijg je gewoon een tophond.

Ik denk ook dat je gewoon ff niet meer weet wat te doen, weg doen is de makkelijkste optie, ik zou daar niet voor kiezen.

Ja maar ik wil haar helemaal niet weg doen, dat denkt iedereen, ik zoek raad omdat , wacht ik maak een rijtje dat is gemakkelijker:

Probleem:
1. Visite heeft ze liever niet, blért de boel bij elkaar (maar kan ik mee leven, als iedereen haar negeert stopt ze op den duur vanzelf)

2. Ik kan de deur niet meer uit zonder dat ze joelt en blaft waardoor de buren gaan klagen en we wonen in een huurhuis.
    Dit hadden we onder controle voor 2 uurtjes of zo , maar sinds kort kan ik niet eens meer naar de wc bij wijze van       spreken.

3. Ze weigert mee naar huis te gaan als we bij onze vrienden zijn (laat zich ook niet lokken want ze is totaal niet koekjes of eet gericht) , eenmaal in de auto is het okay en thuis is buiten het blaffen tegen alles , gewoon alles okay.

4. Kinderen gromt ze wel tegen maar die zeg ik uit de buurt te blijven van haar als ze zo doet en ze rent piepend voor ze weg , bekende kinderen is geen probleem.
Maar wij hebben geen kleine kinderen dus dat is niet zo een issue voor nu.

Wat is er wel leuk:
1. Eigenlijk alles dat buiten het bovenste valt , dus er moet een oplossing komen voor deze zaken en het grootste wat mij betreft is het joelen als we weg zijn want wat niemand schijnt te begrijpen is dat we in een huurhuis wonen in een bejaardenwijk zeg maar en die klagen steen en been tegen de woningbouwvereniging.

Als ik het goed begrijp had ze geen verlatingsangst, hadden jullie het alleen laten goed opgebouwd en werd ze van de een op de andere dag onrustig toen jullie weg gingen? Ik vraag mij af of dit rondom haar eerste loopsheid is geweest? Ik hoor veel hondenbaasjes met hetzelfde probleem en bijna allemaal rond de eerste loopsheid. Kan heel goed een hormonale oorzaak zijn geweest..In de meeste gevallen help het om weer een flinke stap terug te doen en het alleen zijn weer helemaal opnieuw op te bouwen. Wat betreft het niet luisteren en niet weg willen bij vrienden, vind ik helemaal niet zo gek hoor. Ze heeft het daar waarschijnlijk enorm naar haar zin en wil gewoon (nog) niet weg. Mijn teefje laat exact hetzelfde gedrag zien als ze mee gaat naar mijn ouders.Die hebben ook een hond waar ze zich prima mee vermaakt.Als het dan tijd is om weg te gaan, stribbelt ze ook tegen. Dat betekent echt niet dat ze niet van jullie houdt  Zoals ik het lees gaat er ook al heel veel wel heel goed..Mooie hond trouwens!

Nou je het zegt, eigenlijk is het inderdaad begonnen tijdens haar loopsheid.
Haar karakter was toen ook vreselijk , de hele dag mopperen en humeurig , hmmm misschien is dat het .

De frustratie rondom de 'gemiste' socialisatie zou ik proberen los te laten: zoals Kees al aangeeft is de belangrijkste socialisatieperiode met 4 maanden alweer láng en breed voorbij. Het gedrag van jullie London komt waarschijnlijk eerder voort uit gebrekkige vroege socialisatie, een genetisch aanleg, en een stressvolle zwangerschap van de moeder.

Als jullie bezoek krijgen is het misschien een idee om met de hond het bezoek buiten tegemoet te komen, en dan samen naar binnen te lopen. Dit kan voor sommige honden al een verschil maken. Wat betreft de verlatingsangst, dit zal weer langzaam opgebouwd moeten worden. Ik zou een professional in de hand nemen, en als jullie het echt niet zien zitten het hondje terug naar de bemiddeling. Ze heeft een lief snoetje en mooi formaat, die vindt vast wel iemand die bereid is er veel tijd in te steken.

Je geeft zelf aan dat je vreest dat het na de castratie exit Londen is dus dan moet je niet gaan verwijten dat anderen dit verzinnen. Ik begrijp best dat je misschien alles een beetje anders verwoord omdat je gestresst bent en wanhopig maar mensen reageren hier op wat je schrijft. Dat is de informatie die we hier krijgen. 

Als ik het zo lees klinkt het eigenlijk als een vrij makkelijk hondje dat tegen normale dingen aanloopt. Veel honden hebben een angst fase in de puberteit, ook gesocialiseerde honden kunnen hier last van hebben. Dan moet je gewoon even een stapje terug en weer opnieuw opbouwen. 

Bezoek vindt ze nog lastig maar is blijkbaar zoals je zelf schrijft niet een groot probleem. Rustig opbouwen dan en dan went ze daar waarschijnlijk vanzelf wel aan. 

Dat ze weigert mee te gaan is vrij normaal als ze daar leuk aan het spelen is. Ik zie het probleem daar niet zo van in aangezien je zelf schrijft dat ze dat ook weer vanzelf los laat. 

Onbekende kinderen vindt ze niet leuk, ook hier hebben veel honden last van. Kinderen zijn nou eenmaal onvoorstelbaar en daardoor spannend. Maar ook dit vormt voor jullie niet echt een issue schrijft je. 

Eigenlijk is alleen de verlatingsangst nu nog lastig maar als jullie dit vanaf nul opbouwen is er een grote kans dat dat bijtrekt. 

Een hond is nou eenmaal een levens wezen en de perfecte kant en klare hond bestaat niet maar volgens mij hebben jullie een hartstikke leuk hondje die gewoon nog een beetje stabieler moet worden. 

Verder heb ik ook nergens gezegd dat jullie niet van haar zouden houden. Wel blijf ik erbij dat het niet werkt om 'de schuld' bij anderen te leggen. Jullie moeten het samen gaan doen, niet de bemiddelaar met het verkeerde advies, de persoon die haar in Roemenië slecht gesocialiseerd zou hebben of de hondencursus die geen plek had toen het jullie uitkwam. Herplaatsen blijf ik een trieste keuze vinden, zeker omdat ze verder echt als een leuk hondje klinkt en nog een herplaatsing haar waarschijnlijk geen goed zou doen.

Ik weet overigens heel goed hoe het is om een buitenlandse hond te hebben, dan praat ik over jaren en niet over 8 maanden. Onze hond was echt heftiger qua problematiek dan wat je hier omschrijft, het heeft jaren geduurd voordat we met haar op drukke plekken, zoals de markt, konden komen dus ik ken echt het gevoel van veel willen doen maar niet kunnen. Inmiddels hebben we er sinds kort een ex ketting/straathond bij. Geduld en doorzettingsvermogen zijn dan ook mijn adviezen. Soms zitten dingen mee en soms tegen en gaat het achteruit maar uiteindelijk kan je ver komen als je het de tijd geeft.

Hebben jullie al eens geprobeerd inplaats van haar bij je vrienden te brengen ,een van hun honden bij jullie te laten komen ?

Dan kan je gelijk uitproberen of ze dan wel minder vocaal is of dat ze zich beter op haar gemak voelt met een soortgenootje .De eerste x zou ik dan niet weggaan ,hooguit naar de wc of zo ,Gaat dat goed kan je eens buiten de deur gaan staan ,gaat dat goed kan je langzaam uitbouwen.

Vervelende situatie voor de hond en jullie ,sterkte ermee .

Ja Heleen daar hadden we het toevallig gisteren over , maar eerst de sterilisatie maar achter de rug hebben want dan heeft ze even haar rust nodig denk ik.

Ja ze mag al mee naar de deur maar ze gaat uit haar plaat als er iemand binnen komt zelfs al kent ze die persoon, beetje territoriumdrift of zo misschien.
En ik ben ZEKER bereid er veel tijd in te steken want nogmaals ik hou van haar en ik doe eigenlijk niets anders sinds 18 december 2021 , dus ik wil echt niet als iemand afgeschilderd worden die zo maar een dier neemt en dan weer weg doet als het even moeilijk wordt , maar we weten ons hier geen raad vandaar dat ik hier ook schreef.
Normaal schrijf ik nooit op fora omdat je vaker eerder veroordeeld wordt dan geholpen .
Wij hebben nog nooit een buitenlandse hond gehad , vroeger teckels en een asielhondje en nooit echte problemen gehad en jaren genoten van de diertjes en nu lopen we hier tegenaan.

En dan wordt er geschreven dat de hondencursus geen plaats had toen het ons uitkwam................... eh ze zou gaan en werd loops dus tja dat is geen kwestie van toen het ons uitkwam.
Verder wonen wij in Zeeuws Vlaanderen en de goede hondencursussen hebben wachtlijsten dus dat is niet aan ons en ze staat op de lijst voor na haar sterilisatie want ik wil dat gewoon doen ook voor haar eigen veiligheid qua commando's en zo .
Maar ik ga stoppen met reageren want ik ga steeds meer de stress in door dit soort opmerkingen en ik bedoel het alleen maar goed met het diertje en ik ben nu zo langzamerhand een beestenverzamelaar die zijn dier wegdoet als er iets is en dat is gewoon niet zo.
Voor alle mensen die raad gaven, heel erg dank .

Tip: meld je aan bij de facebookgroep 'ik heb een buitenlandse hond'. Daar kun je adviezen krijgen van mensen die in dezelfde situatie zitten als jij.

Wij hebben sinds 2 jaar onze Bulgaarse hond Laika. Zij heeft geen grote rugzak, dat is een kwestie van geluk hebben. Je kan van tevoren niet weten hoe een hond uit een soortgelijke situatie zich gaat ontwikkelen. De problemen die jij noemt zie ik regelmatig naar voren komen in deze groep. Verder kunnen de beheerders jou persoonlijk helpen als dat nodig is, zij hebben veel expertise op dat gebied. Ze hebben ook een website, die heet Buitenlandse hond in zicht.
Veel succes! Ik hoop voor jullie dat het goed gaat komen.

Ik pak even een zijstraat want wat als het niets te maken heeft met dat ze uit het buitenland komt? Ze is 8 maanden oud toch? Misschien puberteit?

Mijn hond was bijna de perfecte pup. Alleen blijven langzaam opgebouwd. Eerst in de bench. Was al snel niet meer nodig. Toen ze ongeveer 8 maanden oud was kwam ik opeens iedere keer thuis in een huis waarin ze vanalles har gesloopt. Ze luisterde altijd perfect en nu leek het vaak alsof ze doof was. Kwam door de puberteit. Het is lang geleden want ze is 15 geworden en is er inmiddels niet meer maar ik meen me te herinneren dat het een paar maanden geduurd heeft en daarna was het monstertje dat in haar was gevaren opeens weer weg.

Zou heel goed kunnen. Buiten het feit om dat je hun achtergrond niet kent, zijn het gewoon honden als iedere andere hond. Puberteit zou kunnen, en verder is het mijn ervaring dat alle honden wel een keer 'iets' hebben waarvan je denkt: pfff, wat moet ik daar nu mee. Dat duurt dan een tijdje, je werkt er aan, en dan heb je dat weer overwonnen samen met je hond.

Ik heb niet alles helemaal gelezen. Liefde en geduld maakt heel veel goed. En deze opmerking vond ik ook treffend. Ook mijn hond (jonge hond) had een terugval in alleen zijn. Ik snapte er niks van, na de ergste puberteit. En idd, even terug naar de basis. Die van mij gaat heel goed op rituelen. Dus ik ben weer teruggegaan naar hoe ik het deed van pups af aan. Camera erop (kennelijk geeft hem dat vertrouwen), kong erbij mag best wat extra lekkers in, in mijn geval brokjes een snoepie met hondenpindakaas) Precies hetzelfde zeggen keer op keer. En na 3x ging het gewoon weer als voorheen. Wat ik lees uit je eerste bericht; probeer uit de frustratie te stappen. Hoe goed ik die ook snap. Je hond houdt niet meer van jullie vrienden en die plek, maar voelt daar wel de rust en heeft ook nog een andere hond om zich heen. Zie het als heel fijn dat er nog zo’n plek is en ga ondertussen samen met een gedragstherapeut aan het werk met jezelf en de band met je hond. Als je het echt wil komt dat helemaal goed! 

Ik pak alleen deze er even uit zonder iets anders gelezen te hebben.

Hier ga je dus al de volle 200% de mist in. Dat ze dus roept naar jullie om terug te komen bij het alleen zijn? Betekend dus dat ze geen gruwelijke pesthekel aan jullie heeft.

Met 7 maanden kun je best een hoop van een getraumatiseerd hondje recht breien. Socialiseren kun je ook nu nog doen, eventueel met begeleiding. Ik zou wel een andere begeleiding kiezen als wat je nu hebt en naar een plek gaan waar honden samen komen zonder lijn. Besef je ook vooral dat honden een puberpiek rond 7-8 maanden hebben en dat het best kan dat alles wat je nu doet geen enkel invloed heeft qua aanleren van nieuwe trucjes en skills. Werk eerst aan de juiste energie van jou en je partner zodat de verhoudingen onderling goed blijven, stress bij de baas is een goede reden om in de war te raken als hond. 

Je hond lijkt een combinatie van verlatingsangst met territoriaal gedrag te hebben. Je hond gaat bij dit laatste de leiding nemen omdat jullie als bazen hem onvoldoende aanwijzingen geven wat hij moet doen en een onrustige baas versterkt dit.

Het account is inmiddels verwijderd dus ik denk niet dat het nog veel zin heeft om te reageren...