Een emotionele reis

Als we begin Mei op reis vertrekken, is Nanu 5 maanden dood.

Het voelt wrang. Het verlies en het verdriet zijn erg present en Nukka is intriest.

Toch trekken we noordwaarts, op zoek naar wat troost en zielerust in de natuur.

(Op weg naar Svartisen)

(Pauze op de Hallingskarvet)

Het begin is moeilijk. We zijn al zo vaak in Noorwegen geweest met de honden, hebben er samen zoveel beleefd.

Op elke bekende plek waar we komen, zien we Nukka treuren.

Alsof haar hoofd volloopt met herinneringen om wie en wat ze mist. Dan keert ze in zichzelf, en rollen de druppels uit haar neus van emotie.

We beseffen dat we daar van los moeten komen. Zoveel mogelijk nieuwe plekjes zoeken. Want waar de omgeving voor haar een onbeschreven blad is, daar leeft ze op.

(Svartisen)

(de weg naar Borgefjell zit nog onder de sneeuw, dan maar te voet verder)

Onderweg zien we veel dieren.

Herten en rendieren kruisen ons pad, en er zijn dagen dat we wel 10 elanden spotten. Vossen. Sneeuwhazen. Een das. Een bever. Een visarend. De zeldzame muskusossen!

Telkens is het weer zo dankbaar om hen in het landschap te ontdekken en stilletjes naar hen te kijken.

(rendieren in Lomsdal-Visten)

(eland nabij Pieljekaise)

(muskusos in Dovrefjell)

(er blijft al es wat lekkers liggen)

Dit jaar is de lente guur en grillig, het lijkt wel herfst.

Af en toe is er een aangename zonnige dag (en dan nemen we volop foto's, ha!), maar dan drijven de wolken weer binnen, giert de wind, bijt de kou. Het voordeel is dat er nog veel sneeuw ligt.

(Svartisen)

(ijs op Akkajaure)

(Narvikfjell)

(storm komt opzetten boven Saltfjellet)

Zoals het een echte poolhond betaamt, geniet Nukka met volle teugen van al die sneeuwvelden.

Hoewel ze al 10 jaar bij ons is, weet ze ons nog steeds te verrassen. Er komen nieuwe trekjes naar boven. Het lijkt soms of er een stukje Nanu in haar is gekropen. We herkennen opeens zoveel van de andere hond in haar: hoe ze de omgeving gaat scannen, het initiatief neemt, routes of short cuts kiest, de manier waarop ze haar voorkeuren kenbaar maakt.

We zijn trots op die kleine aap, hoe ze nog weet uit te groeien, zich verder vormt, evolueert.

(Jotunheimen)

(Jotunheimen)

(Saltfjellet)

Als we ronddwalen op de Narvikfjell, kiest ze meteen zelf een richting en loopt ze pal naar de plaats waar Nanu 6 jaar geleden over het landschap zat uit te kijken. Het is bizar hoe ook zij daar nu gaat zitten, het lijkt een moment uit het verleden dat weer op ons netvlies wordt gegooid.

(Nukka op Narvikfjell)

(Nanu 6 jaar geleden op dezelfde plaats (zie bergen en vallei rechts))

(gedenksteen van Nanu reist overal met ons mee)

Na bijna 2 maanden te hebben rondgelopen in een donsjas, breekt eind juni dan plots de zomer door. De sneeuw smelt razendsnel, het water dondert massaal de fjells af.

Samen met de watervallen verschijnen de eerste muggen en knutjes en rijpen de bosbessen en wilde aardbeitjes.

Alles bruist en borrelt en groeit.

(Rago nationaal park)

(Romsdalen)

(Kohlerfossen)

(Formofossen)

(verkoeling in de waternevel aan Litlefjellet)

(Innerdalen)

(muskietengordijn kan open aan de kust, met zicht op Stetinden)

(zomerdag in Munkyrkan)

Als we zuidelijk afdalen, keert ook de nacht weer. Na wekenlang alleen maar daglicht te hebben gekend (rond de poolcirkel), voelt het vreemd dat er weer schemering komt.

(middernachtzon op Narvikfjell)

(middernacht in Zuidelijk Noorwegen)

Dag en nacht. Zon en wolk. Ups en downs. En zo ging het ook met ons.

Nukka is uit haar diepe rouwperiode geklommen. We hebben ons best gedaan om elkaar te helpen, te steunen en te verrijken.

Nog steeds moet ik naar adem happen als ik aan Nanu denkt en krimpt mijn hart van pijn, maar de verbintenis met Nukka en de kracht die ze geeft, doet goed.

Lief, klein, eeuwige puppy-meisje. Blijf jij nog maar lang bij ons. 

(middagdutje op Narvikfjell)

(lekker languit slapen in de bus)

Op naar volgende avonturen!

Wat heb je dit mooi vastgelegd, beschreven.

In een prachtig  puur land!

Nanu blijft altijd in je hart.

Nukka gaat met jullie verder.... op pad naar mooie avonturen.

gewoon kippenvel tijdens het lezen zo mooi heb je het verwoord en laten zien   prachtig 

Mooie foto's en moest even traantje wegpinken. Fijn dat Nukka weer opgeknapt is.

Nanu een groot gemis ze was je zo dierbaar, ver weg is ze niet, over je schouder kijkt ze mee waar jullie zijn, En Nukka, geniet en is weer in haar element...nieuwe plekken ontdekken voor jullie alledrie.....een fijne en goede reis...ik geniet altijd van jullie belevenissen. 

Wat een bijzondere reis Alaska.

Had ook even een brok in m'n keel bij het lezen.

Ook hier een paar traantjes weggepinkt.

Gelijkertijd mooi omschreven/weergegeven, geweldige omgeving, mooie foto's.

Dankjewel dat we dat een beetje mee mogen beleven.

En in mijn beleving blijft er altijd een stukje bij de mens en hondemaatjes achter. En de groei die je samen hebt doorgemaakt en de herinneringen, nemen jullie op julllie vervolg reis mee. 

Geweldig beschreven ,vol liefde voor je honden en de natuur!

Schitterende foto's ,je hebt jezelf overtroffen met dit verslag.

Mooie, beladen reis en prachtige foto's

Wat een prachtige reis en zo'n prachtige natuur.

En hoe je het allemaal beschreven hebt, ook over Nukka, is heel erg mooi.

Wat een machtig mooi verslag met schitterende foto's.

Diepe herinneringen aan Nanu. Het is frappant dat Nukka trekjes van haar overgenomen heeft. Hopelijk helpt deze reis jullie om het gemis zachter te maken.

Och wat mooi

Wat een mooi verhaal! Ik wordt ook een beetje emotioneel hier. Ik heb zelf ook kwartels en er zijn twee doodgegaan ????. Veel succes op je verdere reis!

Kippenvel hier en een paar traantjes  maar wat een mooie reis en foto's 

Ook hier tranen, zoveel emoties en indrukken en zo goed beschreven!

Ook de foto`s spreken boekdelen. En wat is het daar prachtig mooi.

De reis was dus wel een heel goede ervaring ook voor Nukka. 

Ik geniet iedere keer weer van jou prachtige foto's, dit keer met een brok in mijn keel door het verdriet om het gemis van Nanu. Ik ben blij dat het beter met Nukka gaat.

Zo mooi geschreven en prachtige foto's.  

Wat een bijzondere vertelling, als een boek heb ik het gelezen, en ja, ik kan me het gemis en verdriet zo goed voorstellen, geen traantje.., maar leef ontzettend mee met jullie, en geniet ook mee, het mes snijd aan 2 kanten.

Ik vind jullie ook heel bijzondere mensen..

Prachtige foto's en mooi verteld. Het doet denken aan onze reis met Eefke door Scandinavië. De natuur is daar overweldigend maar ook melancholisch. Ik kan mij voorstellen dat je Nanu mist. Alle herinneringen komen weer boven.

Om stil van te worden...

Prachtig 

Dank jullie wel, voor jullie lieve, mooie woorden. 

We koesteren elk moment dat we samen doorbrengen. 

Pffff ... mooi .... heftig .... stil ben ik ervan .... ik laat de tranen maar even lopen ... knuf 

Ik had dit topic even gemist maar wat bijzonder dat je een stukje Nanu nu in Nukka zit. Ergens is het ook logisch voor 2 honden die zo close met elkaar waren.

Fijn dat Nukka uit haar rouwperiode is. Wat eeb mooie foto's. Veel plezier nog. Knuffel

 wat een geweldige, maar emotioneel moeilijke reis voor jullie. Maar wat een rijkdom dat jullie dit samen kunnen doen!