Schuldgevoel over pup?

Grote wens voor een tweede hond omdat de eerste ons leven zo verrijkt heeft. Ingeschreven op enkele wachtlijsten voor een bepaald ras met de verwachting binnen 2 tot 3 jaar een pup te kunnen verwelkomen. Ondertussen diagnose eerste hond met een vermoeden van kwaadaardige tumor(s).

Twee dagen na diagnose belt een fokker waar we op de wachtlijst stonden ons op met de melding dat er mogelijks een pup beschikbaar komt die perfect bij ons zou passen. We stonden al even op de wachtlijsten maar eerlijk gezegd stond mijn hoofd er niet naar. Heb zoveel stress over de gezondheidstoestand van mijn huidige lieverd. Even het nieuws over de pup compleet genegeerd. Rustig alles geregeld qua opvolging voor onze lieverd, hopelijk komt er wat meer positief nieuws bij opvolging in dierenkliniek.

Ondertussen op vraag mondjesmaat meer informatie ontvangen via fokker over de combinatie en blijkt echt wel de ideale match die we indertijd op het oog hadden. Voor elk ander nestje had er een resolute nee geklonken op dit ogenblik maar hier hebben we echt een dubbel gevoel bij. 

We zijn nog steeds resoluut overtuigd van de raskeuze en de compatibiliteit met ons gezin, inclusief onze eerste hond. Echter voel ik momenteel naast de wens naar dit prachtige pupje ook een overweldigend schuldgevoel naar mijn huidige hond toe. Het voelt zo ontzettend egoïstisch om nu aan een nieuwe aanwinst te denken terwijl mijn viervoetige soulmate door een cruciale periode gaat. 

Ik ben echt niet iemand die meteen ja zal zeggen op de eerste de beste kans die te voorschijn komt. Er zullen nog wel nestjes komen, misschien met nog betere combinaties? Dat houd ik mezelf dan voor maar ik voel gewoon vanbinnen dat dit iets speciaals is. Ken je dat gevoel dat het 'meant to be' is? Ben zeker niet verliefd op de eerste de beste pup want ik herinner me nog perfect wat een hel de puppy periode kan zijn. Dit is dus geen opwelling van 'Oh wat een schattige pup! Ja, die moeten we hebben!'. 

Ergens voel ik me echt constant rot dat ik enorme interesse voel voor dit nestje terwijl dit origineel ook gewoon het plan was. Dit is toch gewoon een stomme samenloop van omstandigheden? Ben ik dit nu gewoon aan het overdenken of zou ik me nu rot moeten schamen dat ik aan die tweede hond blijf denken terwijl de eerste door een medisch traject gaat?

De fokker is ontzettend attent en verplicht ons ook tot niets. We mogen vrijblijvend komen kijken. Zelfs alleen naar mama en papa indien we angst hebben dat de pups zelf een te groot aantrekkingsvermogen zouden hebben. Ze is ook compleet op de hoogte van de gezondheidsproblemen van onze hond en voelt met ons mee. 

Wat is wijsheid? 

Dit is gewoon maar mijn mening, ik zou geen pup nemen als je hond ziekig word (misschien is dit helemaal niet zo) Een drukke pup bij een hond die ziek is kan echt niet goed zijn.

Maar eigenlijk kan alleen jij dat bepalen, jouw hond, jij kent je hond het beste, ik zal wel afwegen wat is het beste voor je huidige hond.

Ik begrijp je wens, je hond die nu bij jou is is ziek beschrijf je, zou je toch niet wachten tot het wel uitkomt ook al zal dat wellicht langer duren dan je zou willen, de zorg die je nu hebt voor je huidige hond en dan een pup erbij zal misschien voor jou te veel worden en je huidige hond een pup erbij zou niet echt wenselijk zijn toch ?   

Hartelijk dank voor jullie feedback tot dusver. Ik vind het zeer moeilijk in te schatten voor mezelf daar onze dikke vriend het zo ontzettend fijn vindt om bij andere honden te vertoeven. Hij heeft zelf ook nog geen last van de laatste diagnose, gelukkig maar. Hij ziet er in topconditie uit en gedraagt zich ook nog zo. Ik blijf ook de hoop koesteren dat het goed op te lossen is en we hem nog jaren bij ons mogen houden. We beslissen dan ook niets voor we meer informatie hebben. Ik houd zeker in mijn achterhoofd dat het misschien nog achteruit kan gaan.

Laat het duidelijk zijn dat hij ook ten allen tijde mijn prioriteit is en blijft en dat de pup er alleen zou komen als er geen nadelige gevolgen zijn voor hem en/of het gezin. Momenteel zou dit niet het geval zijn maar ik blijf erg terughoudend.

Hoe oud is de pup nu?

Als je er zeker van bent dat jouw oudere hond het gezelschap en samenwonen met een andere hond/pup juist fijn zou vinden, dan zou ik denk ik de komende tijd de diagnose afwachten en als er uitzicht is op nog jaren bij jullie, ervoor gaan.

Maar mocht hij weken tot maanden hebben uiteindelijk, dan zou ik dit nestje aan me voorbij laten gaan... en ook als het lijkt dat hij nog wel een paar jaar heeft maar het gaat hem wel veel stress opleveren, een nieuwe hond in huis. Omdat zo'n diagnose toch altijd onzeker blijft, zou ik dan niet die stress willen creëren met de mogelijkheid dat hij toch nog maar een paar maanden leeft en dan al die tijd in de stress heeft gezeten.

Als de diagnose niet zo dramatisch is van de huidige hond dat er nu zichtbare problemen zijn en hij van aard gemakkelijk is met andere honden zou ik denk ik de optie op de pup niet aan je neus voorbij laten gaan.

Met onze hond hebben we bewust geen pup of andere hond erbij genomen omdat we haar daar geen plezier mee zouden doen bijvoorbeeld. Ze werd wat ouder, had destijds niet echt gezondheidsproblemen maar we wisten wel dat we er haar geen plezier mee zouden doen. Dus niet gedaan.

Na haar overlijden is er wel een andere hond bijgekomen (paar maanden later) en sinds kort weer een, maar wel altijd in ons achterhoofd dat wij wel graag iets wilden, maar het wel moest passen binnen de samenstelling en omstandigheden.

Gewoon doen...

Ik hou niet van mensen met honden vergelijken.. maar in ons leven is dat ook weleens zo toch??

Hier hebben we het wel gedaan. een hond met behoorlijk wisselende gezondheid (we wisten dat hij niet oud zou worden)en daar een pup bij gedaan.

IK zei altijd ik wil niet zonder hond, er waren toen lange wachttijden voor een pup.

Terug kijkend was dat een prima keuze!! Wat hebben ze het fijn gehad samen. Was de oudere hond ziekelijk liet de pup hem met rust., die voelde dat haar fijn aan. Uiteindelijk zijn ze ruim 1.5 jaar samen geweest.

Hoe oud zijn die pups nu? Want als de fokker nu al spreekt over de perfecte match, zullen ze toch minstens al 6.5 / 7weken zijn? Daar voor valt er nog niet zo gek veel van te zeggen. Ben je al eens bij dit nest wezen kijken of moet je ze nog voor het eerst zien? 

Bedankt voor de feedback, ik heb alle berichten gelezen maar de quote functie doet weer lekker vervelend. 

Voor diegenen die het vroegen: Bij mijn kanjer is nog nooit een grom ontsnapt uit zijn bek en hij is ondanks zijn blindheid enorm sociaal met alle honden en mensen. Spelen is voor hem de grootste drive. Hij is niet echt voedselgericht. Alles is voor hem prima nadat hij het eerst uitgebreid heeft kunnen besnuffelen. Nog heel actief en compleet gek in het koppie. Net een pup in het lijf van een grote lieverd. Hij doet nog alles wat een normale hond doet behalve echt intensief sporten. Wandelingen, spelen en los lopen is allemaal een eitje.

De pups zijn nog enorm jong momenteel. De perfecte match is qua lijn en ouders dus momenteel enkel gebaseerd op de generaties en het karakter van mama en papa. Bij het nest zelf zijn we dus normalerwijs ook nog niet gaan kijken daar de fokker ook pas vanaf een bepaalde leeftijd potentiële eigenaars toe laat. We moeten dus ook nog gaan kijken of er enigszins al een klik is met een bepaalde pup. Als die er al niet is dan hoeven we ook niet verder na te denken. Ik wil gewoon de fokker niet belasten met een bezoekje van ons als het gewoon al van nature een slecht idee is om er nu een pup bij te halen.

Ik denk dat onze hond het wel fijn zou hebben met een kameraad in huis maar is er een manier waarop je zoiets héél zeker kan weten? Kijk je dan gewoon of er een klik is met de eerste hond en het potentiële pupje of ...? Ik probeer me zo goed mogelijk in te lezen maar first hand experience is natuurlijk altijd beter.

Jij kent je hond het best. Wij kunnen er vanuit onze huizen niet oordelen. Als je denkt dat het goed gaat komen, het een meerwaarde gaat zijn voor je hond, dan moet je het gewoon doen. 

Schuldgevoel zou ik niet doen. 

Dat het op dit moment dubbel voelt is begrijpelijk.

Een advies geven kan ik niet. 

Daarin is jullie gevoel en inschatting van jullie hond bepalend. 

Bedankt iedereen voor de feedback. Het is momenteel in beraad dus we zien wel waar we uitkomen. We kunnen er nog meer dan een maandje over denken dus nemen we dan ook rustig onze tijd.