Reu, teef of maakt het echt niet uit ?

Ik weet dat het puur op gevoel is maar ik had altijd voorkeur voor reuen. Als kind groeide ik op met 2 honden - 2 duitse kortharige pointers, eerst een reu en dan een teef. Mijn eerste eigen hond was een reu en nu heb ik nog een jongen van bijna 5 maanden oud . 

Altijd meer klik gehad met reuen. Ik ken ze als enorm zachtaardig, lief, zorgzaam, intelligent maar tegelijkertijd wat simpeler qua karakter dan teven . Daarmee bedoel ik dat als wij bvb ooit effe oneens zijn dan is het veel sneller opgelost en ... zand erover! Met onze teefje was het toch iets anders, ze kon precies alles heel goed onthouden en was daarna nog een halve dag niet goed gezind . 

Misschien ligt het ook wel aan het ras en zeker aan het karakter van de hond, hier teven en reun gehad, even lief en even stabiel....wel was mijn Bams een grote goedlummel, maar gaf ik dr een tik op dr bil, draaide ze zich om en zei echt, wat had je ? EnOgin de liefheid zelve, nimmer nog ooit gegromd tegen mij, nimmer, en de reuen, die zochten altijd mij op , bescherming en waren echt kleef aan...voor mijn ras even lief en even stabiel....

Het maakt mij niet echt uit, al denk ik wel een verschil te ervaren. Ik vind idd vooral sterilisatie & loopsheid bij teven lastig, maar die piemel bij reuen ook :P

Op zich geen voorkeur, heb thuis alleen maar reuen mogen ervaren. Qua uiterlijk verkies ik in mijn favoriete rassen meestal de reuen omdat die 'fluffier' zijn. Van karakter zijn ze zo uiteenlopend dat een reu zich vaak als een teef gedraagt en vice versa.

Ik weet niet hoe lastig het in theorie is maar vind het super om geen rekening te moeten houden met loopsheid bij een reu. Nadeel is dan weer dat de reuen die ik ken overal zullen en moeten markeren. Vind het pootje optillen ook grappiger dan het zittend plassen alhoewel dat laatste sowieso veel praktischer is. 

" Misschien ligt het ook wel aan het ras en zeker aan het karakter van de hond, hier teven en reun gehad, even lief en even stabiel....wel was mijn Bams een grote goedlummel, maar gaf ik dr een tik op dr bil, draaide ze zich om en zei echt, wat had je ? EnOgin de liefheid zelve, nimmer nog ooit gegromd tegen mij, nimmer, en de reuen, die zochten altijd mij op , bescherming en waren echt kleef aan...voor mijn ras even lief en even stabiel.... "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Dat geloof ik uiteraard ook ! dat de individuele verschillen bij vele rassen groter kunnen zijn dan geslacht gerelateerde verschillen. Bestaan er trouwens newfoundlanders met gedragsproblemen, haha? ze lijken allemaal even lief en zacht te zijn   

Dat klopt idd van overal proberen te markeren maar ik neem het erbij 

Mijn reuen hebben trouwens 2 manieren om te plassen. Pot optillen als wij aant wandelen zijn en iedereen moet weten hoe stoer dat hij is en .. zittend s'avonds in de tuin als het puur uit behoefte is 

Ik vind reuen gewoon mooier bij de meeste honden. 

Ik volg even mee! Er komt mogelijk een reu bij hier en ik heb zelf alleen een teefje gehad. Familie ook alleen maar teven grotendeels.

Ik vind dat alles moeten en zullen markeren wel vervelend inderdaad, maarja loopsheid is ook niet niks.

Ik vind teefjes leuker om twee redenen.

Ten eerste is het minder gedoe met andere honden. Ik loop vaak mensen tegemoet die dan in paniek roepen “is het een reu of een teef..??” Als het een reu was zou het blijkbaar knokken worden.

Ook bij cursussen met meerdere honden zie ik altijd dat de reuen uit elkaar gehouden moeten worden en mijn teef danst overal als een prinsesje langsheen zonder mot te krijgen. Ik houd gewoon echt niet van gedoe tussen honden en patserig gedrag.

Ten tweede vind ik sommige reuen viespeuken. Ik wil geen hond die overal tegenaan plast of die een erectie van me krijgt. Of als ze helemaal opgaan in een loops teefje, denk ik alleen maar wat ben je toch een wanhopige kneus  en ik wil graag je buik aaien maar niet je piemel!

Dit is nu precies de reden dat ik altijd voor een teef zou gaan, een reu komt er bij mij niet in. 

Als mijn 2 aussie teven bij mijn ouders zijn, leven ze samen met de flatcoat teef van mijn ouders, 3 teven in huis en nog nooit een vecht partij gehad. 

Mijn dames zijn 6,4 jaar en 11,5 jaar oud, de flatcoat van mijn ouders net 3 jaar oud

Hier alleen maar teven. In het nest van mijn pup was het wel even afwachten en van die hondjes was ik wel voor een reutje gegaan als ik haar niet had kunnen kiezen, er zat er eentje tussen die ook gewoon heel goed paste en die ik wel heel leuk vond. Maar ik ben uiteindelijk wel blij dat het een teefje is geworden. De klik met teefjes is vaak wat vanzelfsprekender voor mij, geen idee waarom dat zo is trouwens.

Beiden gehad. 

Teefjes , heidewachtel en toller

Reuen, spets en picardische herder.

Qua karakter? Voor mij geen verschil, ik heb het karakter niet aan mijn honden gekoppeld als reu of teef. De heidewachtel een angstbijtertje, niet lief voor honden, niet lief voor kinderen. de toller, zo zacht en lief en trouw, 

spets een, een reu, die heel lief , trouw en zachtaardig was, maar kon brommen naar andere reuen. Spets 2. Super relaxte hond,  beiden kanjers, verdraagzaam.

En nu diki de lhasa. Heel zacht hondje, heb haar ook nog nooit zien happen, trouw, gehoorzaam (maar dat is ook opvoeding, al mijn honden luisterden perfect).

Reuen, zo vaak puspiemels, zo vreselijk smerig vond ik dat. Die klodders en vlekken. Vlekken op je broek als er eentje op schoot kwam liggen.

Geruime tijd een honden trimsalon gerund. Als ik een reu op tafel had, droop de pus er soms uit. Moest ik die hond dan onder de buik vasthouden om te staan ( ik heb nooit met banden gewerkT)  plakte ik eerst een pluk afgeknipt haar op de pus. Mijn handen minder smerig en de tafel minder smerig. Alleen daarom zal ik nooit meer een reu nemen.

Voordeel reu is wel dat ze overal plassen.

Mijn eerste twee dames, plasten alleen op bekend terrein, ik nam ze mee op vakantie en dan hielden ze het rustig een dag of langer op, dst vond ik naar. Nadeel teef vind ik ook de schijnzwangerschappen , hierdoor zijn al mijn teefjes vroeger of later gecastreerd. Ideaal.

Naar mijn idee is het altijd meer de persoonlijke voorkeur.

Reu of teef

Beiden hebben zo hun voor en nadelen. Het is net waar je zelf zwaarder aan tilt.

Ikzelf heb altijd de voorkeur gehad voor teefjes. Maar ik denk dan niet te veel punt van maken. Net als voorkeur voor een bepaald karakter. Dat bij na aantal bezoeken een pup er uit springt voor je, om het zo maar te zeggen.

Ik heb nu beide en hiervoor nog een teefje gehad. Allemaal heel andere rassen, dus een vergelijking is moeilijk te maken, maar ik vind teven toch wel heel fijn. De slankere bouw van teven vind ik bij veel rassen ook mooi.

Mijn (gecastreerde, door de stichting) greyhound reu wil per se om de zoveel meter markeren. Voor ik er een teef bij had vond ik dat niet zo een probleem, maar nu ik er een hond bij heb die wél gewoon lekker doorloopt is het af en toe redelijk frustrerend. Helemaal omdat het de ene keer links en dan weer rechts, voor achter, etc van me moet gebeuren. Ik blijf bezig met die lijnen  Ik vind twee honden echt ontzettend leuk, maar dit is toch een minder puntje. Gelukkig is er heel veel mogelijkheid voor loslopen hier in de buurt.

Ik vind het ook heel leuk dat mijn teefje me zo goed aanvoelt en daar direct op reageert met haar eigen vorm van communicatie. Mijn reu is een knuffelkont en de grootste goedzak die ik ken, maar is zich totaal niet bewust van zulke dingen. Maar dat zal meer komen door de rassen (herder vs. windhond) dan geslacht. 

Mijn voorkeur gaat uit naar teven. Ik heb ook altijd een klik met teven en bijna nooit met reuen. Ik heb een tijd in het pension gewerkt en als ik dan buiten op het veld stond waren het de teven waar ik meer klik mee had zonder dat het geslacht nog te zien was. 

Reuen zijn over het algemeen stabieler. Je weet wat je aan ze hebt en ze zijn voorspelbaar. Teven zijn wispelturig en hebben last van moodswings (zelfde als bij vrouwen). Ik merk aan die van mij dat ze de ene keer een bepaald iets heel leuk vinden, de dag daar na niet meer. Hetzelfde met honden. Dan kunnen ze weer goed met een bepaalde hond overweg, de dag er na willen ze die hond niet in hun buurt hebben.

Wat sporten betreft, merk ik toch dat de reuen fijner zijn. Het is niet zonder reden dat de meeste mensen een reu als sporthond hebben, en ik merk met mijn teef dat ze rondom haar loopsheid en schijnzwangerschap minder presteert, wat soms wel eens frustrerend kan zijn als het net samenvalt met een examen. 

Ook gaan 2 reuen in 1 huis vaak beter dan 2 teven. Als reuen met elkaar vechten kan dat er even hard aan toe gaan, een tijdje later zijn het vaak weer vriendjes. Teven kunnen echt haat gaan ontwikkelen naar elkaar. Ik heb 3 teven in huis wonen waarvan er 2 pertinent niet bij elkaar kunnen. Er wordt sporadisch wel eens gevochten en dit is écht geen pretje en gaat er heftig aan toe. Ik haal liever 2 reuen uit elkaar in een gevecht, dan 2 teven.

Ik heb nog nooit een reu gehad, maar voor nu blijft mijn voorkeur een teef. Mocht mijn oudste hond ooit overlijden en ik er een 2e hond bij neem, is de kans er echter wel dat het een reu moet zijn ivm mijn jongste teef die niet altijd lekker met andere teven gaat. Dit is gelukkig nog lang niet aan de orde. 

Dat reuen meer markeren en graag overal snuffelen, akkoord. Maar dat je vooral bij een reu alert moet zijn dat hij niet naar een andere reu uitvalt, hier ben ik het ni mee eens. Bitch fights kunnen heel lelijk zijn, hoor!  Hier in de buurt loopt een teef zonder oor en ik ken zeker nog een paar teveneigenaren die naar de DA moesten na zo'n vechtpartij tussen de twee meisjes. Ook een interessant weetje: als 2 reuen aan het vechten zijn en de ene op zijn rug gaat liggen, dan stopt meestal de andere. Bij de teven gaat het gewoon door, no mercy hè ! 

En wat het buikje strelen betreft.. daar heb ik nog nooit een probleem mee gehad, zo gigantisch zijn hun piemels gelukkig toch ook niet, hoor! 

Wow! Het is echt niet omdat 'mijn hond schoon hond' is, maar ik ben daar absoluut eerlijk in, ik heb nog nooit last gehad van al die smerige plekken etc die je omschrijft. Soms hangt er idd een druppel op zijn piemel.. maar niet meer. En ik ben wel redelijk veel op netheid binnenhuis ingesteld. Dus ik zou het wel merken .. Ik vermoed dat het ook bij teven zo is ?  Bij sommige merk je zelfs niet als ze loops zijn want ze likken zich helemaal schoon.. 

Dit had mijn tekst ongeveer kunnen zijn. Met verschil dat "mijn voorkeur gaat uit naar reuen" 

Ik vroeg de fokker of een teefje meestal kalmer was dan een reu en zij beaamde dat, dus werd het een teef. Echt kalm vond ik haar tot nu toe niet.

Maar nu werd er mij al verschillende keren gezegd dat teefjes feller zijn omdat ze hun nest moeten kunnen beschermen. Geen idee of dat klopt eigenlijk.

Haha, hier moest ik echt om lachen! En het is precies de reden waarom ik geen reu wil ;). Nu heb ik wat dat betreft ook geen leuke herinneringen aan de reuen die ik kende en heb ik zelf alleen ervaring met een teef, maar goed. Overigens markeert mijn teef ook, dus daar heb ik dan minder moeite mee. 

Persoonlijk vind ik teefjes minstens even speels en actief als reutjes en zeker als ze nog pups zijn. Onze pointer teef had energie voor 10 reuen, haha! Aan de andere hand, er zijn rassen die van natuur rustig zijn en dan is het ook niet geslachtsgebonden (zie reactie van Willemijn over de newfoundlanders bvb).  

Ik heb nu ik er over na denk altijd een klik gehad met reutjes. We hebben thuis toen 2 keer een teefje gehad en ik had er gewoon niks mee ze waren erg op zich zelf. terwijl de 2 reutjes mijn grootste vriendjes waren.

Toen we bij het nest van Aizen gingen kijken zei ik nog zullen we voor een teefje kijken die schijnen minder grof te zijn.

5 tellen binnen Aizen op schoot en ik was verkocht  dus toch een reutje. 

Hier hetzelfde  Ik dacht om toch een teefje te nemen maar Oscar had maar een zusje en ze was toen al gereserveerd. Toen ik hem zag, was ik verkocht. En wat zijn wij nu gelukkig met onze jongen !! 

Reu! 

Altijd een reutje gehad vroeger en nu twee reuen. Zijn de beste vriendjes samen. 

Ik vind teven vaak bitschy, onberekenbaar en/of eigengereid. En heel eerlijk ik vind dat loopse gedoe en al die gedragsveranderingen die daar bij komen kijken helemaal niets. Hier lopen dan ook nog eens onverantwoordelijke teven bazen die in het losloop gebied los hun loopse teef laten lopen. Geef mijn porsie maar aan fikkie 

Mijn reuen trekken met regelmaat ook wel hun eigen plan maar zullen altijd even inchecken en mij ergens in het oog houden. 

Vorige gekozen voor een reutje omdat een vriendin een intacte teef had en idd die loopsheid. Non stop dweilen en vechten met de broekjes. Nu ondervond ik dat een reu ook lastig in.... dat om de 5seconden taggen, over mekaar heen gaan plassen en als het even meezat? Dikke bonje om een lekkere teef.

Als er een tweede bij komt? Dan wordt het denk ik wel een teef. Wat ik hier lees en om me heen hoor? Is dat reu en teef vaak beter samen gaan. Dat zou echt de enige reden zijn voor mij om voor specifiek geslacht te kiezen.

Als tenminste iemand van die twee gesteriliseerd/gecastreerd is, dan zou ik absoluut voor de combo teef + reu kiezen, gaat over het algemeen idd beter samen. 

Voor mij zou dat altijd het teefje zijn. Heb het hier al een paar gelezen. Buiten dat je, je eigen huishouden in de gaten moet houden? Zit dat ongelukje ook vaak buiten de deur. Dit forum heeft me wel doen veranderen op welke leeftijd ik dat zou beslissen om te doen. Als ik de garantie krijg dat het maar 1 pup is? Dan heb ik helemaal geen moeite mee want die blijft gewoon lekker bij ons

Het is al vaker gezegd, maar reuen zijn inderdaad stabieler en voorspelbaarder als ze volwassen zijn.

Maar dat is het; als ze volwassen zijn. Puberreuen zijn NIET leuk en je kunt ze geen seconde uit het oog verliezen. Ze zijn veelal schijt onzeker en de hormonen vliegen tegelijkertijd alle kanten op, super combi. Daarom wordt er ook veelal dan gecastreerd, terwijl als je doorzet het allemaal in rustiger vaarwater komt.

Wat betreft die eigenaren die roepen of iets een reu of een teef is; je ziet veel dat puberreuen de dupe zijn. Puberreuen die door volwassenreuen (semi) aangevallen worden. Dat het gebeurd weten we, waarom alleen niet. Mogelijk heeft het iets te maken met een verhoogd testosteron bij de puber, of lomp gedrag. Maar daar is nog te weinig onderzoek naar gedaan.

Maar dat reuen standaard andere reuen in elkaar timmeren is niet zozeer iets dat gewoon is. En veel mensen denken nog steeds dat twee reuen altijd hommeles is, want dOmInAnTiE, maar dat is dus verre van waar. 

Ik heb nu twee reuen bij elkaar en dat bevalt ontzettend goed. Zij hebben beide ook geen voorkeur of hekel aan reuen/teven trouwens. Odin is in zijn puberteit wel twee keer door een volwassen reu aangevallen en eenmaal volwassen niet meer, Tex (gelukkig!) (nog) niet. 

Ik vind reu en teef allebei fijn 

op mijn werk hebben we 2 reu en 2 teef en ik heb bij mijn vader en zijn vriendin 2 teefjes Ik merk geen Verschil 

Ik leek altijd wat meer met reuen te hebben/mijn voorkeur heeft eigenlijk altijd reu ook als ik nestjes bekijk valt mijn oog dus altijd wel op een bepaald type en negen van de tien keer blijken dat de reutjes.

Mijn eerste hond was een reu, en daar kreeg ik een jaartje later een teefje bij (zelfde ras).

Met de reu kon ik lezen en schrijven, maar teefje en ik hebben echt wel aan elkaar moeten wennen whaha. Later kwam de teef van mijn vriend op mijn pad, en zelfde verhaal.

Ik vind teven soms eigenwijs, eigengereid.

Toch bij onze huidige reu weer voor teven gegaan erbij. Leek me makkelijker, daarbij is mijn vriend weer juist meer van de teven merk ik. Al ben ik er zelf inmiddels zo aan gewend, bepaalde trekjes van de teven dat het allemaal prima gaat. 

Geven en nemen whaha. Het fijne vind ik wel dat de teven die ik nu heb en heb gehad prima met andere honden kunnen. Bij de reu(en) let ik wel altijd even op omdat hij niet altijd zit te wachten op frivool volk of scheldend volk wat op hem afschiet.